- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 1
- Donnerstag, 3. Mai 2007 um 20:07
- ⛅ 16 °C
- Höhe über NN: 27 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDaniel Webster Statue38°54’26” N 77°2’13” W
Verslag uit de States

We hebben een prima vlucht gehad. Robbie heeft de show gestolen in het vliegtuig. T’is nu 4 uur in de middag en we zijn in ons hotel. Super deluxe kamer met een enorme tv. Roomservice laten komen met een (VETTE) tosti en twee kommetjes Clamchouder. Na 8 uur vliegtuigmaaltijden smaakt alles lekker.
We gaan vroeg naar bed. En Robbie roept “ je moet ook opgeven dat ik van opa en oma hou.......en dat zij van mij houden...schrijf je dat ook op?”
Tot de volgende “blog” (ja zo heet zo’n internet dagboekje).Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 3
- Samstag, 5. Mai 2007 um 20:07
- ☁️ 13 °C
- Höhe über NN: 174 m
Vereinigte Staaten von AmerikaFront Royal United Methodist Church38°55’5” N 78°11’40” W
We zijn op de Skyline Drive

Gisteren de camper opgehaald. Wat bleek. Ons formaatje was er niet meer. Maar als service kregen we een slagje groter....een slagje? We rijden nu met een complete srv-wagen door de VS. Voordeel is dat hij spatje nieuw is. Hij heeft alleen nog maar gereden van de fabriek naar de garage. En da’s toch lekker, zo’n fris nieuw matrasje. Maar we voelen ons wel een beetje Henk Wijngaard in onze truck: 2 slaapcabines, een slaapbank, een eethoek, aparte douche en toilet, een complete opbergschuur onder de auto en natuurlijk 20 handige opbergvakken rond de auto.
Gisteren gelijk naar Front Royal gereden. Een mooi 18e-eeuws Amerikaans dorpje. En een mooi stuk gereden van de Skyline Drive. En net toen Robbie na de middag wakker werd begon het te regenen. Dus onze eerste wandeling valt een beetje in het water.
‘s Avonds een Campbell-soup (jawel uit die mooie blikken) opgewarmd. Smaak: paddestoelen. Robbie heeft er van gesmuld.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 4
- Sonntag, 6. Mai 2007 um 20:07
- 🌙 12 °C
- Höhe über NN: 1.120 m
Vereinigte Staaten von AmerikaBlackrock38°31’32” N 78°26’29” W
Big Meadows

Vandaag van Front Royal, via Luray (en het Zoo-tje) naar Big Meadows gereden. Big Meadows ligt halverwege de Skyline-Drive. Op Big Meadows hebben we een zware klim gelopen naar een waterval en lekker gespeeld op de Meadow. Onze standplaats is sprookjesachtig. De SRV-wagen staat op de uiteinde van een berg met een grandioos uitzicht (en kans op beren in de nacht). De campings zijn nog erg rustig, de eerstvolgende camper staat enkele tientallen meters verder. Het stikt hier trouwens van de Wild Hogs (mannen van tegen de vijftig, dikke buik, goat-sikje, verse tattoo, veel vrienden, doekie om het hoofd, spijkerbroek met hangkont, leren pijpen, peukje, snelle zonnebril, cowboylaarzen, te kleine tent en de onvermijdelijke te grote Harley).
T’is stralend zonnig, maar (zeker ‘s nachts) aan de frisse kant.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 5
- Montag, 7. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 14 °C
- Höhe über NN: 429 m
Vereinigte Staaten von AmerikaStaunton38°8’58” N 79°4’18” W
we verlaten de Skyline Drive

Na een ijs- en ijskoude nacht (Erica had alle kleren aan, handdoeken omgeslagen en een slaapzak er omheen. En nog had ze het koud) hebben we, na de herten bij onze SRV-wagen te hebben weggejaagd, Big Meadows vroeg verlaten richting de uitgang van Skyline Drive, welke overgaat in de Blue Ridge Parkway. In de vroege ochtend een hike gedaan (in het koffiehuisje werden we weer hartelijk ontvangen door een gepensioneerde die bijverdiende met het werken in een winkeltje: How ya all doin’? Oh look at that pretty face. Are you goin’ for a big hike my dear, Have a nice day...................).
Robbie heeft voor het volledig zelfstandig uitlopen van de wandeling (inclusief klimmen en klauteren) een “real pin” verdiend. Ze heeft hem trots op haar jasje gespeld.
Onderweg hebben we enkele keren moeten stoppen vanwege herten op de weg. Nu staan we aan een klein schattig meertje in het plaatsje Staunton. Morgen gaan de famous Blue Ridge Parkway op....op naar de Great Smokey Mountains.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 6
- Dienstag, 8. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 20 °C
- Höhe über NN: 322 m
Vereinigte Staaten von AmerikaWilliams Branch37°17’36” N 80°3’17” W
En het werd Salem

Vandaag de Blue Ridge Parkway opgereden. Via een bergweggetje, richting de Parkway gereden. Onderweg hebben we het schattigste dorpje van Virginia gezien (Vesuvius). Allemaal kleine Victoriaanse huizen met groene gazonnen er omheen. Op de Parkway hebben we een wandeling gemaakt naar de Natural Bridge. Door Roosevelt ooit gekocht omdat hij het zo mooi vond. Hoewel de ingang erg “Disney” aandeed, met een grote souvenir-mall en restaurantjes, was de wandeling er heen erg lekker en leuk. Vanaf daar hebben we geprobeerd op de Parkway een camping te vinden. Maar het is nog zo rustig (we rijden hele stukken alleen op de Parkway) dat veel campings nog dicht zijn....of pas over 3 dagen open gaan. Dus moesten we een uurtje van de Parkway af om in Salem een camping te vinden. En daar zitten we nu. T’is wel een wat typische camping met nogal wat semi-permanente bewoners........of heet het dan gewoon een woonwagenkamp.
Maar de nacht belooft in ieder geval wat warmer te worden.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 7
- Mittwoch, 9. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 18 °C
- Höhe über NN: 895 m
Vereinigte Staaten von AmerikaMeadows of Dan36°44’16” N 80°23’43” W
Tot aan Meadows of Dan

Dit was de eerste nacht bij normale temperaturen. Dus voor ons doen lekker lang geslapen. Op weg terug naar de Parkway toch maar even de Roanoke-Zoo meegepakt. In een “Zoo-choo-train” werden we door een 75- jarige machinist in een minitrein 2 maal rond het dierenpark gereden. En dat alles in een recordtijd van 3,5 minuten. Een enorm park dus. Maar alleen al het moeizaam in de kleine dieseltrein kruipen van de 75 jarige manke opa was de moeite waard. Met alle aandacht voor alle kinderen luidde hij hard de stationsbel en wees onderweg enthousiast de vogels en beesten aan. Overigens was Robbie meer onder de indruk van een groepje Mormonen dan van de dieren.
Na een mooie rit door het heuvelachtige deel van de Parkway (mooie groene weiden, grote donkerrode “barns”, metalen silo’s, metershoge rododendrons, bloeiende magnolia, donkergele azaleas, git-zwarte koeien, spierwitte kerkjes en houten huizen in allerlei kleuren) hebben we uiteindelijk bij Mabry Mill een heerlijke pannenkoek gegeten (als beste van de hele Parkway getest, zeggen ze). Robbie werd daar overladen met “cute, beautifull, honey, pretty, lovely, angel...........” van het bedienend personeel.
Overigens het plaatje hierboven van de watermolen(=Mabry Mill) is het meest geschoten plaatje van Virginia. En het wordt voor het gemak in nog 10 staten van Amerika gebruikt op lokale ansichtkaarten.
We staan nu op een heuvel in Meadows of Dan. Een klein western dorpje met wat winkeltjes, een hotel, een kerk, een knife-shop, een bakery, de regio dealer van New Holland tractoren, een candy/fudge-fabriek en een camping.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 8
- Donnerstag, 10. Mai 2007 um 20:07
- 🌧 20 °C
- Höhe über NN: 962 m
Vereinigte Staaten von AmerikaLinville Falls35°56’58” N 81°55’36” W
Linville falls

