2024 Oostenrijk, Polen, etc.

Het kan je hier niet ontgaan: overal in het landschap kom je ze tegen: vierkante huisjes op een zuil met (meestal) een vierkant puntdak. Ze heten "Bildstöcke". Ze zijn kenmerkend voor Karinthië en staan op kruispunten langs de kant van de weg en hebben op elke zijde een afbeelding. Meestal van Bijbels personen, vaak ook van vroegere heiligen. Het zijn, zoals ze zelf zeggen: 'beelden van geleefd geloof'. Omdat het geen kerkelijke monumenten zijn (ze zijn door families, dorpsgemeenschappen of individuen ooit gebouwd) horen ze bij de openbare ruimte. Ze worden uitstekend bijgehouden, soms staat er nog een bosje bloemen bij. Ook bij ons huis staat er een. Maar toen ik aan wat mensen vroeg wat de betekenis hiervan was, bleken ze het niet te weten: dit had er altijd al gestaan, iets van vroeger - iets wat erbij hoorde.

In een oud klooster vond ik een boekje hierover: het zijn een soort wegwijzers in dubbele zin. De heilige waarmee een dorp een speciale band mee had (heeft) staat aan de dorpszijde zodat je zo gemakkelijk de weg kan vinden. Nu zijn het gebouwtjes geworden, waarvan de meeste mensen de betekenis van de afbeeldingen/beeldhouwwerkjes niet meer weten. Zo wordt dit landschap getekend door het evangelie en het christelijk geloof.

Het verleden houdt mensen hier ook op andere manieren bezig. In het Kärntner Landesmuseum in Klagenfurt is er een tentoonstelling over de vraag hoe je met een pijnlijk en verschrikkelijk verleden om moet gaan: "Hitler entsorgen".
Wat moet je met overblijfsels uit je familie over de Nazi-tijd? Toen wij er waren liepen er schoolklassen rond en waren oudere en jonge mensen op kaartjes aan het schrijven wat ze ermee zouden willen: vernietigen, bewaren, verkopen, koesteren? Veel Nazi-artikelen mogen in Oostenrijk niet aangeprezen worden, verkocht of tentoongesteld.
Mooi is het om in dit museum (in een Bundesland waar een paar jaar geleden de extreemrechtse politicus Haider vandaan kwam) te zien hoe zorgvuldig (en bezorgd) men met het verleden omgaat, Ze weten namelijk dat dit moorddadige verleden opeens weer heel actueel of aangeprezen kan worden. Een indrukwekkend initiatief in dit museum.

Van andere orde zijn de bouwwerken van het grootse Oostenrijkse verleden van koningen, ridders en keizers. Vandaag reisden we naar de oudste authentieke en nooit verwoeste burcht van het land: Burg Hochösterwitz.
Als je die vanuit de verte ziet liggen, heb je direct het gevoel: "ja, zo moet een oud kasteel er uit zien". Het beantwoordt geheel aan onze romantische gevoelens. Je moet er wel wat voor over hebben: we waren vanaf de weg minsten drie kwartier aan het klimmen voor we op het binnenplein waren. Maar dan heb je heel wat bochten omhoog gemaakt tussen muren en tuintjes (vroeger bivakkeerden daar de dorpsbewoners bij onraad), door poorten en wachtruimten.

Op het grote plein waar omheen vroeger de graaf en zijn familie woonde, is het een gezellige veilige ruimte. En om het nog meer cachet te geven is er ook nog een tentoonstelling over Leonardo da Vinci's uitvindingen (vliegtuigen; helicopters, windmeters; beeldhouw- en schilderstudies, etc.
Kortom op deze prachtige dag een lange tocht meer dan waard.

En toen kwamen we op onze terugtocht tot de ontdekking dat hier de teelt van soja een grote vlucht aan het nemen is. Het zijn nu prachtige goudgele akkers die het landschap nog mooier maken.Meer informatie