Stati Uniti
Sandoval County

Scopri le mete di viaggio dei viaggiatori che scrivono diari di viaggio su FindPenguins.
Le 10 migliori mete di viaggio Sandoval County
Mostra tutto
Viaggiatori in questo posto
    • Giorno 27

      Dag 27, Mount Taylor

      3 giugno, Stati Uniti ⋅ ☁️ 8 °C

      Zonsopkomst vanaf Mount Taylor is het plan, dus vroeg de wekker. Ik hoef niet ver meer te klimmen, het grootste deel heb ik gisteren al gedaan. Het is een makkelijke klim naar de top en vrijwel op hetzelfde moment dat ik op de top kom zie ik een enorme oranje bol aan de horizon verschijnen. Ik complimenteer mezelf met de timing 😉.

      Ik blijf niet lang, het is onaangenaam koud op deze hoogte en dit tijdstip. De afdaling heeft nog wat sneeuw op het pad zo her en der, maar het mag eigenlijk geen naam hebben (maar blijkbaar wel voldoende om erover naar huis te schrijven 😜). Op een splitsing in de afdaling weet ik het voor elkaar te krijgen om het verkeerde pad te kiezen, ik kom erachter als ik 200m ben afgedaald, dus die moet ik weer terug omhoog, zucht, maar ja c’est la vie.

      Daarna is er eigenlijk weinig spectaculairs wat er op mijn pad verschijnt. Ik ga van bos naar een open vlakte met enkel lage begroeiing en weer terug het bos in. Dat wisselt elkaar zo een aantal keer af, ik zie wel een 20-tal kalkoenen die snel het bos insprinten als ze mij in de smiezen krijgen.

      Ergens midden op de dag word ik bevangen door de hitte, ik word zelfs een beetje misselijk. Bij de eerste plek met schaduw die ik zie ga ik even zitten, dan liggen en een dutje volgt. Ik weet niet hoe lang ik de ogen dicht heb gehad, maar ik voel me een stuk beter. Hop, de benen er weer onder, dit pad gaat zichzelf niet lopen.

      En als het einde van de dag nadert daal ik nog even een kloof in om water te halen, dat is wel in een heel fraaie omgeving. Ik moet er ook weer uitklimmen, aangezien dit geen onderdeel van het pad is. Met plezier 😉.

      👋😉
      Leggi altro

    • Giorno 54

      High Road Sante Fe to Taos

      3 ottobre 2023, Stati Uniti ⋅ ☀️ 21 °C

      Today we drove the high road from Sante Fe to Taos. The area is known as high desert country and it is varied, enigmatic and ABSOLUTELY STUNNING! I hope the pics and vids give you at least a glimpse of its beauty.Leggi altro

    • Giorno 28

      Dag 28, In sync

      4 giugno, Stati Uniti ⋅ 🌬 29 °C

      Ik heb niet zo’n hoge verwachtingen wat betreft landschap voor vandaag gebaseerd op het landschap van gisteren. En de eerste paar kilometer is inderdaad ook niet zo heel bijzonder. Totdat ik op de rand kom van de berg formatie waarop ik me blijkbaar bevind. Vanaf hier heb ik weidse uitzichten in allerlei richtingen. Prachtig, maar ik vraag me wel af waar we vanaf hier heengaan, het is toch niet afdalen helemaal dat dal in? Nou, dat is dus precies wat er van me verlangd word. Ik geloof dat ik iets van 600-700m hoogte verlies in no-time.

      Op het pad omlaag zie een poot afdruk van een beer en ik word al een beetje enthousiast. Het is niet dat ik een confrontatie wil, maar ik zou er wel graag één (of meerdere) willen zien. Kort daarna hoor ik geritsel in de struiken niet ver bij mij vandaan. Holy shit, dat zal toch niet… en dan springt er een eekhoorn over wat takken heen 😒. De rest van de dag heb ik stairway to heaven in mijn hoofd, 🎵if there’s a bustle in your hedgerow, don’t be alarmed now, it just the spring clean for the squirrel queen🎵.

