Sevilla - Cordoba

Op Sevilla gevlogen en in de middag de trein genomen naar Cordoba.
We zitten nu in een restaurant dat een bull tail stew blijkt te maken van de staarten van de stieren die omkomen bij het stierenRead more
Op Sevilla gevlogen en in de middag de trein genomen naar Cordoba.
We zitten nu in een restaurant dat een bull tail stew blijkt te maken van de staarten van de stieren die omkomen bij het stieren vechten. Niet dat we dat willen eten maar wel tijd om te maken dat we wegkomen....
Leni: 😳😂🥳
Debi zegt dat het ook staarten zijn van andere stieren. Maar het verhaal krijgt een staartje.
Ze is net even naar het toilet geweest en daar zag ze een fascistische sticker op de muur. Ze heeft die er af getrokken en door de plee getrokken.
Reizen is leuk.... Je komt voor allerlei verrassingen te staan, wordt vervolgd.Read more
-Met Renfe eerst van Cordoba naar San Roque Estación met de trein.
-Daarna met taxi naar start vd wandeling.
Om 1 uur in de middag met de wandeling begonnen. De trein ging niet vroeger… we hadden 4 uur wandelen voor de boeg. Het was wandelen in de regen over modderige paden. Het is niet anders, het weer krijg je erbij en kan het aangenaam maken of niet, je hebt ermee te dealen. De verwachtingen voor de rest van de week zijn beter, al duurt het wel even voor de modder droog is dus daaraan zitten we nog wel even vast.
Debi haar trombose been bleef goed maar op eind vd middag begon haar kuit te verkrampen. We zijn benieuwd of dat morgen beter gaat . Na morgen zijn er meerdere trein stations die we passeren dus dan zijn er meer back-up mogelijkheden.
Onderweg zien we veel sinaasappelbomen maar die sinaasappels zijn te zuur en te bitter om te eten. Ze maken daar marmelade van of parfums en zeep.
We slapen in een hostel in San Martin del Tesorillo met een aardige eigenaar die prima Engels spreekt en in 2019 zelf ook de Camino heeft gelopen, dus dat schept een band. We gaan nu lekker eten in zijn restaurant . We dachten dat hij zich nog wel even zou laten zien, maar dat gebeurde niet.
De volgende ochtend zien we hem wel bij het ontbijt vlak voor hij naar de sportschool gaat.
En nu vroeg naar bed , morgen is een langere dag, 18 km, met de heuvels en onze stijfheid deden we vandaag 3km per uur, dus morgen lijkt het dus een zes uur wandeling te worden.
We gaan het zien ❤️ ❤️Read more
We lopen vandaag van San Martin del Tesorillo naar Estación Jimena de la Frontera dat ook wel Los Angeles wordt genoemd.
Vandaag mooi weer en dat loopt een stuk fijner.
In de zomer is het hier bloedheet en dus is het klimaat voor palmbomen hier heel geschikt. Ik heb wel wat met palmbomen en neem er dan ook veel foto's van.
Na een uurtje wandelen met een flinke stijging kijken we om en zien we voor de laatste keer de rotsen van Gibraltar en Marokko. Er staat wel een flinke wind die we pal tegen hebben, vermoeiend soms en debi haar rok acteert geregeld als een zeil en brengt haar dan uit de koers.
Op het eind van de wandeling zijn we gewaarschuwd voor een nauw pad de berg op met prikkelplanten. Het alternatief is 1 km omlopen over asfalt en onze voetjes doen al zeer… de prikkels dan maar.. We stoppen alles waar de prikkels achter kunnen blijven haken diep in de rugzak en gaan ervoor. Nou het ging net… behalve de prikkels moesten we ook veel bukken om onderdoor de planten stengels te kunnen lopen, en omdat er niet veel zon onder de planten schijnt was het ook modderig. En met een rugzak op is dat bukken en blijven hangen en uit balans raken heel vermoeiend. Ik denk dat we beter om hadden kunnen lopen.