Vroeg in de ochtend uit Meadows of Dan vetrokken. De eerste uren leken wij de Parkway voor ons alleen te hebben. Geen kip op de weg........wel wat fazanten. Het landschap wordt langzaam al wat bergachtiger en de wegen worden al wat steiler. Het verbruik van onze SRV-wagen neemt navenant toe. Op Doughton-park een mooie wandeling gemaakt, waarbij een Groundhog (een enorme marmot) ons pad kruiste.
Na een picknick hebben we onze weg hervat naar Grandfather Mountain. Een van de hoogste punten op de Parkway, voorzien van een enorme hangbrug (of zoals Robbie het noemde “wiebelbrug”) tussen de hoogste punten. Bij de ingang werden we aangehouden door een paniekerige concierge van de berg: “How long is your RV?”, “28 foot”, “well eh last month....”en vervolgens gaf hij aan dat ik het mag proberen maar dat ik wel voorzichtig moet zijn met het omhoog rijden via de haarspeldbochten. Vorige week was het goed misgegaan. Uiteindelijk zijn we met het betere steek en draaiwerk met onze SRV-wagen boven op de berg beland. Daar werden we ontvangen door een swingende afro-american. Met thumbs-up en een brede glimlach gaf hij aan het cool te vinden dat we het tot de top hadden gehaald (overigens bleek later dat we via een eenvoudig wandelpad de drie lastigste bochten hadden kunnen omzeilen).
Daarna heeft Robbie drie beren nog even eigenhandig gevoerd (maar daarover meer op film).
Nu zitten we (waarschijnlijk 2 nachten) bij Linville Falls (Bear Den Campground) om morgen alles te leren over watervallen en appelmoes.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 9
- Freitag, 11. Mai 2007 um 20:07
- 🌧 20 °C
- Höhe über NN: 962 m
Vereinigte Staaten von AmerikaLinville Falls35°56’58” N 81°55’36” W
Linville Falls again

Vandaag de reis even in een lagere versnelling gezet en blijven hangen in Linville Falls. De ochtend gebruikt om de Falls te beklimmen. Exact 10 jaar geleden hebben wij (Erica en BJ) deze Falls als eens afgedaald. Dat was destijds een zware klim, dus dat hebben we Robbie maar niet aangedaan. Op een iets begaanbaarder paadje de waterval nu dus beklommen. En ondertussen ontvangt Robbie voortdurend complimentjes van mede-hikers. Ze vinden het vooral zo leuk omdat ze denken dat Robbie later een echte hiker gaat worden nu zo mee mag. Wat ze niet weten is dat Robbie de terugweg altijd in de rugdrager wil en het heerlijk vindt om als een prinsesje door het bos gedragen te worden. Dus of dat hiken echt wat wordt.......?
Overigens ontwikkelt Robbie zich in rap tempo tot volwaardig fotograaf. Met haar eigen toestel klikt ze er vrolijk op los en maakt met ons toestel regelmatig foto’s van ons twee. En ze lukken ook nog allemaal. De foto van ons drieen (hierboven) is natuurlijk gemaakt door een mede-hiker. Het is bijna een volwaardig sociaal gebeuren dat foto’s van elkander maken. Op elk hoogtepunt van een hike worden kwistig toestellen uitgewisseld om elkaar op de foto te zetten. Doorgaans in verliefde en vrolijke poses met op de achtergrond het doel van de hike. Je bent altijd blij als je je eigen toestel terug hebt en het niet verwisseld is met 1 van de andere toestellen. Of dat op jouw toestel een ander verliefd koppeltje staat. (“would you mind taken a p....” ”oh no, sure......one two three smile, there you go” “thank you so much” “you’re welcome” “shall i take a picture of y.....” “oh if you would be so kind” “sure...1.2.3...................and so on)
In de middag hebben we geluncht in het “tacky” little Switserland” (corned beef met zuurkool en zwitserse kaas, met daarbij de onvermijdelijke chips) en hebben we een grote “applefarm” bezocht.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 10
- Samstag, 12. Mai 2007 um 20:07
- ⛅ 20 °C
- Höhe über NN: 688 m
Vereinigte Staaten von AmerikaAsheville35°35’42” N 82°33’5” W
Take me to the other side

De ochtend vroeg begonnen en vanuit Linville verder de bergen in gereden richting Asheville. Asheville is de andere kant van de USA: vegetarische restaurants, Hippies, tattooshops, alternatieve bioscoop (deze week met black book van Paul Verhoeven), vrijende lesbo-paartjes in het restaurant, “questioning the war”-stickers, straten vol terrasjes, alternatieve kapsalons, Indiaase prullaria, Yoga-centra, alternatieve platenwinkels, muziekcafe’s, koffiewinkeltjes, skate-winkels en een lekkere laidback funky punky atmosphere. En dat midden in een omgeving waar de Amish en de Mormonen wonen. Daar hebben we dus een goed deel van de middag rondgeslenterd en een heerlijke enorme pizza gegeten in een met rommel vol gehangen paars geschilderde alto-tent (al het bedienende personeel was vergeven van de tattoos, afgezakte baggy trousers, gympen, paars haar, korte rockjes, t-shirts met protesten tegen de Irak-war) genaamd “Mellow Mushroom”.
Vanmiddag hebben we rondgesjouwd op een enorme Farmers-markt. Hier brengen allerlei lokale producenten en boeren hun fruit, groente, plantjes, honing, kazen, brood en ander waar heen om onder grote overkappingen te verkopen. Daar een echt bruin brood gehaald (de eerste deze vakantie) en lekker kaasjes en deze lekker in de buitenlucht opgepeuzeld (met een kopje “Dora”-kippensoep).
En morgen naar de indianenWeiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 11
- Sonntag, 13. Mai 2007 um 20:07
- ☁️ 22 °C
- Höhe über NN: 601 m
Vereinigte Staaten von AmerikaSaint Francis of Assisi Church35°28’37” N 83°19’14” W
Cherokee North Carolina

