Op naar Nieuw Zeeland

Vanmorgen om 7:35 geland in Beijing. Een hele mooi rode zon's opgang gezien dankzij de smog in Peking. Transfer met de bus naar de terminal.
Eerst een vingerprint scan, met instructies in het Nederlands. Eerst de vier vingers van de linker hand dan de rechter en tenslotte de 2 duimen. Er komt een bonnetje uit rollen.
Dan in de rij voor de paspoort controle, ondertussen geprobeerd de Wifi aan de praat te krijgen. Helaas had ik een password moeten aanvragen bij de Chineze provider, volgens twee Duitse meiden. Als ik aan de beurt ben wordt mij naar mijn visum gevraagd. Die zou ik niet nodig hebben volgens de supervisor op Schiphol. Daar denkt de Chineze politie heel anders over. Ik word naar de balie voor transit visa verwezen. Deze jonge man heeft er duidelijk genoegen in om zijn macht te gebruiken. Wat zijn die buitenlanders toch dom. De twee Duitse meiden hebben ook geen visum. Een koreaanse jonge man die naar de balie wil lopen als de beambte winkt, wordt bits toe gebeten "Not You" En hij wenkt vervolgens de man achter hem tot zich.
Als ik voor hem aan de balie sta vraagt hij mij bits waar mijn ticket voor Auckland is. Ik begrijp hem niet. Vol minachting kijkt hij mij aan dat ik zijn perfecte Engels niet begrijp. Een service medewerkers komt mij redden. Ik laat mij E-tikcet zien op mijn telefoon. En ik krijg mijn visum. Dan voor de tweede keer naar de paspoort controle. Weer een vingerafduk scan en ik mag verder. Als ik na een uur eindelijk bij de bagage band kom is deze bijna leeg en mijn bigbag is snel van de band. Haastig komt er een vriendelijke jongeman naar mij toe lopen. Of ik nog speciale bagage heb en laat mij een lijst zien. Daar sta ik op. Great. Hij gaat mij door alle bagage handelingen lootsen. Eerst halen we mijn fiets op bij de specials. Oooh that is big zegt hij. Follow me roept hij dan en zet de pas er in. Ik moet opnieuw inchecken. Zonder hem had ik die balie niet zo snel gevonden. Het meisje bij de incheckbalie weegt mijn tas maar heeft moeite met het scannen van mijn paspoort. Dan maar met de hand. Ook dat gaat niet makkelijk. Ze is 5 minuten aan typen waarbij ze voortdurend in mijn paspoort kijkt. Voor de laatste keer begeleid de jonge man mij naar de intake balie voor de grote stukken. Ik daarna ook nog een keer door de scanner. Bijna alles ok. De beambte bij de lopende band van de scanner vertelt mij met een grote grijns dat hij het Bahco dopsleutel setje in beslag neemt. Die gaat niet in de ton maar wordt apart gezet. Handig voor thuis. Jammer was een duur maar vooral handig setje.
Als ik eindelijk alle controles over me heen heb laten gaan is het al weer tijd om te boarden. Bij gate 21 staat een Airbus A380 op ons te wachten.Читать далее