Toen we het dorp naderden moesten we langs een lange rij volkstuintjes. En bij elke tuin sloeg er een of meer honden tot blaffen aan. De hele gemene waren die honden die stil waren en pas als je vlak voor het hek was, dat ze dan ineens hard begonnen te blaffen. Je schrikt je een ongeluk. Na dertig van die tuintjes was je de herrie en de verrassing hondjes meer dan zat en begonnen we door alle adrenaline terug te schelden. Dit gaat niet over, het is niet de eerste keer dat we dit meemaken. Het lijkt alsof de Spanjaarden de honden als goedkope beveiliging inzetten en hoe meer en hoe groter hoe beter….
Tot slot nog een groepje uit de kluiten gewassen vetplanten gezien en toen waren we er. 18 km vandaag. Morgen weer zo een afstand maar wel met meer hoogte meters. 580 mtr omhoog en 317 mtr naar beneden. Jullie horen wel weer hoe ons dat is vergaan. Debi ‘s been houdt het goed, de trombose verdikking wordt misschien zelfs al beter! De dokter had gezegd, bewegen is goed, en daar lijkt het ook op, gelukkig maar. Bonne dias!
Er was geen slaapplek in Los Angeles, dus met trein iets verderop naar El Colmenar Estación Gaucín gereisd want daar was wel een hostal.Read more
Hallo lieve allemaal.
Gisteren konden we geen goede overnachtingsplek vinden in de plaats waar we stopten. Omdat er een goede trein verbinding was, zijn we met de trein naar een plaats verder gegaan (El Colmenar) en daar geslapen. Vandaag zijn we daarom teruggelopen naar het zuiden naar waar we gisteren waren gestopt en daarna met de trein weer terug naar El Colmenar voor een tweede nacht (de treinen gaan van zuid naar noord in de namiddag). Doordat we een tweede nacht in dezelfde hostal slapen, konden we de grote rugzak achterlaten en alleen met een dagrugzakje lopen en dat is ook wel lekker.
Op een gewone Camino zijn de herbergen (en eet en drink plaatsen) de ruggengraat van de “way”. Deze wandelweg is pas tien jaar geleden ontwikkeld, en de prijzen in de bergen plegen over het algemeen hoger te zijn, dus het loopt wel anders dan in het noorden van Spanje. Daar hoef je ook niet van tevoren te reserveren. We dealen er wel mee.
Het was 22 km vandaag. En het weer was wederom mooi en hoopjes palmen gezien.
De dag begon niet al te goed want na een paar kilometer wilde een hond aan debi haar enkels knibbelen. Ze draaide zich snel om en sloeg met haar wandelstok naar de hond. Ze raakte hem niet maar hij begreep dat er met haar niet te spotten viel (debi is ooit een keer eerder gebeten door een hond en haar liefde voor dieren houdt daar wel een beetje op).
Ook vandaag weer veel schreeuwende honden langs ons pad… wat moet je ermee? Niks … maar het maakt ons ongemakkelijk, sommige honden lijken wel getraind om ons op te vreten.
Halverwege kwamen we een vetplant tegen die menigeen in Nederland op de vensterbank heeft staan. Alleen hier zagen we dat er witte bloemetjes in zaten! Thuis de verwarming wat hoger draaien dan maar?
Op de berg liepen we een pad naar beneden en pontificaal stapte een grote stier met horens naar voren, wat nu? Ik een grote dikke stok gezocht en debi had haar wandelstok en zover als het kon zijn we aan de zijkant van de weg om hen heen gelopen. Alles ging goed, de honden zijn een stuk gevaarlijker dan de koeien die we tegenkomen.