We hebben het einde van de Parkway bereikt. Ongeveer 900mijl ongestoord door de natuur rijden. Zonder vracht-verkeer, zonder snelheidsduivels, zonder schreeuwerige reclameborden (streng verboden), zonder de gebruikelijke horeca als Macdonalds, burgerking en andere commerciele uitbaters, zonder straatlantaarns, zonder voorzieningen, zonder verkeerslichten, slecht drie soorten verkeersborden (max snelheid van 45 mijl, pas op voor herten, pas op voor vallende rotsen), zonder benzinestations, zonder lelijke motels. Een lange kronkelende weg door prachtige natuur, van heuvelachtig, naar glooiend naar steil en rotsachtig. Een aangenaam weggetje dus.
Na de middag hebben we als afsluiter nog even de zwaarste hike-klim van de Parkway gedaan. Hij is zo zwaar (zeggen ze, hij viel ons mee) dat je bij terugkomst een diploma krijgt voor het behalen van de top. Zoals je ziet poseert Robbie vol overgave en trots met haar diploma (wanted....).
Nu dus aangekomen in Cherokee, een indianenreservaat, waar de laatste paar duizend Cherokees mogen wonen volgens eigen regels, nadat ze eerst op beestachtige wijze zijn gedeporteerd en afgeslacht. We staan op een echte family-camping. Je kent ze wel, 500 plaatsen, springkussen, 3 zwembaden, winkeltje, game-room, speeltuin). Vanuit hier gaan we komende dagen de Great Smoky Mountains bezoeken. Dus de standplaats blijft gelijk, maar elke dag een mooie wandeling door dit prachtige indianenreservaat.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 12
- Montag, 14. Mai 2007 um 20:07
- ☁️ 21 °C
- Höhe über NN: 601 m
Vereinigte Staaten von AmerikaSaint Francis of Assisi Church35°28’37” N 83°19’14” W
Ocanaluftee!

De Great Smokies meets the Cherokee.
Alles staat hier in het teken van de Indianen (eastern band of Cherokee Indians) en de Great Smoky Mountains. Iets anders is er niet...of toch?
De ochtend hebben we een behoorlijk zware wandeling gedaan van circa 3,5 uur. Robbie heeft zich kranig geweerd en een groot deel zelf kunnen lopen. Na ons wat opgefrist te hebben in de SRV-wagen, zijn we Cherokee ingereden voor een lunch. In een keten (want dat is alles wat er is) genaamd BIG BOY hebben we een echte snackbar-sandwich naar binnen gewerkt. Gelukkig was de salad-bar voor kids onder de 5 jaar gratis, dus heeft Robbie zich tegoed gedaan aan olijven, tomaten en cheddarkaas.
Alles wat wij aan beelden en plaatjes hebben over indianen, venten ze hier uit: Tipi’s, bijlen, tooien, strijddansen, totumpalen, etc. Alles zo “tacky” als het maar kan. De ene nep-souvenirwinkel na de andere...een beetje mistroostig allemaal. Zeker nadat we in het Oconaluftee village een rondleiding hadden gehad over het harde werkelijke leven van de Cherokees rond 1800 (geen enkele tipi, of totumpaal te zien). Oconaluftee village is een soort openluchtmuseum waarbij allerhande “oude ambachten” door indianen worden gedemonstreerd en uitgelegd. Zelfs Robbie vond het interessant en kon ‘s avonds nog feilloos vertellen wat ze allemaal gezien en gehoord had. Ze vond vooral het ziekenhuis (de stoomhut) en de maskers bijzonder.
We kregen ook uitleg over het systeem van Tribes en de volmaakte democratie binnen de Tribes. Er waren constant volksvergaderingen waarbij iedereen zeggenschap had, mannen, kinderen en vrouwen. Vrouwen hadden zelfs in de rechtspraak iets meer te vertellen, want het tribunaal van elke stam bestond geheel uit vrouwen. Mannen mochten ook niet zelf een vrouw uitzoeken, maar moesten een vrouw nemen uit een andere Tribe. De kinderen kregen de naam van de vrouw en het gezin wordt opgenomen in de Tribe van de vrouw. De man wordt zijn eigen Tribe uitgezet.
Maar inmiddels hebben zij zich ook aangepast aan het Amerikaanse systeem. Dus nu zie je, vanwege komende verkiezingen, overal bordjes hangen met teksten als “vote for Chief Hicks”
Wel grappig was dat wij op de parkeerplaats van “Food Lion” (de plaatselijke C1000) een Indiaan in volle klederdracht achter een winkelwagentje zagen lopen.
En vanavond hebben we een lekker “roasted chicken” and “mashed papatoes” gegeten. Alles vers uit onze microwave.
En....we hebben de duistere kant van de USA gezien. Iemand heeft ons tafelkleed, onze 3 campingstoeltjes en de bal van Robbie gejat. Een medewerker van de camping heeft vervolgens zijn eigen stoelen bij ons neergezet. We mogen ze zolang lenen.
Wel grappig is dat hier overal zoveel bejaarde werken op campings en bij toeristische info-punten. Vandaag hoorde we het verhaal van een van de dames van de receptie van de camping. Ze zal rond de 65 jaar oud zijn. 5 jaar geleden is haar man met pensioen gegaan. Ze wonen in Mississippi. Na zijn pensioen hebben ze een grote camper gekocht en nu werken ze elke zomer op verschillende campings van de KOA. Ze wonen dan in hun camper, krijgen gratis staplaats en een salaris. Deels om de hitte van Mississippi in de zomer te ontvluchten, deels om een centje boven op hun pensioen te verdienen en deels om veel van hun eigen land te kunnen zien, op heel mooie plekjes. Dus onze regering kan afzien van bejaardenbelasting. Ik zeg: alle bejaarden een SRV- wagen en in de zomer op naar de Veluwe, Biesbos, Wadden, de Peel en de Vaalse berg.
Oh ja en voor morgen.......prettige kerstfeest (?)Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 13
- Dienstag, 15. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 23 °C
- Höhe über NN: 601 m
Vereinigte Staaten von AmerikaSaint Francis of Assisi Church35°28’37” N 83°19’14” W
Ho ho ho!

Ja, het land van de extremen! Midden in het Cherokee- reservaat, omgeven door eeuwenoude natuur en cultuur, kun je midden in de zomer de Kerstman ontmoeten. In een
Winterpark met “winterwonderland” en “Rudolph the rednose reindeer” uit de speakers en het personeel verkleed als elfjes. Dit terwijl wij in onze korte broek met het zweet op het
voorhoofd langs de attracties lopen.
Belachelijker kan niet.....en daarom is het ook wel weer lachen. Maar Robbie heeft mooi een
certificaat (en een zuurstok) van de Kerstman gekregen als bewijs. En de belofte dat zij op
“Christmas eve” iets cadeau krijgt met Dora er op.
Ja, zo kan ik ook iets beloven. Maar Robbie heeft zich uitstekend vermaakt en wilde elke keer weer in “the Rudi Coaster”.
Tussen de middag hebben we een heerlijke “Pancake” gegeten in een authentiek
Amerikaans restaurantje. Zo een met meubilair van 10-tallen jaren oud, schrootjes aan de muur, tegels met grappig bedoelde spreuken aan de wand (“burrie me in the Walmart, then my wife will visit me” = begraaf me in de V&D, dan komt me vrouw nog eens op bezoek), half vergane zout en peperstelletjes, serveerster met een iets te strakke taille-spijkerbroek, geplastificeerde menukaart annex placemat, de kok met een afgesleten spijkerbroek, baseball pet op en een vieze theedoek uit z’n kontzak, bestek in een servetje gewikkeld. Maar een heerlijke pancake gevuld met verschillende noten.
En....we hebben onze eerste wilde beer ontmoet. Niet in het Bos, maar aan het rand van de stad.
In de middag hebben we lekker gezwommen in het zwembadje van de camping.\
Morgen gaan we (ter compensatie voor het verschrikkelijke “Santa”-land) kamperen hoog in de Smokies. Op een camping zonder enige voorziening, ver weg in het bos, op de toppen van de bergen......wel zo sfeervol.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 15
- Donnerstag, 17. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 20 °C
- Höhe über NN: 240 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDowntown Chalotte35°13’38” N 80°50’35” W
Goodbye Smokies!