      Het is de hele ochtend al lichtelijk bewolkt en er staat een klein briesje. Heel aangename condities om lekker een stuk te wandelen. Ik ga vandaag zelfs in de korte broek, ik ben daar meestal niet zo van want dan gaat er een tube zonnebrand per dag doorheen. Laat het nu een half uur later compleet opklaren en dan sta ik alsnog te smeren… en met dat losse zand hier wordt het helemaal een bende. Les geleerd!

      Eenmaal de berg afgedaald kom ik een gebied terecht met allerlei maffe rotsformaties. Echt heel mooi en de route is nu perfect uitgelegd zodat het er voor lange tijd net doorheen gaat. Ze hadden het er ook langsaf kunnen leggen, dat had veel kleine maar intense klimmetjes gescheeld maar dit is perfect, zo mooi. En het gaat ook zo lang door, ruim 40km denk ik, 40km genieten ☺️.

      Er is een stuk waar ik op een klifrand kom met een verticale drop van tientallen meters. Dat maakt een oerinstinct in mij los dat bevredigd moet worden. Sinds de aflevering van GoT waar Tyrion Lannister naar Castle Black gaat en vanaf ‘the wall’ naar beneden pist moet ik dat ook doen als ik iets tegen kom wat op ‘the wall’ lijkt (jaja ik ben een klein kind 😜). Maar daar sta ik dan, voeten op de rand van de afgrond, lul in de hand, wind in de rug (ik ben niet gek he) en lach op mijn gezicht 😂.

      Het doel voor vandaag was om op een ochtend lopen naar het volgende dorp te komen. Dat betekent een lange dag met een zwaar einde, er is niet veel water in dit stuk dus ik moet voor eind van middag/avond, nacht en morgenochtend het eerste stuk water meedragen. Ik neem 4,5 liter mee op de laatst mogelijke plaats en het valt me zwaar. Ik red het niet tot de beoogde kampeerplek, het scheelt maar iets van anderhalve kilometer maar mijn benen beginnen inmiddels heftig te protesteren. Gelukkig vind ik hier ook een mooi vlak stukkie grond met windbeschutting. Dan morgen maar wat verder, no problemo.

      Ik merk dat mijn lichaam en geest steeds meer in sync komen. Ik kan op een dag (bijna) lopen wat ik graag zou willen, dat maakt deze al erg goede dag nog beter.

      En nu ik dit schrijf denk ik aan Nsync, dus uh 🎵bye bye bye🎵

      👋👋
      Leggi altro

    • Giorno 26

      Dag 26, Make or Break

      2 giugno, Stati Uniti ⋅ 🌙 15 °C

      Zes uur en al wakker, jonguh jonguh ik had gehoopt een beetje uit te slapen. Ik moet denken aan een gesprek dat ik met Leroy had een paar dagen terug, ik vertelde hem dat Grants voor mij een beslissingsmoment zou zijn. Als mijn dan nog steeds pijnlijk of opgezwollen is aan het eind van de dag dan zou dat zo maar eens het einde kunnen betekenen. Dus voor mij is Grants make or break. Nou hoef ik nu gelukkig die keuze niet te maken, dat heb ik onbewust afgelopen dagen al gedaan. Ik heb geen last meer van mijn voet en het zwelt ook niet meer op, dus zeker ‘make’! Dit gaat mij er niet van weerhouden om Canada te bereiken.

      Ik sukkel weer een beetje in slaap als ik Netflix serie aanzet. En zo kom ik een groot deel van de ochtend door. Ik ga nog even douchen, pak mijn spullen weer in en ben er weg van. Naar de supermarkt, lunchen en dan weer de weg op. Uiteraard moet ik een kilometer of tien over de weg lopen.

