Mauretanien
Nouadhibou

Upptäck resmål hos resenärer som för resejournal på FindPenguins.
Resenärer på denna plats
    • Dag 15

      Woestijn bivak

      4 november 2022, Mauretanien ⋅ ☀️ 35 °C

      Tonny heeft niet geweldig geslapen door het gesnurk van Robert. Om half acht opgestaan. Negen uur is er een briefing. Het idee is dat we allemaal (x-ray en Rotary tezamen ongeveer 38 auto’s) langs de weg en dan naar de stad rijden en wie dan water/eten of brandstof nodig heeft dat kan gaan regelen. Daarna zouden we dan in groepen naar de woestijn gaan. Het duurde vrij lang voordat iedereen boven op de heuvel stond en langs de weg. Onze groep had niets nodig dus met Sidi de hoofdgids afgesproken dan wij met 1 gids meteen richting de woestijn zouden vertrekken. Sjeg, de gids aan boord genomen en op weg. Heel stuk asfalt en op een gegeven moment van het asfalt af en daar moesten we wachten. Schaduwnet gespannen tussen twee auto’s en in de schaduw koffie gedronken. Andere groepen kwamen en reden door dus wij ingepakt en met het peugeootje voorop de woestijn in.
      Op een gegeven moment met alle auto’s een grote duin opgereden en daar mooi foto moment gehad. Tonny heeft hem er op gereden Robert kon het niet laten om er ook een keer op en af te rijden. Tof om te doen.
      Verder gereden in prachtig landschap. Onder bomen gestopt en geluncht. Robert komt er achter dat hij het mes wat hij op zijn vijftiende van zijn vader heeft gekregen heeft achter gelaten op de plek waar ze koffie hebben gedronken. Na aandringen van de groep en vooral Tonny gaat hij terug met Sjeg en scheurt met 90-100 km/u terug naar het koffie punt. Sjeg vindt het prima en heeft geen last van de hoge snelheid. Op de plek aangekomen zoeken ze uitgebreid. Kunnen het eerst niet vinden. Sjeg volgt echter het bandenspoor van de landcruiser. Op een goed moment vinden we wel het touw maar niet het mes. We besluiten weer terug te gaan en rijden de eerst paar 100 meter in het spoor heel rustig en opeens ziet Robert het mes liggen. Sjeg springt uit de auto en is nog blijer dan Robert. De alhamdulaleh’s zijn niet van de lucht. Wederom met hoge snelheid teruggescheurd en terug bij de groep waren ze net klaar met de lunch.
      We zijn verder de woestijn ingereden langs een spoor en zijn uiteindelijk op een plek gekomen met wat bomen en heel veel zand. Dat is ons bivak. We hebben niet veel km’s gedaan vanwege het mengen van 4x4’s en normale auto’s. Een van de deelnemers heeft een gat in de radiator en zijn Mercedes wordt door een andere auto 165 km gesleept(15 km door het zand en de rest over weg en een uur daarvan in het donker). Wij komen ook nog een uitlaat systeem tegen die van 1 van onze auto’s blijkt te zijn. De politieescorte neemt deze mee.
      De volgende dag is zowel de radiator als uitlaat gerepareerd en sluiten beide auto’s weer aan.
      We zien geen enkele dromedaris wel heel vlinders.Er wordt hout verzameld voor groot kampvuur. Tonny maakt een heerlijk guacamole. Later worden er wraps gemaakt. Heerlijk. Prachtige plek in de woestijn. We zetten onze veldbedjes van 30 jaar geleden op. Helemaal prima. Enorm kampvuur wordt gemaakt. Wordt gevoed door enorme boom die ėėn van de auto’s het kamp ingesleept heeft.
      Niet al te laat naar bed. Hele heldere lucht met hele grote maan dus relatief weinig sterren te zien. Om drie uur wordt robert wakker en ziet dat er geen maan meer is en een prachtige sterrenhemel.Hij maakt Tonny wakker en draait zich vervolgens om al snurkend in slaap te vallen, Tonny wakker achterlatend met een prachtige sterrenhemel en een oplopende slaapachterstand. De na ht is niet heel koud maar een klein windje maakt het fris
      Läs mer

    • Dag 34

      Sprite & Bouillon

      10 januari, Mauretanien ⋅ ☀️ 26 °C

      Die letzten 100 km in der Wüste haben mir zugesetzt. Windstille, die Sonne knallt mir erbarmungslos auf den Deckel. Keinen Schatten, nirgends, kein Grund, um Pause zu machen- es würde nichts bringen. Nach 50 km habe ich das Gefühl, vom Rad zu kippen. Ich mische Sprite, Wasser und Bouillon. Wird wahrscheinlich kein Kultgetränk, tut aber seinen Zweck. Wie es hier im Sommer ist, will ich mir nicht ausmalen.
      Völlig hinüber erreiche ich die Grenze, für einen Übertritt ist es zu spät. Ich setze mich in ein Restaurant zu den Einheimischen und vertilge gegrillten Fisch in Rekordzeit wie ein Höhlenbewohner- mit gesenktem Haupt nahe dem Teller und mit den Händen. An diesem Punkt ist es mir auch egal, wenn ich unabsichtlich eine der vielen Fliegen in meinem Essen mitesse.
      Aber wisst ihr was- selten hat Essen so gut geschmeckt.

