Bali, Lombok en Gili Air 2016

Geschreven door Nadia, een beetje aangevuld door mezelf:
Vandaag zijn we naar het hulpproject geweest dat zich inzet voor de straathonden.
Met 900 dollar op zak zijn we vertrokken richting “BARC".
Onderweg vroegen we ons af of de steun wel op de juiste plaats terecht zou komen want je weet maar nooit… maar… wees gerust, het was er meer dan welkom.
We kwamen nog maar pas in de shop/adoptiecentrum of ik zag daar in een hoekje aan een trapje een puppy liggen waar mijn aandacht direct naartoe getrokken werd.
Meteen had ik door dat er iets scheelde met zijn pootje en toen begonnen de tranen al te vloeien...
Hem een beetje gestreeld en daarna wat verder rondgekeken. Al snel
kwam Elvin, want zo noemde de pup, achter ons gehuppeld op 3 pootjes.
Het duurde niet lang of hij lag in mijn armen waar hij zich goed voelde.
Hij was nog maar een enkele dagen bij hun. Eerst is hij een paar dagen
in quarantaine gezet, en heeft al de inspuitingen gekregen voor hij bij de andere honden mocht komen.
Of hij zijn 4de pootje kan houden is nog een grote vraag en anders… amputatie.
Maar er was nog een woefke met 3 poten en hij had er helemaal geen
probleem mee en rende vlot achter de andere honden aan.

Dus met Elvin in de armen, soms bij mij dan bij Luc want die was er ook
aan verkocht, werden we heel vriendelijk ontvangen door Lana. Vertellen dat ze deed; je zag dat ze dit met volle overtuiging deed.
Daarna nog een beetje foto's getrokken en terug naar de shop waar we weer werden overladen met verhalen.

Na een tijdje gezegd van de donatie en vooral hoeveel en de reactie was echt "verbazing en ontroering". Hup daar gingen de traantjes weer en een dikke knuffel was er ook bij.
Ze hadden daar nog nooit zo een groot bedrag in één keer gekregen.
Na nog een groepsfoto met iedereen en nog wat tranen en knuffels werd het tijd om te vertrekken en Elvin uit mijn armen te geven. Ups… weer een pijnlijk moment.

Daarna zijn we samen met Lana vertrokken naar het gebouw waar ze de hondjes verzorgen wanneer ze net van straat binnen gebracht worden.
We hebben daar oa. een hondje gezien dat herstellende was van een verschrikkelijke belevenis. In Bali wordt nog hond gegeten en dus worden straathonden soms hiervoor gevangen. Dit gaat met een stok met daaraan een strop. Wanneer de hond daarin terecht komt stropt dit dus helemaal rond zijn nek of lijf. Bij deze hond was de strop rond zijn lijf gegaan maar hij is op één of andere manier weten te ontkomen, echter, met die strop nog volledig dicht rond zijn lijfje. De stok is er dan door iemand afgesneden maar hij heeft nog minstens enkele dagen met een dichtgestropt lijfje op straat rondgelopen met een open wonde tot gevolg natuurlijk. Uiteindelijk is hij bij BARC binnen gebracht en is hij herstellende maar de uitdrukking op dat hondje zijn gezicht spreekt boekdelen.
Dit is maar één van de vele verhalen die we vandaag hoorden want elke hond daar draagt een afschuwelijke geschiedenis met zich mee.

Qua schenking is het uiteindelijk een beetje anders verlopen dan we dachten vooral door het hoge bedrag dat geschonken is. In tegenstelling tot wat we vooraf vertelden (en ook dachten te doen! ) hebben we de 900 dollar toch cash aan de organisatie gegeven vooral ook omdat we beiden er 100% van overtuigd zijn dat deze mensen die zeer goed zullen besteden, allebei hadden we er echt een heel goed gevoel bij. En trouwens anders hadden we voor dat bedrag bijna nen pick-up truck moeten gaan huren om voor zoveel geld hondenvoeding te vervoeren 😀
Ik vergeet nooit Lana haar woorden: “This means SO much to us! “ en ik vergeet ook nooit haar tranen van oprechte ontroering.

Iedereen die ons gesteund heeft 1000x bedankt. Dit betekende
echt heel veel voor ons en vooral voor een pracht van een organisatie met fantastische medewerkers die zich inzetten voor dieren waar een groot deel van de plaatselijke bevolking, hoe vriendelijk ze ook zijn, zich niets van aantrekt en ze gewoon laat creperen… merci allemaal !Read more