Reset search
Mongolia
Satellite

Mongolia
Hövsgöl Aymag

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • TravelerMongolia - Khuvsgul lake
      Day 7

      Wo die Pötters, da ein Wetter ...

      July 20, 2024 in Mongolia ⋅ 🌫 13 °C

      ....oder: Lofoten meet Mongolia! War ja fast klar: wenn die Pötters (Anmerk. Der Redaktion: die Lofoten Gruppe September 2023 mit Sturm Gale Force 8 und Dauerregen) auf Reisen geht, dann gibt es was? Genau, Dauerregen!! So auch heute. Alle Kajaks gepackt und verladen, Aufbruchstimmung...und der Regen prasselt unaufhörlich auf das Dach der Jurten. Jeder Gang zum Plumpsklo entpuppt sich als unfreiwillige Dusche - das Shampoo hätte ich im Regen besser raus bekommen als unter der echten. Wir entscheiden uns, noch einen Tag länger in den mit Boller-Öfen beheizten Jurten zu bleiben und den Dauerregen heute auszusitzen. Alternativprogramm muß her, also Vodka und Karten gekauft und fleißig durchgezockt. Bei so einem Wetter schickt man keinen Hund vor die Tür;-)Read more

      See translation
    • Mongolei
      Day 17

      Zuun Nuur

      August 15, 2024 in Mongolia ⋅ ⛅ 17 °C

      Wir sind überrascht, als wir die Wolken über dem See erblicken. Kein Sonnenaufgang. Kalt ist es geworden. Die Nächte sind fast wie bei uns im Winter. Aber in etwa 4 Wochen fällt hier auch bereits der erste Schnee. Das kann man sich im Moment überhaupt nicht vorstellen. Wir fahren weiter an den Ufern des Weißen Sees entlang und treffen neben riesigen Yakherden auch auf einige Graugänse. Die Landschaft wird immer bergiger. Die flachen Stellen sind mit dichtem Nadelwald bewachsen. In einigen Bereichen sieht man deutlich, dass der Borkenkäfer wütet. Alles ist abgestorben und braun. Wir haben den Beginn der Taiga erreicht. Wir überqueren hohe Berge und Pässe (2800m) , queren Flüsse, kreuzen tiefe Furten und überlegen ab und an, ob es besser ist durch den Fluss zu fahren oder über die übereinander gelegten Bretter, die eine Brücke darstellen sollen und in deren Mitte ein großes Stück fehlt. Die Flüsse haben sich tief, in vielen Kurven, Schleifen und Windungen in das Grün gegraben. Yakherden grasen entlang der Ufer und Pferdeherden galoppieren die Hänge entlang. Überall sieht man weiße Punkte im Grün - die einzelnen Jurten der Nomaden. Die Wiesen duften nach wilder Minze, Salbei, Schnittlauch und vielen anderen Kräutern. Der Blick geht über die unendlich erscheinende grüne Steppe, die sich über alle Berghänge hinaufzieht. Schließlich erreichen wir den Zuun Nuur See. Es ist ein kleiner See im Vergleich zum gestrigen Naimur Nuur. Wir haben ihn absolut für uns allein. Das Wasser plätschert, der Wind bläst und einige Vogelrufe durchbrechen die Stille. Der Tag verabschiedet sich mit einem wunderschönen Sonnenuntergang.Read more

      See translation
    • Mongolei
      Day 18

      Sonnenaufgang am Zuun Nuur

      August 16, 2024 in Mongolia ⋅ ⛅ 17 °C

      Nach einer eisigen Nacht in der Jurte wandere och direkt in die Berge, um warm zu werden und den Sonnenaufgang zu genießen. Es lohnt sich. Wunderschön ist der Blick über den See. Ganz alleine bin ich hier. In den nassen Wiesen und im Wald entdecke ich Spinnennetze, die wie mit Diamanten besetzt glitzern. Nach einem grauenhaften Frühstück verlassen wir diesen wunderschönen Ort. Weite, grüne, nach Kräutern duftende Ebenen mit vielen Tierherden, umgeben von Bergen, begleiten uns heute fast die gesamte Fahrt. Die Strecke ist teilweise in besonders schlechtem Zustand. So auch mal wieder die Holzbrücken. Aber auch über halb eingestürzte Brücken lässt es sich irgendwie noch fahren. Viele Nomaden beginnen in ihre Winterquartiere umzuziehen. Die Jurten werden abgebaut und die Tierherden, viele hundert Tiere, in die teilweise bis zu 100km weit entfernten Winterquartiere getrieben. Das braucht Zeit. In etwa 4 Wochen wird hier der erste Schnee fallen. Gegen frühen Abend kommen wir am Khuvsgul See und im Camp an. Ich bin überrascht, wie viele Camps es hier gibt. Natürlich verteilen sich die Menschen. Aber an den anderen Seen waren wir allein. Wir genießen es, dass wir bei den kalten Nachttemperaturen nicht in den Waschraum müssen, sondern ein eigenes Bad haben. Es ist unter der Jurte ins Erdreich gebaut. Am Abend wird der Ofen eingeheizt und so steht einer gemütlichen Nacht nichts mehr im Weg. Zumal wir hier richtig dicke, warme Zudecken haben.Read more

