Manuel Antonio

Na een flinke busreis en wat overstappen zijn we aangekomen in Manuel Antonio een heel klein dorpje aan de zee. We hebben een leuk appartementje geboekt en hebben even wat moeite deze te vinden. Als we de weg vragen in de supermarkt omdat we denken dat het daar zit blijkt het bovenop de supermarkt te zitten en dat we ook daar moeten inchecken. We worden naar boven gebracht en het ziet er prima uit en op het dakterras, met uitzicht op zee, is ook een zwembad. We zijn de enige mensen dus hebben alles voor ons zelf. Als we de tassen uitpakken wordt er nog een welkomstas vol met bier en water gebracht. Altijd fijn!

In Manuel Antonio is niet heel veel te doen. Het is vooral bekend om zijn natuurpark. Het dorpje zelf is 6 km lang en heeft 1 weg. Die lopen we de eerste dag naar beneden voor een lekker dagje strand. Erik en Lynn rennen meteen de zee in omdat er hoge golven zijn en als ze na een half uur nog steeds aan het springen zijn ga ik even meedoen. Het wordt inderdaad maar even want als Erik tegen mij zegt dat ik naar een surfer moet kijken ben ik zo afgeleid dat ik niet doorheb dat er achter mij een gigantische golf is gevormd. Deze klapt precies bij mij om en ik word helemaal meegesleurd naar de kant. Onderweg maak ik wat koprollen en als ik bijna op de kant lig heb ik enorm last van mijn schouder. Gelukkig valt de schade mee en is het alleen wat verrekt maar de komende dagen lukt het me niet om mijn arm hoog op te tillen. Na een tijdje pakken we de bus terug (er is hier behoorlijk hoogteverschil dus we hebben besloten naar beneden te lopen maar omhoog de bus te pakken) en bekijken de zonsondergang vanaf ons dakterras. Daarna koken we zelf in het appartement om de kosten zo laag mogelijk te houden. Blijft toch lastig als zelfs een pot rode pastasaus al 8 euro is.

De volgende dag gaan we weer naar het strand. Erik en Lynn willen graag surfen en rond 10 uur is de beste tijd omdat het dan nog geen hoog water is. Als we naar beneden wandelen zien we nog wat ara's en een toekan. Erik en Lynn zijn uren bezig in het water en na pas 1 les doen ze het best aardig. De verhuurder van het bord rent af en toe de zee in en dan krijgen ze nog wat tips. Ook komen we nog kennissen van Vera en Stefan tegen uit Dordrecht, hoe klein is de wereld? Als aan het einde van de dag hun koppies knalrood zijn en de buik en heupen vol zitten met schaafwonden is het tijd om terug te gaan.Read more