Halverwege de wandeling kwamen we bij een hek, en we begrepen niet goed hoe het kon dat we aan de verkeerde kant van het hek stonden. Prikkeldraad tot anderhalve meter hoog, daar klim je niet zo maar over heen. Dat hek langsgelopen vijftig meter naar links vijftig meter naar rechts, de boer heeft zijn werk goed gedaan. Zelfs bij de prikkel struiken is het hek dezelfde hoogte, geen doorkomen aan. En dan zien we een opening onder in het hek, als een soort katteluik, 50 cm bij 50 cm. Het gras was er weggesleten dus dit gat werd echt gebruikt om het hek te passeren. Dus wij op ons rug, achterwaarts tijgerend onder het hek door. We waren blij dat het droog weer was.
Morgen de moeilijkste etappe, stijl en sterk aflopende bergwanden. Debi past voor dat stuk. Ik ga het wel doen. Er moeten in die canyon veel gieren zitten, als ik ze op de foto kan krijgen, zien jullie ze morgenavond.
Debi haar fysiek blijft goed gaan en dat is een hele geruststelling. Het geeft vertrouwen voor de komende dagen.
Voor nu lekker slapen en morgen gezond weer op!! Xox.Read more
Estación Cortes de la Frontera (la Canada del Real Tesoro),
Ook weer andersom gelopen naar zuid anders sluit de trein niet aan.
Vandaag begon de dag met mist en zware bewolking. Als ik de gieren wil zien dan is dit niet de juiste dag…. De straten zijn nat en de weg die gepland stond voor vandaag gaat extreem op en neer en kan modderig zijn. Na wikken en wegen, hoe jammer ook, besluit ik om vandaag niet naar de grote hoogte te gaan , morgen wordt beter weer voorspeld, dat is dan meer genieten en minder gevaarlijk ook.
Samen met debi proberen we in een volgend dorp iets te boeken. Lukt niet, plan B dan maar. We vinden een plek twee dagen lopen verderop. De trein loopt er langs dus dat wordt weer improviseren. We krijgen een bevestigingsmail van de boeking, de hostel is in Malaga ! Dat is 130km verderop. Die stomme website booking.com zet je soms zo op het verkeerde been! Ik snel gebeld met de hostel om te annuleren, de eigenaresse vertelt mij ( in het Spaans) dat dat de provincie Malaga is en niet de stad Malaga. Tsja moet je maar net weten.
Na met de trein te zijn verplaatst en de rugzak in de hostel te hebben achter gelaten, kunnen we met 1 rugzak nog een wandelingetje maken. We lopen 1 station terug naar waar we met de trein vandaan kwamen (13km) om op het eind van de wandeling weer met de trein terug te gaan naar waar we de wandeling zijn gestart. Klinkt ingewikkeld maar leg ik later nog wel een keer uit. Uiteindelijk lopen we wel alles maar een beetje kriskras door elkaar.
Op de wandeling zien we een huis te koop , niet duur en groot maar het heeft wel eerst -team de Witt- nodig zegt Debi, om het bewoonbaar te maken !!
In de middag breekt de zon af en toe door. Dat belooft goeds voor morgen!
We komen groepjes schapen tegen op de helling, gezellig.
En cactussen die groter zijn dan debi.
Weer een honden verhaal. We komen bijna bij het eind van een pad en daar zien we een grote hond loslopen. Er staat een auto, waar is de eigenaar. Niemand te zien. De hond pist tegen de auto aan, is dat een goed teken? We pakken alletwee onze wandelstokken stevig beet. De hond kijkt naar ons, staat hij ons op te wachten? Achter een hek van ijzerdraad beginnen twee honden hard te blaffen, oh boy… en dan springt de vrije hond over het hek om zich bij zijn vriendjes te begeven. De lafaard, we waren er helemaal klaar voor….
Tegen het vallen van de avond verkleurd de lucht, morgen wordt mooi weer, morgen wordt het gieren weer! We zullen zien, tot dan 😘Read more
Gaucín is het station in El Colmenar.
Est Cortes de la Frontera (la Canada del Real Tesoro).
Doordat ik eerst met de trein moest, die pas rond 12uur richting zuid ging, kon ik pas starten om 12.30 uur in Gaucín.