      See translation
    • Mongolei
      Day 19

      Khovsgul See - Blaue Perle

      August 17, 2024 in Mongolia ⋅ 🌙 11 °C

      Der Sonnenaufgang über dem See ist wieder herrlich. Da der See komplett von Bergen umgeben ist, kann man aufsteigen und einen tollen Rundumblick genießen. Die Wiesen sind taunass. Ich finde eine gute Stelle ziemlich am Gipfel, von der aus ich den See überblicken kann. Später am Vormittag wandern wir in derselben Richtung und entdecken viele Pilze im Wald. Leider ist das Fotografieren nicht so angenehm, da es von Ameisen nur so wimmelt. Ein Ameisenhaufen reiht sich an den anderen und die Krabbeltiere sind bald überall. Bis zum Bauch finden sie ihren Weg. In der Nähe befindet sich eine wichtige Kultstätte der Schamanen. Sie haben ihre Steinhügel bzw. Holzstäbe aufgestellt und mit bunten Bändern geschmückt. Zu Vollmond versammeln sie sich und führen ihre Tänze und Rituale durch. Man spürt auch ohne Schamanen die Kraft und die Besonderheit dieses Ortes. Entlang des Sees spiegeln sich Bäume im ruhigen, klaren Wasser, das hier tiefblau erscheint. Es ist absolut still. Fische schwimmen umher. So könnte ich mir auch die einsamen Seen in Kanada vorstellen. Der See wirkt hier magisch. Allerdings verliert sich dies schnell, denn weiter vorne reiht sich Camp an Camp. Die Yaks grasen entlang des Sees, in den Camps und an den Hängen. Ich beobachte diese Tiere so gerne. Einerseits Kuh und andererseits bewegen sie sich wie Ziegen, wenn sie davon hüpfen und ihren Schwanz wie eine Fahne in die Höhe recken.Read more

      See translation
    • Mongolei
      Day 20

      Hirsch Steine - Gräber von Uushigiin

      August 18, 2024 in Mongolia ⋅ ☀️ 28 °C

      In der Nähe der Stadt Morón steht eine Gruppe von 15 Hirsch Stelen. Sie gehören zu Gräbern der Hunnen. Atila der Hunnenkönig kommt aus der Mongolei. Die Adligen erhalten Gräber mit schönen Särgen, Grabbeigaben und eben diesen Stelen. Normalbürger werden schlicht beerdigt und die Stelle mit Steinen im Kreis (Frauen) oder im Quadrat (Männer) gekennzeichet. Die Hirschgeweihe und auch der Kreis sind auf den Stelen teilweise sehr gut erkennbar. Eine der Stelen hat an der Spitze einen Menschenkopf. Es gibt in der gesamten Mongolei nur zwei Stelen mit solch einer Darstellung.Read more

      See translation
    • TravelerMongolië
      2
      Day 4

      Ulaanbaatar en het Tsaatan volk

      September 16, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 7 °C

      Op een onmenselijk vroeg uur (4u15) vliegen we naar Mongolië. Daardoor is het gelukkig heel kalm op de luchthaven en verloopt alles vlot. Na 4u vliegen landen we in Ulaanbaatar en met een taxi doen we de laatste 15km naar het Golden Gobi guesthouse.  Oiko leidt ons kort rond en daarna kruipen we direct ons bedje in om wat slaap in te halen. We worden wakker rond 20u en gaan een stukje eten. Het is verdorie al koud buiten, een hele verandering met Bishkek. Daar konden we op ons gemak in onze t-shirt rondlopen ’s avonds, nu is het ongeveer 5 graden en kunnen we onze trui en jas goed gebruiken.

