Reset search
WerkWerk
SatelliteEdit route

Werk

May 2019 - May 2024
An open-ended adventure by KarinBdV Read more
  • 23footprints
  • 1countries
  • -days
  • 21photos
  • 0videos
  • -kilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerWerk

    Door merg en been.

    May 31, 2020 in the Netherlands ⋅ ☁️ 18 °C

    De cliënten mogen weer bezoek ontvangen.
    1 uur per week, ja èèn heel uur per week.
    Je mag maar 1 contact opgeven.
    Kies je dan je man, je vrouw, je zoon, je dochter of toch je allerallerbeste vriendin of vriend.
    Ik zou het niet weten.
    En als je bezoek er dan is gaat er altijd iemand mee van het personeel.
    Je zult je moeder of vader toch eens een knuffel of kus geven.
    Inmiddels ben ik zover dat ik de afdelingen weer op ga tijdens het werk.
    De gesloten afdelingen zijn nu in vieren opgedeeld en zijn ook echt gesloten.
    Ik loop als een cipier met een grote sleutelbos op zak rond.
    Deur openen, naar binnen , deur op slot.
    Op de afdelingen zijn de tussendeuren ook op slot.
    Gisteren kwam ik op afdeling B.
    Daar woont mw K, ziet er altijd keurig verzorgd uit.
    Omdat mw al weken niet naar de kapper is geweest ziet ze er nu als een soort Catweazle uit.
    Mw is gewend om over de afdelingen en over de gang te lopen.
    Meestal heeft ze een pop, haar kind, in haar handen.
    Al pratend loopt mw rondjes en maakt met iedereen een praatje.
    Toen ik klaar was en de afdeling af ging stond mw K bij de deur.
    Ik moest de deur snel dicht en op slot doen anders was ze mee naar buiten geglipt.
    Terwijl ik de deur op slot aan het doen was schopte en sloeg ze uit alle macht tegen de deur en riep waarom wij haar hier gevangen hielden.
    Want dat heeft ze dondersgoed in de gaten.
    Het gaat je door merg en been.
    Gelukkig hebben we nog steeds geen Corona in huis.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Als jij dit snapt.....

    July 2, 2020 in the Netherlands ⋅ ⛅ 19 °C

    Het wordt retewarm in ons hok tijdens die warme dagen.
    Wel 32gr soms.
    Pppfft dat is geen pretje.
    Al meerdere keren hebben we dit aangegeven en ook gevraagd of de ingebouwde airco gemaakt kan worden.
    Ook in verband met de medicatie die wij hier hebben.
    Helaas pindakaas, deze airco’s worden niet meer gerepareerd kregen wij te horen
    Dus is er afgelopen week een mobiele airco geplaatst.
    Eerst ging slang nog via het open raam maar nu is het raam eruit gehaald.
    Er is een plaat met een opening voor de slang in gezet.
    Wat schetst mij verbazing: iemand van bouwtoezicht komt naar de airco kijken.
    Als ik vraag waarom zegt hij: we gaan de ingebouwde airco maken.
    Hè, die werd toch niet meer gemaakt????
    En wat gebeurt er dan met de mobiele airco?
    Die gaan we ergens anders neerzetten.
    En dan krijgen we ook het raam weer terug.
    Wat een geldverspilling, zeg ik tegen die man.
    Hij geeft er geen antwoord op en loopt snel het kantoor weer uit.
    Als jij dit snapt, snap ik het ook.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Hier nog èèn.....

