WK Singapore 2025

Vandaag is het Nationale Onafhankelijkheidsdag in Singapore. Vanavond staat er rondom Marina Bay van alles te gebeuren, maar eerst gingen we op pad om de stad verder te verkennen.

We begonnen in Little India. Zoals de naam al doet vermoeden, voelt het hier alsof je even in India zelf bent: de mensen, de winkels en de sfeer zijn heel anders dan in de rest van Singapore. Opvallend genoeg is hier bijna alles laagbouw, terwijl ik in de stad tot nu toe vooral torens van minstens 25 verdiepingen heb gezien.

In deze wijk bezochten we de Sri Srinivasa Perumal Temple, een prachtige hindoeïstische tempel. Omdat ik een korte broek droeg die boven de knie uitkwam, kreeg ik bij de ingang een doek om mijn middel. Binnen waren overal mensen bezig met het vereren van de kleurrijke en gedetailleerde godenbeelden. Een bijzondere ervaring.

Daarna liepen we langs het beroemde Mustafa Centre, een gigantisch winkelcomplex waar je werkelijk alles kunt kopen: van boodschappen en souvenirs tot koffers, kluizen en horloges. Het voelde een beetje als een enorme fysieke versie van AliExpress. We kochten er souvenirs, veel goedkoper dan in de toeristenwinkels die exact hetzelfde verkopen. (Foto’s maken mocht helaas niet, en de vele camera’s hielden goed toezicht.)

Voor de lunch aten we in een andere mall. Ik probeerde een soort gestoomd broodje en durian, het beruchte “stinkfruit”. De structuur is romig en boterachtig. Ik had een zoete variant, maar eerlijk gezegd is het niet helemaal mijn smaak. Niet vies, maar ook niets dat ik nog een keer hoef te proberen.

In de middag namen we de MRT naar Chinatown, waar we nog een tempel bezochten en rondslenterden over de markt vol kleine kraampjes en straateten. Daarna gingen we even terug naar het hotel om ons op te frissen, want ’s avonds stond Marina Bay op het programma.

Rond Marina Bay zagen we een kleine militaire parade: marineschepen met grote kanonnen die ceremonieel werden afgevuurd. Daarna volgden straaljagers en vliegtuigen die in formatie overvlogen, en parachutisten die uit de lucht neerdaalden. De avond werd afgesloten met een spectaculaire vuurwerkshow.

De terugweg was minder soepel: samen met duizenden mensen probeerden we de metro in te komen, wat zorgde voor enorme drukte. In de chaos raakte ik Michael kwijt. Met veel moeite vonden we elkaar later gelukkig weer terug. Toen we uiteindelijk weer in de buurt van het hotel waren, was het hoog tijd om eindelijk wat te eten en vooral te drinken — na vier uur zonder was dat echt nodig.

Nu lekker slapen. Morgen heb ik een dag voor mezelf; Michael moet in de middag zijn 50 meter vlinderslag zwemmen.Leia mais