      De volgende dag willen we graag wat info over de tours die ons guesthouse kan regelen. Blijkbaar is de verantwoordelijke, Ogi, pas vanavond terug dus gaan we eerst iets eten in de stad. Onze keuze valt op Loving Hut, een vegan keten met heerlijke gefrituurde Mongoolse dumplings (khuushuur) en soep.

      Daarna ga ik nog even de stad verkennen. Op het centrale plein van Ulaanbaatar merk ik dat de stad verrassend modern is. Terwijl onze wijk vooral uit stenen huisjes en oude Sovjet gebouwen bestaat, zie ik hier de ene na de andere glazen wolkenkrabber opduiken. Het is ook geweldig druk. Op de brede 3-vaksbanen staat er een lange file en een agent die in het midden van de weg staat probeert alles in goede banen te leiden. De hoeveelheid uitlaatgassen valt hier gelukkig beter mee dan in Kazachstan en Kirgistan. Het valt mij op dat er superveel Toyota Priusen rondrijden. Alleszins beter voor het milieu dan die oude afgedankte Russische auto’s. Op het voetpad zigzaggen honderden mensen door elkaar om hun bestemming te bereiken.

      Na een toertje van een uur keer ik terug en om 22u30 kunnen we eindelijk met Ogi spreken. We vertellen haar dat we o.a. interesse hebben om de Gobi woestijn te zien, het rendiervolk te bezoeken en het Khuvsgul meer te zien. Ze vertelt ons dat er deze morgen net een groep van 4 toeristen vertrokken die een gelijkaardige toer doen, dus als we willen kunnen we hen achterna reizen. Als we ook nog de rendieren willen bezoeken, dan moeten we eerst enkele dagen op ons eigen met een chauffeur rondreizen. We kiezen voor het laatste en zo puzzelt Ogi voor ons een tour van 21 dagen in elkaar. We krabben even in ons haar, dat is direct wel heel lang. Wij hadden eerder gedacht aan 2 of 3 kleinere tours van een week… Maar langs de andere kant heeft Ogi wel een punt dat we op deze manier minder “dubbele afstand” moeten doen door telkens naar de hoofdstad terug te keren. We besluiten om eens zot te doen en boeken de tour die ze ons aanbiedt. Voor “slechts” 5 800 000 Mongoolse tugrik (we voelen ons hier miljonair!) is alles in de sjakos.

      De dag erop worden we al om 7u15 naar het busstation net buiten de stad gevoerd. Een deftige, paars versierde bus dropt ons normaal gezien tegen 21u vanavond in de stad Moron waar we in een guesthouse blijven slapen. We zitten best comfortabel en ook de asfaltweg is in goede staat. Een goed begin! Op de tv vooraan in de bus wordt de hele rit lang een dvd met traditionele Mongoolse muziek gedraaid, inclusief clipjes. Het zijn vaak heel klagerige liedjes maar soit, zo leren we de cultuur toch al wat kennen.

      Eens we de buitenwijken van Ulaanbaatar verlaten, verandert het landschap al snel. Groene steppe en heuvels domineren het zicht. Af en toe passeren we een witte ger, de Mongoolse variant van de joert. Het wordt een lange, lange rit en uiteindelijk komen we om 22u30 aan in Moron. We worden opgehaald door Baigal, de eigenares van de guesthouse die gelukkig dichtbij het busstation ligt zodat we snel kunnen gaan slapen.

      Na een goeie nachtrust kopen we beiden een muts in een lederwinkel naast de deur, om ons te wapenen tegen de kou in Mongolië. Dan stappen we in het grijze Sovjetbusje van onze chauffeur Nema en vertrekken we naar een paardenfamilie. Zij wonen in gers vanwaar we morgen te paard naar het rendiervolk kunnen geraken.

      Eerst stopt Nema op de black market van Moron om wat inkopen te doen. We hebben even tijd om de gang van zaken in de stad te bekijken. Naast de “normaal” geklede bevolking zien we af en toe wat mannen en vrouwen in traditionele kledij. Ik kan het best vergelijken met een Japanse kimono waar ze een gekleurde riem op dragen. De meesten van hen rijden op moto’s, die ze op de steppe gebruiken om hun vee bijen te houden. Het valt me ook op dat veel vrouwen en kinderen sleuren met gele waterbidons op kruiwagens. Veel gezinnen hebben wellicht dus geen lopend water in huis en moeten hun voorraad aan een bron halen.