Wij zouden het hoogste punt van de Smokies wel eens even bestijgen. Aangekomen op de
Clinfmans-dome bleek maar weer eens waarom de Smokies de Smokies heten. Op 2000 meter hoogte kon je werkelijk geen hand voor ogen meer zien. Een grote mistwolk hing om de Dome heen. Zo erg dat je elkaar bij het wandelen nog kwijt zou raken. Na 20 minuten gewacht te hebben of de mist zou optrekken, hebben we maar besloten de wandeling te laten voor wat het is en af te dalen naar het stadje Gatlinburg. Daar bleek weer eens waarom een SRV-wagen buiten de natuur een onding is. Geen enkele parkeerplaats wilde ons hebben (en ik heb mijn eerste paaltje geraakt). Uiteindelijk iets buiten de stad een plekje gevonden en het dorpje door gewandeld. Gatlinburg is op het eerste gezicht wel een aardig bergdorpje, maar eenmaal dichterbij blijkt het meer een soort Disneyland voor volwassenen. Veel flauwekulmusea van Ripley (Haunting house, earthquake, Hollywood cars) en veel keten-restaurants. Maar dankzij Erica’s geheugen wisten wij toch weer het enige fatsoenlijke visrestaurant van het dorp te vinden. Daar met een Chefs-Fish-platter geluncht en terug gereden de Smokies in om onze berg-camping op te zoeken. Daar hebben we vervolgens nog wel een leuke wandeling gemaakt, maar bij terugkomst kregen we een flinke bui regen op ons hoofd. En het bleef regen tot laat in de avond. Ach arme tenters om ons heen.....dan is een camper toch wel weer lekker.
Vandaag zijn we vroeg vertrokken richting Charlotte. Een mooie groen rit dwars door het Amerikaanse landschap. Veel wilde kalkoenen gezien in het bos, Buffalo’s in de weides en geluncht bij “the Waffle house”. Wel leuk want de plaatselijk clientele en de bediening was zeer verbaasd over toeristische interesse in hun dorp (wat slechts honger was) en vroeg honderd uit over: de prijs van de camper, waar we geweest waren, welke taal er in Nederland gesproken wordt, of het moeilijk is zo goed engels te leren, wat we nog meer gingen doen.....)
Robbie is wild van opwinding. We staan nu op een camping naast een groot pretpark. En in dat pretpark wonen Dora, Boots en Spongebob. We krijgen maar niet uitgelegd dat morgen niet vandaag is....en waarom het vandaag geen morgen is.
Dus morgen (of vandaag?)...kidsfun in Carowinds (zo heet het hier)Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 16
- Freitag, 18. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 17 °C
- Höhe über NN: 194 m
Vereinigte Staaten von AmerikaCarowinds35°6’10” N 80°56’31” W
North & South

North & South Carolina in 1 dag...het kan in Carowinds. Het licht precies op de grens van Nort en South, dus je kunt gedurende de dag de grens telkens oversteken.
Vanmorgen om 9 uur strak waren wij binnen in deze enorme kermis (achtbanen, draaimolens, schiettenten, racebanen, etc, etc). En vanavond om 6 uur kwamen we er uit. En Robbie is aan een stuk in touw geweest.
We zijn begonnen met een heuse achtbaan (waarin we gelijk bleven hangen door een technische storing). We hebben alle zweefmolens, waterbanen, luchtballonnen, draaimolens en attracties gehad en nog was het Robbie niet genoeg. En het hoogtepunt: Robbie had een echte “meet & greet” met haar heldin Dora the explorer (volgens Robbie warne ze niet echt want het huidje van Dora voelde zo zacht).
Er was ook van alles te winnen. En Amerikanen zouden geen Amerikanen zijn als dat ook niet weer groot en veel was. Zo liepen diverse mensen met manshoge knuffels van scooby-Doo rond, liep aan het einde van de dag wel een kwart van de bezoekers dribbelend met een gewonnen basketbal door het park (echt iedereen kan hier dribbelen, praten, lachen, wandelen en gek doen tegelijk) en had iedereen zijn armen vol met gewonnen knuffels, petten en andere fijne rotzooi. Uiteraard heeft Robbie ook dingen gewonnen, zoals een knuffelslang en een knuffelvis.
En als afsluiter van de dag wilde Robbie (voor de vierde keer) nog een keer in de grote achtbaan.....verslaafd dus.
En....Robbie en Erica hebben allebei een prachtige Cowboyhoed gekocht.
Een dagje amusement.......dus voor de afwisseling gaan we morgen richting Surfcity, een afgelegen plaatsje aan de kust waar het heerlijk rustig schijnt te zijn.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 18
- Sonntag, 20. Mai 2007 um 20:07
- 🌙 22 °C
- Höhe über NN: 9 m
Vereinigte Staaten von AmerikaSurf City34°25’38” N 77°32’46” W
Srfin Surfin Surfcity

