Montrose Regional Library

Bij het ontwaken hoorden we de regen tegen het raam tikken. Niet geklaagd, ’t is tenslotte herfst, dus na ’t ontbijt de rest van het Pioneer museum gaan bezichtigen. Nog 3 gebouwen te doen dus de regen deerde ons niet. Wat gelachen bij de kapper, even de telefoniste nagedaan en de vele verschillende soorten prikkeldraad vergeleken, met een tevreden lach stapten we buiten.
“Er is niets nieuws onder de zon” konden we vaststellen, alleen is het meeste nu elektrisch. Even getankt bij de bank, me laten verleiden door een indiaans getinte blouse, en omweg naar de Scenic byway ’West Elk loop’.
Bijgaande foto’s drukken vrij goed uit wat we zagen onderweg. We bereikten Crested Butte, een ski resort met Victoriaans getinte huizen. Om 12,30 u dachten we verder te rijden via de Kleber Pass 9,980 ft hoog.
Volgens onze summiere gegevens was het een doorgaande weg, een gedeelte buiten Crested Butte onverhard. Dus toen de weg ophield waren we niet verontrust. Dat begon pas toen de waarschuwingsborden verschenen dat voor de Scofield pass een 4 wheels drive nodig was, we overlegden even en vermits we dachten op de Kleber pass te zijn reden we voort. De weg werd smaller, steiler maar geen erg, we reden verder. De vergezichten werden fabuleus maar we genoten er niet echt meer van. Ondertussen werd de weg een pad, vettig en onoverzichtelijk. We grommelden tegen elkaar dat een waarschuwing in Crested Butte toch wel aangewezen was geweest, en schommelden verder. Zelfs af en toe verlegde we een steen om met onze 2 wheel drive verder te kunnen rijden! Het slijk spatte ondertussen tot bovenaan de ruiten. Voorbij Emerald lake waren we zeer hoog. Toen we ineens Schofield Pass 10,707 ft zagen staan viel onze frank (dollar, euro) dat we mogelijk toch verkeerd gereden waren! Maar dat was al zo ver dat we dachten dichter bij het einde te zijn en verder ploeterden. Ineens een tegenligger, wat nu gedaan? Hij uiterst links wij uiterst rechts en met het raampje open, wij wilden om inlichtingen vragen, zie de man laconiek: ‘Hay folks what are you doing?’ en wij: we are driving the Kleber Pass. Ongeloof in zijn ogen en zijn antwoord was dat we terug moesten, het was een wonder dat we tot op dat punt geraakt waren maar verder ging het echt niet. Ondertussen waren we daar ook wel achter gekomen en vroegen of we hem terug konden volgen als hij naar Crested Butte reed. Geen probleem, nog 2 stops moest hij maken onderweg en we konden volgen. Hij met zijn 4 x4 en wij erachter. Hij controleerde buitenhuizen voor toeristen en wij hotsten en botsten achter hem aan, we wilden hem niet kwijtspelen! Veel schietgebeden later, en met een band waarvan we vreesden dat hij platliep, stonden we om 14,30 u terug in Crested Butte.
De man nam ons mee naar zijn kantoor en wees op het plan waar hij ons opgepikt had. Ongelofelijk, even verder hield zelfs het pad op.
We waren op weg dwars door de wildernis naar Marble. Waarschijnlijk waren we daar nooit aangekomen, wegens breken van de wagen, de banden plat of zo. De nachten zijn hier koud en als je niemand kunt opbellen… br, br ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou kunnen zijn! Licht beverig verlieten we zijn kantoor.
De wagen vlug door de car wash, de band opgepompt, gelukkig was hij niet kapot, een koffie om te bekomen en we reden maar terug langs waar we gekomen waren, de Kleber Pass kon ons gestolen worden!
Hyw 50 dan maar van Gunnison naar Montrose. Deze weg was ook mooi, geen herfsttinten maar veilig. Het meer en de omgeving deed ons aan Lake Powell denken in California, rotsig en vrij dor. 60 mijl vòòr Montrose de Black Canyon. Het weer was ondertussen terug stralend en we deden dit 20 km lange park naast de Canyon. Door de schuine stand van de zon werden de wanden mooi in kleur gezet, rosé en grijs geaderd. Zoiets is op geen enkele foto goed in beeld te brengen dus is het opgeslagen in onze herinnering. Gelukkig was onze kamer in Montrose gereserveerd want we bereikten het motel pas bij valavond.
Een frisse douche en even verder een goed steak house aanbevolen door de receptioniste. ‘Silver Jack’ een uurtje later lagen we in bed.Read more