Reimposta ricerca
Japan - Shikoku Henro
  • Bente Roelofs
apr – giu 2025

Japan - Shikoku Henro

Un’avventura di 63 giorni di Bente Leggi altro
SeguiPanoramicaCalendarioCondividiCondividiLista dei desideri
Prima i più nuovi
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 6 - Momijinosato (113/~1200km)

    11 aprile, Giappone ⋅ ☁️ 15 °C

    Vandaag was het tijd om doei tegen Joan te zeggen🥺 ik loop een stuk verder vandaag, dus ik vertrek ook wat eerder.

    Een hele bijzondere weg was het vandaag niet, vooral het eerste stuk. Het loopt langs een drukke week en ik moest de stoep delen met fietsende scholieren, allemaal in uniform. Wat me ook opviel was dat scholieren vaak fietsen hebben zoals we ze in Nederland hebben, maar oude mensen hebben een klein, laag fietsje. Dat kan niet fijn fietsen zijn, maar misschien is dit zo omdat, als ze vallen, ze al dichter bij de grond zijn?

    Onderweg naar T18 verlaat ik de grote weg en kom ik langs rijstvelden. Ook langs kassen, en een man biedt mij aardbeien aan. Eigenlijk mag je een osettai niet afwijzen, maar ik loog dat ik allergisch was zodat ik het niet aan hoefde te nemen🫣 De aardbeien waren njet stevig verpakt dus meenemen om laterna weg te geven was geen optie, maar ze opeten ook niet want ik lust ze niet. Ik voelde me wel slecht, maar dit was wel de beste optie.

    Wanneer ik de weg naar T18 op loop, stopt er een auto voor me. Een man stapt uit en biedt me een lift aan. Ik stap in en hij begint tegen mij te praten. Blijkbaar sluiten mensen in de omgeving hun huizen niet af, het is zo veilig dat dat niet hoeft. Ook gaat hij elke week naar T18 en T19. Na een paar minuten begint hij eindelijk met rijden.

    Zijn naam is Kiyoshi Ono, zoals Yoko Ono maar ze zijn geen familie zegt hij. Hij spreekt opzich prima Engels voor een Japanner en lijkt het ook leuk te vinden om te oefenen. Op de parkeerplaats geeft hij mij wat koekjes en snoepjes als osettai.

    Ik voer de rituelen bij de tempel uit en wanneer ik terugkom zie ik Kiyoshi praten met de 4 Nederlanders die ik gisteren zag! We zeggen even hoi en ik probeer Kiyoshi te bedanken voor de lift. Ik wil verder lopen, maar hij is zo druk in gesprek dat ik er maar niet tussen kom. Ook ze 4 Nederlanders krijgen een osettai. Het lijkt erop dat hij met een goed gevulde tas op pad is gegaan om pelgrims osettai te geven.

    Eindelijk lukt met me om hem te bedanken, maar hij biedt mij een lift aan naar T19. Ik probeer meerdere keren af te wijzen. Als ik naar T19 gebracht wordt, wat iets langer dan een uur lopen is, kom ik veel te vroeg aan bij mijn accommodatie. Eindelijk begrijpt hij het en ik loop verder. Onderweg rijdt hij nog even langs om handen te schudden en daarna is hij weg. Onderweg loop ik langs een beekje wanneer ik ineens iets ik het water hoor plonzen. Ik kijk over de rand en zie allemaal schildpadjes tegen de muur chillen, en ze lieten zichzelf in het water vallen wanneer ik in de buurt kwam. Ik probeerde het te filmen maar dit was moeilijk omzat ze snel het water indoken.

    Bij T19 stapt ineens een grote groep mensen binnen. Soms zijn er bussen vol met pelgrims, maar dit waren allemaal buitenlanders. Ik krijg ook wat gekke blikken van ben vanwege mijn henro outfit denk ik. Snel rituelen afronden en door.

    Bij mijn accommodatie is geen winkel in de buurt, dus ik loop het laatste half uur met mijn bento box naar Momijinosato. Alsnog kwam ik te vroeg aan. Het was net na eenen en inchecken kon vanaf 15.00. Ik stuur ik berichtje op Instagram om te vragen of ik eerder naar binnen kan.

    Ik ga zitten bij de deur en al redelijk snel rijdt er een auto vanaf achter het huis naar voren. De vrouw ziet mij en laat mij naar binnen. Ze zegt even naar het mandarijnenveld te gaan en laat mij alleen achter in haar huis. Ook komt er nog een Nieuw-Zeelandse vrouw, en ik zou haar verwelkomen als de vrouw dan nog niet terug is.

    In de avond at ik mijn bento box maar ik kreeg alsnog allemaal eten van de vrouw: Japanse thee, ananas, aardbeien, miso soep, matcha, mochi en een meiji chocolaatje. De ananas heb ik geprobeerd (verassend genoeg was de smaak prima, maar de textuur vond in minder) maar de aarbei liet ik liggen. Gelukkig at de vrouw uit Nieuw-Zeeland ze met liefde op. Ik kreeg ook nog een ijsje van de host, echt zo'n geweldige vrouw🥹    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 7 - Pandaya (133/~1200km)

    12 aprile, Giappone ⋅ ☁️ 17 °C

    Vandaag vroeg begonnen want er stond weer veel klimmen op het programma. T20 en T21 liggen beiden bovenaan op een berg, twee verschillende bergen zelfs.

    Ik gaf de host van Momijinosato een ansichtkaartje als bedankje voor haar gastvrijheid en ging op pad. De klim begon al snel en het was erg steil. Bij T12 had ik mijn bagage gratis op kunnen sturen, maar deze keer kostte dat geld dus ik besloot het zelf te dragen. Die 7 kilo extra maakt het toch wel wat zwaarder haha

    Er waren een paar mooie uitzichtpunten onderweg en eindelijk kwam ik aan bij T20. Natuurlijk kom ik alweer die Japanner tegen die ik al de hele tijd tegenkom, die met de groene rugzak. Hij vraagt nog of ik dagelijks contact met mijn familie heb, en was verbaasd toen ik nee zei want hij belt iedere dag met zijn vrouw.