    July 2, 2020 in the Netherlands ⋅ ⛅ 19 °C

    Met enige regelmaat meten we de saturatie bij cliënten.
    Om te kijken hoeveel zuurstof er in het bloed zit van een meestal benauwde client.
    Overigens observeer ik de client eerst, maak een praatje, vraag of hij/ zij benauwd is?
    Om toch een waarde te weten gaan we meten.
    We hadden een handige, compacte saturatie meter maar Joost mag weten waar die gebleven is.
    Daarom nieuwe aangevraagd, allemaal 1.
    Dat vond onze coach te gek.
    Èèn was genoeg, de afdelingen hebben ook allemaal een meter.
    Een paar dagen later ontvangen we onze handige, compacte meter.
    Wat schetst mijn verbazing: een dag later krijgen we er nog èèn.
    Oh das wel een mooie maar niet handig voor ons.
    Inmiddels loop ik met een tasje rond waar al mijn spullen in zitten.
    2 telefoons, een brandpieper, een grote sleutelbos, de overdracht en nog wat dingen die we vaak nodig hebben.
    Deze is best groot, piept en doet.
    Wat kost zoiets dan?
    Ik zoek het op.
    NEGENHONDERD euries.
    Die kleine kost 125€.
    Dus voor die van 900€ hadden we er alle zes wel een kunnen krijgen.
    Ik stuur een mail dat we de grote niet nodig hebben en dat ze die op een andere afdeling kunnen gebruiken.
    Tot op heden nog geen antwoord op gehad en zal het ook niet krijgen vrees ik.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Zielig.

    October 2, 2020 in the Netherlands ⋅ ☁️ 15 °C

    Als je jezelf een beetje zielig vindt, zo na de nachtdienst, is het niet echt slim om met een borrel op naar de docu Dirty God te gaan zitten kijken.

    Beschrijving:

    Jade woont samen met haar tweejarige dochter bij haar moeder in een arbeiderswijk in Londen.
    In de bloei van haar leven heeft een wraakactie van haar ex haar achtergelaten met blijvende littekens. Het bruisende nachtleven was voor Jade en haar vriendinnen een wekelijks hoogtepunt, maar tegenwoordig wordt ze in clubs geconfronteerd met starende blikken.
    Hierdoor wordt ze gedwongen een herdefinitie van schoonheid te vinden.

    Van de andere kant geeft mij dit wel het besef dat ik eigenlijk een heel fijn leven heb.
    En het laat zien hoe veerkrachtig de mens kan zijn.
    Neem eens een voorbeeld aan de bonobo’s en zie hoe de mannetjes en de vrouwtjes met elkaar omgaan: soepel, sociaal en empathisch.
    Er is altijd licht aan het eind van de tunnel.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Het is zover....

    October 21, 2020 in the Netherlands ⋅ 🌧 11 °C

    Het is ons huis binnengeslopen, Corona!
    Vorige week donderdag uit de nachtdienst gekomen en gisteren kreeg ik via de app bericht na bericht dat de helft van de bewoners van een afdeling besmet zijn.
    Alle hens aan dek.
    Bewoners en medewerkers worden getest.
    En dat testen van sommige bewoners valt nog niet mee kan ik je verzekeren.
    Sommige bewoners reageren agressief, anderen laten het gewoon niet toe dat je met een stokje in neus en keelholte aan het roeren bent.
    Ik kan me er wel iet bij voorstellen als je twee van die "astronauten" tegenover je krijgt die wat van je willen, als je dement bent.
    Maar er zijn ook bewoners die tegen je zeggen dat je er fantastisch uit ziet en er om moeten lachen.
    Als je dan vraagt of ze het ook willen zeggen nee toch maar niet, dat dan weer wel.
    Er is een quarantaine afdeling opgezet en daar verblijven nu alle cliënten die positief getest zijn.
    Personeel loopt dus de hele dag zoals je het ziet op televisie.
    Gisteren de laatste visite meegelopen op die afdeling dus ook ik in het pak.
    Kan je vertellen dat het geen lolletje is.
    De arts loopt 2x daags visite.
    De vitale functies in de gaten houden is het meest belangrijke.
    Wat op valt is dat de mensen extreem koude extremiteiten hebben, bijna zonder uitzondering.
    Ook een fors wisselende zuurstofwaarde in het bloed valt op.
    Ik moet zeggen dat de meeste bewoners het gelaten over zich heen laten komen.
    Tot nu toe hebben veel bewoners milde verschijnselen.
    Er zijn uitzonderingen.
    Zagen tijdens de eerste golf dat bewoners, in de laatste fase van hun leven alleen overleden omdat er geen bezoek mocht komen, nu zien we dat bewoners ook weer alleen overlijden omdat familie bang is besmet te worden.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Indrukwekkend

