Leelanau County

De M-22 werd een paar jaar geleden in Amerika uitgeroepen tot de mooiste Scenic Route. Robbie legde het oostelijk deel van deze weg vorige jaar bijna dagelijks af. Op weg naar school, naar huis, met vrienden, op weg naar uitstapje of om ergens te gaan chillen.

De M-22 start in Traverse City en meandert noordwaarts langs het water over de landtong aan de andere kant van het meer bij ons huis. Op het meest noordelijke puntje van het schiereiland buigt de M-22 weer zuidwaarts af langs de westkant. Ooit bedoelt als een transportweg langs havens. Een prachtige weg door bossen, eindeloze kersengaarden, met telkens een prachtig uitzicht over de meren, langs vissershavens, langs strandjes, nabij jachthavens en met soms uitzicht op grote rode landbouwschuren. De dorpjes zijn stuk voor stuk liefelijk. Oude houten huisjes die met liefde zijn hersteld en onderhouden. Soms in vrolijke kleuren, zoals in Suttons Bay, soms verwaaid en verkleurd in Leland, waar vissers nog dagelijks hun vers gevangen vis in grote ovens roken.

T'is gek, want Robbie leidt ons zonder een spoor van twijfel van plek naar plek. Als een volleerde TomTom navigeert ze ons van herinnering naar herinnering. Gek, omdat ik me ineens realiseer dat zij hier een jaar lang een leven heeft geleid waar ik eigenlijk niet zo veel van weet. Waar ik op basis van haar verhalen en een paar foto's een eigen beeld van heb gecreëerd. En dat beeld is lang niet altijd gelijk aan de werkelijkheid. Alles is (net een beetje) anders als dat het in mijn hoofd zit. T'is groter, levendiger, mooier, zachter en diverser dan ik me had ingebeeld. Of het nu gaat om de gangen in haar school, de landerijen om haar huis, de cafeetjes in het dorp of de wegen er naar toe, alles heeft veel meer "kleur". Ik kom hier als een reiziger voor het eerst van m'n leven, zij is hier een soort van thuis. Zij heeft hier vrienden gemaakt die ik niet ken, zij heeft hier op plekken gelopen waar ik nooit heb gelopen, zij heeft geslapen op een plek die mij vreemd is. Kleine meisjes worden groot.

IMG_2351IMG_2345IMG_2364

We bezoeken strandjes, dorpjes, speeltuintjes, haar schoolgebouw (we worden het hele gebouw rondgeleid), haar (gast)huis, ontmoeten een vriendin in een plaatselijke boekhandel, drinken koffie bij haar favoriet ontbijtplek, treffen een klasgenootje in de vissershaven, halen een broodje bij haar lievelingsshack. Overal komen verhalen. Soms kennen we de verhalen. Soms zijn ze voor ons nieuw.

IMG_2375IMG_2369

Tegelijkertijd moet het voor haar ook vreemd zijn. Vorig jaar werd ze hier gedropt als vreemdeling in een hechte kleine samenleving. Ze vertrok na een jaar als vriendin van velen, van de een op de andere dag . En nu is ze (een jaar later) ineens weer terug in dezelfde omgeving die niets is veranderd (en toch ook weer een jaar verder is). Allemaal een beetje verwarrend.

Neemt niet weg dat we alle drie genieten. T'is een prachtige streek en ik snap goed dat Robbie een beetje verknocht is aan Suttons Bay en omgeving. En het was fijn om dat samen met haar te mogen bekijken.

Tot morgenOkumaya devam et