Launglon

Vandaag hebben we een scooter gehuurd. Hier rijden is niet evident: de wegen zijn super hobbelig en in opbouw, er is veel verkeer, je moet het toetersysteem onder de knie krijgen en als je pech hebt is de weg niet van asfalt, maar een gravelzandmix.

Wij besloten om naar een zuidelijk strand te rijden. Al snel ontdekten we dat onze snelheidsmeter niet werkte (niet zo'n ramp), en op een steile gravel weg ontdekten we dat onze achterrem het niet deed (wel een "ramp", echt veilig was het ineens niet meer). Soit, Jona is een excellente scooter chauffeur en we survived 🙌

Het vissersdorpje Tizit is moeilijk te bereiken, maar het was doenbaar. Toen we onze brommer geparkeerd hadden, zagen we dat het hoogtij was. Dit betekende dat we het dorpje enkel konden bereiken door de onder water gelopen weg te doorkruisen (jammer genoeg ben ik hier een foto van vergeten te nemen). Het ging gelukkig niet dieper dan net boven m'n middel. Na een verfrissende wandeling van een tiental minuten kwamen we aan in het dorpje.

De mensen begroetten ons vriendelijk en Jona en ik settelden ons in een bamboe hut aan de zee. Na een aantal nieuwsgierige blikken werden we plots uitgenodigd om bij mensen te gaan lunchen. Ondanks de gebarentaal en elkaars taal absoluut niet begrijpen (het gezinshoofd bleef maar praten en wij maar van smile and wave doen), was er toch een basic understanding. Na het eten van een vers gevangen visje uit de zee en veel rijst, aten we als dessert de watermeloen die we toevallig daarvoor hadden gekocht. Van het gezinshoofd mochten we in zijn bamboe hut blijven slapen, maar wij hebben dat vriendelijk afgeslagen en zijn de zee in gesprongen.

Vanavond chillen we een laatste avond in Maungmagan. Morgen gaan we met de boot naar een eiland met bounty beaches om wat te snorkelen en 's avond nemen we dan de nachtbus naar Mawlamyine.Okumaya devam et