    Om bij T21 moest ik eerst helemaal naar het dal, om daarna weer opnieuw te klimmen. T21 is ook te bereiken met een ropeway, maar die ging vanaf een andere kant van de berg omhoog. Hier waren ook pelgrims die hun hondje mee hadden, en die hadden ze ook de hakui (wit vestje) aangetrokken🥹

    Van T21 naar T22 zijn verschillende paden, maar ik koos voor de traditionele route door het bos. Het was soms erg smal (een verkeerde stap en je dondert de afgrond in) maar het was echt heel mooi. Eenmaal weer op het algemene pad kwam ik ook nog door een bamboebos. Nog even een slang gespot en een Japanse das stook ook nog heel random de weg over. Nog even naar T22 gegaan, de laatste tempel van vandaag.

    Even later kwam ik aan bij Pandaya, mijn accommodatie, en je raadt het nooit, daar zat wel iemand die er heel Nederlands uitzag. Jaap loopt ook de hele route, en dit was zijn 8e (dacht ik) keer in Japan. We maakten een klein praatje.

    Nog even snel naar de winkel voor wat avondeten en ik heb nog een aantal accommodaties geboekt. De golden week komt eraan (reeks vakantiedagen van eind april tot begin mei) waarin Japanners zelf ook veel reizen, dus het is handig om nu alvast te boeken. Voor een paar plekken moet ik bellen, dus die plekken laat ik voor nu achterwege.    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 8 - Sakura-an (153/~1200km)

    13 aprile, Giappone ⋅ ☁️ 15 °C

    Er was me al verteld dat het vandaag hard zou regenen dus ik was er mentaal al semi op voorbereid. Na wat uitstellen toch maar de regen in gegaan met mijn regenjas en rugzakcover. Mijn semi waterdichte wandelbroek had ik naar huis gestuurd omdat die zo warm was, daar had ik nu wel een beetje spijt van. Ik had mijn sportletging naar aangetrokken.

    Binnen 20 minuten sopte ik al in mijn schoenen. Het stortregende constant aan een stuk door. Bij een hutje onderweg even bijgekomen van de regen, en een Taiwanese vrouw besloot haar schoenen in te wisselen voor badslippers. Ik kwam ook weer de Japanner met de groene rugzak tegen. Er waren ook een aantal tunnels op de route, wat nu wel erg fijn was om even een pauze te krijgen van de regen.

    Ik wilde eigenlijk het bospad nemen omdat dit de snelste route naar Hiwasa was, maar dat leek me nu niet zo handig dus ik besloot voor de grote weg. Er was ook nog een andere route over een weg maar dan loop je om.

    Door de regen keek ik amper op mijn telefoon en volgde in de Taiwanees en de bordjes, maar hierdoor miste ik wel de afslag voor de grote weg. Eenmaal bij de splitsing tussen het bospad en de omweg koos ik voor het bospad. De Taiwanees ging mee, wat erg fijn was want ik vond het toch spannend alleen in de stortregen. Ik vond het vooral erg knap en dapper dat de Taiwanees op slippers door het bos wilde lopen.

    Het was wel erg mooi in het bos, en het pad had gelukkig een harde ondergrond dus je gleed niet zomaar weg in de modder ofzo. Ook kwamen we bij een uitkijkpunt. Normaal kun je vanaf hier op de zee uitkijken, maar nu was alles grijs en zag je helemaal niks.

    Eenmaal het bos weer uit kwam ik Jaap tegen! De Taiwanees liep door. Ik wisselde mijn natte regenjas in voor de poncho en liep met Jaap door. De regen hield maar niet op. Op gegeven moment moesten we kiezen tussen een bospad of om op de verharde weg te blijven. Qua afstand was het bospad korter, maar qua tijd maakte het waarschijnlijk niet veel uit, al helemaal niet in de regen, dus we kozen voor de weg. Opnieuw tikte ik met de stok op de brug🫣 Soms heb ik niet door dat ik op een brug ben. Het voelt stom, maar het zal vast nog wel eens gebeuren.

    Ik had ook een beetje last van mijn kuit gekregen. Ik denk ook vanwege de kou door de regen. We stoppen nog een keer bij een hutje. De regen zou bijna voorbij moeten zijn dus we wachten het uit. Het laatste stukje lopen we semi droog naar Minami, ons eindpunt voor vandaag. We waren nog iets te vroeg om in te checken dus gingen naar de tempel.

    Jaap heeft bij de eerste 5 tempels in Tokushima uitleg gekregen over de rituelen (van de host van zijn accommodatie, vrienden of een kennis, ik weet niet meer precies wat hij zei). Ik dacht al dat het niet de bedoeling was dat je je kaarsje met het kaarsje van iemand anders aanstak, en dat was dus ook zo. Ik gebruikte mijn kaarsjes pas vanaf T13 ongeveer, maar alleen als ik daar ergens een aansteker kon vinden. Pas later had ik een eigen aansteker gekocht.

    Wat ik niet wist is dat je de wierook aan moest steken met je kaarsje. Ik deed dit altijd met de aansteker. Ook moet je een oneven bedrag doneren, maar omdat je bij twee gebouwtjes bij elke tempel doneert weet ik niet of het totaalbedrag oneven of dat het bedrag bij de hondo en de daishido, de twee hallen waar je doneert, oneven moet zijn.

     Gelukkig kom ik hier nu achter en heb ik nog genoeg tempels waar ik dit wel goed kan doen. Ik droeg nog mijn sportlegging, en voelde me daar niet comfortabel bij omdat ik dit niet echt gepast vond bij de tempel. Maar inchecken kon niet, en omkleden was daardoor lastig.

    Ook ontmoette ik Kevin bij de tempel, een Amerikaan waar Joan over verteld had. Zij had een stukje met hem samengelopen. We voeren de rituelen uit en bezoeken de pagoda bij het tempel. Hier moet je even van schoenen wisselen maar met de gladde sandalen van de tempel de trap op was best wel gevaarlijk.