Vandaag een lange ruk van Charlotte naar Surfcity gemaakt (200 mijl). Dwars door het Amerika van alledag. Grotendeels zonder snelwegen en dus over plaatselijke weggetjes door nietszeggende dorpjes. En dan zie je wat het echte Amerika is op een zaterdag:
- Uiteraard de garagesale/yardsale: Op allerlei plekken hebben mensen hun overtollige waar in de tuin gelegd en bieden het te koop aan. Een soort koninginnendag-markt in je eigen tuin.
- Carwash: Dames staan langs de weg met grote stukken karton met daarop geschilderd “Carwash”. Uiteraard met de bedoeling dat ze voor een habbekrats de auto wassen. We hebben maar niet gevraagd wat het kost om een SRV-wagen te wassen
- Car-sale: Hoewel je soms door schier oneindig landschap rijdt en er af en toe iets van bewoning lijkt (een paar omgebouwde sta-caravans, een Antebellum villa, een paar bungalowtjes) heeft een klein dorp dan ineens een flink aantal tweedehandsautohandels met elk een grote parkeerplaats met honderden tweedehands auto’s, trucks, campers en grasmaaiers. Uiteraard alles uitbundig versierd met vlaggen en rood-wit-blauwe glimmende slingers (en ongetwijfeld een slikkie verkoper, met vies hemd met puntkraag, vet haar, mondgeur, van opzij gekamt nattig haar, iets hoog-water-pantalon, pens, witte sportsokken, colbert met glimmende ellebogen en een peuk...maar dat fantaseer ik er bij).
- Pre-loved house: oftewel tweedehands huis te koop. Dan staan er op een veldje enkele tientallen volledige opgebouwde houten huizen. Die zijn dan van hun oorspronkelijke plek afgehaald en staan nu te wachten op een nieuwe eigenaar. Geeft het woord huizenmarkt gelijk weer een nieuwe betekenis.
- de meest vreemde ondernemingen: fabriek voor grote stenen dieren (giraffes, herten, beren, struisvogels, zebra’s), kaarsenfabriek, fabriek voor toupetten, lieveheersbeestjes kwekerij, kappers voor military-haircuts.
- Commercial strips: in groter plaatsen is aan de ingang van het stadje een bijjna eindeloze strip van lelijke handel in van alles. Maar toch voornamelijk: Wendy’s, BurgerKing, Holiday-Inn, Macdonalds, Wafflehouse, House of Omlettes, Tacobell, Dollargrand, BP, all-you-can-eat-chinese, sleezy motels, Foodlion, Subway, Walmart, Donutshop, Dairy Queen, Piggly Wiggly, Hardy’s, Ardy’s, iHop, Applebee’s, Sears, JC Peny, Bestbuy, Shell, Kentuky-fried chicken, Motel6, Pappa luigi’s, Pizzahut, etc, etc. En dat is geen verzameling van allerlei zaken gedurende 200 mijl, maar een opsomming van wat er op 1 enkele strip te vinden is.
We hebben nog wel een lange tussensop gemaakt in Wilmington. Een mooi zuidelijk stadje met een prachtige houten havenboulevard, veel winkeltjes in oude industriepanden, veel cafe’s en restaurantjes en mooi North-South-huizen (je kent ze wel, houten huizen met een puntdak, in zachte kleuren geschilderd met aan de voorkant zo’n porch met een schommelbank en in de tuin een grote hangende boom).
Nu zitten we in Surf City. Of althans, daar vlak bij. ‘T is niet de mooiste camping waarop we staan (niet meer dan een veld met campers), maar het strand ligt op nog geen 50 meter van onze camper. Een prachtig strand, de zee is al lauw, miljoenen schelpen en je kunt eindeloos ver kijken, zowel over de stranden als over het water. En in de duinen staan echt jaloersmakende houten huizen. Hoog op palen gebouwd, zodat er maximaal uitzicht is over de Oceaan.
We staan met onze campers wel een beetje dicht bij de enige weg van het eiland. Dus tot nu toe voelt het nog niet heel erg rustig. Maar dat kan de zaterdagavond-drukte zijn.
En Robbie wil maar 1 ding......de zee in en zandkastelen bouwen. Vanmiddag is ze met broek en al de zee ingerend, zo mooi vond ze het.
Dus morgen gaan we STRAND doen.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 20
- Dienstag, 22. Mai 2007 um 20:07
- 🌙 21 °C
- Höhe über NN: 5 m
Vereinigte Staaten von AmerikaWood Island34°40’41” N 76°57’3” W
Come to my island

We doen aan een soort van eilandhoppen.
Voor de kust van Oost Amerika liggen enkele honderden kilometers eilanden. Het zijn een beetje waddeneiland-achtige stroken land, van maximaal een kilometer breed en verschillend van lengte. Sommige eilanden kun je per brug bereiken, andere alleen per boot. Gisteren zaten we nog in Surfcity, nu zijn we verhuisd naar Emerald Isle.
Het was een relatief korte rit en volgens onze kaart kon dat dwars door een mooi moerasgebied. Maar dat bleek een militair oefenterrein. Dus daar waren wij per ongeluk opgereden en werden dus netjes verzocht om te keren. Dertig mijl verderop nam ik de verkeerde afslag en zaten we opnieuw op dat oefenterrein. Dus mochten we weer omkeren.
Overigens wordt hier wel duidelijk hoe hard de oorlog in Irak ingrijpt in de samenleving. Blijkbaar komen veel jongens en meisjes van de oorlog terug via deze militaire basis. De weg rondom de basis was werkelijk bezaaid met spandoeken aan hekken en bomen met daarop hartenkreten van ouders en geliefden aan de manschappen die terugkeren uit Irak. Aan de toon van de spandoeken en de enorme aantallen kun je zien dat het er nogal inhakt. Al blijven de Amerikanen sterk verdeeld over de oorlog gezien de vele pro- en anti-Irak-oorlogstickers op auto’s.
Ermerald Isle is een aangenaam eiland. Met zowaar een fietsenmaker en een fietspad. 1 + 1 = 2 voor een echte Nederlander, dus fiets gehuurd en trappen maar. De fietsenmaker was zeer vereerd dat hij nog eens een fiets verhuurt aan een Nederlander (vervolgens ging hij uitleggen hoe ik Robbie het beste op een kinderstoeltje kon zetten zonder om te vallen). Hij wist wel dat wij zeer goede waterkeringbouwers waren. Op de Amerikaanse TV was een documentaire geweest over de wijze waarop wij dijken bouwen. Dit werd vergeleken met hoe de dijken er in Louisiana hadden uitgezien. Het was hem volslagen duidelijk hoe de ramp in New Orleans had kunnen gebeuren. De dijken in New Orleans waren gebouwd door dronken bouwers voor “the lowest price”
Emerald Isle staat vol met prachtige strandhuizen.....op de volgende huizen hebben we maar vast een optie genomen:Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 22
- Donnerstag, 24. Mai 2007 um 20:07
- 🌙 21 °C
- Höhe über NN: 5 m
Vereinigte Staaten von AmerikaCalico Creek34°43’23” N 76°43’34” W
On the road again

