Smørs bru

Mijn eerste stop vandaag was het tourist info kotje om een wandelkaart te krijgen en te weten of er een mogelijkheid tot daguistap was. De wandelkaart was mislukt, ze hadden enkel nog in het noors, maar een daguitstap is geregeld voor morgen met de boot.

Na het lift treintje naar boven genomen te hebben besloot ik zelf een route uit te stippelen via maps.me en de wegwijzers te volgen. In het begin ging het zeer goed, mooie paden en prachtig uitzicht, maar toen besloot ik het toch wat verder te wagen en hierbij de pijn in mijn achillespees te negeren. Dit bleek niet zo'n goed idee te zijn. De wandelpaden werden al snel ruiger en het was duidelijk voor geoefende wandelaars. Toen ik na een paar uur besloot om toch maar wat in te korten via een stippellijntje dat ik zag op de kaart begon de echte beproeving. Ik weet zelfs niet of ik nog een pad volgde, het leek eerder of iemand een pijl in die richting gezet had en trek je plan maar. Eerst was het zo stijl naar beneden dat het pad eerder het resultaat van een lawine leek en ik vreesde om weg te glijden naar beneden. Daarna werd het iets beter in de zin dat je minder ver kon vallen en uiteindelijk verdwaalde ik in het bos omdat het pad niet meer zichtbaar was. Hier kwam maps.me weer te hulp door ingebouwd gps en kompas waardoor ik na een half uur dwalen een verhard pad terugvond.
Op dat moment deed alles behalve mijn hoofd pijn, zelfs mijn knie begon weer te steken, maar ik was blij terug vaste grond onder de voeten te hebben. Enig minpuntje was dat het nog een paar uur terug wandelen was, wat de totale wandeling op ongeveer 4 uur bracht. Het was rond 15u dat ik terug in het hotel aankwam, en dat was rap omkleden en dan op weg naar een welverdiende pint.

Hier in Bergen zijn er nog een hoop ambetante covid regeltjes. Bij alle bars vragen ze om met de smartphone te bestellen en betalen, maar dat lukt mij natuurlijk niet omdat ik eerst noors moet leren en dan nog dat bakje bij moet hebben van argenta om mijn pincode te valideren. De noorse versie van payconic heb ik niet. En als ik er in slaag om iets te bestellen aan de bar zelf moet ik eerst weer naar het tafeltje terug lopen, want ze mogen niet aan de bar bestellen. De barvrouw loopt dan met mij mee met de pint gezien ik die niet zelf mag vast houden. In ieder geval smaakte die pint na de zware wandeling.

Daarna was enkel nog eten aan de beurt. Ik had al een hot dog gegeten boven op de berg bij wijze van veel te late lunch en dit heeft mij even doen denken dat mijn bankkaart niet meer werkte maar het was het toestel dat eens heropgestart moest worden. Cash geld heb ik hier echt nog nergens gezien en het is zo gemakkelijk dat ik hier net als thuis contactloos met mijn bankkaart kan betalen. Op google maps zag ik een Aziatisch restaurant met goede beoordeling, en goed was het zeker. Het was Chinees en met voorsprong de besten die ik ken, vooral de dim sum. Gezien de batterij van zowel ik, mijn telefoon als mijn horloge plat was ben ik terug gekeerd naar het hotel. Meer dan 30000 stappen vandaag, wat zeer goed is met een slechte voet.Read more