    Kevin had aapjes gespot, maar deze waren schuw en lastig te fotograferen. Kevin zei ook al dat hij per ongeluk met zijn stok op bruggen had getikt, en ik voelde me al wat beter over mijzelf. Soms heb ik het idee dat ik faal als pelgrim omdat ik niet alles weet en fouten maak, maar door Kevin realiseerde ik me dat waarschijnlijk veel mensen vast wel eens iets niet goed doen. De Nieuw-Zeelandse vrouw bij Momijinosato zei bijvoorbeeld ook dat ze haar kaarsje met andermans kaarsje aanstak. Ik wist toen niet zeker of dat fout was, en corrigeerde haar dus ook niet. Het is ook moeilijk om alles te weten. Veel leer ik ook onderweg, en er zijn nog genoeg tempels om mijzelf nog meer te verbeteren.

    Na de tempel gingen we bij een cafeetje in de straat noedels eten. Door het raam zagen we een groot rijstveld.

    Mijn nek en schouders zaten weer vast en ik probeerde deze te kraken. Jaap zag dit en bood een massage aan. Hij blijkt een sportmasseur te zijn!! Nadat de kabel in mijn nek zowat weggewerkt was gingen we lekker eten en daarna checkte we in

    Ik had vanavond afgesproken met de Japanner met de groene rugzak. Hij vond het zielig dat ik alleen maar brood at van de konbini en wilde mij trakteren. We gingen naar een Koreaanse tent. Hij bestelde vanalles! Dumplings, namul (groentes), yakitori en bulgogi. De bulgogi moest aan onze tafel nog even gebakken worden en daarna doe je wat op een velletje sla met wat miso en dan vouw je het dicht en eet je het!!

    Allemaal nieuwe gingen geprobeerd maar vond alles lekker. Misschien moet ik me toch wat meer gaan verdiepen in de Koreaanse keuken.

    Hierna weer lekker mijn bedje ingedoken. Ik had een elektrische onderdeken dus dat was echt perfect na een regenachtige dag🥹🥹    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 9 - Haryugetsu (184/~1200km)

    14 aprile, Giappone ⋅ 🌬 15 °C

    Vandaag had ik voor de eerste keer ontbijt inbegrepen! Twee rijstballen, miso soep en een omeletje. Was het echt super lekker. Ik kocht ook nog een ansichtkaartje en ging daarna op pad.

    Er waren weer verschillende routes, en ik koos die die meteen langs de kust ging, door het bos. Dat was echt een grote fout.

    Het begon heel mooi en vlak, maar eenmaal bij de kust begon het klimmen. De trappen waren eindeloos en het klimmen hield maar niet op. Het leek wel een henro korogashi. Op gegeven moment deed ik een half uur over 1km, waar ik normaal 12-13 minuten over doe. Vandaag stond 30km op de planning, dus ik raakte wel een beetje in paniek. Als het klimmen en dalen en klimmen zo doorgaat, duurt het nog wel heel lang voordat ik er ben. Wanneer ik daalde rende ik bijna naar beneden om tijd te winnen. Ik wilde ook gewoon die stomme berg af. Het liep langs de kust maar je zag vaker bomen dan water. Het was wel mooi, maar het was ook niet al die moeite waard.

    Eindelijk kwam er een eind aan het pad, maar het laatste stukje bestond uit losse stenen en takken, en ik ging bijna op mijn bek.

    Eindelijk had ik weer asfalt onder mijn voeten, maar al snel begon ik mijn kuit weer te voelen. Vlak en omlaag was geen probleem, maar zodra de weg omhoog liep deed het wel echt pijn. Waar ik ook achter kwam is dat door het kiezen voor de kustroute ik onbedoeld 10km aan de totale afstand van 30km had toegevoegd. Op het kaartje leek de kustroute maar een tikje langer dan de snelwegroute, maar ik had dit natuurlijk beter uit moeten zoeken. 10km langer was echt veel te veel.

    Ook reden er geen bussen op deze weg langs de zee, en het was nog 15km tot de volgende stad, Mugi, en vanaf daar nog 20km tot mijn accommodatie. Ik besloot al snel dat ik in Mugi het OV zou nemen. Ik wilde eigenlijk wel de 30km (originele afstand zonder die omweg) halen, maar kreeg zo veel last van mijn kuit dat dat niet handig was.

    Er waren meerdere uitkijkpunten aan zee waar ik uit kon rusten, en ik overwoog een lift te vragen aan mensen die daar zaten, maar dat durfde ik niet. Ook hoopte dat ik een lift aangeboden kreeg, maar dat gebeurde helaas ook niet. Soms liep ik extra mank in de hoop dat iemand mij mee wilde nemen (wilde toch echt niet zelf vragen naar een lift lol) maar dese tactiek hielp helaas niet.

    Half strompelend kwam ik eindelijk aan in Mugi. Ik zag dat er een trein over 1.5 uur vertrok, en kocht mijn ticket en ging wachten. Na een tijdje vond ik het gek dat er geen bus eerder ging, dus ik keek nog een keertje. Ja hoor, er ging een bus over 10 minuten. Dan zou ik een uur eerder aankomen dan wanneer ik op de trein zou wachten. Gelukkig was de bushalte dichtbij. Voor niks een treinkaartje gekocht, maar die was gelukkig toch maar 2 euro.

    Toen ik aankwam begon het te regenen. Ik wist al dat het mogelijk ging stormen vandaag, maar dit was wel goede timing. Later begon het nog harder te regenen, te onweren en zelfs te hagelen. De accommodatie werd gerund door een surfer en zijn vrouw, en het was wel te zien dat het een surfershutje was. Maar leuke vibe!

    Ik wilde nog bij een restaurantje in de buurt wat eten, dus toen de regen iets minder werd leende ik een paraplu en ging ik op pad. Langs de kust waaide het hard en ik moest de paraplu goed vasthouden, maar ik kwam heelhuids aan bij het restaurantje. Ik keek op de weer app, en wat blijkt, er was een tornado warning🫣 oepsie

    Er was een klein meisje bij het restaurantje dat even in het Engels hoi kwamen zeggen (met behulp van haar vader) en ik genoot echt van mijn warme kom ramen.

    Toen ik terugliep was het ineens stil. Geen regen en geen wind, de storm was gelukkig voorbij. Daarna op tijd gaan slapen want morgen staat er weer 30km op het programma, al weet ik niet of ik alles ga lopen.    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 10 - Lodge Ozaki (213/~1200km)

    15 aprile, Giappone ⋅ 🌬 13 °C

    Shikoku (wat letterlijk 4 landen betekent) bestaat uit 4 prefecturen (soort provincies): Tokushima, Kochi, Ehime en Kagawa. Deze regio's symboleren ook 4 stages van de pelgrimstocht.