    October 22, 2020 in the Netherlands ⋅ ⛅ 15 °C

    Ik werd vanmorgen om 11.00 wakker.
    Dat is lang geleden dat ik zo laat wakker werd.
    Hoe dat zo komt?
    Ook gisteravond kwamen er uitslagen binnen en bleken er opnieuw een vijftal bewoners besmet.
    Deze keer op een andere afdeling.
    Omdat we sinds de eerste uitbraak een gezamenlijke app hebben aangemaakt waar de verpleegkundigen van de afdelingen en wij als NAWers inzitten kon ik de collega's hier snel van op de hoogte stellen.
    Indrukwekkend wat er dan op gang komt..
    Binnen het kwartier waren er vier collega's en arts en twee verzorgden extra op de afdeling.
    Familie werd op de hoogte gesteld.
    Bewoners verwisselend van kamer omdat er een besmette en niet besmette kant word gemaakt.
    Met anderhalf uur was het voor elkaar.
    Ondertussen bleef mijn telefoon ook rinkelen.
    De voedingspomp blijft piepen, ik ben ik de loop van de avond meer gaan hoesten: moet ik me laten testen en waar dan?
    We hebben geen schorten meer, meneer D is gevallen, mag mevrouw P haar zo nodig medicatie hebben, de bloedsuiker van mevrouw S is 24.5, ik heb die en die medicatie niet, en zo ging het maar door.
    Voor ik het in de gaten had was het 22.30.
    Snel een overdacht schrijven, nog een mailtje naar de arts.
    Even mijn collega van de nacht bijpraten en hup naar huis.
    En dan zit je alleen op de bank bij te komen van een indrukwekkend avond, alle drie mijn diensten waren indrukwekkend en druk.
    Daarom werd ik vanmorgen dus om 11.00 wakker, wat niet wil zeggen dat ik me uitgerust voel.
    Morgen een dagdienst extra om de dag collega's te ontlasten.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Niet te doen....

