Ban Houayxay

Ons guesthouse blijkt ondanks de prima ambiance en het zeer welkome zwembad toch enkele gebreken te hebben. Het spiraalbed bestaat ook echt voor 99% uit spiralen en de kamers zijn extreem gehorig. Opstaan is hier dan ook geen probleem!

We besluiten naar de grens met Laos te lopen omdat dit ongeveer een minuut of 30 van het guesthouse zou zijn. Onderweg ontbijten we en een Thai die ook nog mooie verhalen over Eindhoven wist te vertellen wist toch echt zeker dat de grens zo'n 12 kilometer de andere kant op was. Helaas was onze bijbel (Lonely Planet) het met deze man eens. Hij regelde een tuk-tuk voor een prima prijsje bij een (ik schat hem 70 jaar) oude man. Ook zijn voertuig was niet de jongste meer en leek met ieder klein heuveltje meer moeite te hebben met ons en onze backpacks. Onderweg zijn we dan ook maar even gestopt om olie te verwisselen en even later moesten we ook nog maar even tanken, de oude man lachtte het allemaal maar een beetje weg, want Engels kon ie niet. Een uiteindelijk bijna half uur durende rit later mogen we de benodigde papieren invullen aan de Thaise zijde van de grens. Vanaf de Thaise grens pakken we vervolgens een bus naar exact hetzelfde gebouw, maar dan aan de zijde van Laos. Hier vullen we weer exact dezelfde gegevens in, wachten we even, en vervolgens mogen we ook daar doorheen. Zeer efficiënt en nuttig allemaal. Vanaf de Laotiaanse grenspost delen we een sôrngtăaou met twee Canadezen, drie Fransen en enkele locals naar Huay Xai.

Huay Xai is een extreem rustig plaatje. Zo hebben we in ons guesthouse B.A.P, gerund door een moeilijk lopend oud dametje, zelfs een avondklok. We moeten uiterlijk om 23:00 uur thuis zijn. Aan de eigenlijk enige echte straat van het dorp liggen wat winkeltjes, een handje vol restaurantjes en een paar barretjes. Ongeveer in het midden van de straat is er (uiteraard) ook een tempel te bezoeken. Wat Chomkao Manilet is zelf niet een heel gedenkwaardige tempel. Echter maken de 'Monk talks' het toch best bijzonder. Als toerist wordt je hier uitgenodigd om het gesprek aan te gaan met Laotiaanse monniken zodat zij hun Engels up to date kunnen houden. Enige reden waarom wij naar Huay Xai zijn gekomen is The Gibbon Experience en uiteindelijk de slowboat naar het zuiden.Weiterlesen