    Het begint in Tokushima, dat staat voor het "Ontwaken": het moment waarop je je bewust wordt van je spirituele reis.

    Daarna kom je in Kochi, dat de fase van "Ascetische Training" is: hier leer je doorzetten en omgaan met moeilijkheden.

    Dan volgt Ehime, de derde regio, die staat voor "Verlichting": je begint dingen beter te begrijpen, over jezelf en de wereld.

    Tot slot bereik je Kagawa, de vierde en laatste prefectuur, die symbool staat voor "Nirvana": een gevoel van rust en vrede, na alles wat je hebt meegemaakt.

    In Kochi prefecture zijn relatief weinig tempels (16 van de 88) en veel stukken gaan langs de kust. Soms liggen de tempels ver uit elkaar en veel pelgrims pakken hier het OV zodat ze niet dagen wandelen waarop ze geen tempel tegenkomen.

    Wat ik ook merkte zodra ik Tokushima achter me liet waren de walvis-gerelateerde dingen! Bij dit gedeelde van Kochi komen de walvissen langs blijkbaar, maar ik ben iets te vroeg hier om ze te zien, het walvisseizoen moet nog beginnen Ook is dit een goede plek om te surfen, op veel plekken zijn er surfboards gebruikt als uithangborden en soms zelfs bankjes.

    Wat ook opvalt zijn alle borden die je constant herinneren dat als er een tsunami komt, je in de gevarenzone bent. Ook staan op veel plekken vluchtroutes richting de bergen aangegeven en je ziet ook shelters langs de kust staan: een soort trappenhuis zodat men de hoogte in kan als het water komt.

    Ik ging nog aan het strand zitten om daar de onigiri te eten die ik vanochtend gekregen heb van de host. Natuurlijk kwam ik daar weer de Japanner met de groene rugzak tegen. Hij vroeg waar ik de komende dagen zou verblijven. Wat blijkt, we zijn bij hetzelfde hotel deze week, en hij vraagt of we weer samen zullen eten. Ja hoor! Ik wist niet of hij weer aanbood te trakteren, maar wilde niet profiteren van zijn aardigheid dus maakte al in mijn hoofd het plan in ieder geval aan te bieden mijn eigen deel te betalen.

    Met mijn kuit ging het matig. Het deed niet veel pijn ofzo en ik kon gewoon normaal lopen (was gelukkig ook vlakke weg) maar ik voelde wel discomfort. Er waren gelukkig een aantal bushaltes op de route, dus ik kon altijd de bus nemen mocht het nodig zijn. Ik had alleen niet alle tijd om hierover een keuze te maken want veel bussen gaan er niet.

    Onderweg spotte ik nog wat surfers, maar de golven leken mij niet echt hoog genoeg om leuk te surfen.

    Na een kilometer of 15 besloot ik toch de bus te nemen. De volle 30km kan ik wel lopen, maar ik heb nog een hele afstand te gaan de komende weken. Als ik nu mijzelf helemaal uitschakel door door te zetten, dan maak ik het alleen maar moeilijker voor mijzelf. Het is beter om rust te nemen zodat ik morgen weer fris verder kan.

    Dat bleef ik in ieder geval tegen mijzelf zeggen. Ik moest nog even op de bus wachten en er was een stemmetje in mijn hoofd dat graaf wilde dat ik gewoon doorliep. De bus nemen voelde een beetje als valsspelen, alhoewel het echt niet uitmaakt hoe je van A naar B komt. Veel pelgrims nemen de bus.

    Ik herinnerde mijzelf er ook aan dat dat stemmetje gisteren de kustroute ook een goed idee vond, wat het dus niet was. Niet naar luisteren dus.

    De bus kwam en ik stapte in. Er waren een aantal andere pelgrims in de bus, en dat stelde gerust. Het is helemaal okee om de bus te nemen.

    3 kilometer voor mijn accommodatie stapte ik uit. Hier was nog een supermarktje waar ik mijn avondeten en ontbijt haalde. Tijdens het laatste stukje naar de accommodatie waaide het behoorlijk hard (ik moest zelfs voorover leunen), maar gelukkig kon ik voor de inchecktijd inchecken. Het bad werd voor mij klaargemaakt en alhoewel het niet zo heet was al gehoopt was het alsnog erg lekker.

    In de avond ging ik nog even naar het strand aan de overkant van de weg. Er waren wat mensen aan het surfen. Ik heb even bij het water gezeten en ging daarna terug om lekker mijn bedje in te duiken.    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 11 - Hatagoya Muroto (236/~1200km)

    16 aprile, Giappone ⋅ ⛅ 16 °C

    Van de host kreeg ik vanochtend toast mee met honing, cream cheese en een soort jam. Het is echt zo lief dat de hosts mij vaak wat eten meegeven ook al heb ik een kamer geboekt zonder eten. Even verderop was een bankje bij de kust, en daar at ik het op.

    De weg langs de kust loopt echt heel fijn. Er is altijd een briesje, dus het is nooit heet ook al schijnt de zon hard.

    Vandaag weer 2 tempels na 2 dagen geen tempels. Ik kom een aantal andere pelgrims tegen en loop hen voorbij. Wat ook zo fijn is aan langs de kust lopen is dat ik niet vaak de route hoef te controleren. Er is maar een weg om te volgen. In steden en dorpen moet je soms echt goed opletten anders loop je al snel fout. Nu hoef ik niet veel na te denken.

    Ik loop een stukje langs een kustpad in plaats van langs de weg, en wanneer ik de weg weer op ga kom ik Takeshi tegen. Hij is een gepensioneerde Japanner, en volgens mij had ik hem vanochtend ook al gezien. Hij vraagt of het goed is om samen te lopen. Ik vond het prima, maar ik wilde nog wel een stop maken.

    Onderweg naar T24 komen we namelijk langs een groot beeld van Kōbō Daishi, en ook langs de grot waar hij getraind heeft om verlichting te bereiken. Beiden liggen vlak naast de weg dus het kostte niet veel tijd.