Toen ik vanmorgen naar buiten keek was het weer fantastisch. Dat heb je graag als je de berg op gaat! Wel moet ik wachten op de trein om eerst naar het beginpunt te gaan. Dat zet de wandeling een beetje onder druk want ik moet ook om zes uur de trein halen om weer terug te komen bij de slaapplek. Dus goed plannen, het is te doen alhoewel ik de tijd in de gaten zal moeten houden. Het is 470 meter omhoog en 360 meter naar beneden. Met een afstand van 14 km is dat 2,5 km per uur … dat moet kunnen. Jullie horen vanavond meer! Ik heb er zin in!
Debi heeft een rust dagje vandaag, die wilde niet forceren , de wandeling staat aangegeven als moeilijk tot zeer moeilijk, dat laatste waarschijnlijk onder regen omstandigheden vanwege stijle stukken.
Tot straks !
Leni: En……de gieren kunnen spotten? 👍🏻Read more
Lieve allemaal
Vanmorgen hebben we ons verplaatst naar Ronda, een mooi oud stadje bovenop hoge rotsen. Maar niet voordat we ons op de foto hebben gezet met een uit de kluiten gewassen Agave plant.
In Ronda hebben ze nog een stierenvechtersarena en menig beeld van die cultuur kom je dan ook tegen. Ook ontmoet ik mijn eerste Don Quichotte in Spanje vandaag.
Het weer was heerlijk maar uit de zon voelt het direct koud, vijf graden , maar we hebben verschillende lagen kleding over elkaar aan zodat je je aan elk weertype kan aanpassen zonder al te zware kleding te moeten meenemen.
Morgen lopen we van Ronda terug naar Jimera de Libar. 16 km in totaal 171 meter omhoog en 481 meter naar beneden. We hebben de hele dag, en met de trein gaan we dan in de namiddag weer terug naar Ronda. Eén rugzak laten we in het appartement achter.
Na Ronda kan de trein ons niet meer helpen en moeten we alles weer lopen in noordelijke richting en met alle bagage. We zijn inmiddels meer aan het wandelen met rugzak gewend dus we zien dat met een goed gemoed tegemoet. Het terrein wordt allengs ook minder uitdagend dus dat helpt ook.
Geen hond gezien vandaag, dat is ook weleens lekker! Hugs and kisses ❤️❤️
=Debi: Bericht van debi, ik vertaal even voor jullie.
Ik dacht dat jullie misschien wel een paar foto’s van gerard die aan het genieten is, kunnen waarderen.
Deze route is veel ruwer en uitdagender dan de andere Caminos die we hebben gelopen, maar we genieten en zijn blij onze conditie te kunnen verbeteren.
Drie dagen geleden leek het wel bootcamp met een lange hoge klim vlak na ons ontbijt. ( naar een mooi Panorama), paden niet breder dan smalle geiten paadjes, worstelend door bramen struiken en modder. Niet iedereens idee van een vakantie!
Vandaag heb ik een rustdag, Gerard is naar de gieren, een pad waarvan ik denk dat die voor mij op dit moment te moeilijk is.
Gerard heeft het gehad over problemen met mijn rechterbeen. Gelukkig gaat het daar nu goed mee. Op 10 januari ging ik naar de huisarts want ik had een zwelling en een blauwe plek in mijn rechterbeen. Ze stuurde mij direct naar het ziekenhuis waar ze een groot deel van de dag allerlei testen hebben gedaan. De diagnose was een trombose been maar gelukkig in de oppervlakkige delen zodat onze wandelplannen konden doorgaan. Wandelen is zelfs goed voor het herstel al weet ik niet of de specialist wel een goed beeld had van de wandeling die we nu doen. Maar ik slik bloedverdunners en ik zie en voel veel verbetering, ik maak mij er daarom niet meer druk over.
Ook is mijn rok prima om in te wandelen. G denkt dat het soms eruit ziet als een zeil in de wind maar ik vind het erg comfortabel lopen (met een strakke elastisch majo eronder voor ondersteuning van mijn trombose been).
