Quilotoa loop: Chugchilan naar Quilotoa

Zaterdag vertrekken we vroeg, na een bezoekje aan de lokale panederia (bakker) voor een lunch on the go. De avond ervoor toch iets te veel bier gedronken (tja ze verkopen alleen 0,66l flessen) en dat voelen we nu een beetje.. Oeps!

We lopen vanuit Chugchilan de vallei in, in de verte zien we al de kraterrand liggen die vanaf beneden ongelofelijk hoog lijkt. Na 4u lopen staan we onderaan de vulkaan, Quilotoa 3,5km. Zullen we dan maar?

De weg naar boven is zwaar, heel zwaar. We moeten een flink eind klimmen in los zand, waardoor je steeds naar beneden glijdt. Geen pretje! We ploegen ons een weg naar boven, er lijkt geen eind aan te komen. Eenmaal boven (denken we!) zien we bordje nummer twee, Quilotoa 2,9km.. Aaaarghh! Maar 600m afgelegd haha! We ploeteren nog even door, met in ons hoofd het beeld van Laguna de Quilotoa  als beloning.. Nog even! Dan zijn we er echt bijna en doen we onze ogen dicht, des te beter de verrassing. 1, 2, 3.. Wauw! Het is waanzinnig mooi! Een doodstil, donker en verbazingwekkend groot meer. So worth it!

Na veertig minuten lopen langs de krater bereiken we het dorpje Quilotoa, direct aan de krater gelegen. We vinden een kamer bij Hostel Alpaca en genieten van de luxe van een houtkacheltje in onze kamer. Dat is nodig ook, want het is hier KOUD en heel winderig (denk: Nederland in november!). We zijn blij met onze warme jas, muts en handschoenen. 's Avonds weer heerlijk eten met de andere gasten, locro (typisch Ecuadoriaans, aardappelsoep met kaas) met quinoa erin en popcorn eroverheen. Yum! Daarna kip uit de oven met groenten, platanos (groene banaan, dit vind ik zelfs lekker!) en rijst. Als toetje drinken we canelazo bij de kachel, een lokaal warm drankje met kaneel, fruit en voor wie wil, met aguardiente (sugar cane rum). Heerlijk!!Read more