    Om T24 te bereiken moesten we even de berg op klimmen. Takeshi laat mij voor, denkende dat dat beter is voor het tempo. Nou dat was een grote fout van hem want ik loop die berg op terwijl hij puffend achterblijft. Soms wacht ik even tot hij er weer is. Het is beter voor mij om op mijn tempo te de berg op te gaan, anders maak ik het ook onnodig zwaar voor mijzelf. Eenmaal bij de tempel wijst Takeshi waar ik moet lopen en staan en wat ik moet doen.

    Bij bedoelde het goed, maar ik vond het irritant. Bij T1 had ik dit fijn gevonden, maar na 23 tempels weer ik ook wel een beetje wat de bedoeling is. Hij had wel wat goede tips over de kaarsjes en wierook, om ze zo te plaatsen dat anderen nog makkelijk hun kaarsje of wierook erbij konden zetten, maar verder vond ik dat controlerende gedrag maar niks, ondanks zijn goede bedoelingen.

    Ineens liep er een man met een soort hoorn en bij de hondo en daishido blies hij hierop. Ik had dit nog niet eerder gezien en filmde het stiekem (zie post t24). Een paar dagen later (schrijf dit op 25 april oepsie) postte het SieboldHuis op instagram een bericht over deze hoorn! (Zie ook post t24) Hoe toevallig haha

    Takeshi en ik keken nog even bij de vuurtoren voordat we naar beneden gingen. Opnieuw ging hij zeggen waar ik moest lopen. In de stad haalde we wat eten bij de konbini en hij gaf mij soesjes. Ik vond het naar van mijzelf dat ik hem een beetje vervelend vond, ondanks zijn goede bedoelingen. Bij de parkeerplaats was er een vrouw die mij een zakje gefrituurde mochi gaf. Dit smaakte een beetje naar popcorn.

    Bij T25 probeerde ik alles los van Takeshi te doen. Wanneer ik klaar ben hoor ik ineens twee Nederlanders praten. Ze maakten een foto bij de poort, en ik bood aan een foto van hen te maken. Ik had ze eerder al bij de bushalte zien zitten en vermoedde al dat ze Nederlands waren.

    De man had al een paar keer de pelgrimstocht afgelegd en is zelfs gids! Zijn vrouw doet het nu voor het eerst, maar vanwege een gebroken enkel vorig jaar doen ze niet alles te voet. Het was echt een leuk praatje.

    Daarna weer door. Bij mijn hotel vraagt Takeshi of ik niet naar T26 ga. Ik geef aan er morgen heen te gaan omdat ik niet een uur heen en een uur terug ga lopen. De tempel ligt op een berg, en ik heb morgen genoeg tijd.

    Ik zeg doei tegen Takeshi die dichterbij de tempel verblijft en ga mijn hotel in. Ik heb voor het eerst mijn eigen badkamer wat ook fijn is voor de verandering.

    In de avond ga ik met de Japanner met de groene rugzak naar een izakaya, een soort cafe en restaurant ineen. Hij bestelde shiso gyoza, twee soorten yakitori (kipspiesjes) en tempura van een wilde seizoensgebonden plant. Ik vond de plant wel spannend maar het was best prima! Ook eten we karaage (gefrituurde kip) en bestelde hij thee voor mij.

    Op geveven moment bestelde hij sashimi en sushi, heel eng. Normaal houd ik niet zo van rauwe vis. De sashimi bestaat uit twee soorten: aji (horsmakreel) en een zachtere vis. De zachte vond ik maar niks, maar de aji was wel prima!

    Er waren 5 soorten sushi: aji, tonijn, garnaal, inktvis en paling. De paling was niet rauw dus die durfde ik wel aan. De aji ook wel, omdat die in sashimi vorm ook wel prima was. De garnaal vond ik te zacht. Ik hou dus niet van sushi en sashimi als de vis niet een beetje een bite heeft blijkbaar. De Japanner at de overige sushi op.

    Hij gaf mij zijn osamefuda (naambriefje) en ik hem een ansichtkaart als bedankje. Ik had mijn osamefuda niet bij me en daar baalde ik wel van. Op zijn osamefuda stond zijn naam: Shigeki.

    Blijkbaar is het zeldzaam voor een Japanner om met een buitenlander samen te eten. Hij maakte ook nog een foto en stuurde die naar zijn vrouw. Misschien nodigde hij mij niet uit omdat hij mij zielig vond met mijn konbinivoer, maar was dat meer een excuus om de kans te grijpen met een buitenlander samen te eten haha.    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 12 - Guesthouse Misono (260/~1200km)

    17 aprile, Giappone ⋅ ☁️ 20 °C

    Vanochtend zag ik op instagram een post over een Nederlander die uit een steen van de domtoren in Utrecht een nijntje gebeeldhouwd heeft en deze naar Sasebo (bij Nagasaki) heeft gebracht. Daar is een themapark gebaseerd op Nederland met een domtoren, en het beeld werd daar overgedragen. Heel leuk!

    Ik was blij vandaag weer alleen te lopen. Naar T26 toe was een uurtje lopen met een kleine klim naar boven. Natuurlijk was de tempel weer op een berg...

    Eenmaal boven neem ik een frisje uit de vending machine om af te koelen en ga zitten op een bankje. Wanneer ik terugliep om het blikje weg te gooien zwaaide er iemand met een bekend gezicht, het was Takeshi. Ik dacht hem vandaag niet tegen te komen omdat hij aangaf deze tempel gisteren te gaan bezoeken, maar hij heeft dus zijn plannen gewijzigd. Ik baalde een beetje. Hij zei gisteren dat hij bij Tabi no yado Misono zou overnachten vandaag, waar ik ook slaap. Ik zei tegen hem dat ik de naam van mijn accommodatie niet meer wist, zodat hij niet kon voorstellen om samen te lopen.

    Hij kwam net van de tempel af, maar ging weer met mij naar boven en al snel wijst hij mij naar de linkerkant van het pad, waar ik al heen wilde gaan. Ik doe wat ik moet doen bij de tempel en zie Shigeki weer!! Ik had gisteravond al een osamefuda geschreven voor hem in de hoop hem tegen te komen. Ik kreeg gisteren die van hem, en nu kan ik die van mij aan hem geven.