      Ich habe ein Zimmer gekriegt (für das ich wahrscheinlich den dreifachen Preis bezahlt habe, aber egal), hatte eine rudimentäre Dusche und mein Jogurt. Das Leben ist gut.

      Und morgen- morgen gehts nach Mauretanien. Der Grenzübertritt wird entweder super easy oder eine Katastrophe. Ich nehms easy.
      Läs mer

    • Dag 13

      Jour 13

      25 mars, Mauretanien ⋅ ☀️ 22 °C

      Jour 13.

      On se lève dans les dunes, trois gardiens de troupeau passent nous saluer avec leur 100 dromadaires. Ils ont des baguettes en bois pour guider les bêtes, Clément demande si ils peuvent mettre un petit coup à Simon parce qu’il aime bien, ça fait rigoler tout le monde et ils repartent.

      On remballe nos affaires et go ! Max et Kevin partent en direction du parc national du banc d’arguin puis de Nouakchott, le reste du groupe est prêt à affronter la piste du train qui mène à Choum.

      Je commence par m’ensabler dès les premiers kilomètres, je dois décharger la moto pour la sortir puis la recharger…
      On enchaîne les kilomètres, l’équipe roule bien, on essaye de préserver les « bylettes » (dixit benoit), Nous on s’amuse bien mais les motos ne passent pas un bon moment, la piste est exigeante, il faut un bon petit coup de guidon pour s’en sortir 😂

      On croise le train, on s’arrête, Baptiste compte le nombre de wagons : 198.
      Soit quasi 2 km de long. Je me demande si le transalp de Clément ne préférait pas se faire écraser par les 198 wagons plutôt que d’être martyrisé sur 430km de sable par l’énervé de l’accélérateur qui est au guidon 🤔

      On traverse un village, il y’a du bordel partout, on dirait qu il y’a eu une tempête la veille, Benoit s’ensable devant l’epicerie, le commerçant est sur le pas de sa porte mais n’aidera pas Benoit pour autant, on regarde la scène et ça nous fait beaucoup rire.

      Petite pause sous un des très rares arbres croisés dans la journee. On grignote en 20mn.

      On arrive à proximité du monolithe de Ben Amira, c’est très beau mais on ne s’approchera pas car on est juste niveau essence. ⛽️

      Je manque de justesse une bonne chute car les visses de mon guidon ont disparu, il me reste dans les mains alors que je suis lancé à 60km/h… après une réparation de fortune à l’aide de deux sangles pour le maintenir je rejoint péniblement les transalp et ils me viendront en aide ! 1 point pour eux.

      Simon roule prudemment toute la journée mais il finira quand même par raccourcir son transalp de 20cm à l’arrière lors d’une chute dans le sable. Benoit s’ensable au même endroit, il vont s’aider pour repartir. Au même moment, 25km avant la fin de piste Clément tombe en panne d’essence. On lui laisse une tente et avec Baptiste on part direction Choum pour chercher de l’essence et ravitailler l’équipe.
      Arrivé dans ce village on sent qu’on est pas les bienvenus, on arrive devant le vendeur d’essence, dans une cabane, le mec a des bidons et un tuyau d’arrosage pour transvider, il amorce avec la bouche. On charge 75l avec plus 20 enfants autour de nous, c’est pas cool cool. On repart sur la piste pour rejoindre Clément Simon et Benoit, il fait nuit.
      Une fois le ravitaillement effectué, on décide de ne pas dormir à Choum mais d’aller jusqu’à Atar. Il reste 25km de piste et 118km de route.

      On roule doucement. Et on y arrive vers 23h. C’était la bonne solution, l’ambiance est meilleure et on tombe sur un hollandais qui tient un camping. On mange, au lit, il est 1h30.
      Ko après 13h30 de moto, pas la force d’écrire le résumé ce soir.

      1 point pour les transalp et 1 point pour le tenere qui consomme beaucoup moins, ce qui permettra le ravitaillement 😂

      Bon Lanuar بو انوار - Choum - Atar - 550kom

      Transalp 2 - Tenere 7
      Läs mer

    • Dag 29

      Über die Grenze

      24 februari 2023, Mauretanien ⋅ ☀️ 25 °C

      Wer nach Mauretanien möchte braucht Geduld und auch etwas Demut kann nicht schaden. 12:15 rollen wir an die marokkanische Grenze, gegen 16:00 verlassen wir den mauretanischen Grenzposten, atmen tief durch und machen uns auf den Weg zu unserem ersten Offroad Track.Läs mer

    • Dag 236

      In Mauretanien

      31 januari, Mauretanien ⋅ ☀️ 32 °C

      Heute haben wir es über die Grenze geschafft. Die entgegen dem was man gehört hat echt entspannt war. Die Kontrolle zur Ausreise aus Marokko hat zwar ewig gedauert, in Mauretanien ging es dann aber recht zügig. Die Gendamerie war sehr freundlich und die Fixer nicht zu aufdringlich😅 (55 fürs Visum, 10 Euro fürs Passavant, 20€ die Versicherung)
      Den ewig langen Eisenzug haben wir auch gesehen
      Läs mer

    Du kanske också känner till platsen med följande namn:

    Nouadhibou

    Gå med oss:

    FindPenguins för iOSFindPenguins för Android