      Als de CDT een afslag neemt, naar een daadwerkelijk pad kruip eerst nog even onder een boom en eet nog een chippie. Ik voel het niet echt vandaag, ik kan niet verklaren waarom. Gelukkig komt daar snel verandering, het pad begint met een aardige klim en de omgeving wordt steeds aantrekkelijker. Ik voel dat het bloed weer begint te stromen. Eindelijk lekker door de bergen rossen!

      Tegen het einde van de dag begin ik aan de klim van Mount Taylor. Het doel is niet om de top te bereiken, dat wil ik voor morgen laten met een zonsopkomst. Maar nu heb ik de zonsondergang, de lucht veranderd van kleur, de bergen vangen nog net de laatste zonnestralen op, het is magisch, ik geniet hier enorm van!

      Gelukkig vind ik nog een vlak stukje grond tegen ongeveer de laatste bomen, ik ben inmiddels al ruim boven de 3000m. Het zal wel koud worden vrees ik, voor de zekerheid maar het filter en electronica in de slaapzak vannacht.

      Enorm veel zin in morgenochtend!

      👋👋
      Leggi altro

    • Giorno 5–7

      Albuquerque New Mexico (Bernalillo)

      10 novembre 2023, Stati Uniti ⋅ ⛅ 8 °C

      Stopped in North Albuquerque for the night (again at a KOA campground). We drove through some mountains today in a snowstorm! Did our first American grocery shop in Santa Fe (also in a snowstorm). Thankfully it didn’t stay on the ground…
      The terrain here is a bit desert like and has more forest than the previous three states. It’s going to be fun once we unload the e-bikes! Whoop!
      Tomorrow we are going to find some BLM land to stay on for a longer stretch as the weather looks to be above zero, and even high teens during the day, for 10ish days. We will be testing our off grid capabilities for sure.
      It was a great day on the road and we are excited to be so far south. 🥰
      Leggi altro

    • Giorno 29

      Dag 29, Cuba

      5 giugno, Stati Uniti ⋅ ☀️ 27 °C

      Ongeveer 35km naar het dorp vanaf waar ik gisteren kamp heb gemaakt. Dat is toch wel een flinke ochtendwandeling. Maar weer iets anders dan havermout voor lunch motiveert mij. Dus ik maak een vroege start om het liefst voor 13:00 het dorp binnen te lopen.

      Ik loop door een soortgelijke omgeving als gisteren, heel fraai, kunstwerkjes van moeder natuur. Misschien wel iets minder spectaculair nu, of begint het al te wennen?

      Na een paar uurtjes maak een stop om mijn flessen weer te vullen, de 4,5L van gisteren heb ik netjes ingeschat. Ik heb nog iets minder dan een halve liter over. Ik heb nu twee opties, vanaf hier water meenemen om tot aan het dorp te redden. Of een extra stop maken een paar honderd meter van het pad af over iets van 15km. Ik kies de eerste optie, geen zin in extra kilometers vandaag, dus weer aardige hoeveelheid water mee. Het begint inmiddels al warm te worden.

      Ik daal van de berg af waar ik sinds gisteren al een tijdje op doorbreng en zie nu enkel in de verte een bergrug. Ik kan me niet voorstellen dat we daar overheen gaan, het ziet er enorm steil uit van deze afstand. Als ik dichterbij kom lijk ik gelijk te hebben, geruime tijd gaat het pad net over de voet heen en volgt ie de berg in oostelijke richting. Maar dan gaat het plotseling toch steil omhoog, verrassend. Zwetend en puffend kom ik boven en dan kruist het pad direct een zandweg, hm, er is dus ook een makkelijke weg omhoog. Maar deze was goed, leuke klim.

      Vanaf hier gaat het langzaam en wat slingerend omlaag richting een geasfalteerde weg. Daar gaan we weer, de laatste grofweg 8km van vandaag op de harde weg. Het is ze vergeven na een aantal prachtige dagen.

      Ergens halverwege de wegwandeling komt dan toch het moment wat ik al vrees bij alle wandelingen op de weg die ik tot nu toe gedaan heb. Er stopt een auto en er word me een ritje aangeboden het dorp in. Met pijn in mijn hart bedank ik de beste man, maar ik ‘moet’ dit lopen, het is nu eenmaal onderdeel van de CDT.

