Karakol

Voor de verandering beginnen we met het filmpje, hieronder volgt dan een verslag: https://photos.app.goo.gl/fuxMVM8YWPboo7MM9

Vanuit Bokonbayevo reizen we naar Karakol. Deze stad vormt de uitvalsbasis om de bergen in te trekken. Onderweg maken we twee korte tussenstops: Skazka (fairytale) canyon en Jety Oguz (seven bulls). De kleurenpracht en de grillige vormen van de rotsen in Skazka canyon overdonderen ons. Net voor we in Karakol aankomen rijden we langs de rotsen waar je ‘zeven stieren’ in zou herkennen. Ik heb mijn best gedaan, maar zag het zelf niet echt.

Maarten heeft een guesthouse gekozen uit de Lonely Planet: Teskey Guesthouse. Blijkt een heel goede keuze! De supervriendelijke gastheer Taalai heet ons welkom en geeft heel veel tips en advies over transport, uitstappen, eetgelegenheden,.. in het Engels ☺. Ook de aanwezigheid van het toffe Noorse koppel Mari en Andreas, dat we in Bokonbayevo hebben leren kennen, is een meevaller. Met hen gaan we nog 2x op dubbel date. Na de wereldreis een reisje naar Noorwegen? ☺

Terwijl ik nog niet klaar ben om mijn beddeke achter te laten, verkent Maarten de stad. Hij loopt langs de Dungan (Chinese) moskee waar een vriendelijke heer graag voor de foto poseert, de mooie Russisch-Orthodoxe kerk en de bazaar waar alle winkeltjes uit metalen containers gemaakt zijn.

Dan is de tijd aangebroken voor datgene waarvoor we naar hier zijn gekomen. De bergen intrekken! Gepakt en gezakt vertrekken we op driedaagse trektocht. Maarten draagt een zware grote rugzak en ik een iets minder zware, oké veel lichtere, kleine rugzak.

Dag 1: Karakol Valley (2000m) - Ala-Kul Lake (3500m), 16km, 1500m stijgen, 9u gewandeld

De eerste 3 uur gaat het licht bergop en wisselen naaldbossen en open vlaktes elkaar af. De zon zit gelukkig nog achter de bergen waardoor het niet te heet is. Er passeren ons nog een 20-tal rugzaktoeristen, de tocht is duidelijk populair. Na de eerste rivieroversteek wordt het direct een stuk zwaarder. We moeten dan ook 1200 meter stijgen op 7km. De laatste 2km zijn echt supersteil, we lijken wel aan een slakkentempo naar boven te gaan. Gelukkig kunnen we regelmatig genieten van het prachtige uitzicht in de vallei onder ons.

Op het allerlaatste stuk komen we Sven en Laure tegen, een ander koppel uit onze guesthouse dat de dag vóór ons al aan de trektocht begonnen was. Ze leggen uit dat ze niet echt gewend zijn om te wandelen en het is duidelijk dat ze aan het afzien zijn. Bovendien is hun gehuurde slaapgerief (matje, slaapzak, tent) zwaar en volumineus waardoor hun rugzak natuurlijk een ferme last is.

We zijn superblij als we het turquoise bergmeer te zien krijgen, we zijn er!!!, en genieten even van het uitzicht voor we onze tent opzetten.

Dag 2: Ala-Kul Lake 9 (3500m) – viewpoint (3900m) -  Altyn-Arashan (2500m), 12km, 400m stijgen, 1400m dalen, 8u gewandeld

Om 10u30 is alles opgeruimd en zetten we onze tocht verder. Eerst klimt de route 400m langs het meer naar boven. Na nog geen halfuur stappen halen we Sven en Laure in, ondanks dat zij een uur voor ons vertrokken waren. Sven heeft last van hoogteziekte en voelt zich erg belabberd waardoor ze om de 5 minuten moeten stoppen. Maarten ziet dat hij het lastig heeft en daarom bied hij aan om zijn tent te dragen. Het ding weegt wel zeker 3kg maar Bollie is blij dat hij kan helpen. We spreken af dat we elkaar terug zien in Altyn Arashan, de stopplaats van vanavond, en dat Maarten hen daar de tent terug bezorgt.

