Porto und Serra da Estrela

Eigentlich sollte die Wanderung weder lang, noch schwierig sein. Und so war es, bis zu dem Moment, in dem wir die Abzweigung zum Wasserfall verpasst haben. Wir wollten dann so schlau sein und keinen Weg zurück legen, also beschlossen wir auf eigene Faust die Kaskade zu finden. In praller Sonne, durch Gestrüpp und Stein, über Bäche und zwischen den vor 3 Jahren in großen Feuer verbrannten Bäumen und Sträuchern quälten wir uns in die vermutete Richtung. Kurz vom Ziel, habe ich gekniffen, da mir die Felsen zu suspekt zu klettern waren, Tomek hat noch ein Blick auf den Wasserfall jedoch erhaschen können. Mit zerkratzen Beinen fanden wir dann doch irgendwann den Weg nach Sabugueiro. Uff. Und doch, war es ein schöner Tag.

Właściwie planowana była niedługa i nieskomplikowana wędrówka i taką była, do momentu, kiedy przegapiliśmy krzyżowkę do wodospadu. Ponieważ jesteśmy bardzo przemądrzali, postanowiliśmy nie wracać, lecz znaleźć własną drogę. W żarzącym słońcu, przez cierniowe porośla i kamienie, przez strumienie i dziury, pomiędzy spalonym w wielkim pożarze 3 lata temu drzewami i krzakami męczyliśmy się w przypuszczanym kierunku. Krótko przed celem złamałam się, bo nie odważyłam się wleźć na wielkie głaziska. Tomkowi udało się zobaczyć trochę wodospadu, ale też nie za dużo. Z podrapanymi nogami znaleźliśmy w końcu trasę do Sabuguiero. Uff. Ale mimo wszystko był to piękny dzień.Les mer