Tokyo | Hiroshima | Seoul

Het was weer tijd voor Okonomiyaki. Werd bij dit restaurant alleen bij andere mensen aan tafel gezet dus heb de foto’s maar even achterwege gelaten.

Een groot verschil met Tokyo is dat men hier veel meer mensen op de fiets ziet. Mijn vermoeden is dat het te maken heeft met het openbaar vervoer hier. Of eerder het gebrek daar aan. Er rijden wat trams en stadsbussen maar daar houd het wel mee op.

Kortom, in Hiroshima zijn het net Nederlanders. Ze doen veel op de fiets. Wat wel afwijkt zijn de fietsvoorzieningen. Fietspaden kennen ze niet dus iedereen maakt gezamenlijk met de voetgangers gebruik van het trottoir. En die fietsers rijden flink door, druk zigzaggend tussen de voetgangers. Dus het is wel uitkijken geblazen. Vooral als het druk is.

Had al de hele dag onbewust behoefte aan wat zouts. Met al die Japanse verpakkingen heb je geen idee wat voor smaak je koopt dus dan maar even safe aan de Pringles. Verpakking opengetrokken, drie stuks op en nu weet ik weer dat ik Pringles helemaal niet lekker vindt 🫢

Het was ondertussen een mooi moment om de was te doen. Wasautomaat is redelijk makkelijk te volgen. Vond de Engelse vertaling pas aan de muur nadat ik hem al zelfstandig aan de gang had gekregen. Voor 500 yen is het nog goedkoop ook. Omgerekend 2,95 voor wassen en drogen inclusief wasmiddel.
Nog één uur en een kwartier en ik heb weer allemaal schone kleren voor het vervolg van de reis.Okumaya devam et

Nadat je toegang tot de DMZ is goedgekeurd volgt er nog steeds een paspoort controle bij het ingaan en ook weer bij vertrek. In ons geval door soldaten die de bus inkomen.
Buiten de bus staat de korporaal met nog wat achter de hand, dus je kunt geen kant op.

Liep allemaal gelukkig voorspoedig en dan op naar de eerste stop in de DMZ.

Helaas mag er niet veel gefotografeerd of gefilmd worden. Vooral niet in de buurt van militaire objecten. Dus erg uitkijken want er staat drie jaar gevangenisstraf op overtredingen.

De eerste stop is de derde tunnel. Één van vier bekende tunnels en deze is gevonden in oktober 1978. Moon Young, onze gids, grapte dat Zuid-Korea de communistische tunnel heeft gekapitaliseerd.

Nu zul je denken, ja lekker belangrijk. Een tunnel van twee meter diameter daar win je geen oorlog mee. Maar een tunnel als deze heeft een capaciteit van 30.000 manschappen per uur. En kan zelfs door artillerie-eenheden worden gebruikt.
Daarmee was een stad als Seoul op veertig kilometer afstand binnen twee dagen ingenomen.

Alle spullen moesten in een kluisje. Telefoon, paspoort, camera, alles. Enige wat mee mocht waren sokken en schoenen, broek, shirt, flesje water en mijn onderbroek. Maar goed dat ik geen rode ☭ aan had vandaag.

Die tunnel lag in ieder geval op iets van 75 meter diepte. Een lange gang van 325 meter leid er naartoe en gaat van begin tot einde met 20% steil omlaag. Dan begint de tunnel pas echt en is het daarna steeds de verplichte veiligheidshelm stoten tegen het plafond. Zelfs met mijn bijna 1m64 moest ik een beetje voorover half door de knieën als een orang oetang lopen. Je weet wel, zo met je armen onhandig voor je buik zwaaiend. En daarna het hele stuk weer terug en nog erger de gang weer omhoog. Drie hartverzakkingen verder kwamen we hevig bezweet 🥵 de tunnel weer uit. Geen foto’s mogen maken en op naar de souvenierswinkel en de bus om in de airco verder af te sterven.

Tweede stop vandaag is Dora Observatiepost. Nergens het getekende Zuid-Amerikaanse meisje kunnen ontdekken dus zal wel niets met haar te maken hebben.
Er hing vandaag een soort van mist wat luchtvervuiling of smog blijkt te zijn. Afkomstig van industrie uit China zegt men.

Ondanks het vermindert zicht toch de nodige Intel verzameld voor de eventuele debriefing later. Was even behelpen met de iPhone tegen de waarnemingskijker maar een beetje oud-militair zeurt niet. We zijn ‘veul erger’ gewend. In mijn tijd maakten we nog verrekijkers door cirkels van je wijsvingers en je duimen te maken. En dan daar doorheen kijken.
Dat was dan vooral om te voorkomen dat je na gebruik van de groepsverrekijker twee ronde cirkels schoensmeer rond je ogen had maar toch.

Na de laatste stop in Unification Village verlaten we na een uur of drie de DMZ weer terug naar Seoul. Nog wat illegale kiekjes geschoten. Ook van de laatste grenspost met het noorden. Al met al een dag welbesteed.

Oh, en de upload van de filmpjes in PolarSteps is gelukt. Die zouden er nu vanaf 9 juni bij moeten staan 😎Okumaya devam et