Río Juan de Toro

$ Internet na kartki, czyli wspolczesne zycie na komunistycznej kubie.

Dużo slyszelismy o komunie. Puste półki, długie kolejki, meblościanki i wóda. Wydawalo nam sie, ze wiemy juz wszystko. Ale co innego wiedzieć, a co innego posmakować...

Z punktu widzenia turysty mieszkającego w hotelu, w turystycznej czesci miasta, z allinclusive lub stolujacego sie na mieście - Kuba to przepiękny kraj, pełen energetycznych obywateli, których mottem zyciowym jest muzyka, salsa i rum. W koncu w każdym lokalu gra muzyka na żywo, jest zabawa. Dobre (choć bez przesady) jedzenie pieknie dopełnia obrazek niekończącej się sielanki. Kamienice sa odrestaurowane i wyglądaja nieziemsko.

Mieszkając u lokalsow, znajdowalismy sie w sercu lokalnej spolecznosci. Turyści się tam nie zapuszczaja. Budynki sie rozpadają. Dosłownie. Adam zamykał oczy. Są lokale ale nie wygladaja ladnie i nie ma tam zadnych przebranych grajkow, a z 16tu pozycji w menu i tak wybrać mozna tylko dwie. Opcja z serem albo bez. W sklepach tylko ocet, keczup, majo, musztarda i rum. Dieta cud. Sprawdzila sie tez na nas. Przez 16 dni zrzucilismy w sumie ok 6 kg zbędnego balastu. No w kazdym razie buduje się obrazek Kuby zgoła odmienny od sielankowego. Ale chyba ten autentyczny.
Bardzo widoczne są fikcyjne stanowiska pracy np. W kantorze były 4 panie. Jedna obslugiwala klienta (zaznacze, ze tlumow nie bylo. Byliśmy jedyni.), druga otwierala i zamykala drzwi (!), a dwie pozostale siedziały. Stosunek 4 pracownikow na jednego klienta to na Kubie standard. No i wszechobecne kolejki. Bo przecież jest kolejka dla frajerów i brak kolejki dla znajomych obsługi. Po internet na kartki staliśmy w ok. 10cio osobowej frajerskiej kolejce jak osły, 2h. Max. 3 kartki z godzinnym dostępem na głowę. A, no i "free wifi" oznacza jedynie tylko tyle, że mając karteczkę na internet można sie tam podłączyć.

Tak jak i we wspomnieniach rodziców tak i tutaj uprzejmość i zaangażowanie nie jest mocną stroną obsługi. Bez znaczenia czy to sklep, czy kawiarnia. I znowu chodzi o te nieturystyczne miejsca, bo np. w lokalach w których stoluja sie same, jak to Adaś mówi "portfele", obsługa z mistrzowska precyzją wchodzi w cztery litery.

Sami Kubanczycy, których mieliśmy przyjemność poznać bliżej w Hawanie gościli nas jak rodzinę. Wspólnie opijalismy Pedra urodziny (rum na pusty żołądek jest BARDZO skuteczny). Jak to często bywa my nie mowilismy po hiszpansku, oni po angielsku ale prowadzilismy wieczorne dyskusje nawet o systemie komunistycznej Kuby kiedys i teraz. I to nie tylko po alko! Ernesto i Mirta - nasi nauczyciele hiszpańskiego również byli dla nas jak dobrzy, dlugo niewidziani ciocia i wujek.

Kubę opuszcamy ze strachem, że odwołają nam lot do Meksyku i trzeba bedzie zostać jeszcze tydzien.

P.S. Jesteśmy pełni podziwu dla rodziców, że nas w tamtych czasach wychowywali, ubierali karmili. I proszę jak dobrze im to wyszło!

$ Panie ekspedientki na kasie nie tylko są niemiłe. Nagminnie okradają tez klientów. Po tym jak w jednym markecie okradziono nas na 7 €, byliśmy już bardzo czujni. Okraść próbowano nas przy każdych zakupach!

