Soraga

De eerste volledige dag in Moena (spreek uit: Mo-ena) staat in het teken van verkennen. Het dorp heeft een leuk centrum met veel winkels, restaurants en terasjes. Voornamelijk gericht op toeristen, dat kan ook haast niet anders met maar 2500 inwoners.

We starten de dag op het terras. En met ons vele Italianen. Heel gewoon om tijdens het uitlaten van de hond op een terrasje of bij de bakker aan de koffiebar een caffè of (in de ochtend) een cappucinno te drinken. De Italianen drinken gemiddeld 8 kopjes koffie per dag. Je moet het ergens in je dag doen. Elk kopje dat je geserveerd krijgt is precies op drinktemperatuur. Wel zo handig. Zitten, bestellen, 2 minuten later je koffie voor je en twee minuten later weer onderweg. Honden worden daarom ook totaal niet zenuwachtig als de baas richting het terras loopt.

Koffie is er in vele soorten en maten. Zie ook de foto van de menukaart. Caffè is een espresso. Wil je het slappe goed dat wij Hollanders koffie noemen, dan bestel je un caffè americano. Caffè komt in vele vormen. Voor ons bijzonder waren de caffè corretto (espresso met een klein beetje grappa), caffè d'orzo (koffie getrokken van gerstenbonen in plaats van koffiebonen) en caffè ginseng (espresso met ginseng kruiden). Dat laatste wordt flink gedronken op de terrassen. Het geeft een kruidige en zoetige smaak aan de koffie. Onze persoonlijke favoriet is de macchiatone geworden. Espresso met een klein beetje opgeklopte melk. Geeft de espresso een heerlijke zachte smaak, terwijl de smaak van de koffie behouden blijft.

Vervolgens de toeristenvallen in. Als Nederlanders altijd pijnlijk dat je weet dat je opgelicht wordt, maar het wel gewoon doet. De Italianen die er werken hebben allemaal een cursus crossselling voor gevorderden gevolgd en succesvol afgerond. Een vraag over grappa leidt tot een grappa proeverij leidt tot aankoop van een mooie fles die als likeur naast koffie gedronken kan worden. Bij het afrekenen vraagt de cassiere of we niet nog wat kaas nodig hebben, en de uitstalling is zo verleidelijk dat we een stuk Puzzone di Moena kopen, de lokale trots.

Een late lunch bij Ristorante Pizzeria Stella. Heerlijke pizze met kaas uit de streek erop en een fris lokaal bier ernaast. Het is hier heel gewoon om, terwijl je met een gezelschap aan tafel zit, de mobiel op te nemen en een (video)gesprek op speaker te gaan voeren. Niet omdat de rest van de tafel in het gesprek deelneemt, maar omdat je dan de mobiel niet aan je oor hoeft te houden. We zien het meermalen gebeuren. De tafelgenoten zwijgen en doen hun ding. Zelf doen ze het namelijk ook als het zo uitkomt.

De rest van de middag besteden we aan nog meer shoppen, langs het plaatselijke VVV, een supermarktbezoek, restaurants verkennen en het laden van de auto. Voor dat laatste nemen we een kronkelige smalle weg door het dorp. Zo smal soms dat de spiegels van de Tesla er net doorheen kunnen. We komen uit bij de verlaten plaatselijke begraafplaats waar een snellader en een gewone laadpaal staat. Na het laden toeren we nog wat in de omgeving. We verkennen twee restauranttips van onze gastvrouw. Ver buiten het dorp, op de berg, met de bekende smalle weggetjes om er te komen. Als we een reservering voor het weekend hebben gemaakt, rijden we terug naar ons appartement. Missie geslaagd.Read more