Figeac

Afgelegde afstand : 56 km
Totaal gefietst : 408,5 km
Afstand tot Santiago : 1332 km
Emotie : 😊😐🙁
Weer : wolken, beetje regen, beetje zon, 14 graden
Soundtrack : -

Na gisteren met een prachtige route, indrukwekkende vergezichten en een onwaarschijnlijk mooie eindbestemming is vandaag een andere uitschieter, helaas wat meer de andere kant op. Voor het eerst voel ik me niet blij.
De dag begint om half zeven wanneer de slaapzaal langzaam ontwaakt. Gisteravond ben ik na een korte wandeling door het dorp terug naar de abdij gegaan en na een dubbele dosis Franse pijnstillers al snel in slaap gevallen. De 10 uur slaap lijkt wat te helpen, maar als ik goed wakker raak merk ik hoe benauwd ik ben, gelukkig is mijn neusverkoudheid wel weg... Ik raak in gesprek met Emélie, een meisje uit Québec. Ze is een jaar in Europa en nu een stuk van de camino aan het lopen. Vandaag komt haar moeder haar opzoeken en ze verblijft nog een dag in de abdij waarna ze samen verder lopen. Omdat we de laatsten zijn ontbijten we samen met de priesters, die uit Normandië komen en hier als een soort 'stage' verblijven. De gastvrijheid hier is enorm en gelukkig spreken ze wat Engels want in deze streek praten ze behalve erg vite ook nog een accent waar zelfs de Normandische priester moeite mee heeft. Vertelde Emélie daarvoor net dat zij tijdens het lopen haar telefoon twee weken niet aan gehad heeft, de priester legt uit dat zij drie jaar lang geen internet, telefoon of social media mogen gebruiken. Alleen geschreven post! Het bestaat nog...
Jammer genoeg moet ik weg, wat een mooie plek was dit. Na het bekijken van de route besluit ik om niet het kronkelende dunne witte lijntje maar de gele en in dit geval zelfs de rode lijnen te volgen. En de keuze blijkt verstandig, want ondanks de bijna vlakke route heb ik al snel pijn in mijn knieën. Veel pijn. Zelfs fietsen op vlakke wegen gaat langzaam voor mijn doen. Het weer is dreigend en even denk ik er over om maar 19 km te fietsen. De route zelf is vlak in alle opzichten; waterpas en op een hoekje na saai en druk, met name het tweede stuk (niet voor niets een rood lijntje op de kaart). Gelukkig zijn er wat mensen aan het thuisfront die me wat moed inpraten en weloverwogen kies ik er voor om door te rijden naar Figeac. De route blijft gelukkig gelijkmatig, tot de laatste 5 km. Met trillende benen kom ik in het dorp aan.
Ik vind een gîte in het centrum, ik ben weer de eerste. Omdat ik vroeg ben loop ik het centrum in, het is gezellig druk en ziet er leuk uit. Voor de eerste keer op mijn camino bezoek ik de kerk en steek een kaarsje aan voor iemand. En ondanks ik me gisteren wat alleen voelde, nu bekruipt me een onbehaaglijk en verdrietig gevoel. Is het de vermoeidheid, het niet fit voelen, de zorgen over mijn knieën, het weer of het alleen zijn, ik weet het niet.
Ik doe wat boodschappen en maak straks mijn eigen eten klaar. Het is nog vroeg, maar het liefst zou ik nu in slaap vallen en morgen opnieuw beginnen. Dan zal het wel weer wat beter gaan.Read more