      Nema komt terug en we beginnen aan een offroad avontuur. Geen asfalt meer, enkel 4x4 sporen door de steppe waarop we amper 20km per uur kunnen rijden. Er zijn zodanig veel hobbels en putten dat ik er niet eens in slaag om wat te slapen. Mijn hoofd botst constant naar alle kanten, we zijn alletwee blij dat we een pilletje tegen reisziekte genomen hebben.

      Het landschap verrast me enorm. Ik had gedacht dat we door een eindeloze groene vlakte zouden rijden maar dat blijkt niet zo te zijn. We doorkruisen enkele rivieren, rijden op rotsachtige stukken en komen dan in de prachtige taiga terecht. Naaldbomen in alle mogelijke tinten groen, geel en oranje vullen het landschap rond ons. Ik zou dit uitzicht verwachten in het noorden van Scandinavië ofzo, maar niet in Mongolië. Geweldig om te zien.

      Na een uur of vier stoppen we in een dorpje van 10 huizen om de lunchen en daarna hobbelen we lustig verder. Gelukkig kunnen die Sovjetbusjes wel wat verdragen. We krijgen eventjes extra passagiers mee. 2 plaatselijke kinderen liften mee naar het volgende dorp waar morgen de school terug begint. Ze dragen ook de traditionele kledij die we in Moron zagen en entertainen ons onder de baan met enkele Mongoolse liedjes. We zetten hen af en net nadat het donker is, zo rond 20u, bereiken we onze bestemming.

      De vrouw van de familie maakt snel wat thee voor ons. Al vind ik niet dat je dit echt thee kunt noemen. Het is vooral melk, met een klein beetje theesmaak. Niet slecht, al vind ik gewone thee toch lekkerder. Er wordt ook soep met pasta en schapenvlees voor ons gekookt en daarna krijgen we een ger toegewezen waar het vuurtje lekker staat te branden. Morgen staat ons een tochtje te paard te wachten naar de Tsataan, het rendiervolk. Volgens de man van de paardenfamilie is het zo’n 9 uur rijden. Godmiljaar! Ogi had ons gezegd dat het 6 uur zou zijn, dat is al een groot verschil. Ze had ons ook gezegd dat we konden stappen als we dat wouden, maar hier zeggen ze dat de afstand daarvoor te groot is. Hmmm, dat wordt afzien…

      Met twijfel beginnen we aan onze paardentocht. Vé heeft schrik dat het te zwaar gaat zijn voor haar. Ik denk ook dat het afzien wordt. We spreken af dat we na 2 uur beslissen of we verder doorgaan of terug keren. Onze gids Baggy spreekt geen Engels en geeft ons ook geen uitleg over hoe we de paarden moeten aansturen. Nog een geluk dat we dit al eens eerder gedaan hebben in Kazachstan. De paarden stappen rustig en zijn ook een stuk kleiner dan de Kazachse paarden waardoor we op een of andere manier comfortabeler zitten. Toch gooit Vé na anderhalf uur de handdoek in de ring. Ik kan het haar niet kwalijk nemen, ook al wil ze zo graag de rendieren zien. Het zou gewoon te veel afzien zijn.

      Ik beslis dat ik wel verder wil gaan. Daardoor moet Vé te voet terug naar het gerkamp, Baggy en ik gaan verder met de 4 paarden. Anderhalf uur later stoppen we kort voor de lunch en nog een uur later komen we 2 Franse toeristen en hun gids te paard tegen. Zij komen van het Tsataan kamp en vertellen me dat het slechts een uurtje verder is. En effectief, na een klein uur door de naaldbossen zien we in de verte enkele typische Tsataan tipi’s verschijnen. Na 5u rijden zijn we er al! Ik voel het wel in mijn knieën en aan mijn gat maar het valt best mee. Hadden we dat op voorhand geweten, dan zou Vé de tocht zeker ook uitgereden hebben.

      Baggy haalt de zadels en de bagage van de paarden en we stappen de laatste 500 meter te voet. De “familie” bestaat uit 2 oude mannen en een 20-tal prachtige rendieren. De mannen verwelkomen ons en we houden een uitgebreide thee sessie in een van de tipi’s. Ook hier is het meer melk dan thee, de melk komt deze keer van de rendieren. We proberen wat te babbelen maar aangezien Baggy noch de 2 mannen Engels spreken, is het niet gemakkelijk. Ik versta wel dat ze beiden getrouwd zijn maar dat hun vrouwen en kinderen in een dorp verderop verblijven en naar school gaan.