    October 23, 2020 in the Netherlands ⋅ ⛅ 13 °C

    Vandaag extra gewerkt op de "besmette" deel van afdeling BV.
    Om 8.00 had ik me aangekleed en ging de afdeling op.
    Ik merkte dat er andere beschermende jassen waren.
    Het eerste wat ik ga doen zijn de vitale controles.
    Temperatuur, hartslag en saturatie meten .
    Door de late diensten van de afgelopen week ken ik de bewoners redelijk goed.
    Gelukkig zijn de meeste controles goed.
    Collega's zeggen ook dat ze vinden dat de bewoners opknappen.
    Gelukkig!
    Inmiddels ben ik een uur bezig en ben drijfnat door het plastic schort wat ik aan heb.
    En ik ben dan nog niet eens bewoners aan het helpen met wassen of aankleden.
    Ik zie mijn collega's allemaal met de zweet op het voorhoofd keihard werken.
    Ik besluit dat daar iets aangedaan moet worden, dit hou je geen dagen vol.
    Wie moet ik hier op aanspreken?
    Dan kun je het best een mail naar Bennie sturen.
    Ik stuur een mail en heb binnen het uur ook een Karin aan de lijn die zegt dat ze andere schorten gaat regelen.
    En jawel begin van de middag zijn er nieuwe, iets prettiger schorten.
    Het is drie uur op, kwartier pauze, drie uur op, half uur pauze en de laatste anderhalf uur, zo is loopt onze dagindeling.
    De dokter komt visite lopen en er worden een paar maatregelen genomen om het de verzorging wat makkelijker te maken, tegelijkertijd wordt het voor de bewoner ook comfortabeler.
    Voorbeeld: deze bewoner heeft Parkinson en is daardoor erg stijf en laat zich niet makkelijk helpen.
    Dhr is incontinent en heeft een condoom katheter, maar dat ding blijft niet zitten, het plakrandje irriteert, gevolg is dat de huid van de penis van dhr kapot is.
    Erg pijnlijk voor dhr.
    Is het niet beter dhr een katheter te geven, een slangetje in de blaas?
    Ja lijkt de dokter ook beter.
    Dus hebben we dhr een blaaskatheter gegeven.
    En een andere bewoner heeft een klein beetje morfine gehad zodat hij wat makkelijker kan ademen.
    Er is een bewoonster die obsessief naar de toilet gaat, steeds haar voorbips afveegt met toiletpapier.
    En obsessief wil zeggen dat ze terwijl ik een kwartier aan tafel zit, zes x naar het toilet gegaan is.
    En dat gaat zo een groot deel van de ochtend door.
    Als we aan het eind van de ochtend even tijd hebben om wat aan de persoonlijke verzorging te doen van de bewoners, in dit geval nagels knippen, vijlen en lakken is mw dusdanig afgeleid, dat ze in het half uur dat we bezig zijn met haar en een andere bewoner, niet 1x naar het toilet gaat.
    Dan merk je wat aandacht doet met de bewoners.
    Maar daar heeft de verzorging al lang geen tijd meer voor.
    Als mijn dienst er om 16.00 op zit ben ik helemaal leeg, voel me vies en bezweet, ik ruik mezelf.
    Thuis kleed ik me uit, gooi alles in de was en neem een lekkere warme douche.
    Zoveel bewondering voor de verzorging die dit dagelijks moet doen.
    Loopt eens een dag mee, ik denk dat de meesten van jullie geen idee hebben hoe zwaar dit is.
    Patiënten in het ziekenhuis gaan als ze beter zijn naar huis.
    Deze mensen wonen hier en worden in de loop van de tijd alleen maar meer hulpbehoevend.
    Je doet het voor die opmerkingen van mw A: Wat kiek ie toch ondeugend uit de oogen.
    Of: zo lief dat je mijn nagels lakt.
    Of dat een bewoner die mij niet vaak ziet ineens zegt met een big smile: jij bent Karin hè, ja dat weet ik nog, ik vind je heel aardig hoor.
    Daar doe ik het voor!    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Druk

    December 26, 2020 in the Netherlands ⋅ ☁️ 2 °C

    Ik heb het druk gehad vannacht.
    Krijg weer meer last van mijn postnasale drip.
    Vooral als ik ga liggen, je blijft je keel aan het schrapen en aan het hoesten.
    Remedie is een tijdje codeïne gebruiken waar ik dan weer obstipatie van krijg.
    En dus macrogol voor moet gaan gebruiken.
    Dan is de toon van de immer aanwezige tinnitus aan het veranderen.
    Mijn linker oor zingt tegenwoordig een toontje hoger.
    Bijzonder irritant, helemaal als ik wakker lig.
    Vandaar dat ik overdag bijna altijd muziek aan heb staan en in slaap val met muziek of met bepaalde tonen of geluiden.
    Vervolgens kwamen er nog een paar opvliegers langs.
    Druk, druk, druk.
    Gelukkig gaat het met mijn hoofd/ nek en schouderpijn sinds de behandeling van 15 december bij de pijnpoli en de medicatie een stuk beter, dat dan weer wel. 💪🏻    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Oud zeer.......

