Rrethi i Shkodrës

Afgelopen week was ik in Shkoder, Noord-Albania. Via via was geregeld dat ik bij een familie kon verblijven en in het bejaardentehuis zou meehelpen in de keuken, dus dat was fijn!

Het was me allemaal een belevenis: het verblijf in het huis van Klea (17), David (14), Mattheo (10) en tante Vera (42). De kids hun ouders zaten in de VS voor een training missionair werk ofzo. Ik had nog nooit echt in een gastgezin gezeten (londen schoolreis telt niet mee 😂). Het is best wel apart want je draait eigenlijk gewoon mee in een gezin en krijgt alle gezelligheid en ook het geruzie mee (en dat is echt heel luid op zn albanees). Je hebt in een gastgezin, net als in hostel, nauwelijks privacy, maar het was juist ook tof om in een familiesfeer te zijn. Ik heb erg gelachen met Klea over allerlei meidendingen savonds in onze kamer. En Mattheo was echt een leukerd en kwam laatste dagen de kamer inlopen en ging voor me sta gek dansen. Vera sprak 0 engels maar ik kon goed met haar lachen. Ze zei telkens dat ze me zo'n schatje vond, zat vaak te klieren, ze vond het bijv grappig om me te laten schrikken door opeens achter me te staan en te schreeuwen 😂. Ze vonden mijn keuze om veganistisch te eten onbegrijpelijk, maar leuk was wel dat tante Vera eigenlijk door de week heen vooral veganistisch voor mij kookte en zelfs mee at. Ze was heel gastvrij en zorgde dat ik altijd genoeg te eten had. Ik heb behoorlijk wat schoonmaakklusjes gedaan in het appartement want de kids maakte er echt een zooitje van en Vera deed al genoeg in het huishouden. 

Het werk in de keuken was eigenlijk best wel hetzelfde als wat ik in de Waalburcht en Satijnhof deed; tafels afruimen, tafels dekken, groente en fruit snijden, afwassen en vegen etc. Het was alleen wat meer afwas dan ik gewend was haha. Ik werkte samen met Giovanna (52), Sherete (58) en bewoner Astrit (47). Het waren zulke lieve mensen, en ondanks dat communicatie letterlijk met handen en voeten ging was het supergezellig. Met google translate kwamen we tijdens de pauzes ook best ver. Giovanna en Sherete waren trotste omas dus met glunderde oogles lieten ze op dag 1 fotos zien van kinderen en kleinkinderen. Er werden koekjes, cake en fruit uit de kastjes gehaald voor me en werd speciale thee voor mij gemaakt, elke dag. Ik zei dat ze me deden denken aan mijn oma en dat vonden ze wel grappig want ze zagen mij als hun dochter zeiden ze. Het tehuis zelf heeft een mooie voortuin, hele uitgebreide keuken en oogt luxe voor Albanese standaarden (lijkt me). En ik heb het gezien, bewoners krijgen hier echt meer en beter kwaliteit van eten dan in nederland. Vooral de voedzame maaltijden smiddags en savonds en het hoeveelheden vers fruit, wajoh. Wat ik ook super cute vond is dat ze een belletje rinkelen in de gang als het eten klaar is. Dan stroomt de eetzaal vol. Ik moest hierbij denken aan oma Duijn die met zo'n zelfde bel opa riep die boven in zn kantoortje zat (meestal moesten we alsnog naar boven omdat opa te gefocust op zijn werk was).

De eerste nachts schrok ik om 05:00 wakker van hele harde herrie van het ochtendgebed van moskee die blijkbaar dichtbij was. Het grappige is dat even later kerkenklokken ook klinken. 

Op een van mijn werkdagen ben ik meegegaan naar een activiteit die ouderen en kinderen met ontwikkelingsstoornissen samenbracht op een soort camping buiten Shkoder. In de auto zat ik met de directeur en twee dametjes en ik vond het erg vermakelijk. Ik werd bij de kinderen neergezet en we maakte kaartjes die we naar de oudjes brachten. Erna werd samen gegeten. Het was bijzonder al die kinderen te zien en in zovere het kon, met ze te communiceren. Ze hadden allemaal een rugzakje maar waren superlief en leuk naar elkaar en naar mij. 

Ik heb ook erg gelachen om 1 specifiek oud  mannetje uit het tehuis. Ik kwam hem vaak tegen en hij reageerde elke keer heel enthousiast als hij me zag en begon druk te praten. Vond het zo jammer dat ik niks verstond (meeste mensen hebben geen kunstgebit (te duur denk ik) dus ze praten ook heel grappig). Elke keer als ik wegging wilde die me een kus op mn hand geven (vandaag was ik iets minder blij mee want hij had nog een vieze toet😂). Volgens mij krijgen mensen hier geen diagnose. Als ik opmerkte of vroeg dat er mensen met dementie waren, werd er door mijn collegas geknikt en af en toe gelachen om iemand en me verteld 'psychic problem'. Het iz misschien niet eens bewust, maar er word hier echt op individueel niveau gekeken naar de mensen. Ze zijn ook best verwend lol want Sherete weet precies met tafeldeken wie wat lust en hoeveel hij/zij eet (goed in kader van verspilling!). Aan de linkerkant vd tafel zitten, even in mijn worden, 'de zeikerds'. Dit vond ik wel een oplossing die ze in de waalburcht kunnen inzettten 😂.

Er zat een kasteel of naja de ruines daarvan op loopafstand dus ben erheen gegaan. Was supermooi uitzicht en cool om doorheen te lopen. Het was fijn ook even eruit te zijn. Ik was best veel in apartement te vinden, want ik werkte van 9:30-15:00, het was fysiek best intensief dus dat was ook maximaal maar ik had dus erna veel tijd over. Er was verder niet veel te doen in Shkoder in je eentje. Ik wilde bijv een museum in maar de vrouw bij de ticketverkoop was zo onbeleefd dat ik geen zin meer had. Iedereen zegt dat Albanie goedkoop is maar als het gaat om boodschappen doen valt dat sterk tegen. (Shampoo voor 7 euro, Kikkererwten 4).  Albanie import echt enorm veel en exporteert denk ik weinig. Ze vragen voor toeristische dingen ook europese prijzen, er valt natuurlik goed te verdienen nu Albanie in trek is.  Huur van airbnb, huurautos, benzine, groente fruit en bussen zijn wel erg cheap.

Meer fotos volgen nog, staan op mn andere telefoon!Leggi altro