      12:45 loop ik Cuba in, een klein dorp, een enkele straat lijkt het met wat winkeltjes en restaurants. Ik ga een lunch halen en boek een overnachting hier. Nog even boodschappen doen, en dan de douche in. Dichtstbijzijnde plaats om de was te down is nog 1,5km verderop. Pff, dat ga ik niet doen. Ik was het noodzakelijke wel in de douche en hoop dat het morgenochtend droog is.

      Nou, ik ga op zoek naar een dikke sigaar 😉

      👋👋
      Leggi altro

    • Giorno 30

      Dag 30, Nieuwe wereld

      6 giugno, Stati Uniti ⋅ ☁️ 27 °C

      Ik heb vannacht goed geslapen en dat is precies wat ik nodig had, ik ben hard gegaan afgelopen dagen, misschien wel iets te hard. Ik voel me in ieder geval weer goed hersteld en klaar voor de volgende sectie.

      Ik ga bij de Mexicaan om de hoek een breakfast burrito halen en zet een kopje koffie. Dat stimuleert bij mij meestal de darmbewegingen en dat scheelt weer een halve kilo sjouwen 😉💩,

      Ik ben deze ochtend toch nog in de weer met vanalles, er is een bosbrand niet ver ten noorden van mij en ik probeer te achterhalen wat mijn opties zijn. En daar een strategie voor te maken, als ik in een dorp ben is altijd de vraag waar de volgende is en hoeveel eten ik moet meedragen. Daarnaast is het nog even op bed liggen ook wel erg aangenaam. Ik zou er goed aan doen om op tijd te vertrekken, het wordt hier 33 graden vanmiddag en er staat een stevige klim op het program. Maar ik ken mezelf, ik acht de kans niet groot dat dat gaat gebeuren.

      10:30 trek ik de deur achter mij dicht, ik heb mijn plan tov gisteren herzien en ga nog wat extra eten halen. En daarna nog even lunchen. Dan is het toch echt weer tijd om aan te lopen.

      Uiteraard doe ik eerst een eindje over de weg. Daarna start ik de beklimming, ja het is warm en ik ben aardig aan het zweten maar het is goed vol te houden.

      Van het landschap van gisteren is niets meer over, dit is een compleet nieuwe wereld. Een dik bos voor een groot deel, daardoor ben ik extra op mijn hoede vandaag, ik weet wat hier allemaal leeft😉. Ik zie veel leven, veel herten, flinke jongens overigens, vogels, eekhoorns, een soort van combinatie tussen een fret en marmot en zelfs forellen. Gelukkig niets wat mij wil aanvallen.

      Richting de avond als ik maar in hoogte blijf winnen en de zon aan hoogte inlevert wordt het steeds aangenamer lopen. Ik loop door tot 20:00, dan vind ik het mooi geweest, er is een riviertje nabij en ik heb wat beschutting van enkele bomen. Helemaal goed.

      👋👋
      Leggi altro

    • Tag 325: Zias bis Bernalillo

      28 gennaio, Stati Uniti ⋅ ☀️ 13 °C

      Eine unruhige, vom Autolärm erfüllte Nacht später fahren wir weiter.
      Jetzt geht es hauptsächlich nur noch bergab. Der Zaun verläuft weiterhin auf beiden Seiten der Straße. Die Landschaft wird durch dornige Büsche, Felsen und rötliche Streifen in den Hügeln bestimmt, die diese durchziehen.
      Bald lassen wir auch dieses Reservat hinter uns und folgen weiterhin der Straße mit ihrem breiten Seitenstreifen. Nach und nach durchfahren wir noch kleinere Reservate, wie die der Santa Ana und Jemez.