Wij haspelen de klim van 400m best vlot af en genieten boven van een geweldig panorama. Aan de ene kant het uitgestrekte blauwe meer met op de achtergrond een grote gletsjer en enkele besneeuwde bergtoppen. In de verte horen we af en toe een hoop stenen naar beneden donderen, machtig. Aan de andere kant kijken we diep in de vallei waar we straks door moeten.

Het eerste stukje van de afdaling is verraderlijk steil en we glijden regelmatig eens uit op het grind. Na 200m betert het gelukkig en van hieraf aan gaat het geleidelijk aan naar beneden. We denken dat het lastigste voorbij is en beginnen aan de laatste 10km van de dag. In de verte begint het te bewolken en horen we donder en bliksem.

Een halfuurtje later hebben we het zitten: de hemelsluizen worden open gedraaid en we krijgen niet alleen regen maar ook een pak hagelstenen. We trekken er ons echter niet te veel van aan en zijn blij als we even verder een grote kudde van zo’n 500 schapen passeren. Helaas blijft het regenen en wordt de zanderige ondergrond een grote modderige glijbaan. We hebben moeite om recht te blijven en als we steil moeten afdalen om de rivier over te steken wordt het handen- en voetenwerk. Net op die moment loodst een schapenherder de kudde van daarnet voorbij ons waardoor we letterlijk opgaan in de massa. Best wel een grappig zicht denk ik.

De oversteek is niet eenvoudig, door de regen is het volume van de rivier ferm toegenomen. We zien de schapenherder op zijn dooie gemak van steen naar steen springen dus we proberen zijn pad te volgen. Vé gaat voorop en geraakt toch vlotjes halfweg. Daar wordt het wat moeilijker maar gelukkig steken er net 2 mannen te paard over, die ons een hand geven waardoor we droog (onze voeten dan toch, want het regent nog steeds) aan de overkant geraken. De volgende kilometers zijn zwaar. Het blijft regenen en we blijven uitschuiven, ook al proberen we zo veel mogelijk op het gras te stappen. De steilere afdaling in een bos betekent gelukkig bijna het einde van de wandeling en hier stopt het ook met regenen. Na 2 kleinere rivieroversteekjes lopen we nog 2km langs de grote rivier en dan zien we eindelijk de joerten van Altyn Arashan opduiken.

Een oude man staat ons op te wachten op 500m van het eerste guesthouse en vraagt ons direct of we een kamer zoeken. Dat zal wel zijn! Geen tentje voor ons deze nacht, alles is nat,… we gaan ons eens laten verwennen. We kiezen voor de joert. Tot onze verbazing zitten we er alleen, zalig! We hangen al onze natte kledij op, trekken droog gerief aan en schuiven binnen aan voor het avondeten.

Ondertussen denken we eens aan Sven en Laure. Zij zaten echt heel ver achter ons, we vermoeden dus niet dat ze vandaag in Altyn Arashan geraken. We besluiten dan ook om hun tent nog een dag mee te dragen en om die in ons guesthouse in Karakol af te geven tot wanneer zij daar ook arriveren. Later vernemen we dat ze toch op dezelfde dag nog Altyn Arashan bereikt hebben, maar dan wel om middernacht. Ze hebben de hele tijd in het donker voort gewandeld met enkel een hoofdlampje, respect daarvoor!

Altyn Arashan staat bekend om zijn heetwaterbronnen. Na ons avondeten testen we die uiteraard eens uit. Ons guesthouse heeft een privé zwembadje met heerlijk warm water, wat een aangename afsluiter van de dag!

Dag 3: Altyn-Arashan (2500m) - Ak-Suu bushalte (1800m), 15km, 700m dalen, 4u15' gewandeld

Vandaag een korter dagje, gelukkig. Al onze kleren van de dag voordien zijn nog nat, gelukkig hadden we nog wat extra mee. We dalen aan een ferm tempo af, en tegen de middag hebben we al meer dan de helft van de route afgelegd. De lunch is een overschotje: wat sardientjes, nog wat brood en een appeltje. Daarna nog een 6-tal kilometer stappen en tegen 14u zijn we al in Ak-Suu waar we de marshrutka nemen naar Karakol.

In ons guesthouse in Karakol lopen we direct Sven en Laure tegen het lijf. Zij zagen het niet meer zitten om te stappen vandaag en namen een rechtstreekse taxi naar hier. Sven bedankt Maarten uitgebreid om hun tent te dragen.

Het einde van een waanzinnig mooi avontuur samen diep in de natuur. Een ervaring om te koesteren!Read more