$ Zawsze bawią nas kolejne kreatywne wersje naszych nazwisk. Ostatnio Adam był Trezinski a ja Cielska. Ale imiona to nowość. Adam został Adanem a, że J czyta się tu jak H, muszę przywyknąć do Hustiny.

$ Restauracja dla turystów.
Kelner niósł nam serwety. Wprawdzie przypomnial sobie o nich jak juz konczylismy jesc, ale gest nalezy docenic. Jedna nieopatrznie spadla mu na ziemie. Sprawnie podniósł ją ręką spowrotem na tacę, uprzednio otrzepawszy z podlogowego brudu i złożywszy w nienaganny trojkacik. Podszedl do naszego stolika pewien, że incydent zostanie jego kolejną małą kelnerską tajemnicą i wykwintnie szczypczykami podal nam na stół. Zapewne, żeby nie ubrudzić.

$ Po Kubanczykach widać również, ze brak kapitalizmu ma również dobre strony. Bardzo tanimi i dostępnymi towarami są kasze, warzywa i owoce, a dobrem luksusowym mięsa i slodycze. Ich codzienna kuchnia jest przypadkiem zdrowa. I to mega widac! Większość lokalsow ma wspaniałą szczupłą i wysportowana sylwetke a kobiety piękne, smukłe kształty. Zarówno mezczyzni jak i kobiety wydaja sie nam do tego bardzo urodni. Klasyfikujemy Kubanczykow jako atrakcyjny naród :)

$ Samochody.
Spacerując po Hawanie czulam się jak na planie filmu z lat 50tych. To nie mit, że auta z tamtych lat używane są przez lokalsow na codzień. I to takie egzemplarze, które widziałam tylko na targach oldtimerow u nadzianych kolekcjonerow. Wiele z nich bylo w stanie godnym podziwu, innym rozpadal sie przegub na naszych oczach. Miłym zaskoczeniem byly wszechobecne maluchy!
Najwieksze wrażenie robią jednak ceny tych cacek. Pedro, by móc otworzyć case particular sprzedał swoją 40to letnia łade, ktorych tu jezdzi chyba najwiecej, w srednim stanie za ok 100 000 tys. zł !!! A średni zarobek przeciętnego Kubanczyka wynosi ok 100 zł miesięcznie. I nie pomylilam się w zerach. Jesli auta sie nie odziedziczylo to na zakup musi odkładać kilka pokoleń.

$ Organizacja na dworcach autobusowych to też przeżycie samo w sobie. Plecak prawie odjechal innym autobusem. Ale upilnowalismy!

$ Krotka przerwa na trasie Varadero-Cienfuegos. Stać nas tylko na kawę, więc zamowilismy Adasiowi. Rozglądam się przy okazji nerwowo przy ladzie za czymś słodkim. Wiele dałabym za ciasteczko. Cóż, półki nadal puste. I tu nagle, nie wierzę w moje szczęście - przy zbliżającej się do nas filiżance kawy, na spodku leży ciastko! Rzuciłam sie na nie zachlannie, gdy tylko znalazło się w zasięgu mojej ręki. Gryze, słysząc rownoczesnie nagłe "Nie nie nie nie nie!". Barman i dwóch kierowców autobusa patrzą na mnie z niedowierzaniem a ja już wiem, że próbowałam zjeść kawalek kolby trzciny cukrowej. Ich mieszadelko do kawy.

$ Stary cmentarz.
Jedną z "atrakcji" w Trynidad jest stary cmentarz. Bardzo zniszczony i zaniedbany, cmentarz z końca XIX wieku, któremu na pewno nie brakuje klimatu. Właściwie gotowa seceneria na film o zombi. Naszą uwagę zwracaja poprzesuwane płyty nagrobne. Już od tego widoku przechodza ciarki. Na jednym z nagrobków leży fragment kości. Na pewno zwierzak, przecież nie kawałek człowieka! - tak wlasnie skomentowalismy to znalezisko. Kolejne kawałki kosci i o zgrozo tkanek leżące wszędzie, odbierają nam powoli pewność osądu. Dopiero duży kawałek kości miednicy pozbawia nas złudzeń, że to szczątki ludzkie walaja się nam pod nogami.En savoir plus