      Die Santa Ana hatten anfangs eine gute Beziehung zu den eingefallenen Spaniern. Über die Jahre übten diese jedoch immer mehr Druck auf die Einheimischen aus, mit dem Ziel diese zu christianisieren. Dies führte zu Revolten und schließlich zur Vertreibung der Spanier. Im 18. Jh wurden ihre Zahlen zusätzlich durch Pocken und weitere Epidemien drastisch reduziert.
      Traditionell lebten auch die Santa Ana vom Jagen und Sammeln. Nachdem sie durch die Spanier die Viehzucht kennenlernten, hatten sie auch diese übernommen. Heute versuchen sie im Einklang zwischen Tradition und Moderne zu leben und umfassen mehr als 800 Mitglieder.
      Die Jemez dagegen umfassen 3400 Personen. Die meisten leben heutzutage in Walatowa (dt. Das ist der Ort).
      Die Jemez Nation war eine der größten und mächtigsten der Pueblos und wurde von vierstöckigen Festungen verteidigt, die meist auf den Mesas verteilt waren. Eine einzige Festung bestand nicht selten aus bis zu 3000 Räumen.
      Die Jemez teilten das Schicksal der Zias, Santa Ana, Pecos und anderen Pueblos, wurden von den Spaniern unterdrückt und drängten diese schließlich zurück. Dies war in den Vereinigten Staaten das erste und einzige Mal, dass die Unterdrücker erfolgreich zurückgedrängt wurden.
      1838 wurden dann die benachbarten Pecos in das Gebiet der Jemez aufgenommen, da diese immer weiter von den Spaniern und Comanchen (die unter anderem von den Franzosen Waffen bekamen) aus ihrem Gebiet vertrieben wurden. Dadurch wurden die beiden Kulturen miteinander vermischt.
      Das Reservat hat heute unter anderem 2 Lt. Governors. Der 2. Lt. Governor ist gleichzeitig auch 1. Lt. Governor der Pecos, womit die Pecos auch in der Regierung vertreten sind.

      Mittagspause machen wir neben der Straße, um dem Lärm der dröhnenden Motoren zu entgehen. Zwar ist diese Straße nicht allzu schlimm befahren, doch kann jeder LKW der Lautstärke nach jeweils mindestens wie zwei europäische gezählt werden.
      Wir sind noch nicht ganz mit dem Mittagessen fertig, als Jeff angeradelt kommt. Er wird heute unser Host sein und ist uns deshalb mit dem Rad entgegen gekommen. Er wirkt ein wenig aufgeregt. Wie wir erfahren sind wir seine ersten wirklichen WarmShowers-Gäste, mit den anderen hat das Timing nie geklappt.
      Wir unterhalten uns kurz und machen uns dann auf den gemeinsamen Weg zu seinem Haus. Voller Energie und mit deutlich weniger Gepäck radelt er zügig voran und wir müssen schauen, dass wir dran bleiben.
      Durch unseren heimischen Guide kommen wir bald von der befahreneren Hauptstraße ab und fahren durch einige neuere Wohngebiete. Alle Häuser hier wurden im Stil der Pueblos gebaut, sodass sie aussehen als seien sie aus Lehm. Alle Kanten sind abgerundet und die Farben reichen von braun bis grau.
      Auch Jeffs Haus und die umliegenden Häuser wurden nach dem selben Stil gebaut.
      Wir stellen die Räder in der Garage ab und betreten das geräumige Haus.
      Jeffs Freundin bietet uns direkt etwas kaltes zu trinken an.
      Dann gehen wir nacheinander Duschen, um die Spuren der letzten Tage abzuwaschen. Da nun auch Lukas' Regenjacke ein bisschen Probleme macht und wir ansonsten noch ein bisschen was besorgen wollen, fahren wir danach mit Jeff zum Walmart. Dass wir erst nach fünf Bundesstaaten das erste Mal einen Walmart besuchen, hätten wir auch nicht gedacht. Und dann ist es gleich ein Walmart Supercenter! In jedem Walmart gibt es unter anderem Nahrungsmittel, Kleidung, eine Apotheke und Pflegeprodukte. In einem Supercenter gibt es je nach Region, Fahrräder, Autoreifen, alle mögliche Elektronik von Kaffeemaschinen bis Fernseher und meistens auch Campingausrüstung wie Gaskartuschen für unseren Kocher.
      Als wir alles besorgt haben geht es weiter zu Jeffs Restaurant und Bar mit eigener Brauerei. Gemeinsam mit einem anderen leitet er diese und ein paar andere Unternehmen, unter anderem auch ein Unternehmen das altes Küchenöl (wie aus Friteusen) bei den Restaurants abholt und zu den Recyclinghöfen transportiert.
      Wir probieren Verschiedenes von der Karte und Lukas bekommt in Schnapsgläsern sieben kleine Proben von verschiedenem Bier, das sie hier selbst herstellen. Wer könnte besser zu Rate gezogen werden als ein Deutscher!
      Als kleine Story dazu erzählt uns Jeff, dass das Bier aus einem seiner ehemaligen Brauereien zwar vielleicht noch nicht von vielen getrunken, doch zumindest schon oft gesehen wurde. Denn in der weltberühmten Serie "Breaking Bad" kommt auch sein Bier häufiger vor.
      Wir verbringen einen schönen Abend gemeinsam im Restaurant und fahren dann wieder zu Jeff nach Hause.
      Leggi altro