Het meest negatieve deze wandeling zijn de honden zoals Gerard heeft verteld.
Ik hoop dat alles goed gaat met jullie.
XO.debi
=Leni: Dank voor je bericht Debi. Fijn dat het goed gaat met je been met deze wandeltochten. Dat was misschien wel even schrikken, trombose in je been. Prachtige foto’s!
Geer heb je een kaartje waarop je kan zien hoe jullie wandelen?
= G: Elke dag een ander kleurtje, rood en zwart , om en om.
= leni: Dank, nu kan ik tenminste zien hoe jullie lopen 🚶♀️🚶♀️😀
=G : We zijn bij het pijltje, dat is Ronda, dus nog niet op de helft. En we gaan richting Sevilla.Read more
De trip vanaf Ronda ging langs Benaojan en die hebben we dus ook weer andersom gelopen ivm de trein. Dit is het laatste dagje met een dagpack.
=Joke: Lieve twee,
Dit las ik net in de krant, wil ik even delen. Dank voor alle mooie verhalen, foto’s, routes. Leuk om mee te reizen. Vandaag weer een mooie dag en heel veel wandel plezier. Liefs Joke
Het kranten artikel is van Tomas Wiegerink.
19 januari 2023 (https://www.nrc.nl/nieuws/2023/01/19/)
Lunch
Onderweg naar de kathedraal van Sevilla lokt een kruidige geur mij een eetgelegenheid binnen. Ik wil eten wat ik ruik, maar mijn Spaans is gebrekkig en de uitbater begrijpt me niet. Na een verwarrend gesprek mag ik zitten. Even later serveert hij lachend een groot bord met rijst, ei en vlees. Het is de beste maaltijd die ik in tijden heb gehad. Voldaan kijk ik om me heen. De glazen vitrines zijn gevuld met taart, koekjes en chocolade. Dan daagt het me. Dit is een banketbakkerij en ik heb zojuist de lunch van de patissier opgegeten!
=G : We starten de wandeling vandaag in Ronda richting Jimera de Libar. We kopen bij een Panderia (bakkerij) onze lunch met wat lekkers. Ik betaal en loop de winkel uit. Als ik buiten sta denk ik dat is wel veel geld voor wat ik gekocht heb. Ik ga terug en vraag de vrouw hoeveel een bocadillo ( belegd stokbroodje) kost. Ze vraagt me te wachten want ze is met een andere klant bezig. Lang verhaal kort, ze heeft me acht euro teveel berekend. Ik krijg het terug maar hou er een naar gevoel aan over.
We wandelen Ronda uit en komen in een prachtige tranquille vallei waar je de vogeltjes hoort en het een andere wereld lijkt, fantastisch zo mooi.
We lopen langs een nationaal park maar ik kan nauwelijks het pad zien…. De zon staat laag en recht in mijn gezicht ( we lopen vandaag naar het zuiden). Doordat we langs de flank van de berg lopen, heb je soms schaduw van de bomen, en vervolgens weer volop in de zon. Met een zonnebril… ik kon de details van het pad soms niet onderscheiden, en struikelde soms ook, gevaarlijk dus. Debi had er minder last van, waarschijnlijk door de vorm van haar zonnebril. Deb had een pet met een klep die mij paste en dat maakte een wereld van verschil. Ik ga er ook zo een kopen, nooit geweten dat je daar nog wel eens verlegen om kon zitten.
Hekken zijn voor Spanjaarden wel een ding, soms zie je dat ze eerst een hek plaatsen en het terrein erachter moet dan nog volledig worden ontwikkeld.
Debi maakt een foto van een boom met bloesem , ik denk dat ze bezig is met een ideetje voor de tuin van Douwe en Babette.
Langs het pad zie ik haren van schapen waar de vorst , om twaalf uur in de middag , nog op zit. Maar het voelt niet echt koud, als je wandelt ben je je eigen kacheltje.