    January 1, 2021 in the Netherlands ⋅ ⛅ 1 °C

    Het was niet druk tijdens mijn nachtdienst vorige week.
    Na de overdracht ga ik mijn ronde lopen, als laatste kom ik bij de TOA.
    Daar blijkt dat de nieuwe client, opgenomen tijdens Kerstavond, onrustig is, zich niet lekker voelt.
    Dhr had al zeker tien keer gebeld, iedere keer voor wat anders.
    Eerder die dag is de arts bij dhr geweest omdat dhr last heeft van een onregelmatige hartslag.
    Dhr heeft daar pillen voor gehad en als ik de pols voel van dhr constateer ik dat er geen onregelmatige hartslag meer is.
    Ik neem even de tijd, vraag wat ik voor dhr kan doen?
    Ik wil rust, dat is wat dhr steeds weer zegt.
    Maar er komt geen duidelijk antwoord op mijn vraag hoe ik er voor kan zorgen dat dhr wat rustiger wordt.
    Ik blijf nog even zitten, zeg niets.
    Dan vertel ik dhr dat we hem iets mogen geven om rustig te worden.
    Doe dat dan maar zegt dhr.
    Mijn collega A geeft dhr zijn medicatie en we spreken af dat we regelmatig komen kijken en in ieder geval over een half uur.
    Ik ga terug naar kantoor en buig me over het dossier van deze client.
    Dhr is Kerstavond opgenomen, tegen zijn wil, omdat de thuissituatie onhoudbaar was.
    Omdat dhr weigerde te blijven is een IBS, inbewaringstelling, aangevraagd.
    Een IBS wordt niet zomaar afgegeven, er was nog al wat aan de hand, dat werd mij wel duidelijk.
    Toen ik na een half uur weer naar de afdeling ging gaf de verzorgende aan dat ze dhr nogmaals zijn zonodig medicatie wilde geven.
    Het had nog geen effect gehad.
    We geven hem zijn medicatie, zetten de hoofdsteun van het bed wat hoger, dhr heeft het benauwd, en dekken hem toe.
    Na tien minuten is dhr in slaap.
    Ongeveer drie uur later belt de verzorgende van de TOA, ik moet onmiddellijk komen: het is niet goed met dhr.
    Ik pak mijn step en spoed me naar de TOA.
    Daar tref ik haar helemaal overstuur aan bij de kamer van dhr.
    Dhr ligt op zijn buik in bed met zijn gezicht in het kussen.
    Ik zie direct dat het te laat is om nog iets te doen.
    Ik vang A op, net 20, vier maanden geleden haar diploma IG3 gehaald, die staat te trillen als een rietje.
    Er moet van alles geregeld worden want dit is een niet natuurlijke dood.
    A zegt nu heeft dhr zijn rust, zij had dhr op Kerstavond opgenomen.
    Als alles achter de rug is ga ik naar huis.
    Ik kan niet gelijk slapen, lig er rond 9.00 pas in.
    Ik stuur nog wat appjes, dat ze mijn nummer aan A mogen geven.
    Ik lees later terug dat de arts, de verpleegkundige van de afdeling en de leidinggevende met haar gesproken hebben
    Rond 12.30 wordt ik wakker met het overweldigende gevoel wat ik had toen ik tien jaar geleden te horen kreeg dat mijn toen beste vriendin had besloten dat zij niet verder meer wilde leven.
    Dat gevoel is niet te beschrijven, tenzij je het zelf een keer hebt meegemaakt.
    De wond, het litteken is weer even open gegaan.
    En gaat ook weer dicht, leert de ervaring.
    Ik heb een flinke pot zitten janken.
    In de loop van de middag wordt ik gebeld door de leidinggevende van de TOA.
    Hoe het met me gaat en om te bedanken voor de goede opvang van A.
    Ik mag altijd bellen als ik daar behoefte aan heb.    Read more

    See translation
  • TravelerWerk

    Wat zou jij doen?