Gisteren lekker gespeeld, gezwommen, gevoetbald en gestoeid op het strand en lekker over het eiland gefietst. Robbie was zo moe van het ochtendje strand dat ze ‘s middags achter op de fiets in slaap viel. Dat was wel een grappig gezicht omdat ze vanwege haar helm een beetje een zwaar hoofd had.
Vanochtend hebben we eerst uitgebreid op het strand gelegen en gezwommen en zijn rond het middaguur van de camping vertrokken. Bij het inpakken van de auto brak ik een sleutel af van de kofferbakken. Dus een deel van de dag zijn we druk geweest met het zoeken naar een sleutelboer die ons vervangende sleutels kon geven. Die hebben we niet gevonden, maar wel een Camperverkoper die wist hoe het ook los kon. Dus die heeft gezorgd dat alle bakken weer open kunnen.
In de middag hebben we heerlijk vis gegeten in de haven van Moreheadcity. Grote schotels vis (ik had 12 oesters, blauwvis en verse garnalen met gebakken snijbonen en zoete aardappel, Erica had verse krab-cakes met clamchowder = amerikaanse romige vissoep, en Robbie een groot stuk visfilet met rijst en appelmoes). Robbie heeft gegeten als een bootwerker. Ze wil graag engels leren en wilde zelf haar drinken bestellen (applejuice).
Tegenover onze parkeerplaats voor de camper zagen we een bord met daarop geschilderd “homemade cheesecake”. Dat konden we niet aan onze neus voorbij laten gaan. Eenmaal binnen bleek het weer zo’n typisch “gezellig” kneuterig zaakje zoals je die hier nog veel hebt. Het waren twee zussen die hun huiskamer hadden verbouwd tot een klein thee-huisje met bij elkaar verzamelde meubeltjes en tuttige snuisterijen. Elke ochtend bakte ze gezamenlijk de heerlijkste soorten cheesecake en ander gebak en verkopen dat aan “de lokalen”. Je krijgt het op een plastic bordje met een enorme aardbei er boven op. Een beker koffie erbij en smullen maar. De Zuster wilde graag weten hoe wij Nederlanders aankeken tegen Bush. En nee, ik moest vooral geen blad voor de mond nemen. Ik heb dus uitgelegd dat wij het niet zo op Bush hebben, zeker sinds hij de oorlog is ingegaan. Ze waren het helemaal met ons eens. Bush was een NONO en zijn vrouw een “wet rag” (natte dweil). En Bush “had no way out in Iraq”.
Oh ja en ze kende ook nog een Nederlander, die had in het dorp een restaurantje. Ze ging hem gelijk bellen. 5 minuten later stond hij in het zaakje. Hij was 4 jaar geleden naar dit stadje gekomen met zijn vrouw om een restaurant te beginnen. Zijn vrouw is Amerikaanse. Hij had het wel goed naar zijn zin, maar de winters waren wel erg rustig in het gat waar hij woonde. Maar wel lekker dicht bij het strand, de zee en veel mooie natuurgebieden. Zij dochter van 7 spreekt, schrijft en leest nog goed Nederlands, ondanks dat zij al het grootste deel van haar leven in de States woont.
Uiteindelijk hebben we een groot deel van de taart in een doosje (doggybag) meegenomen. De hoeveelheden waren weer eens enorm. Robbie wilde perse zelf om een doggybag gaan vragen. Dus na een paar keer oefenen: “do you have a doggybag?” is ze zelf naar een van de zusters toegestapt om het te gaan vragen.
Daarna zijn we verder gereden richting het Noorden en staan nu op een boscamping aan de oever van de Neuse-river. Ik had er nooit van gehoord, maar hij is ongelooflijk groot en breed. Vanaf het strandje aan de oever kun je met moeite de overkant zien.
Morgen rijden we verder naar het Noorden, zodat we een beetje bijtijds in de richting van Washington zijn, waar we zaterdag onze camper moeten inleveren.Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 23
- Freitag, 25. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 26 °C
- Höhe über NN: 80 m
Vereinigte Staaten von AmerikaSaint Peters Catholic Church37°32’27” N 77°26’10” W
Pocahontas, where are you?

Vandaag een lange rit gemaakt van Neuse river park naar de hoofdstad van Virginia, Richmond. De reis was prettig, mooi weer, rustige wegen (en oh wat heerlijk rustige medeweggebruikers) en het landschap was grotendeels aangenaam bos en moeras. Nu staan we in Pocahontas State Forest. Een mooie camping vlak bij Richmond met veel dingen te doen (wandelen, varen, zwemmen, spelen, MTB). Of Pocahontas hier ooit echt is geweest is niet helemaal duidelijk, maar Robbie vond het wel stoer om in het park te staan van Pocahontas. Gelukkig heeft ze niet meer gevraagd waar dan de “resten” van Pocahontas zijn, want onderweg fantaseerde ze nog even dat het huisje van Pocahontas hier wel zou staan.....
We mochten hier vandaag nog wel staan en het is nu erg rustig. Maar morgen breekt hier de toeristen hell los. Er is niet 1 plekje meer vrij. Dit weekeinde is het namelijk memorialday-weekend (een soort 4 en 5 mei in 1). En dan hebben alle Amerikanen een extra dagje vrij. Dus trekt iedereen massaal de bossen in bepakt en bezakt met bijl, tent, colemankoeler, vliegentent, openhaardhout, wandelschoenen, kookstellen, kano’s, zaklampen, wandelbroeken, opklapstoeltjes, hangmatten, opbergboxen, vishengels, en alle andere attributen die te koop zijn bij de Walmart onder het kopje “outdoor”. Want wat kamperen betreft is het voor Amerikanen alles of niets.
Dus of wij op onze laatste nacht in de Camper nog een fatsoenlijk plekje zullen vinden is nog maar de vraag.
Voor de zekerheid hebben we vanavond nog maar even gedaan wat elke Amerikaan doet op de camping:
1. zo snel mogelijk het kampvuur aan
2. Marshmellows aan een stokje rijgen
3. ze boven het vuur houden tot ze goud bruin zijn
4. smullen maar
En morgen maar zien waar we terecht komenWeiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 23
- Freitag, 25. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 25 °C
- Höhe über NN: 28 m
Vereinigte Staaten von AmerikaFredericksburg Area Museum and Cultural Center38°18’11” N 77°27’38” W
There was a War

Vandaag een kort ritje gemaakt tot aan Fredericksburg. ‘T was even spannend of we een camping zouden vinden, want het is memorialday-weekend (“happy memorialdayweekend sir”). Maar de tweede camping had gelukkig plek. Wel zeer krap, de camper paste krap tussen de bomen (toch nog weer een boompje geramd, nu met de bovenkant). In Fredericksburg is duidelijk dat alles draait om The Civil War. Er zijn allerlei herdenkingsstenen, battlefields en andere herinneringen aan hun grootste oorlog op eigen grond. Fredericksburg is een aangenaam “engels” stadje met veel rommelwinkeltjes (Antiek.....binnen Amerikaanse normen). Maar het is er aangenaam wandelen met een echt “Europees” stadscentrum en veel leuke pandjes. En......ze hebben een goede kapper. Ik heb m’n kuif even laten bijwerken door een Amerikaanse kapster. Ze wilde graag weten of mijn Father in law still love to dress hair....if we wil get more childeren...oh yeah...they are a gift of god.......oh she says “papa”, ain’t that cute.....bladibladiebla.
Ondertussen stijgt de temperatuur steeds verder en inmiddels boven de 30 graden....dus very sweaty....Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 24
- Samstag, 26. Mai 2007 um 20:07
- ⛅ 28 °C
- Höhe über NN: 27 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDaniel Webster Statue38°54’26” N 77°2’13” W
Capital of the free world