Het onkruid is mooi en we zien bloeiende irissen.
De wegen zijn lang en je kan van ver al zien waar je naartoe moet of waar je vandaan komt
We lunchen vlak voor we de vallei uitstappen, met de bocadillo van de afzetter.
Onderweg zie ik een oplossing om het prikkeldraad over te gaan, veel beter dan het kattenluikje van een paar dagen terug.
We zien een kasteeltje, het lijkt authentiek of anders heeft de bouwer er veel moeite ingestopt.
We lopen langs een rivier en zien mensen over stap stenen de rivier oversteken, dat gaan wij niet doen, verderop is een bruggetje. Als we bij die brug komen zien we dat die kapot is en dat we daar niet overheen kunnen. Dus terug en ook over de stap stenen. Als we vervolgens in het (enige dorp met een bar vandaag) een koud colaatje ophebben ( verfrist en geeft energie ) moeten we er nog een keer overheen om de wandeling te kunnen vervolgen.
En toch… we misten iets.
Als we bij het station zitten te wachten op de trein, om terug te gaan naar Ronda, zitten / liggen we lekker in de zon. Tot er opeens drie honden op ons afkomen en vals beginnen te blaffen, de eigenaar is er gelukkig snel bij. Ja , onze dag is weer goed en helemaal af nu !
Morgen op weg van Ronda naar Setenil de la Bodegas, 20 km, 429 omhoog en 496 naar beneden.
Welterusten allemaal!
XoxRead more
Vanmorgen vroeg op, we hebben dik twintig km te gaan en we dragen nu weer volle bepakking omdat de trein niet meer rijdt op de plekken waar wij lopen.
Maar eerst ontbijten. Hoe doe je dat? In Spanje kan je dan koffie met tostada bestellen en de kunst is om de juiste plek te vinden om dat te doen, het beste is om te gaan waar de plaatselijke bevolking dat ook doet. We liepen Ronda uit en vlak bij een kerk in de ochtend zon zagen we zo een plekje. Gauw naar binnen dus.
Toen we een tafeltje hadden gevonden, kwam er een man binnen met pontificaal een grote medaille op zijn revers. Hij ging recht tegenover de ingang zitten en bestelde ook een ontbijtje. De eerst volgende klant die binnenkwam groette hem en kuste hem. De daarop volgende ook , en de daarop volgende ook en toen zagen we dat het een priester was. We weten niet wat de medaille voorstelde maar wel dat er nog andere tafels waren waar hij wat anoniemer had kunnen zitten….
De sinaasappelsap bij het ontbijt was van een ongekende orde, zo lekker en zo zoet, niet gek met al die sinaasappelbomen die we hier zien. De lieve serveersters ( twee dames van onze leeftijd) konden mij ook uitleggen waar de bakker was voor ons brood voor de lunch. De secondo calle a la querda , de tweede weg links..,
Het ontbijt (twee koffie, twee geperste sinaasappelsap, twee grote geroosterde boterhammen, boter, jam, pate, ham spread) kostte ons samen acht euro. Ik heb de schatten een mooie fooi gegeven.
En de bakker had ook overheerlijke producten voor een veel betere prijs dan de afzetster van gisteren. Soms zit het mee en soms wat minder….
We lopen Ronda uit en lopen langs een mooie muurschildering. We kunnen nu ook goed zien hoe hoog de rotsen zijn waarop het stadje is gebouwd (+100 meter). Als ik bij een hek kom zie ik dat de plaatselijke bevolking een bed over de rand van de afgrond heeft gekieperd. Als je inzoomt op de foto dan zie je de planjes boven en het matras beneden liggen.
