Bikepacking adventure Norway

Waar we nu waren beland... op de bovenverdieping van het sanitair- en keukenblok van een grote camping waar overal gigantische (lelijke) beelden van trollen staan. Ongeveer elke bezoeker behalve wij liep hier over het terrein foto's van die trollenbeelden te nemen, met zo'n mobiel met uitklapflapje en ik zag zelfs een kerel met een 2 meter lange selfiesstick met zo'n afschuwelijk beeld in de weer. Ja, ik begrijp dat elk land zo z'n folklore kent en de Noorse mythologie heeft trollen voortgebracht. Maar hier wordt het als een soort attractie voor de toeristen volledig uitgebuit. Waar wij molens, tulpen en klompen hebben voor toeristen die zich graag simpel laten vermaken, hebben ze hier trollen. In de souvenirwinkels koop je koelkastmagneten, t-shirts, sleutelhangers en andere troep met trollen erop. Die enorme beelden hier doen het terrein lijken op de Efteling, maar in plaats van het Volk van Laaf (remember hoe dat ineens een hype werd en mensen hun tuinkabouters massaal gingen vervangen voor Laven uit de Xenos) zie je hier afzichtelijke, metershoge trollen staan. Sorry, dat is echt niet aan mij besteed.

Deze camping zelf zou normaal gesproken ook niet onze keuze zijn geweest, en oorspronkelijk stond dan ook een wildkampeerplek op de planning. Maar deze camping was het dichtst bij de populaire Trollstigen (ook wel: de Trollenladder), een iconische bergweg van ongeveer 21 kilometer lang die we morgenochtend wilden gaan beklimmen. En we verwachtten een enorme toeristenstroom op die route. Om die voor te zijn zouden we voor dag en dauw op moeten, en dan is het nog moeten inpakken van de tent en slaapzakken etc. niet handig, dat duurt veel te lang. Bovendien zou de klim ook inspannend worden en dan was een goed bed wel fijn. Onze lijven moesten hier goed voor uitgerust zijn, en we hadden vandaag toch ook wel weer een redelijk inspannende rit gereden. En tenslotte hadden we nog natte was bij ons, dat we waarschijnlijk niet droog hadden gekregen in de tent maar wel in een cabin. Dus we besloten toch maar eens navraag te doen bij de receptie.

Er was hier geen cabin meer beschikbaar. Maar wel een kamer op de eerste verdieping van de 'service building' dus. En dat bleek een gouden vondst. Er stonden hier (4!) uitstekende bedden, een ronde eettafel met 4 stoelen er omheen, er was een ijskastje en zelfs een balkon met tuinstoelen. Het gebouw werd verwarmd en geventileerd met een warmtepomp-achtige installatie, ontdekten we achter een schuifdeur op de overloop. Liep je de trap af naar buiten, dan was de eerstvolgende deur aan de linkerzijde die van een ruime wc met douche, en aan de rechterzijde zat de keuken. Ideaal dus eigenlijk. Deze kamer namen we, zonder twijfel.

Ik spande een waslijn om alle gewassen kleding over uit te hangen en daarna dronken we een biertje op het balkon. Dit stemde allemaal wel tevreden. Zo tevreden zelfs dat Matthijs ineens zin kreeg om de fietsen te wassen. Nadat hij daarmee klaar was kookten we met Matthijs' minicampinggasstelletje op het balkon water voor 2 instantmaaltijden. En tenslotte kwam mijn geweldige man ook nog met het briljante idee om als toet een softijsje te gaan scoren. Die verkochten ze namelijk in het souvenirwinkeltje; trollenijs (zucht). Maar met Daim-dip (OMG). Prachtige boerenzwaluwtjes vlogen daar rond op en bij het terras waar wij zwijgzaam onze ijsjes opaten.Weiterlesen