      Na de thee ga ik uitgebreid de rendieren groeten. Wat een prachtige beesten! Sommige zijn volledig wit, andere grijs of een mengeling van de twee. Ze zijn rustig en ook nieuwsgierig. Ondanks dat ze vastgebonden zijn, proberen ze tot bij mij te komen. Ik steek mijn hand uit en in plaats van eraan te ruiken of te likken wrijven ze met hun gewei over mijn hand. Grappig. En ook superzacht door de vacht die erop staat. Na het avondeten en nog wat meer thee kruip ik in de tipi met 2 slaapzakken rond mij. Dat zal nodig zijn want het wordt een koude nacht, zeker omdat we gewoon op de grond slapen.

      Na het ontbijt de volgende dag neem ik afscheid van de mannen en geef ik hen nog een klein cadeautje als bedanking voor mijn verblijf. Vé en ik hadden kleurstiften en boekjes gekocht voor de kinderen en tandpasta voor de volwassenen. Maar aangezien er geen kinderen zijn, geef ik dus enkel de tandpasta af. Een van de mannen kijkt naar de tube, trekt zijn schouders op en lacht dan naar mij om zijn tanden te tonen. Welgeteld 1 tand aan de bovenkant en 3 aan de onderkant. Lap, ik heb precies niet het beste cadeau gekozen! Maar hij stelt me gerust en doet teken dat hij de tandpasta aan zijn kinderen zal geven.

      Hier hoort natuurlijk nog een filmpje bij om jullie te tonen hoe Mongolië eruit ziet: https://photos.app.goo.gl/jG9uf1LVfZxMPs3i6      Read more

      See translation
    • TravelerMongolië
      1
      Day 7

      Khuvsgul lake en onze nieuwe familie

      September 19, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 7 °C

      Terug bij de paardenfamilie staat Vé me al op te wachten en we delen onze verhalen van de afgelopen 2 dagen. Tijdens de “teatime” ontmoeten we de 2 Fransen die ik gisteren te paard gepasseerd ben. Zij slapen hier ook vanavond en rijden morgen met ons mee naar het Khuvsgul meer.
      Die rit is lang en het landschap is wit. Blijkbaar heeft het gisteren ferm gesneeuwd. De temperatuur gaat onder nul, we kunnen onze laagjes kledij goed gebruiken! Na 7 uur hobbelen bereiken we eindelijk een asfaltweg waarop we de laatste 100km naar het Khuvsgul meer afleggen.

      We stappen uit aan het Ar Tsaram tourist camp en worden direct heel warm ontvangen door Charlotte, een Engels meisje. We ontmoeten er ook Tsutle, onze gidse voor de rest van onze tour door Mongolië. Een hele lieve, interessante vrouw die goed Engels praat. Ze neemt ons mee naar het huis van Sofia, een 70-jarige vrouw die hier helemaal alleen woont. Sofia is niet haar echte naam, de andere toeristen in onze groep hebben een leuke traditie gestart om de Mongolen een Europese naam te geven nadat zij zelf een Mongoolse naam kregen. Zo wordt onze gidse Tsutle eigenlijk Maria genoemd en is Charlotte haar nieuwe naam Anouka.

      Binnen treffen we nog wat nieuwe gezichten aan. Dennis (aka Baatar) is de Duitse man van Anouka, de Oostenrijkse Robert (aka Sanchar) en zijn vriendin Isabella (aka Piemba) en chauffeur Sanka (aka Max). Tijdens het avondeten leren we elkaar wat kennen en ik voel direct dat we in een toffe groep terecht gekomen zijn. Maria en Max vertellen en lachen graag en ook de andere toeristen zijn heel open en aangenaam. Terwijl de vodka vrolijk rond gaat zoeken ze voor ons ook een Mongoolse naam. Vé wordt Dalai, moedermeer. Max vindt dat ik op een Russische komiek lijk die Shurik heet dus dat wordt vanaf nu mijn roepnaam.