    Hierna ging ik met Takeshi naar beneden via een bospaadje. Er kwam een tegenligger aan een Takeshi stopt en tikt met zijn stok achter hem. Ik zuchtte en deed maar zoals hij aangaf, al duurde het nog even voordat de tegenligger ons passeerde. Ik denk dat Takeshi het gevoel had dat hij zich om mij moest ontfermen en mij moest begeleiden ofzo, maar ik had daar helemaal geen behoefte aan.

    Om de paar kilometer moest Takeshi pauzeren om zijn schoenen te luchten en om even te zitten. Bij elke pauzeplek vraagt hij waar ik verblijf, en ik blijf aangeven geen idee te hebben. Ergens in Tano, maar de naam van de accommodatie weet ik zogenaamd even niet meer. Dat zoek ik later wel op zeg ik.

    Onderweg breekt het bandje van mijn horloge. Eerder viel ook al de bel van mijn stok, het touwtje brak. Ik doe een poging om het bandje het te fiksen maar dit mislukt. Uit mijn rugzak haal ik sporttape om het bandje aan elkaar te plakken. Soms valt er iets op de grond en Takeshi pakt het dan snel voor me op, ook al ziet hij mij ook reiken. Er valt een stukje tape op de grond dat blijft plakken aan een steen. Ik probeer het eraf te peuteren en Takeshi denkt ook even te helpen. Ik zei misschien wel 10x "daijoubu" (het is goed, aka ik heb je hulp niet nodig), maar hij bleef doorgaan. Ik trok de tape eraf en fixte snel daarna mijn horloge. We liepen verder.

    Misschien is dit onderdeel van mijn ascetische training in Kochi. De physieke uitdaging met mijn kuit is achter de rug, lopen gaat nu prima. Het gaat nu om de mentale training en emotionele discipline: geduld en compassie, zelfs wanneer ik daar geen zin in heb. Misschien was Takeshi was een bodhissatva in disguise om mij te testen tijdens mijn training.

    Hij vraagt of ik lunch mee heb. Ja, ik had al door dat er geen grote supermarkten en konbinis op de route lagen tot het eindpunt van vandaag. Takeshi had zich hierop verkeken en had niks bij. Gelukkig voor hem kwamen we een klein supermarktje tegen, ik wachtte buiten maar hij riep mij naar binnen toe.

    Hij had een bento box gekocht, maar ook een zakje tomaten en een bakje kip voor mij. Erg lief, maar ik had mijn eigen lunch mee. Ik gaf aan de tomaten niet de lusten, maar hij drong wel aan dat ik de kip moest eten. Hier voelde ik weer de struggle tussen schuldgevoel en irritatie. Hij had voor mij eten gekocht, maar ik had er niet om gevraagd en het was niet nodig. Ik denk dat zijn overbehulpzaamheid mij zo triggert omdat ik juist deze tocht aanging om aan mijzelf te bewijzen dat ik dit kan en om vertrouwen in mijzelf te krijgen, en op momenten zoals deze krijg ik het tegenovergestelde gevoel, alsof ik een hulpeloos meisje ben. Takeshi bedoelde het vast goed, maar zijn constante zorgzaamheid geeft mij het idee dat hij denkt dat ik niks zelf kan.

    Hij wilde ook fruit maar dat hadden ze niet. Hij gaf aan wat te willen kopen en dat met mij te willen delen. Ik gaf aan dat ik niet hoefde, maar dat hoorde hij niet of hij negeerde dit. Onderweg kwamen we bij een stalletje met allerlei sinaasappelen (echt gigantische) en hij kocht er een. Wéér pauzeren we, en hij geeft de helft aan mij.

    Ik zei dat ik nog vol zat van de lunch, wat niet per se gelogen was. Ik dacht veilig te zijn maar Takeshi doet de helft in een zakje em geeft het aan me, om het later op te eten.

    Toen we er bijna waren moest ik wel toegeven dat we bij dezelfde accommodatie verbleven. Ik ga snel in bad en ga daarna mijn noedels eten. Takeshi is zijn kleine tasje kwijt, en de host rijdt met hem terug om te zoeken. Ik was even alleen in het huis en genoot echt even van de rust ek stilte.

    De host had mij vanalles gegeven qua eten, een bordje met seizoensgebonden planten, waaronder bamboe, maar ook broccoli en weer een sinaasappel. Ik doe de groentes in mijn noedelsoep zodat ik ze kan eten, maar de sinaasappel durf ik echt niet aan.

    Later komt er een Japanner binnen die hier gisteren ook al overnachten heeft. De host (Misono) kwam terug met Takeshi en gaf aan dat er twee Nederlanders komen overnachten, maar voordat zij kwamen ging ik met de Japanner naar de supermarkt.

    Hij heet Yohei en hij is een danser uit Shikoku, maar hij woont al een aantal jaar in Noorwegen. Zijn Engels is daardoor ook goed, wat erg fijn is.

    Ook kijken we even bij het strand voor de zonsondergang, maar het was een beetje bewolkt.

    Eenmaal terug ontmoeten we Laura en Koen. En je raad het nooit, Laura is een beeldhouwer!! Ze komen van Sasebo af waar ze het nijntje beeld cadeau hebben gedaan (de instagram post die ik vanochtend zag). Nu fietsen ze van het zuiden van Japan naar het Hokkaido in het noorden.

    Met liefde ontvingen ze de sinaasappel die ik van Takeshi had gekregen en ze aten ook de sinasappel op die nog beneden op tafel stond,m die ik niet op had gegeten. Koen laat mij een foto zien van een soort schema met alle soorten sinaasappelen. Echt bizar veel hier!! Ook vertellen ze ons over hun avontuur tot nu toe. Ze fietsen dus, en kamperen onderweg op allerlei plaatsen. Ook helpt Misono mij met het boeken van toekomstige accommodaties. Ik moet nog wat dingen in orde kregen voor de golden week. Misono belt een aantal plekken en bijna alles is geregeld nu!

