Itaytay

Onze volgende stop is Port Barton, een slaperig dorpje aan de westkust van Palawan. Het El Nido van dertig jaar geleden, zonder de crowds. Kijk, daar doen we het voor.

Er is inderdaad niks te doen in Port Barton. En dat is fijn. Heel fijn. We vinden een prachtig huisje met zeezicht bij Summer Homes. Het huisje is eigenlijk te duur voor ons, maar we doen het maar. Soms moet je de teugels laten vieren. Voor je het weet sta je te ruziën over het bestellen van een portie mayo.. Nee toch he?

We brengen de dagen al luierend op het strand door. We zijn zelfs te lui om te zonnen, want daarvoor moet je je insmeren. Ik kruip maar onder een parasol met mijn boek. De afgelopen dagen waren tenslotte ook zó inspannend 😉.

Zoals zo vaak op de Filipijnen worden we getrakteerd op weergaloze zonsondergangen. We genieten van zonsopgangen, zonsondergangen en alles ertussenin. We vinden het al bijna normaal.

's Avonds gaat het kampvuur aan en drinken we met onze voetjes in het zand gin & tonics. We eten jambalaya en pitabroodjes met hummus en bedenken ons dat we straks met weemoed aan deze maaltijd gaan terugdenken als we op de Mongoolse vlaktes ondefinieerbare pratszj voorgeschoteld krijgen.

Hebben we ook nog iets interessants te melden over Port Barton? Nou, eigenlijk niet. Je kunt er vanalles doen maar beter doe je helemaal niets. Plekken als deze zijn zeldzaam. Je hóeft er namelijk niets. Geen must do's, geen must sees en geen must eats. Ook wel eens fijn.Read more