Terwijl ik een foto maak van het bed en matras ziet Debi een oude vrouw met haar hondjes wandelen. De hond kakt en ze raapt het geproduceerde verse product op , en dat is al heel wat want je ziet hier nog veel hondenstrond op straat liggen. Even verderop staat een vuilnisbak. De vrouw loopt naar de afgrond en gooit het papier/ plastic met kak over de rand van de afgrond. Een bed kan ze niet tillen maar het is wel duidelijk hoe over het eigenaarschap van het land onderaan de rotsen wordt gedacht…..
Het landschap heeft vele lagen vandaag, mede doordat het ook bewolkt is. We zitten vandaag onderweg een paar druiven velden maar bovenal olijf boomgaarden, oude, jonge en nog beginnende boomgaarden. Op een helling is de volledige toplaag weggehaald en alle stenen die erin zaten zijn eruit gehaald. En olijf boomgaard heeft duidelijk geen vruchtbare bovenlaag nodig.
Ik zie onderweg een groot insect, ik denk dat hij of zij dood is, of houdt het zich stil? Ik heb het voorzichtig weer op het gras gelegd.
Vandaag was het bewolkt, en koud, op schaduw plekken zien we ijs op de plassen. Maar als de zon doorbreekt is het heerlijk wandel weer. We maken ons geen zorgen, we hebben immers alles bij ons, voor elk weertype.
Op het eind lopen we langs de donkere Iberico varkentjes. Wat hebben ze heerlijk de ruimte hier.
Dan arriveren we in Setenil de las Bodegas. Een dorpje waar aan de rand de huizen tegen en in de rotsen zijn gebouwd. Ook de slaapplaats die wij hebben is er zo een. Als je uit het badkamer raam kijkt zie je de rotsen op vijf centimeter afstand van het raam.
Tot slot nog een verrassing. Toen we ons appartementje inkwamen, stond er een tafel vlak tegen de bank. Die hebben we direct tegen de muur geschoven, wat een onhandige plek voor een tafel. In Zuid-Spanje hebben de huizen geen cv of kachel, want de kou is maar van korte duur. Ik heb weleens een huiseigenaar een vuurtje zien branden in de kruipruimte van zijn huis, een alternatieve soort vloer verwarming zeg maar. Maar hier hebben ze ook iets leuks bedacht. De tafel heeft rondom een doek en toen ik daaronder keek zag ik een ronde trommel recht onder de tafel met een stekker. Toen ik die in het stopcontact stak bleek het een straalkacheltje te zijn. Wij gauw de tafel weer voor de bank gezet en heerlijk onze voeten onder het doek van de tafel gestoken, heerlijk warm!!
Morgen een korte wandeling van Setenil naar Olvera, dan kunnen we hier nog ff rondkijken.
Welterusten.
=Kees: Nou wandel se op naar de top en terug, eerst links en dan rechts ja ja zo gaat ie goed zo gaat ie beter , alweer een kilometer groet kees en welterusten ha 🚶♂️👩🦯🤮🤩ha
=G: Kees het lijkt net of je op mijn rugzak zit. Als op een ezel en mij de sporen geeft.
=Kees: Dan loop je lekker groet kees🚶♂️😜✋
=Joke: Ben eigenlijk wel een klein beetje jaloers. Wat een prachtige wandelingen, mis ik wel een beetje. Maar het Pieterpad is ook mooi. Vandaag weer veel plezier en vergeet je stokken niet. Liefs Joke
=Annie: Mooie blauwe luchten. Gelukkig niet in het water gevallen. Ik heb hetzelfde meegemaakt in het buitenland met iets betalen. Ik kreeg het ook terug. Fijne dag morgen. Nu lekker uitrusten en voor
straks welterusten.
Lieve groeten van ons.
Mooi alle verhalen!
.
=Joke: Prachtige tocht zeg! Veel plezier voor morgen.
=Leni: Hier sluit ik mij bij aan!🤩
=Joke: Naar bed jij!
=Leni: Ja ik ga nu. En jij ook Geer.😴😴😴😴😴
Dank weer voor je gezellige wandelverhaal. 🚶♀️🚶♀️
Nu ga ik ook maar is hogerop😴😴😴Read more