      Na het eten krijgen we een plaatsje in de ger bij de andere 4 toeristen. Daar leren we al snel dat er heel wat speciale regels in een ger zijn. Je loopt niet tussen de 2 steunpalen, die symbool staan voor vader en moeder. Je loopt steeds in wijzerzin in de ger. Je richt je voetzolen nooit naar iemand anders. Je fluit niet in een ger. Je stapt niet op de houten drempel aan de deuropening. Je slaapt steeds met je voeten zo goed mogelijk naar de deur gericht. En ga zo maar door! Allemaal zaken die ongeluk zouden veroorzaken als je ze niet volgt.

      De volgende dag blijven we aan het meer. Daar profiteren we van door een mooie wandeling te doen naar de top van een berg in de buurt. In de namiddag zien Sanchar, Baatar en ik het zitten om een zwemmetje te doen in het meer. Het water is verdomd koud en we schreeuwen het dan ook uit. De vrouwen en Max lachen eens goed met ons, maar het doet toch deugd als we eruit komen. Zeker na een shotje vodka om ons langs binnen terug op te warmen.

      Wat later vervoegen nog 2 nieuwe toeristen onze groep. Hiroyuki Kuma uit Japan (nieuwe naam Donduk) en Linda (of Donduk Tudlum) uit Australië. Hun chauffeur is de oude en grappige Gamba, die we al snel de naam Willy geven. Na het avondeten leren de anderen ons de “Mongolian dance”, een eigen creatie. In een grote kring schudden we de schouders en de benen los, daarna kiezen we elk om beurt een typische Mongoolse activiteit en beeldt iedereen die samen uit. We zijn hier duidelijk in een grappige en creatieve groep terecht gekomen!

      De dag erop verdeelt onze bende zich over de 3 auto’s van Max, Willy en Nema. We lunchen in Moron in het Baigal guesthouse waar we na onze eerste busrit al een nachtje verbleven. En dan is het tijd voor onze eerste douche in 9 dagen, zalig! In de supermarkt vullen we onze voorraad snoep en drank weer bij en dan vertrekken we voor een uur of 3 rijden op bumpy roads. We stoppen net voor zonsondergang in de middle of nowhere om te kamperen. Het is ferm koud en winderig dus sprokkelen we hout voor een kampvuur in het nabijgelegen bos. Max start het vuur terwijl Maria het avondeten kookt in de koffer van Willy’s Russische busje. Een heerlijk avondmaal, straf hoe ze met zulke beperkte grondstoffen en plaats zo lekkere dingen op tafel kan toveren. Rond het vuur is het lekker warm en we amuseren ons met vodka, de Mongolian dance en wat vuurspringen.

      ’s Morgens is het ijskoud, ik doe al mijn laagjes kleren aan en ga direct wat hout sprokkelen om op te warmen. Max steekt het kampvuur weer aan zodat we tijdens het ontbijt warm blijven. Onder de blauwe hemel breken we de tenten af en laden we alles in de auto om verder te rijden. Vandaag zijn het wel heel hobbelige wegen, ik krijg het lastig om vol te houden. Na amper een uur rijden raakt Max met zijn bumper de grond in een diepe geul, dat klinkt niet goed. We stappen uit en de bumper hangt inderdaad los. Geen probleem, wij hebben goeie tape bij en na enkele minuten hangt alles weer stevig vast.

      In de auto bij Willy is het telkens vrij stil omdat hij niet zo goed Engels spreekt. Bij Max en Maria daarentegen wordt er continu getetterd. Ze leren ons ook heel wat Mongoolse woorden en wij leren hen ook tot 10 tellen in het Nederlands. Max houdt van alle soorten muziek dus we horen zowel traditionele Mongoolse liedjes als Mongoolse rapnummers en Engelse eighties klassiekers. Onze chauffeur en gidse zijn ook uitstekende zangers, we amuseren ons prima in de auto!

      We stoppen aan de rivier Itr voor de lunch. Het is mooi weer dus we halen de tafel en klapstoeltjes uit en genieten even van de zon. We helpen Maria wat met het snijden van de groentjes en daarna ga ik met Donduk wat water halen. Ondertussen is Max aan het vissen in de rivier en op nog geen 10 minuten tijd heeft hij er al 2 uit het water gehaald. Hij kuist ze op en we nemen ze mee om te verwerken in het avondeten.
      We rijden nog 3 uur verder op de hobbelige baantjes en nu begint het mij echt wel tegen te steken. Ik probeer wat te slapen terwijl ik het handvat boven de deur vast houd maar mijn hoofd schud constant van links naar rechts. Gelukkig zien we Tsagaan Nuur verschijnen, het Witte Meer, waar we overnachten. Opnieuw krijgen we een extra toerist in de groep. Het is Marlon, een Nederlands meisje dat vanaf nu Aruna genoemd wordt.