We zijn in Washington DC....de capitol of the free world en democracy...vinden ze hier. De camper is ingeleverd. We moesten wel even wachten op een taxi, maar toen die uiteindelijk kwam, waren we binnen 30 minuten in het hartje van DE hoofdstad van de wereld. En de eerste indruk is uitsluitend goed:
- ons hotel is hartstikke leuk. Een soort klein appartementje, met een bed, luie stoelen, bank, kantoortje, keukentje
- we wonen tijdelijk “three blocks away” van “The Whitehouse”. We mogen George W dus wel buurman noemen.
In de wijk waarin we zitten, wonen ook alle ex-presidenten en ministers ...tenminste ze hebben daar een huisje.....dus wie weet of we Bill nog ontmoeten
- toen we het centrum binnen reden zagen we eerst 10 Harleys, toen 100, toen 1000, toen 10.000, toen wellicht 100.000. En volgens de taxichauffeur zullen we er morgen rond 1 miljoen zien. Echt een waanzinnig gezicht, al die prachtmotoren en hun berijders. Morgen is er een grote Harley Davidson-parade door de stad, met duizenden Harley’s, voorzien van vlaggen, rijkelijk versierde berijders met alle toeters en bellen. Maar het zet wel gelijk de sfeer van de stad.
- ons hotel zit om de hoek van het wijkje Georgetown. Alsof je in Londen bent, zo gezellig. Allemaal leuke winkels, cafe’s, kunstverkopers, terrasjes. Echt een gezellige stad dus. Niet iets wat je direct verwacht bij het horen van “Washington DC”. We hebben al een flink stuk gelopen......maar de temperatuur.....loopt alleen maar verder op......
Een nabrandertje: ‘t is nu bijna 23.00 uur en ik kom net terug van een avondwandeling over de Mall. De Mall is het enorm grote park van Washington, waaraan alle belangrijke gebouwen en musea liggen. Tevens is het een groot herdenkings, vierings, overdenkings, mediterings, ontmoetings park, vol monumenten ter herinnering aan iedereen en alles die zich hard heeft gemaakt voor vrijheid en gevochten heeft tegen onderdrukking. Of het nu gaat om de tweede wereld oorlog, Holocaust, Martin Luther King, JFK, Vietnam-veteranen. Alles wordt hier gevierd, aanbeden en herdacht.
‘T was ook een beetje een vreemde wandeling door het park.
De lucht is nog steeds bloedheet en de hemel helder. In het park rollen gehandicapte oorlogsveteranen hun rolstoelen voort (“it’s my first time in Washington”), Harley Bikers hangen op hun motoren, groepjes scholieren kwebbelen en giechelen, trotse Amerikaanse gezinnen wijzen ontroerd naar het witte huis, jonge eendjes zwemmen in het reflectie-meer, treurende oorlogsveteranen staan voor de gedenkstenen, groepjes druk wijzende moslims maken elkaar duidelijk wat waar is, grote Indiaase families slenteren al etend voort, picknickende groepjes meisjes liggen op hun kleedje in het gras, op een bankje zitten vier zwaar gedecoreerde veteranen uit de tweede wereld oorlog, mensen lopen bezweet met ipod te joggen, fietsende stelletjes rijden zowat een hondje om, politie rijdt rond op mountain-bikes, vaders raken met 1 hand de enorm obelisk aan en overal maken mensen foto’s van elkaar en van de plek. In de lucht hangt een apache helikopter, vliegtuigen voor washington-airport vliegen laag over, rond de straten wordt je de adem ontnomen door de uitlaatgassen van de honderden Harleys, het geluid van ziekenwagensirenes en motoren lijkt constant aanwezig, de honderden flitslampjes bij het Arbaham-Lincoln-memorial ontnemen bijna het zicht.
‘T is gek maar op een of andere manier voelt dit ook als een speciale plek. Natuurlijk het is vals, groots, opportuun, grotesk, ongenuanceerd, partiotistisch, propagandistisch en kitsch. Maar op een of andere manier lijkt het wel of mensen op deze plek aanvoelen dat vrijheid niet helemaal van zelf komt en dat je daar soms voor moet vechten. En dat je het moet vieren. Wellicht hebben Amerikanen dat iets beter door dan wij Hollanders. Gek eigenlijk als je bedenkt dat historisch gezien Amerikanen nooit hebben hoeven vechten voor hun hachje......
En nergens heb je het gevoel dat je op je hoede moet zijn, dat je risico loopt of dat het gevaarlijk zou zijn om in je eentje ‘s avonds laat door het park te lopen.
Ik wou maar zeggen, het park pakt je toch een beetje..........Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 26
- Montag, 28. Mai 2007 um 20:07
- ⛅ 26 °C
- Höhe über NN: 27 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDaniel Webster Statue38°54’26” N 77°2’13” W
One million Harleys.......

Hoe beschrijf je 1 miljoen Harleys in een rij....’k weet het niet. Als je klikt op de foto met de koffiebeker kun je een filmpje zien wat ik snel in elkaar geknutseld heb.
Het is vandaag bloed en bloed heet. Bij alles wat je doet loop het zweet je in watervallen langs de rug. Vanmorgen hebben we bij het Vietnam-memorial ontbeten. Beetje rare plek natuurlijk, maar het is toch bijzonder al die mensen langs al die namen te zien gaan. Mensen zoeken in boeken en op het monument naar namen van vrienden en bekenden, komen na 40 jaar spontaan dienstmakkers tegen, kinderen van overleden soldaten eren hun vader, mensen “trekken” de naam over van familie op het monument.
Robbie had wel wat opstartproblemen vanwege de hitte. Er was geen land mee te bezeilen. Maar na mate de dag vorderde nam haar energieniveau toe. Om 12 uur begon dus “Rolling Thunder”. Een eerbetoon van alle Harley-rijders uit heel de States en publiek aan de Veteranen. De hele stad ruikt, voelt en hoort naar Harleys (tenminste...rond de Mall).
Alle Harley-rijders zijn geheel in eigen kostuum komen opdraven, inclusief bierbuiken, te dikke vrouwen (in knoepert strakke strech-spijkerbroeken en te kleine hemdjes), staartje in het resterende haar, hangsnor, tattoo ontbloot op inmiddels flubber-armen, vuile spijkerbroek, laarzen met stalen neuzen, vale t-shirt met opdruk uit 1979, emblemen van eerdere Harley-festijnen op hun leren vest met veters aan de zijkant, zonnebrillen als buitenaardse wezens, pothelmen, riem met stoere buckle en leren handschoentjes (zo kinky).
Na 1,5 uur kijken zijn wij vertrokken naar een Museum, en toen was het einde van de tocht nog niet in zicht. Waarlijk indrukwekkend. En noisy too.
De musea zijn hier allemaal gratis en erg mooi (hoe zo commercieel.....). Vandaag het Natuurmuseum gezien en het Vliegtuig en Luchtvaart museum. Erg druk, maar erg mooi van opzet.
Oh ja en jullie moeten de groeten hebben van George en zijn vrouw....we zijn ook nog even bij hem langs geweestWeiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 27
- Dienstag, 29. Mai 2007 um 20:07
- ☀️ 25 °C
- Höhe über NN: 27 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDaniel Webster Statue38°54’26” N 77°2’13” W
Memorial Day.......Gaap

