Keisei Ueno Eki

Wat leuk om te zien dat zóveel mensen met smart zitten te wachten op onze avonturen. Zelfs als ik een dagje niks post, krijg ik al berichten met: “En? Waar blijft de update?!” — jullie zijn top, echt! Ik hoop dat ik de beleving een beetje over weet te brengen zoals wij ‘m hier meemaken. (Al ruik je gelukkig het zweet van de metro niet mee… je mist niks.)

Vandaag een chill verhaal — want ik sliep uit! Uitslapen jongens, wat een traktatie! Na dagen vroeg uit de veren, hop met een bak aanmaak-koffie erbij en hollen door Japan, was het nu: 10:30 uit bed rollen als een verwilderde sushirol. Nick deed er nog een schepje bovenop en kwam nóg later strompelen. Luxe!

Maup en Sanie waren al wat eerder op pad — die zijn alvast richting de conventie gegaan om onze passen op te halen voor de komende dagen. Die passen geven toegang tot het walhalla van nerd-heaven. Dus ja, belangrijk werk.

Rond 11:30 vertrekken Nick en ik. Het is echt zalig weer buiten: zonnetje, frisse lucht, zonnebril op — en huppakee, weer richting… jawel: Don Quijote (de Donki!). Jep, die van gisteren. En eerlijk: ik moet nog een keer solo terug, want niemand hier heeft het geduld voor die hysterische combinatie van discount, chaos en glitter die ik zó waardeer. Begrijpelijk. Maar toch jammer.

Maup en Sanie waren klaar met hun missie en we spreken af bij het gigantische Godzilla standbeeld. Nou ja… “gigantisch”. Wij moesten met een vergrootglas op zoek. Serieus, in je hoofd is dat beest 80 meter hoog, maar in werkelijkheid is het een soort Godzilla Mini-Me. Maar goed, gevonden is gevonden! (Check de foto’s voor bewijs dat we hem niet verzonnen hebben.)

Daarna wilde Sanie graag op jacht naar een winkeltje met matcha producten. Wat gebeurt er in plaats daarvan? Jep, weer een vreettent in. En serieus — iemand had even mogen zeggen dat de porties “to share” zijn, want dit was absurd. Kippendijen voor een heel honkbalteam. We zaten zo vol dat we er letterlijk stil van werden. En dan bij de kassa denk je: “Hebben ze alles wel gerekend?” Want die prijs was… verdacht vriendelijk. Maar ja, Japan hè.

Na dit overheerlijke volprop festijn toch maar op Matcha jacht. Als pudding op de matcha-jacht bleek: alles uitverkocht. Blijkbaar zijn we niet de enigen met een theebladhobby.

Dan maar door naar Akihabara — dé nerd-hemel van Tokyo. Denk: anime, games, figurines, bliepjes, lichtjes. We struinen door de straatjes, in en uit winkels, en zwerven langs zoveel prikkels dat je dopamine op overdrive gaat.

Rond 19:00 was de koek op — vooral voor Maup en Sanie, want die hebben morgen weer een pittige dag. Dus terug naar ons huisje voor wat welverdiende rust.
Toch weer 17.000 stappen op de teller!!

Morgen gaan Nick en ik op missie naar Shibuya én Shinjuku. Wat we zoeken? Vending machines en stempels. Jep. Stempels. Als je weet, dan weet je.

Tot morgen allemaal — trusteeee!

Ps sorry vandaag wat minder foto’s dan je gewend bent, ik zal beter m’n best doen morgen 😇😇

—————————————————————————-

So fun to see how many people are eagerly waiting for our updates. Even if I skip a day, I get messages like, “Hey? Where’s the next one?!” — you guys are awesome, seriously! I hope I’m capturing the experience as we’re living it. (Though thankfully, you can’t smell the metro sweat… you’re not missing out.)

Today’s a chill story — because I got to sleep in! Sleeping in, people, what a treat! After days of early mornings, rushing around Japan with a cup of instant coffee in hand, this morning I rolled out of bed at 10:30 like a rogue sushi roll. Nick took it even further and stumbled out even later. Pure luxury!

Maup and Sanie were up and out earlier — they headed to the convention center to pick up our passes for the next few days. Those badges are basically your entry ticket to nerd heaven. So yeah, essential mission.

Around 11:30, Nick and I finally head out. The weather is amazing: sunshine, fresh air, sunglasses on — and off we go to… yep, Don Quijote (Donki!). Yep, the same one as yesterday. And honestly, I still need to go back solo, because no one here has the patience for the discount chaos and glitter madness that I secretly adore. Understandable. But still a shame.

Maup and Sanie wrapped up their mission, and we met up at the massive Godzilla statue. Well… “massive.” We practically needed a magnifying glass to find it. I mean, in your head it’s like 80 meters tall, but in real life? More like Godzilla Mini-Me. But hey, found it! (Check the pics for proof that we didn’t imagine it.)

After that, Sanie wanted to hunt for a shop that sells matcha products. But instead, we somehow ended up in another food spot. And seriously — someone should’ve told us these portions were “to share,” because it was wild. Enough chicken thighs to feed a whole baseball team. We were so full we basically went silent. And then the bill came and I had to do a double take — did they forget to charge for half the stuff?! Nope, just Japan being amazing again.

Once we rolled ourselves out of the restaurant, we headed over to Akihabara — Tokyo’s nerd central. Think: anime, video games, figurines, lights, beeping sounds — dopamine overload. We wandered through alleys and shops, completely overstimulated and loving it.

Around 7:00 PM we were all wiped — especially Maup and Sanie, who’ve got another big day ahead tomorrow. So back to the house to chill and recharge.

Tomorrow, Nick and I are heading back to Shibuya and also checking out Shinjuku. Mission: vending machines and stamps. Yep. Stamps. If you know, you know.

Catch you tomorrow — nighty night!Read more