    January 6, 2021 in the Netherlands ⋅ ☁️ 1 °C

    We bestaan uit een groep van zes dames.
    Vijf boven de 55 en de jongste telg uit onze groep is pas bevallen.
    We hebben allemaal een enorme bak aan ervaring, dat mag duidelijk zijn.
    Iets anders is hoe je die ervaring inzet in je baan.
    Het is een solo functie, deze baan.
    Niemand die op je vingers kijkt.
    Je kunt de hele avond achter je pc blijven zitten, alleen je kantoor uitkomen als de afdeling je vraagt om te komen.
    Het is niet te checken of je echt druk bent als ze bellen om te komen.
    Je kunt bijna alles telefonisch afhandelen.
    Ik loop gemiddeld drie rondes tijdens mijn dienst.
    Tussendoor ga ik naar ons kantoor om gegevens van cliënten op te zoeken, om de administratie bij te werken en om de overdracht voor mijn collega in orde te maken.
    En zo doen we het allemaal min of meer op dezelfde manier.
    Tot zover niets geks.
    Nu komt het: eind november krijgen we een mail van onze coach dat we niet genoeg zichtbaar zouden zijn op de afdelingen.
    Met met een voorstel dat 1 december ingaat.
    Hoezo niet genoeg zichtbaar?
    Van wie komt dat?
    Nooit klachten vernomen over ons handelen en als het wel zo is dan wordt het dus niet tegen ons gezegd.
    We zijn allemaal hoogst verbaasd.
    Omdat het om een voorstel gaat zeggen we direct dat we er niet mee akkoord gaan.
    Lang verhaal kort.
    Tijdens een vergadering via teams gaan we akkoord om het een maand uit te proberen.
    In de derde week van januari evaluatie.
    Na 14 dagen blijkt dat het ons en de verpleegkundige van de dag een hoop stress en irritatie oplevert en dat is nu juist niet de bedoeling.
    We besluiten de overdracht weer in ons oude kantoor te gaan doen om vervolgens naar de afdeling te gaan.
    Dan de nachtdienst van 28 op 29 december.
    Ik krijg een telefoontje van onze coach, zo heet dat tegenwoordig, maar ik voel me niet in staat op te nemen.
    Ondertussen wordt ons steeds duidelijker dat het maar van 1 afdeling kan komen en dan gaat het vaak om 1 collega.
    Ik worstel daar mee, het geeft me stress, ik slaap slecht en heb door al dat gedoe zeker een uur lang last van mijn AVNRT.
    Ik ben helemaal kapot.
    Als ik op mijn werk de mail open zie ik dat coach gereageerd heeft.
    Dat ze me niet kon bereiken maar dat ze in het nieuwe jaar zeker contact op neemt.
    Ik maak gelijk van de gelegenheid gebruik om te mailen dat we weer naar ons kantoor gaan voor de overdacht maar ik zet er ook in dat dit alles mij veel stress bezorgt heeft .

    Dat ik het heel jammer vind dat dit niet besproken is met ons als team, dan hadden we er wellicht nog iets aan kunnen doen.
    Het is sowieso niet prettig als je uit derde hand moet vernemen dat niet niet (voldoende) functioneert.
    Dus ik zou graag willen weten waar deze signalen vandaan komen.
    Stel nou dat deze signalen betrekking hebben op mij dan zou ik het fijn gevonden hebben als ik daar persoonlijk op was aangesproken.
    Mochten er daarna nog steeds klachten zijn over mijn functioneren dan kan ik me voorstellen dat er andere maatregelen genomen gaan worden.
    Alleen vind ik het dan niet rechtvaardig dat een heel team moet boeten voor het niet functioneren van 1 persoon.
    Ik sluit af dat ik het fijn vind dat ze contact heeft gezocht en dat we elkaar in het nieuwe jaar spreken.

    Inmiddels is het 6 januari en heb ik geen reactie op deze mail gehad en ook geen telefonisch contact met coach.

    Het evaluatie gesprek is op 12 januari gepland en kwam er eergisteren achter dat ik niet was uitgenodigd.
    Dus een mail gestuurd naar coach en gisteren stond de uitnodiging in mijn mail.

    Wat moet ik nu mee?

    De mail met de vraag voor de uitnodiging wordt direct beantwoord maar de andere dus niet.
    En dat is niet de eerst keer dat zoiets gebeurt.

    Wordt vervolgd    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English