Blåbærhaugen

Binnen een kwartiertje was de veerboot aan de overkant en moest ik eraan geloven: nog 400 meter klimmen over ongeveer 9 kilometer. Maar er was daar naast de veerkade ook een supermarkt, en boodschappen hadden we niet meer nodig want er zou een restaurantje bij de camping zijn, maar ik kon de klim toch nog even uitstellen door nog even te checken of ze hier van die gaasverbandpleisters verkochten... en ja hoor!

Opgelucht maar nog steeds uitgeput stapte ik daarna op m'n fiets voor het laatste stukje naar ons onderkomen voor de komende 2 nachten. Het was nog steeds zonnig en heet en we keken uit naar een biertje. Matthijs fietste op zijn eigen tempo vooruit, met een podcast op de telefoonspeaker tegen de verveling (want echt een briljante weg was het niet per se). Ik kreeg al gauw een deuntje in mijn hoofd dat zich eindeloos herhaalt op de maat van mijn ademhaling. En na zo'n 5 kwartier ploeteren, de hoogtemeters aftellen en irritante vliegen van onze bezwete lijven afslaan arriveerden we dan eindelijk op onze bestemming. Het eerste wat we deden toen we stilstonden was niezen. Een hooikoortsaanval! Dat kon er ook nog wel bij.

De dame die ons ontving was superaardig. Er was op deze camping echter geen eetgelegenheid, geen restaurantje of kantine, zoals we online dachten te hebben gezien. Niets. Ook in de nabije omgeving ook niet. En we hadden geen boodschappen gedaan omdat we hier wel op hadden gerekend. Er stond zelfs geen bier in de koelkast bij de receptie, alleen van die gore blikken Monster energydrank. Dat betekende dat we ineens moesten improviseren. De eigenaresse wilde graag met ons meedenken. Haar man was momenteel aan het werk in hun luxe hotel 10 kilometer verderop, en hij kon misschien wel twee maaltijden voor ons meenemen. Morgen. Dan hoefden we alleen vanavond nog onze laatste 2 droogmaaltijden op te eten. En anders mochten we mevrouw haar auto wel lenen om boodschappen te gaan doen. Allemaal geweldig lief meegedacht natuurlijk, maar echt ideaal was het niet (we hadden overigens ook allebei onze rijbewijzen thuisgelaten dus het was überhaupt geen optie om gebruik te maken van dat waanzinnig vriendelijke aanbod).

We besloten eerst maar eens te gaan douchen en dan nog eens goed na te denken over onze plannen. Het idee was namelijk om hier 2 nachtjes te slapen en op te laden voor een volgende intensieve bergetappe, die zou eindigen in een wildkampeerplek langs een briljante, afgelegen gravelweg op een hoogvlakte met ijsmeren. Om dan geen ontbijt te hebben en/of lunch voor de komende 2 dagen, laat staan een stevig lunchpakket voor de inspannende rit die we gingen ondernemen... dat was eigenlijk gewoon een heel onverstandig idee. Dus eenmaal schoon in onze cabin pakten we Booking.com erbij. We waren hier op relatief korte afstand verwijderd van het toeristische Geiranger fjord, waar onze volgende fietstocht ook doorheen zou komen. Er waren daar talloze hotels en bij eentje konden we morgen ook terecht. Een hotel dat nota bene in de beoordelingen om zijn keuken werd geroemd. We hoefden hier niet veel langer over na te denken. Boeken maar en dan gauw terug naar die aardige mevrouw van deze camping om de tweede nacht en de maaltijd die haar man zou regelen, te cancelen.Read more