      Nog een filmpje: https://photos.app.goo.gl/qn5Dki9Ag6sC6bcz8      Read more

      See translation
    • TravelerMongolië
      1
      Day 11

      De marmot en de pijnlijke schouder

      September 23, 2018 in Mongolia ⋅ ⛅ 5 °C

      De marmot en de pijnlijke schouder
      Er volgt een dag zonder rijden, gelukkig. We wandelen over een groot zwart veld van lavarotsen naar de Khorgo vulkaan, 5km verder. Wanneer we terug beneden komen, staan Maria en Max te wachten met een heerlijke lunch: zelfgemaakte gefrituurde dumplings. Alweer hoedje af voor Maria. ’s Avonds krijgen we nog een verrassing na het avondeten. Max heeft vandaag een marmot geschoten en klaargemaakt dus eten we samen het vlees op. Superlekker, een beetje zoals konijn. Heel mals en vol smaak. Zelfs Vé schuift haar principes van vegetariër even opzij en geniet er ook van. Het is blijkbaar een eer om marmot te eten te krijgen, wellicht komt dat deels doordat het illegaal is om marmotten te schieten...

      Vandaag genieten we in de Tsenkher hot springs. Een echte luxe voor ons, want we kunnen douchen, onze kleren laten wassen en uiteraard een baddeke nemen in de hot springs. Het zijn eigenlijk 4 zwembaden waar het 90 graden warme ondergrondse water gemengd wordt met koud water tot een lekkere temperatuur. Al zijn sommige van de zwembaden echt te warm om lang in te blijven. Aan het resort staan ook enkele jeeps met het opschrift van Mongolia’s next top model. Later zien we effectief enkele dames een fotoshoot doen met yaks en paarden op de achtergrond. Grappig om te zien, het lijkt eerder een scène uit Boer zkt vrouw. ’s Avonds sorteren de mannen wat foto’s en filmpjes in het restaurant terwijl de vrouwtjes nog eens in de hot pools springen.

      De volgende ochtend rijden we richting Orchon waterval waar we bij een familie in een ger verblijven. ’s Avonds is er een kampvuur en daar ontmoeten we een andere groep van 6 toeristen die de komende dagen hetzelfde programma als wij afwerken: wandelen naar de Eight Lakes, de dag erna paardrijden en de 3e dag terugkeren naar deze ger. Na de gebruikelijke shots vodka uit onze eerder gekochte yak beker (gemaakt van yak hoorn) kruipen we onder de wol.

      Niet voor lang helaas, want om 2u worden we gewekt door een luid roepende Max. “Guys please help, Maria is in pain!”. Max ziet er ferm dronken uit, we weten dus niet goed hoe ernstig we hem moeten nemen. Baatar is dokter, dus hij gaat als eerste een kijkje nemen en komt even later de ger binnen met Maria. Ze is op een of andere manier op haar schouder gevallen en die staat erg gezwollen. Ook zij klinkt nogal dronken en jammert van de pijn. Baatar slaagt erin om haar wat te kalmeren en haar neer te leggen in een van de bedden. Donduk Todlum is fysiotherapeute en schiet ook te hulp door een soort verband te maken waar Maria haar arm in kan laten rusten. Ze denken allebei dat haar ligamenten gescheurd zijn. Dat betekent dus waarschijnlijk het einde van de reis voor haar.

      We proberen haar en Max verder te kalmeren en uiteindelijk vallen ze beiden in slaap in onze ger. ’s Morgens heeft Maria nog steeds veel pijn dus ze moet terug naar Ulaanbatar geraken voor een foto van haar schouder en mogelijks zelfs een operatie. De familie vindt een chauffeur die haar mee wil nemen, maar het wordt ongetwijfeld een pijnlijke rit voor haar. 10 uur in een auto op hobbelige baantjes, ocharme. Baatar geeft haar wat pijnstillers mee en we nemen afscheid. Ze excuseert zich voor wat er gebeurd is maar we stellen haar gerust dat ze er niks aan kan doen.

