Monasterio Real de San Benito

Dag mijn apostelen,

Vandaag hebben we wel al wat meegemaakt hoor. Wel 40 kilometer van landschap hebben we meegemaakt. Net zoals ik bij mijn voorgaande blog had gezegt, was het ook hier niet echt super interessant. Maar ja jullie komen hier niet voor intressante dingen want anders zouden jullie mijn blogjes niet allemaal lezen.

Wat we wel allemaal zijn tegengekomen zijn leuke blaren die mijn voeten gretig meenemen. Eentje is geentje nietwaar. Ik was wel heel blij dat het van sochtends tot 12 uur zodanig mistig was dat ik mijn warme kleren kon aanlaten (je weet wel voor de verbranding enzo). Eindelijk aangekomen in Sahagun, waar mijn vermoeden is dat een japanner deze naam heeft uitgekozen want ik kan hel niet deftig uitspreken, was zelf papa helemaal bekaf.

We hadden gekozen voor een benedictinas omdat ons vorig verblijf zo aangenaam was. Normaal staat er op het lijstje (met alle albergues en andere nuttige info) dat er maar 12 bedden zijn. Gelukkig zag meneer de pastoor dat wij simple mensen zijn en gaf ons een kamer. Hij vertelde ons ook dat er een pre dink is om 5uur om ons al goed te bezatten. Om 6 30 konden we feesten op hosties en om 8 uur is het wijnproeverij.
Helaas was dit niet het geval en werd het wat soberder gevierd. Tijdens het laatste avond (ik hoop niet het mijne) had ik nog een zuid korean leren kennen. Echt wel een toffe kerel van 26 jaar. Ik mocht hem song noemen want zijn voorste stuk was wat te moeilijk.

En nu een arbrud einde aan deze blog want mijn buren willen denk ik graag slapen, dus ik rond het hier maar best mee af.

Slaapwel jongetjes, meisjes en het (ik discrimineer niet) tot morgen en buenos caminos!Leer más