Studeren in Seoul

Het cultuurverschil tussen Nederland en Zuid-Korea is groot. Dat is geen verassing, maar nu ik hier al een maand heb doorgebracht wil ik graag mijn eerste indrukken delen.

Roken
Tijdens mijn eerste weken hier heb ik ook gezien hoeveel mensen hier nog roken, waaronder enorm veel jongeren en jongvolwassenen. In het westen neemt de populariteit van roken af, maar hier in Azië is die trend (nog) niet te zien. Na wat onderzoek op het internet kwam ik erachter dat 40% tot 50% van de mannen rookt. Bij de vrouwen is dit percentage een stuk lager, namelijk 4 tot 8%. De reden is als volgt: in Korea is de dienstplicht nog steeds aanwezig. Iedere man moet verplicht 2 jaar in dienst. In het leger ervaren de mannen veel stress, door trainingen en lange dagen. Dit is uiteraard niet bevorderlijk voor de prestatie van het leger. Aangezien nicotine ontspannend werkt deelt het leger sigaretten uit aan de soldaten, of zijn sigaretten heel makkelijk en goedkoop te verkrijgen. Dit is voor velen het begin van hun verslaving. Dit verklaart ook waarom het aantal vrouwen dat rookt veel lager is, zij hoeven niet het leger in.

Wc’s
Hier hebben wij in Nederland echt een tekort aan: Wc’s. Tijdens de pandemie en lockdown in Nederland hebben we gemerkt dat met het sluiten van alle restaurants ook alle Wc’s verdwenen uit de stad. In Seoul is dat geen probleem. Elk metrostation heeft (gratis) schone toiletten en ook veel winkelstraten hebben wel een bordje die je naar een wc stuurt. Wanneer je echt niks anders kunt vinden loop je gewoon één van de vele koffietentjes binnen. Misschien niet zo netjes, je bent immers geen betalende klant, maar wel een optie.

Weekend wandelen
Wandelen in Zuid-Korea verschilt sterk met Nederland. Dat is geen verrassing, echter heeft dit niet zo zeer te maken met het landschap, zoals je misschien zou verwachten. Het grootste verschil is de populariteit. Maar liefst 1 op de 3 Koreanen wandelt minstens één keer per maand. Sinds de pandemie is het alleen maar populairder geworden, vooral onder de jongeren. Zij konden geen kant op toen alle activiteiten afgelast werden en gingen op zoek naar iets anders. Het is geen verrassing dat juist wandelen populair is (geworden). Doordat Zuid-Korea voor 70% bestaat uit bergen is er altijd wel een heuvel dichtbij. Ook vanuit het midden van Seoul is een berg maar een halfuur met de metro van je vandaan. De bergen rondom Seoul zijn bijna allemaal in een dag te beklimmen, wat het nog toegankelijker maakt voor mensen die geen super conditie hebben, maar wel naar buiten willen.

Wanneer ik op zaterdag of zondag ga wandelen ben ik zeker niet de enige. Nog nooit heb ik zo veel kleurrijke jassen en rugzakken gezien. Tijdens de metrorit naar de bergen wordt het steeds drukker met wandelaars als je je eindbestemming nadert. Bijna allemaal zijn ze te herkennen aan hun stevige schoenen, veel te grote rugzak en dure jassen. De gemiddelde leeftijd van de wandelaars schat ik op 50 jaar. Het is geen uitzondering mensen van 60 of 70 tegen te komen. Sinds de pandemie is het dus wel meer divers geworden en zijn jongeren ook in grote getalen aanwezig. Koreanen gaan er vaak in groepen op uit, om vervolgens te picknicken en drinken met een mooi uitzicht. Dit is denk ik ook waarom sommige mensen een rugzak van wel 40L of 50L bij zich hebben. Ze gaan niet ergens overnachten. Nee, ze hebben eten en drinken voor een groep bij zich.
Locatie is niet de enige reden voor de populariteit van wandelen. In deze twee artikelen wordt het veel beter uitgelegd (in het engels) dan ik zou kunnen.

https://www.d8aspring.com/eye-on-asia/south-kor…
https://www.economist.com/christmas-specials/20…

Uit het artikel: "Wij zien onszelf graag als afstammelingen van de berggod," zegt Choi Won-suk, die leiding geeft aan het centrum voor bergen en cultuur van de Gyeongsang Nationale Universiteit in Jinju. Dangun, de mythische stichter van Korea, zou geboren zijn op de hellingen van de berg Paektu, op de grens tussen China en Noord-Korea. Hij was de zoon van de hemelgod en een beer die een vrouw werd nadat hij in een grot wekenlang op knoflook had geleefd. De berg komt voor in de nationale volksliederen van zowel Noord- als Zuid-Korea.

Ik breng graag zo veel mogelijk tijd door in de heuvels en bergen. Tot nu toe heb ik de meeste wandelingen gedaan in Bukhansan Nationaal Park. Hier mag je overal lopen zo lang er geen hek of touw voor zit. Ik respecteer alle waarschuwingsborden en kom nooit dicht bij de randen. Zeker niet met slecht weer, dan blijf ik lekker thuis. De paden zijn hier ook heel goed onderhouden, vaak zijn er zelfs trappen. De lokale bevolking weet wel waar je niet en wel heen moet, dus ik volg ze en ga niet naar plekken die zij ook vermijden. Ik heb een wandelkaart met daarop de moeilijkheidsgraad van de paden. Hierdoor kan ik de routes prima plannen en heb ik tot nu toe alleen goed begaanbare paden gevolgd. Soms zijn er wel stukken pad die erg stijl zijn. Dan is er vaak een reling of touw aanwezig om je omhoog/omlaag te helpen. Daarom heb ik handschoenen bij mij, voor extra grip op het touw of reling. Bij één piek was dit echter niet het geval en vond ik het te gevaarlijk. Daarom had ik besloten niet verder te gaan en om te keren.Leia mais