    • Giorno 33

      Camp #17 - Coronado camp (Albuquerque)

      1 ottobre 2022, Stati Uniti ⋅ ☀️ 25 °C

      We've pulled in here for a couple of nights to go to the international balloon fiesta.
      Tonight we're going to attempt sleeping with the tent half down so we can pack up quicker and easier in the morning (like pre-4am) to get there for the sunrise.
      Another couple of night's camping along the river Rio Grande.
      Also a good little spot to allow me to undertake some drone repairs. I went to fly the drone in White Sands and it wouldn't fly due to a faulty fan. So I bought some screwdrivers, took it apart and hopefully it'll work when I next want to use it 🤞
      Leggi altro

    • Tag 323: Schneegestöber bis Jicarillas

      26 gennaio, Stati Uniti ⋅ ⛅ 4 °C

      Es klingt nach Regen, der sanft auf das Zelt fällt. Als Lukas allerdings nachts kurz nach draußen geht und den zentimeterhohen Schnee vom Zelt herunter wischt, merke ich, dass es wohl doch kein Regen war. Alles um uns herum ist wieder einmal weiß und über der Umgebung hängt dichter Nebel. Durch die Sonne etwas aufgewärmt zu werden können wir dann wohl vergessen, denke ich.
      Der Weg den wir von der Straße abgefahren sind liegt unter einer 10 cm tiefen Schicht begraben und unsere Reifen boren sich tief in diese hinein. Zum Glück ist allerdings die geteerte Straße frei von Schnee und Eis.
      Je weiter der Tag voran schreitet, desto mehr ziehen sich die Wolken zurück und die Sonne kommt zum Vorschein. Damit wird es auch deutlich wärmer und die Sicht klarer.
      Wir fahren in das Gebiet der Jicarilla Apachen hinein und freuen uns auf ein weiteres Reservat, da wir im letzten so viele positive Erfahrungen hatten.
      Die Jicarillas gehören neben den Lipan, Mescaleros (der in Deutschland wohl bekannteste ist Winnetou, wenn auch fiktiv) und vielen anderen Stämmen zu den Apachen. Sie lebten hauptsächlich im Süden Colorados und im Norden New Mexicos als Jäger und Sammler als Halbnomaden. Durch den Kontakt mit den in den Ebenen lebenden Pueblo Indianern lernten sie auch den Anbau von Nahrungsmitteln kennen.
      Das Wort "Jicarilla" stammt aus dem Spanischen und bedeutet "Kleiner Korb", da die Jicarillas damals immer aus kleinen geflochtenen Körben getrunken haben. Die Lipans und Mescaleros nennen sie "Kinya-Inde" (dt. "Volk welches in festen Häusern lebt") und selbst nennen sie sich "Haisndayin" (dt. "Volk das aus der Unterwelt kam"). Die Eigenbezeichnung hat ihren Ursprung in ihrem Glauben. Wie auch die Navajos glauben sie, dass die Urmenschen durch die Erdschicht hindurch gedrungen sind und alle Tiere und Pflanzen, Berge und Flüsse erschaffen haben.
