Kayla Alyssa Van Hoof

Jammer genoeg is mijn vakantie in Colombia voorbij :(
Wat een heel mooi avontuur kan ik zeggen. Van Chili tot Colombia, beide speciaal op hun manier. Ik hoop ze zo snel mogelijk weer te zien. Vooraleer wat mooie afscheidswoordjes te vertellen, zal ik beginnen met wat foto's te bespreken van mijn laatste dagen.

Zowel gisteren als vandaag zijn we vroeg moeten opstaan. Het voordeel is wel dat je dan super veel kan doen. Ik werd uitgenodigd voor een ontbijt, natuurlijk met Walter en Rocio. We hebben heel de tijd zitten babbelen tot 12u ongeveer. We hebben allemaal caldo de costilla genomen (soep met vlees). Die vrienden van Rocio en Walter zijn zo lief en vriendelijk. Ze zijn heel gelovig en hebben mij een bijbel gegeven. Een paar zinnetjes gemarkeerd die gaan over artsen. Dingetjes om te onthouden was de boodschap. In de namiddag zijn we inkopen gaan doen. Wel, alle cadeautjes gaan kopen, wat er mij gevraagd werd. Een hele lijst kan ik zeggen! Als ik daar iedereen blij mee kan maken, dan beter. Ik moet nu wel zeggen dat mijn koffer vol zit met cadeautjes voor andere mensen. Ik dacht dat ik veel kleren had meegenomen, omdat ik bijna de helft niet gebruikt heb, maar toch heb ik de helft gevuld met cadeautjes. In de avond zijn we gewoon thuis gebleven.

Deze ochtend om iets na 6u moeten opstaan, want Rocio wou nog een laatste keer naar de mis om mij een goede reis de wensen. Ik heb allesinds zegen gekregen van de priester. Het moest nadien allemaal snel gaan, want we hadden een drukke planning. Het ontbijt was voor mij eieren met groenten en vlees. Wat fruit gegeten en direct naar de manicure en pedicure gegaan. Rocio heeft dat als cadeautje aan mij gegeven. Ik dacht dat ik iets makkelijk gevraagd had, maar het is niet overal heel goed gelukt (een beetje slordig gedaan). We zijn daarna meteen de cadeautjes gaan brengen voor de kinderen van de neef van mama (ja, cadeautjes die ik eerst naar Chili had meegenomen en dan naar Colombia vanuit België). Volgende stop bij de Tías. Ze waren heel blij om mij te zien en ze houden heel veel van te babbelen.
Na de tías zijn we gaan eten, want er was geen tijd om het gerecht te maken dat ik had uitgekozen (garbanzos of kikkererwtenstoof). Leuke plaats en ze serveerden de typische colombiaanse gerechten. We hebben een empanada gegeten en een vleesschotel om te delen. Het was allemaal tip top in orde. Zelfs de badkamer was super mooi. Na het eten moesten we nog snel langs een winkelcentrum voor de laatste spullen en dan was het rennen naar huis. We waren iets na 17u thuis en we zouden zogezegd om 18u in de lucthaven zijn. Ik moest nog kei veel inpakken en er waren veel ye veel spullen om alles in de koffer te krikgen. Het is mij wel gelukt, maar ik wist dat het wel veel te zwaar was. Walter zei dat dat wel ok was en we gingen zien. Rond bijna 19u waren we dan in de luchthaven. Ik wou nog wat papieren regelen voor geld terug te vragen van de souveniertjes en cadeautjes die ik heb gekocht, maar omdat we te laat waren heb ik dat niet meer kunnen doen. Ze moesten dam oftewel riskeren dat ik mijn koffer niet kon inchecken oftewel dat geld terug zou krijgen. Ik had er geen zin meer in de koffer was ingechecked met 25kg. Mijn handbagage heb ik gewoon bij mij gehouden en woog meer dan 10kg, mijn rugzak propvol met een jas, nog een jas bij de hand en een zak met mango's en grenadilla. We hebben nog een koffietje gedronken en dan moest ik vertrekken. Heel jammer en 2 weken Colombia is echt te kort.

Eerste vliegtuig zat ik in het midden en 3de rij vanachter. De persoon voor mij deed haar stoel helemaal naar beneden dat ik geplet zat. Na 2u kwamen ze dan langs met het eten en omdat er geen plaats was hadden ze mij overgeslagen. Na te vragen gaven ze wel iets, maar ik had geen keus en het was echt niet goed. Voor de rest kwamen ze niet meer met drinken langs dus ben 1x water gaan vragen.
Ik kreeg na een tijdje het gevoel alsof er stoppen in mijn oren waren. Ik heb heel slecht geslapen en voelde mij ook niet lekker om film of serie te zien. De laatste uren heb ik dan gewoon wat gezeten. Ik dacht dat het ontbijt beter ging zijn, maar was nog erger. Brood met boter en dat lust ik dus echt niet. Ik had trouwens ook geen smaak meer omdat mijn neus verstopt was. De landing was redelijk pijnlijk aan mijn oren, toch te doen. In Madrid moest ik mij haasten en er waren kei veel mensen. De metro naar de andere terminal, douane passeren. Gelukkig omdat mijn vlucht binnen het uur vertrok, kreeg ik voorrang. Als ze dat niet gedaan hadden, dan had ik mijn vlucht waarschijnlijk niet gehaald. Ik was ondertussen heel slecht aan het gaan als jullie begrijpem wat ik bedoel. Ik voelde mij super ziek en met kei veel oorpijn. Ik kon totaal niets horen. Aangekomen bij de terminal was het aanschuiven voor de check-in. Ik snap nog steeds niet dat ze die zak met mango's zelfs in Madrid niet hebben weggegooid. Die laatste vlucht was verschrikkelijk. Ik had kei veel oorpijn, dat ik heet de vlucht aan het wenen was van de pijn. Ik kon ook nog steeds heel slecht horen en de vlucht duurde 2u. Ze gavem ook geen water. De landing was het ergste van allemaal.

Ik heb niet lang moeten wachten op de koffers en gelukkig stonden mama en papa mij direct op te wachten. Wat was ik blij om hun te zien. Het heeft enkele dagen geduurd vooraleer ik weer deftig kon horen en de stoppen uit mijn oren waren.

Het weekend was zo druk dat ik geen tijd had om mijn mooie vakantie deftig af te sluiten.

Heel erg bedankt goede lezers om mij te volgen tot in België. Ik hoop dat het de moeite was. Voor mij allesinds wel en ookal heb ik leuke activiteiten voor de rest van mijn vakantie, ik mis toch nu al het avontuur.

Laten we proberen dat dit ooit eens kunnen herhalen ;)

Groetjes,

KaylaRead more