      We moeten ook allemaal even bekomen van de situatie en besluiten om te wachten tot na de lunch om te vertrekken op onze wandeltocht. Max gaat mee als onze gids en als we binnen 2 dagen terugkomen dan zal er een nieuwe gidse komen voor de rest van onze tour.

      We nemen enkel het hoogst noodzakelijke mee. Vooral veel kleren, want het belooft koud te worden de komende dagen. Eerst brengt Max ons 15km verder met de auto en van daar beginnen we aan de wandeltocht. Het is al 15u dus hopelijk is het niet té ver zodat we voor het donker aankomen.

      Het eerste uur gaat het vrij steil omhoog door een naaldbos. Op de top van de hoogste helling stoppen we even voor foto’s en hebben we een mooi uitzicht op de omringende vlaktes en bergen. Vanaf hier gaat het even bergaf en daarna steken we een open vlakte over. Het wordt ferm drassig, gelukkig hebben we goeie schoenen aan. Behalve Donduk Totlum, die op haar sportschoenen al snel natte voeten heeft.

      In de verte doemen donkere wolken op, hopelijk zijn we bijna aan de ger waar we slapen. Het blijkt uiteindelijk nog een uur te zijn op drassige paden maar we blijven gelukkig gespaard van regen of sneeuw. Nog een stukje door het bos en dan een laatste klim, en dan bereiken we de gers. 3u30 gestapt, dat was toch een flinke wandeling. Vlak achter de gers ligt Bellybutton Lake, een van de Eight lakes.

      We worden door de nomadenfamilie uitgenodigd voor thee. Een klein jongentje ligt te slapen op het bed terwijl de televisie een reportage toont van hoe je een gebroken schouder moet ondersteunen. Als dat geen toeval is. We krijgen een ger toegewezen, smullen van het avondeten dat de moeder van de familie voor ons maakt, en kruipen dan ons bedje in.      Read more

      See translation
    • TravelerReis 2015-2016
      Day 43

      Murun

      August 22, 2015 in Mongolia ⋅ ☀️ 25 °C

      Vannacht gelukkig geen wolf gehoord of gezien. We breken de tent af en zitten al snel weer in de wagen. Eerste stop staat niet op het officiële programma: een begraafplaats uit de steentijd; heel bijzonder. Tegen de lunch bereiken we Murun. Het stadje is niet echt heel spannend, maar we rusten er weer een beetje uit. Na de douche (ook weer eens lekker) hebben we ook nog een warme slaapplek! Het leven is weer wat mooier ;)Read more

      See translation
    • TravelerTranssibirische Eisenbahn
      Day 55

      Fahrtag - Delgermörön Fluss

      August 30, 2017 in Mongolia ⋅ ☀️ 11 °C

      Tag 22

      Heute gings vom Tes Fluss bis kurz vor Mörön. Wir waren müde vom frühen aufstehen, aber im Gegensatz zu Bayanaa können wir bei dem Geholper nicht schlafen. Nach 22 Tagen haben wir uns an vieles gewöhnt, was vor einiger Zeit noch neu und aufregend oder ungewohnt war:
      - die holprigen Strassen (kannten wir ja auch schon von Afrika)
      - die wunderschöne Landschaft, wo sich Wüste mit Bergen abwechselt, dazwischen Seen und Flüsschen
      - die vielen Jurten
      - die Dörfchen die aus mit Brettern eingezäunten Grundstücken mit einer Jurte und evtl. einem Häuschen bestehen
      - die freilaufenden Herden von Pferden, Yaks, Schafen, Ziegen, Kamelen, die wild scheinen, und doch jemandem gehören
      - die fehlenden Büsche um dahinter aufs Klo zu gehen
      - das von brütend heiss zu saukalt wechselnde Wetter

      Nach 10h Fahrt und mongolischem Sushi zum Mittagessen (Wurst und Cornichons in einer Sushirolle - erstaunlich lecker!) bauen wir schnell schnell unter drohendem Donner unser Zelt auf und kuscheln uns mit Vodka auf die Schlafsäcke und lauschen dem prasselnden Regen.      Read more

      See translation

    You might also know this place by the following names:

    Hövsgöl Aymag, Hovsgol Aymag, Khubsugul’skiy Aymak

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android

    • 2025© FindPenguins
    • Home
    • About us
    • Blog
    • Group Tracking
    • Press
    • Terms
    • Privacy Policy & Cookies
    • Support
    • Legal notice