Vedersø Klit

Nu vind ik het niet meer leuk.
Dat ik alweer zeiknat opbreek, a la. Dat het vlak daarna een heel stuk droger wordt, o.k. Dat ik 35 keer mijn regenjas aan- en uitgetrokken heb vandaag, sois. Dat ik dus een half uur aan het dweilen ben met opzetten: shit happens. Maar dat ik dan eindelijk in Søndervig aankom, het stomme dorp 3 keer heen en weer fiets omdat er een tourist info staat aangegeven die helemaal niet blijkt te bestaan en vervolgens ZIJN helemaal geen zandsculpturen vanwege corona.... Wel g..v..d.. Ik had nu wél goed gekeken op internet (dacht ik). En dat terwijl alle musea open zijn (met corona pas). Blij dat ik ingeënt ben, je zal toch steeds zo'n test moeten zeg! En in het dorp loopt iedereen hutje op mutje, zowel buiten als in de winkels. Logisch ja...
Objectief gezien was het ook best veel droog, was Ringkøbing onverwacht leuk met een 17e eeuws hotel, waar ik een emmer capucino drink (kostte ook iets meer dan mijn fles wijn nu), en was de route naar Søndervig goed te fietsen. Ik fotografeer een prachtig houten beeld, heb ik tenminste nog iets. En zo voel ik me nu ook.
Omdat het keihard waait vanuit het zuiden, ga ik 1 camping verder noord. Goh, da's opeens 25 km per uur met 2 vingers in mijn neus. Ik neem niet de route 1, ff geen zin in modderen, maar de panorama route, dat blijft asfalt. Fietst lekker, maar panorama??
Ik kan de tent droog opzetten (eerst een buitje uitzitten onder een afdak), wat dingen half laten drogen. Toch maar ff opschieten. Inderdaad, stortbui, ik had net alles binnen, inclusief mezelf.
Na de bui naar de klit (=duin blijkt). Het waait zo hard dat ik moet giechelen. Maar al de bebouwing op de kaart, zijn dat nou al die hobbit-huisjes?.
Ik besluit bij terugkomst maar meteen ín de tent te gaan zitten met mijn wijn. Goed besluit. Kolere wat gaat dat hard zeg, die regen. En dan sta ik nog super beschut. Ik zie de humor er ff niet meer van in. Doe mij nog zo'n dag, dan ga ik naar huis.
Nog een wijntje.Читать далее