Het blijft onverminderd heet in Washington. Over de 30 graden en super vochtig. Gisteravond heeft een zeer korte, maar zeer heftige, storm wel even wat (boom)schade aangericht, maar nog niks geholpen aan de hitte. De dag maar begonnen met een lekker kop koffie bij Dean & deLuca. Da’s een mooie zaak uit New York, met allerlei lekker etens- en drinkwaren. We hebben ook maar gelijk wat eten gekocht voor de avond. Echt op z’n Amerikaans. Alles in een grote pastic beker (beef curry met selderij, broccoli, ui, wortel en rijst), zo de microwave in. Gezien het geringe aantal supermarkten en groentezaken in de stad, lijkt het er op dat maar HEEL weinig mensen zelf koken.
Na een lange wandeling langs de Potomac-rivier opnieuw de Mall op gedoken. Een echte gore, kleffe, zoute, melige, vage, frikandellerige, halflauwe, zompige hotdog met klef broodje gegeten, cola gedronken, ons in het gras neergelegd en kijken naar de Memorial parade.....LET THE SHOW BEGIN!!!!
Of het de hitte was, te hoge verwachtingen, eerbied, instelling, voorzichtigheid of gewoonte, ik weet het niet. Maar wat het ook was, de show duurde langer dan lang, was ongelooflijk saai en duf. Een lange reeks marcherende (matige) higschool-orkesten, veteranen in auto’s en op knullige praalwagens, veteranen in een jeep, geinig bedoelde verkleedpartijen van historische figuren in een koets, slecht marcherende kindsoldaten (of padvinders zoals wij ze ook wel noemen), twee dansende negerinnen op zydecomuziek, een paar frontsoldaten uit 1800 op paarden, een man in een boot met wieltjes er onder, met crepe-papier versierde karren met daarop zwaar gewonde Iraq-soldaten (u kent ze wel: been eraf, gezicht verminkt, arm eraf, in rolstoel, oog er uit, verbrand gezicht, 2 vingers, half verlamd.......en maar zwaaien), een vage generaal der strijdkrachten met zijn lelijk maar duur verbouwde vrouw (zo’n mooi strak huidje op haar 60e......er kon geen lachje meer vanaf....letterlijk) ging in een tergend langzaam tempo aan ons voorbij. Met pauzes tussen de verschillende onderdelen waarin gerust 10 minuten reclame had gepast (of wellicht was dat de bedoeling). Gelukkig deed de Afro-Amerikaanse gemeenschap af en toe een duit in het zakje door met swingende orkesten en dansmariekes langs te komen.
Gelukkig stond er achter ons een dolgedraaide Amerikaanse die als een waanzinnige naar alle Amerikaanse militairen schreeuwend (THANK YOU FOR SERVING!!!!!) en kwam er nog een verdwaalde protestant (niet qua geloof maar qua opvatting) langs, werden er kaartjes verkocht voor een Hillary-meeting en hadden onze achterburen een hondje van 10 weken oud.
Maar met deze hitte was zitten op het gras in het park met een ijsje en een beetje dom kijken toch eigenlijk het enig echt aangename om te doen.
Maar Robbie, die genoot. Ze wil later ook werken in Amerika...vlaggeren.....Weiterlesen
- Reise anzeigen
- Zur Bucket List hinzufügenVon der Bucket List entfernen
- Teilen
- Tag 28
- Mittwoch, 30. Mai 2007
- ☀️ 27 °C
- Höhe über NN: 27 m
Vereinigte Staaten von AmerikaDaniel Webster Statue38°54’26” N 77°2’13” W
Goodbye America, goodbye DC

T zit er op 28 dagen USA. De laatste 2 dagen hebben voornamelijk op de fiets doorgebracht. Als volleerde Amsterdamse-fietsers hebben we tussen voetgangers, auto’s, politieagenten en bussen gebalanceerd op onze huurfietsen. De hele stad door crossend, over stoepen, zebrapaden, autowegen, zandpaden en houten boardwalks. Fietsend was het te gek, in de hitte. Eenmaal tot stilstand gekomen goot het zweet ons alle kanten van ons lichaam. Maar gelukkig hebben ze hier de ice-coffee’s, shake’s en smoothies uitgevonden, dus die zijn er in liters tegelijk door gegaan.
En ‘s nachts?...”the safest place for our bike is in your room”...dus vannacht hebben we naast onze fietsen geslapen
Even terug kijken: Leuke stad (veel leuker dan gedacht), prachtige rit over de blue ridge. lekker zuid Europees sfeertje en strand aan de kust en wederom heel veel aardige mensen. Mensen lijken hier ook aardiger als bij ons. Waarschijnlijk hebben wij ons sociale gedrag afgekocht middels sociale voorzieningen. Met gebrek aan die voorzieningen hier is men blijkbaar wat socialer in het dagelijks verkeer. Zomaar een paar “bewijzen” die ons de afgelopen 4 weken zijn overkomen of wat we hebben gezien:
- de schoonmaakster van de museum-cafetaria komt ons achterna met 3 bordjes en 3 maal bestek, geeft ons die omdat dat makkelijker eten is met zo’n klein meisje (we hadden een grote schotel indianan-food besteld), vertelt ons en passant waar de toiletten zijn en waar we gratis gefilterd water kunnen halen voor de rest van de dag.
- een vrouw parkeert haar auto op de invalidenparkeerplaats. Een man ziet dat, gaat een winkelwagentje halen bij de verzamelplaats en zet die naast de auto van de invalide. Helpt haar uit de auto en biedt het winkelwagentje aan.
- wij zoeken op de fiets onze landkaart af om te ontdekken hoe onze route verder loopt. Aan de overkant van een 6-baans weg staat een vrouw bij een bushalte de longen uit haar lijf te schreeuwen. Ze maakt ons duidelijk dat de fietsroute de eerste links is en daarna gewoon de bordjes volgen.
- regelmatig worden we in restaurants door klanten en bediening aangehouden met de mededeling: “you have a wonderfull, nice, cute, adorable.....girl”
- in het pretpark en supermarkten werken op cruciale plekken in de bediening zwaar gehandicapte (en soms misvormde) mensen. Volledig geaccepteerd op een representatieve plek. Da’s nog eens een WAO probleem oplossen.
- de manager van een fietsenzaak brengt ons wel even met zijn auto naar de andere kant van de stad. Daar verhuren ze wel kinderzitjes.
- een extra bordje om Robbie met ons de maaltijd te laten delen? hoef je nooit om te vragen, brengen uit zichzelf.
- Als enige fietser met kind achterop in DC is geen enkel probleem. Zowel voetgangers als auto’s laten je ongestoord van hun rijstrook “genieten”. Ze houden rekening met je en laten je regelmatig voor.
- grote supermarkten hebben bij de ingang elektrische winkelwagens waarmee gehandicapten door de supermarkt kunnen rijden en makkelijker hun boodschappen kunnen doen.
- Als je een bocht moet nemen met een enorme camper en dat lukt niet helemaal op eigen weghelft. Dan gaat de medeweggebruiker op de andere weghelft even aan de kant en geeft vervolgens netjes aanwijzingen tot hoever je kunt rijden met de camper.
- Een biker en zoon winnen in de BurgerKing een speeltje van “Spongebob”. Hij loopt netjes de zaak door en vraagt aan Robbie of zij hem soms wil hebben.
- een alcoholist loopt met een hand vol losgeld een slijterij binnen. De slijter vraagt: “How much you made?”. De dronkaard legt een hand vol nikkels en dimes op de toonbank. Verzameld met bedelen. De slijter knikt een keer en de man neemt een fles bier mee.
- Elke stoep in de grote stad heeft een afritje bij de stoplichten. Makkelijker met een rolstoel.
- Zwetend trap in mijn fiets in 35 graden celcius met Robbie achterop Capitol-hill op. Ik wordt door politieagenten, toeristen, vuilophalers, groentemannen en andere voorbijgangers aangemoedigd door “thumbs-up”, opmerkingen, lachjes, knikjes en andere waarderende gebaren.
En da’s nog maar wat ik me zo snel kan herinneren. Maar hoe vaak we tegen elkaar niet hebben gezegd....”dat zie je bij ons niet meer”........
Maar we moeten naar huis.......dus....dat wordt weer wennen............tot vrijdag!Weiterlesen