Paracas!

Ik had nog wel een week in Lima kunnen blijven (zucht..), maar we hebben nog wel meer te doen 😉. De rest van het gigantische land dat Peru heet ontdekken!

Na een ontbijtje in het park doen we lekker rustig aan. Alle tijd, toch? Uiteindelijk zijn we op het busstation nog maar nét op tijd om kaartjes te bemachtigen voor de bus naar Paracas.. Oeps, ietsje te relaxed haha! Eenmaal in de bus wordt de film opgestart. Neeeee, nog een keer Robot Overlord! Aaarghh! 😆.

We overleven de reis en belanden in Paracas, een heerlijk klein kustdorpje en dé gateway naar de Ballestas eilanden en het Paracas National Reserve. Dit staat morgen op het programma, zin in!

De volgende ochtend staan we vroeg op voor een tourtje naar de Ballestas eilanden, een rotsformatie iets voor de kust waar heel veel soorten vogels (pelicans, penguins, boobies, etc) en zeeleeuwen te vinden zijn. Ze noemen deze eilandjes ook wel de 'poor man's Galapagos', maar ik geloof dat dat toch niet helemaal te vergelijken is 😉. De eilanden zijn mooi en we schieten mooie plaatjes, maar de tour is.. tja, toeristisch! We zitten met onze oranje zwemvestjes in het bootje opgepropt als sardientjes in een blikje en bij ieder fotomomentje is het vechten geblazen om een foto zonder je buurman's smartphone erop te kunnen schieten. Thomas zit trouwens achterin de boot en ik helemaal voorin.. dat hebben we te danken aan de Chinees naast mij die niet van plek wilde wisselen om ons een plekje naast elkaar te gunnen (Grrrr! Gelukkig hoeven we die gast voorlopig niet meer te zien!). Thomas vindt de tour verschrikkelijk.. Ik? Ik ben blij met de foto's en hoop dat ik snel ga vergeten hoe ze tot stand zijn gekomen 😉.

Wél leuk is trouwens dat we vanaf zee de Paracas candelabra kunnen bekijken, een van de mysterieuze prehistorische Nazca lines. Hoewel de Spanjaarden dachten dat de lijnen een kandelaar voorstellen, wordt nu aangenomen dat het om een cactus gaat. Toch leuk!

's Middags huren we mountainbikes om op eigen houtje het reservaat te ontdekken. Het Paracas Reserva Nacional is een woest woestijngebied met flinke zandduinen. Heel apart om te zien zo'n een woestijn direct grenzend aan de kust. Toch is het voor Peru niet uniek. Bijna de hele (zuid)kust bestaat uit onherbergzaam en droog woestijngebied zonder teken van bewoning, uuuurenlang. 

Het mountainbiken is behoorlijk zwaar, maar wel leuk! We fietsen continu bergop met wind tegen (woestijnwinden welteverstaan), het is ouderwets jezelf afbeulen. Gelukkig zijn de uitzichten schitterend! Dan komen we aan bij een prachtig strandje. We zijn de enigen, zo bijzonder! We zien ook la catedral (een bekende rotsformatie, vroeger een arch) en playa roja (een strand met rood zand, heel apart!). Ouderwets afgemat beginnen we aan de rit terug, die voor het grootste gedeelte bestaat uit keihard bergaf naar beneden sjezen over de panamerican highway, yihaaaaa!! 😁😁😁

Die avond eten we goddelijke pescado frito bij een onooglijk tentje. Dat lijkt wel een thema hier in Zuid-Amerika: Kies het meest simpele, slechtst uitziende restaurantje (zolang er wat locals zitten helemaal oke) en je eet gegarandeerd heerlijk en goedkoop! Daarna gaan we pisco sours drinken... Sterk!! Pff, ik ben na één drankje al teut.. Toch moeten we nog even door, want Peru speelt tegen Chili en de sfeer is zo goed (echte voetbalgekken hiero!) dat we nog lang niet naar huis willen.Read more