Big Horn County

Vandaag een kleinere afstand te doen, wat ons de tijd geeft om Buffalo Bill Historic Center te bezoeken. Vijf musea in één gebouw. William F Cody die zijn naam gaf aan het stadje is beter bekend onder de naam Buffalo Bill. Op de vlakten geboren in 1846 nam hij deel aan de gebeurtenissen die Amerika haar eigen gezicht gaven. Eerst als ponny-expresse ruiter, als cavaleriesoldaat, dan burgerlijke scout (gids). Hij deed aan mijnontginning, ranking en opbouwen van het stadje dat later Cody zal worden.
Hij kent de Indianen en zij kenden hem en beschouwden hem als hun vriend. Dat hij als gids mee tegen hen vocht is hem later niet ten kwade geduid.
BB is bij ons bekend geworden door zijn Wilde West Show’s met spectaculaire ruiters, indianen die nep-overvallen deden, cowgirls als Anny Oakley, die met een spiegel, het geweer over de schouder raak schoot.
Toch was hij ook een familie man met pronte vrouw, die zakelijker was dan hij, en vier kinderen. Twee stierven jong, de twee andere: Irma en Arta hadden zelf ook man en kinderen. In Cody staat nog steeds het Irma hotel dat Buffalo Bill voor zijn dochter liet bouwen. Nog authentiek: met de bar van 100.000 $ geschonken door Queen Victoria, de bar is helemaal gesculpteerd en behangen met bizons! Mooi. Buffalo Bill organiseerde ook jachtpartijen voor Royalty en liet hierbij ontelbare bizons doodschieten! Hij was begonnen als bevoorraden van de werkmannen die de Kansas-Pacific rolway aanlegden en zij maakten dit liedje over hem: Buffalo Bill, Buffalo Bill
Never missed and never will
Always aim and shoot to kill
And the company pays his Buffalo Bills.
Vandaar zijn bijnaam!
We zagen heel de carrière van BB en zijn mening over de Indianen was respectvol: Iedere Indiaanse opstand die ik heb meegemaakt was het resultaat van gebroken beloftes door de regering! Toen ze vroegen wat de oplossing was zei hij: Doe nooit beloftes die je niet kan nakomen aan de Indianen.

Het Indiaans museum gedeelte was ons volgend doel. Dit was zeer mooi opgevat, we zagen de vroegere leefwereld zowel door prenten als in werkelijkheid, tipi’s, nomadenhuis (zoals de Mongoolse ronde hutten) en hoe zij gedwongen werden om in huizen te wonen. Verhalen werden via luidsprekers verteld door ouderen, hoe zij hun levenswijze trachtten te behouden ondanks alle gedwongen verhuizingen.
Na indrukwekkende getuigenissen op naar de Whitney Gallery of Western Art. Gefascineerd als ik kan zijn door beeldhouwwerken, bronzen en schilderijen was dit een prachtig decor. Een gevarieerde uitstalling van bronzen en schilderijen gemaakt in over een periode van 200 jaar. Voor geïnteresseerden de moeite! Ik kocht een prent die ik later laat inkaderen.
Ondertussen was het 13u en we wilden absoluut Cody zelf bezoeken dus het Firearms & Draper museum zijn afgevallen. Al ben ik zeker dat ze de moeite zijn. Di ingangsprijs is trouwens twee dagen geldig, zoveel tijd kan je er zeker spenderen.
Shopping in Cody was niet zozeer voor ons bestemd, Western Furniture, Mill Creek dierenafbeeldingen, en Halloween artikelen. Nog een Coors in Irma’s bar en omstreeks 16u in de auto op weg naar ‘Snowshoe Lodge’.
De uitleg was simpel: in Greybull aan het enige verkeerslicht linksaf, steeds rechtdoor voorbij Shell, voorbij het Hideout sign, voorbij Dirty Anny’s, voorbij The Wagon Wheel ranch, (we zijn dan al mijlen van Shell verwijderd) door de Shell Canyon en de Shell Falls en dan na 6 mijl road 17 en op de onverharde weg de bergen in voor nog 8 mijl! De weg wordt smaller, soms steil disoppassen geblazen, gelukkig is hij hard en droog. Eens de bergtop bijna bereikt zagen we ‘The Snowshoe Lodge’ liggen. Agnes kwam aan het raam, vlug naar beneden en een hartelijke hugh maakte dat we ons welkom voelden.
De cabin wijzen, uitnodigen voor het eten in de lodge gebeurde allemaal in één wip. Helemaal bedazzled van het uitzicht en van de gebouwen plaatsen we de bagage in de cabine en vlug gaan eten, de andere mensen niet te lang laten wachten! Agnes en Jef uiteraard ook Agnes haar ouders en een vriend waren aan ’t tafel.
Lekkere spagetti en koffie met brownie’s maakten dat we voldaan van tafel gingen. Onderwijl vertellen van onze belevenissen onderweg. Zij van hun avonturen en hun foto’s van de begindagen, de tijd snelde voorbij en al gauw zaten we te geeuwen en trokken we ons terug in de super gezellige cabine. Na verloop van tijd hoorden we regen op het dak, alles was pikdonker en de slaap kwam algauw.Читать далее