Amanzi

"niets is zo verkwikkend als in een trein diep slapen, zelfs een minnaar die je wiegt houd er eens mee op. Het ritme van een rijdende trein gaat almaar door, het is de meest kalmerende, sussende beweging op aarde!"
Lisa St Auban de Terrán

We reden de hele nacht door, en dat wiegen is waar!
Verzamelen aan de busjes en met Penny op weg naar Addo elephant nat. Park. Een heel eind rijden dus Penny gaf ons veel info over de omgeving, de economie, problemen van het land en de bevolking enz.. Ik gaf hierover al eerder een resumé.
In het park gekomen kregen we de regels grondig uitgelegd: niet roepen, in de auto blijven, stop zeggen en left of richt als je een dier ziet. De gids is ook de chauffeur en we reden vanzelf tot poel we zagen wrattenzwijnen die mij aan Pumba deden denken uit de Disney film. Echt een schattig beestje.
Een Kudu met mooi gedraaide hoorns, olifanten eerst één die van heel ver naar de poel kwam en later een kudde die rustig aan een andere poel bleven. Als extra nog een kudde die overstak, indrukwekkend. Kleine dieren zagen we ook: een shongololo (duizendpoot) die als hij zich verplaatst regen zou voorspellen, ook onze trein wordt Shongololo genoemd.
We namen ruim de tijd en zagen ook nog apen door de bomen klauteren.
Tegen 2 u waren we rond en aten we in het restaurant van het park, de souveniershop konden we niet zomaar voorbijgaan!
Daarna was het tijd voor de citytrip door Port Elisabeth.
In 1820 werden immigranten uit United Kingdom naar deze baai overgebracht, het waren arme stadsmensen. Zij kregen een stuk land en werktuigen om de grond te bewerken en ze dienden als buffer tussen de blanken die aan de kust gesetteld waren en de Zulu en Tswana uit het binnenland.
De arme immigranten werden achtergelaten op een stuk grond zonder water of bron, zonder verder hulp en soms met een hutje als bescherming. Al gauw lieten zij deze grond achter en stichten samen een kleine stad waar ze elkaar konden helpen dit was Port Elisabeth.
We bezochten de binnenstad en zagen veel kleine (illegale?) handeltjes op de stoep. Het was druk rond het station maar in de oude binnenstad was het kalm, zelfs verlaten. We bezochten het Edward hotel met vintage aankleding. Het fort waar nooit een schot gevallen was en de stranden. Tegen 5u terug naar de trein voor de vroege dinnershift, zo konden we daarna nog van de barwagon genieten op weg naar Bloemfontein.Read more