    (De groepsfoto is van de ochtend erna. Takeshi had een dag van 36km dus was al vertrokken. Van links naar rechts: Laura, Koen, Misono, ik, Yohei)    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 13 - Kochi-no-ya (281/~1200km)

    18 aprile, Giappone ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag vertrok ik met opzet iets later zodat Takeshi al weg was. Hij ging sowieso al vroeg omdat hij een lange dag voor de boeg had, maar ik wilde hem echt niet tegenkomen onderweg. Ik ging ontbijten, en hij ging op pad.

    Toen ik een uurtje later vertrok maakten we nog een groepsfoto met de host en de andere gasten. En daarna toch echt vetrekken. Was het warm, en door later de vertrekken was het niet meer mogelijk om gebruik te maken van de koele ochtend. Die was al voorbij.

    Yohei had het gisteren over een schrijn die boven T27 lag. Hij vond die mooier dan de tempel dus nu wilde ik die ook wel even bekijken. De weg naar de tempel was gelukkig verhard, maar goede vibes waren er niet: verlaten huizen, dode slang, een soort vuilnisbelt... ook realiseerde ik me dat ik een paar sokken bij Misono heb laten liggen, en ik heb maar 2 paar sokken mee. Teruglopen doe ik niet, ik was al bijna een uur onderweg. Ik besloot later de trein te nemen om de sokken op te halen.

    Het pad werd meer een bospad en de goede vibes waren terug. De schrijn was inderdaad erg mooi, en er hing een mysterieuze sfeer. Ook waren er andere mensen die op dat moment een soort sutra gingen oplezen.

    De tempel was ook wel mooi, maar dat speciale gevoel dat ik bij de schrijn had kwam hier niet naar boven. Ik kwam nog een Japanse man tegen die ik een paar keer eerder heb gezien. Hij zei nog tegen mij dat het gevoel wanneer je de pelgrimstocht afrondt %%% is.

    Daarna weer helemaal naar beneden via de verharde weg. Dit deed ik in iets van 20 minuten, terwijl ik over het pad naar boven veeeel lannger deed. Had toch voor deze weg naar boven moeten kiezen.

    Hierna weer lekker langs de zee lopen om wat af te koelen. Ik nam een kleine omweg om Ioki Cave te bezoeken. Binnen tien minuten loop je door de grot en de kleine kloof. Ik kwam hier ook nog een mooie kat tegen!

    Ik kon al inchecken bij mijn accommodatie en kreeg een osettai🥹 na een snelle douche de trein gepakt richting Tano om mijn sokken op te halen. En wie zat er nu bij Misono, de vrouw uit Nieuw-Zeeland!

    Hierna weer snel terug zodat ik de trein kon halen naar Aki. De host had ook nog een bepaalde samuraiwijk aangeraden, met traditionele huizen ofzo. Het was iets van 20 min lopen, dus dat kon nog wel. Ik weet niet of ik alles gezien heb, maar op geveven moment kreeg ik honger en keerde ik terug. Bij de konbini wat eren gehaald en dat in mijn kamer opgegeten.

    Mijn accommodatie was een traditioneel Japans huis, erg mooi!    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 14 - Kuzume Base (311/~1200km)

    19 aprile, Giappone ⋅ ☀️ 22 °C

    Vandaag was weer een lange dag. De accommodatie die ik wilde (langs T28) zat vol, en er waren nog wel wat anderen in de omgeving maar online boeken ging niet. Wel kon ik online een hostel verderop boeken, ook nog eens voor een mooi prijsje. Op de route ligt het niet, maar dat is prima.

    Het was 25km naar T28, gelukkig een vlakke en makkelijke weg. Ik wilde op het fietspad lopen dat een stukje van de weg af lag, maar dat was nog best moeilijk te vinden. Volgens de route op de app die ik gebruik moest ik rechtdoor, maar er hing een bord dat het pad op zou houden. Een oud vrouwtje loopt in dezelfde richting en ik loop haar achterna. Ze heeft aan dat ik ergens van het pad af moest en erna weer erop.

    Ik snap er geen zak van want ik zie nergens een plek waar ik eraf kan, terwijl het hek dat dat de weg voor mij blokkeert dichterbij komt. Wat blijkt, achter een grote stapel zandzakken moest ik anderhalve meter naar beneden klimmen. Ik zag meteen links weer het fietspad, maar omdat ze aan de weg aan het werken waren besloot ik voor nu de grote weg te nemen en daarna het fietspad weer op te gaan.

    Al snel zag iks de Japanse man (die een beetje mank loopt en altijd zijn bagage opstuurt dus alleen maar een klein tasje bij zich draagt). We zeggen weer hoi tegen elkaar en ik ga hem voorbij. Eenmaal het fietspad weer op liep ik heel fijn door. Tussen het fietspad en de grote weg staan gebouwen dus je merkt amper iets van al die auto's. Op gegeven moment is er ook meer schaduw door de bomen wat weg fijn is want wolken waren er vanochtend niet, en de zon scheen erg fel. De route loopt langs de zee en soms waait er een lekker windje. Ik was wel moe dus probeerde niet te veel na te denken over de afstand die ik nog af moest leggen.

    Er waren genoeg rustplekken onderweg. Bij eentje wilde ik een frisje uit de vending machine halen, maar het slok mijn briefje van 1000 yen (6 euro) op en mijn blikje kreeg ik niet. De automaat was kapot. Dit overkwam bij ook al in de eerste week. Ik pakte mijn pincet erbij en kon mijn briefje redden. Er bleek een konbini iets verderop te zijn, en ik heb daar wat te eten en drinken gehaald. Onderweg kwam ik nog een super leuk winkeltje tegen met allerlei servies. Het was vervelend dat ik niks kon kopen, andere moest ik het nog lang meesleuren.

    Bij T28 was het verdacht rustig. Ik was even bang bij de verkeerde tempel te zijn. Ik ben niet gewend geen andere pelgrims te zien, en ik zag ook geen bordjes staan waar opstaat waar de hoofdtempel, die normaal bij iedere tempel staan. Na een paar keer google maps te controleren kwam er eindelijk een pelgrim aan. Ik zat toch goed.

    Ik haalde mijn stempel en ging weer op pad. Halverwege de lange trap realiseerde ik me dat mijn stok nog bij het stempelkantoortje stond. Weer helemaal naar boven geklommen om dat ding te halen.

