Manson Mesa

Archi slecht internet, ik probeerde zoals gewoonlijk,juist voor het slapen gaan de blog door te sturen maar dat lukte niet, dan rond 12u nog niet, rond 2,30u (toen lukte het gisteren) weer niet en om 4,30u eindelijk gelukt.
Na het ontbijt met keuze uit 14 items, ik had mij gisteren misteld, inpakken en wegwezen. Rond tien uur vertrokken we voor een rit van 144 mijl naar Page dat gelegen is aan Lake Powel. Deze nacht, toen ik dus even internetbereik had reserveerde ik een scenic cruise over Lake Powel naar de Antilope Canyon, voor maandag.
Het is een heel eind terug via de Hwy 12 en de Hwy 89 maar als we verder zouden doorrijden dan moeten we een rit maken van 450 mijl, helemaal rond het Nat'l Monument 'Grand Staircase - Escalante' maar dan rijden we te ver East en daar zijn we in 2000 al geweest, daar is het vrij eentonig rijden.
Na de Red Canyon houdt de kleurenpracht inneens op en krijgen we terug bossen en groene weiden, een rust voor het oog!
In Hath waar we vorige keer een koffie dronken was nu bijna alles gesloten, het is zondag en de parking van de kerk stond eivol. Een antiek shop was open maar het was echt oude en versleten rommel dat er stond en duur! 25$ voor een afgedragen, desondanks mooie belt (broekriem). Met onze gekochte CD van Stan Corliss, reden we verder door her western landschap. In Orderville bij een rock shop was de verleiding groot om een Petrofied tree te kopen, dit is versteend hout, zeer mooi en speciaal maar duur, in plaats daarvan kocht ik een ringetje in nachtblauw en zo'n groen zoals een eendennek of vlindersvleugel.
Toen we in Kanab kwamen gingen we op zoek naar het Visitors Center om info van 'The Wave, South Coyote Buttes' te vragen. We zagen er beelden van op Internet ons door kennissen toegezonden, en nu we toch in de buurt zijn!?
We worden verwezen naar een kantoortje verder op de Hwy 89 om aan de loterij deel te nemen. Het gebeurt als volgt: er worden maar 20 hikes per dag toegelaten, van Max 6 personen per hike. Er worden 10 hikes verkocht per internet waar je minstens 3 maanden op voorhand moet inschrijven en enkele data opgeven, dat was voor ons natuurlijk veel te laat. Dagelijks worden er 10 hikes verloot vanaf 9 u 's morgens tot ze de deur uit zijn, en deze zijn maar voor de volgende dag. Toen we om 2 u aankwamen waren deze al weg.
De man van het visitors center had nog een andere tip gegeven, een backroad van waar je de bergen ook kon zien zonder er in te hiken. Dus gingen we daarnaar op zoek. We zagen bergen in alle streepjes en variaties onderweg, maar met een temperatuur van 36° IN DE SCHADUW! Deden we niet echt moeite om uit te stappen, alles gefotografeerd door open of gesloten ramen.
In Kanab was ook een film museum omdat hier in deze streek 115 films zijn opgenomen en niet de minste, Maverick, the planet of the apes, The Greatest Story Ever Told met Charlton Heston.
Het was druk op de baan, heel veel boten die terugkwamen van Lake Powel, dit is echt een verbindingsweg omdat er weinig wegen zijn, zoals eerder uitgelegd.
Welkom to Arizona, het eerste dat we zagen was een wagen aangehouden door de sheriff, waarschijnlijk overdreven snelheid. de wegen zijn hier ook slechter dan in Utah, Dirk dacht zelfs even dat hij een platte band had.
Ook het uur veranderd weer, een uur vroeger dan in Utah. We zitten algauw in echt woestijngrbied, droog en heet, behalve het Lake Powel dat een aangelegd reservoir is op de Colorado River. Toen we aan de overlook even uitstapten om een foto te nemen was het op de autodisplay 40°!
Ik kan daar dus echt niet tegen hé!
Na het Glen Canyon Dam Visitors Center is het N og een kwartiertje rijden tot ons motel, jammer genoeg gaf de GPS forfait, ze duidde veel te vroeg aan dat we ter plaatse waren. Ik ging de weg vragen bij Super 8 motel, dat blijkbaar van dezelfde keten is en ze zei dat we verder richting Page moeste rijden, maar toen we een Walmart tegenkwamen gingen we eerst voorraad inslaan, en toen we buiten kwamen wisten we niet meer welke richten we uit moesten, ik vroeg het nog eens in een tankstation en daar wees men het duidelijker, rechtdoor tot aan Burger King en dan rechts en helemaal doorrijden tot je het aan de rechterkant ziet liggen, zei de pompbediende. En ja het was een heel eind verder dan de GPS aangaf.
Normaal was er geen koelkast, geen microwave, geen koffiezet en geen ontbijt, blijkbaar is dat er allemaal wel, goed voor ons. Of anders hebben we een opgrade gekregen, niet vragen gewoon aannemen.
Wat rusten en bekomen van de warmte op de kamer, een duik in het zwembad en dan op zoek naar de uitslag van België-Rusland 1-0 en groepswinnaar tot hiertoe. De VS houden er al rekening mee dat ze misschien tegen ons moeten uitkomen, bibber bibber!
Nog picknicken op de kamer met echte krokante broodjes! En lekkere jalapeño worstjes, kaas en proscuito ham! En zelfs terug een fles wijn! Het kan niet op, eindelijk Utah en de mormonen verlaten.Read more