    Het was nog een uur lopen naar mijn hostel. Ik merkte dat ik erg moe was en mijn benen deden pijn. Ik had gisteren mijn eerste blaar opgelopen en was vergeten hier een pleister omheen te doen en om schapenwol in mijn schoen te doen.

    Eindelijk kwam ik aan. Het ligt op een super rustige locatie en het is best wel hip. De host is super lief, en er blijkt ook een artiest te zijn die werkt met calligrafie en washi papier. Ze is ook 25, net zoals ik. Ik vertelde haar over mijn opleiding en interesse in Japanse kunst en ze haalde haar spullen. Ze woont een maand in Kochi om washi te studeren, en heeft hier ook een expositie gehad laatst. Super gaaf!

    Ze vroeg welke kanji ik leuk vond. Ik koos 夢 (droom) en 美 (prachtig, ook van 美人画, genre Japanse kunst over mooie vrouwen, waar ook mijn scriptie over ging). Na 夢 vroeg ze of ik met haar 美 wilde schrijven. Ik hield de kwast vast en zij maakte de bewegingen. Daarna mocht ik de washi met de kanji houden🥹 ik gaf haar en de host een ansichtkaartje uit Nederland als bedankje.

    Ik moet aan Jan denken, een man die de pelgrimstocht al eerder heeft afgelegd. Ik was een aantal weken terug bij hem op bezoek zodat hij zijn ervaringen met mij kon delen. Hij gaf aan vaak te denken "wat gebeurt ons nu weer", en ik had precies dezelfde gedachten de laatste tijd vanwege deze bijzondere ontmoetingen. En nu weer, hoe kan het dat ik zo veel speciale mensen ontmoet. Wat gebeurt me toch allemaal.

    Ook lopen hier drie katten rond (de rode heet Go). Hij wilde niet echt geaaid worden maar kijken was al leuk genoeg.

    Nog even bij de konbini mijn avondeten gehaald en daarna lekker op bed gaan liggen om tot rust te komen. Ik verblijf hier twee nachten, dus kan morgen mijn rugzak laten liggen en licht op pad gaan!    Leggi altro

    Guarda la traduzione
  • Bente RoelofsJapan - Shikoku HenroBente Roelofs

    Dag 15 - Kuzume Base (326/~1200km)

    20 aprile, Giappone ⋅ ☀️ 21 °C

    Ik was al rond 5.30 wakker. Het is heel vroeg licht hier, waardoor ik ook vroeg wakker word. Het liefst sliep ik nog even door, ook omdat mijn lichaam kapot was na de 32km van gisteren, maar het was beter om vroeg te beginnen zodat ik ook vroeg terug kon zijn.

    Het was 1.5 uur lopen naar T29. Ik liep langs en tussen de rijstvelden. Het was bewolkt vandaag, erg fijn want die felle zon van gisteren maakte me toen erg suf.

    Ik hield onderweg een paar keer pauze. Het lopen ging moeizaam en mentaal was ik ook een beetje op. Gelukkig hoefde ik mijn backpack niet mee te sleuren omdat ik die bij de accommodatie kon laten, waar ik vanavond nog een nacht zou verblijven.

    De ingang van T29 was niet heel duidelijk aangeveven, en toen ik weer geen andere pelgrims zag ging ik opnieuw twijfelen of ik wel goed zat. Al snel zag ik anderen in het herkenbare witte vestje. Eentje had zelfs een rode osamefuda, wat betekent dat hij minstens acht en uiterlijk 24 keer de pelgrimstocht heeft afgelegd. Ik deed stilletjes met hem mee toen hij de hartsutra oplas. Met zijn diepe stem klonk dat erg mooi.

    Onderweg naar T30 had ik het weer zwaar. Ik had al een sportdrankje gehaald uit de automaat, hopen dat dat mij een boost zou geven. Ik merkte wel dat mijn lichaam steeds meer wakker aan het worden was, en bij T30 waren gelukkig ook bankjes waar ik even uit kon rusten. Ik kocht hier ook nieuwe wierook omdat ik bijna door mijn voorraad heen ben. Ook zag ik hier de Japanner met de groene rugzak weer!! Ik dacht hem gisteren al te zien lopen maar wist niet zeker of hij het was. Ik dacht dat hij al veel verder was, maar hij gaf aan voor een stukje de trein te hebben genomen en rustig aan te doen.

    Ik loop door richting T31. Ik ga daar vandaag niet heen, maar in de buurt rijden trams, en daarmee ga ik naar het treinstation waarna de trein mij weer richting mijn accommodatie brengt. Onderweg nog gestopt voor een tonkotsu ramen! Hierna voelde ik me al een stuk beter.

    Ook kreeg ik van het personeel wat koekjes als osettai🥹 Ik kwam buiten en er stond een rij voor de deur. Ik was blijkbaar op tijd aangekomen.

    Het trammetje rammelde aan alle kanten en maakte best wat lawaai, maar het was wel een grappige ervaring. De trein moest ook flink opstarten wanneer die wegreed. Onderweg naar de accommodatie nog even langs de Daiso en de supermarkt geweest. Ik heb echt voornamelijk bewerkt voedsel gegeten de laatste 2 weken en ik merk het, maar er was helaas geen magnetronmaaltijd met wat groentjes erin (dat ik naar groenten verlang is zeldzaam). Ik wilde een appel halen maar vond die relatief duur. Misschien morgen op zoek naar een goed restaurant.

    Bij de acco nog lekker gechilld in de shared space. Ik moest nog wat dingen regelen dus die plek was echt perfect. Ook kwam de kat lekker in de buurt zitten.

    Ik dacht de plek weer voor mijzelf te hebben maar in de avond kreeg ik toch een roommate. Een lief Japans meisje waarmee ik een kort maar leuk praatje heb gemaakt voordat ik mijn bed in dook. Vanwege de reistijd morgen wil ik vroeg gaan zodat ik alle tijd heb om de afstand naar de volgende accommodatie te lopen. Ik voel me al beter dan vanochtend, maar hoop morgen toch wat fitter wakker te worden🥹    Leggi altro

    Guarda la traduzione