      Die Jicarillas waren hauptsächlich friedliebend und beschäftigten sich mehr mit der Landwirtschaft als Kriegsmachenschaften. Allerdings stießen sie immer häufiger mit den Comanchen und Ute zusammen, die von den Franzosen mit Gewehren ausgestattet wurden und immer weiter in den Süden vorrückten. Zusätzlich wurden sie von Westen her von den vorrückenden Siedlern aus den Ebenen zurück gedrängt und verloren dabei viele Nahrungsgrundlagen. 1887 wurde ihnen dann ihr Reservat zugewiesen. Das allerdings war entgegen den fruchtbareren Ebenen alles andere als das. Zeitgleich breitete sich Tuberkulose aus und der Stamm hatte viele Verluste zu bedauern. Erst Jahre später erhielten sie zusätzlich fruchtbarere Gebiete um sich selbst versorgen zu können.
      Heute umfasst der Stamm noch 2755 Mitglieder, von denen die meisten in Dulce, New Mexico leben. Ihr Geld verdienen viele mit den reichen Öl- und Gasvorkommen des Reservats, Casinos, Tourismus, Ranches und den Holzvorkommen.
      Mit dieser Geschichte im Hinterkopf ist es verständlich, dass nun hier das Reservat so akribisch abgesperrt ist. Überall wo ein Weg ohne Absperrung ins Reservat hinein führt (und das kommt nur ein paar Mal vor) stehen große, nicht zu übersehende Schilder, die klar machen, dass weder jagen, fischen, campen noch betreten ohne Erlaubnis geduldet wird.
      Wir sind wirklich hin und her gerissen. Zum einen suchen wir einen Zeltplatz für die Nacht, der möglichst weit weg von der Straße liegt. Das Land liegt so groß und weit vor uns und wir hätten unendlich viele Möglichkeiten einen perfekten Platz zu finden und es ist weit und breit kein Haus zu sehen. Außerdem wollen wir von den hier vorbeifahrenden LKWs weg, von denen sich jeded anhört als würde ein Düsenjet direkt neben uns abheben.
      Zum anderen haben wir ja erst vor ein paar Tagen gesehen, wie hier leider zu viele nicht die Kulturgüter beschützen und mit der jahrelangen Verdrängung ist es da zusätzlich verständlich, dass die Jicarillas ihr Land schützen wollen.
      Das bedeutet für uns allerdings in nächster Nähe zu den Düsenjets zu schlafen. Naja, immerhin fährt nicht noch der Zug vorbei, der wiederum eher der Lautstärke des Signalhorns eines Schiffs entspricht, allerdings wenn man selbst im Horn sitzt.
      Leggi altro

    Potresti conoscere questo luogo anche con i seguenti nomi:

    Sandoval County, مقاطعة ساندوفال, Сандовал, সান্দোভাল কাউন্টি, Condado de Sandoval, Sandoval konderria, شهرستان سندووال، نیومکزیکو, Comté de Sandoval, Sandoval, okrug, Sandoval megye, Սանդովալ շրջան, Contea di Sandoval, サンドヴァル郡, 샌도벌 군, Sandoval Kūn, Mąʼii Deeshgiizh Bił Hahoodzo, Hrabstwo Sandoval, سانڈووال کاؤنٹی, Comitatul Sandoval, Округ Сандовал, سینڈوول کاؤنٹی، نیو میکسیکو, Quận Sandoval, Condado han Sandoval, 桑多瓦爾縣

    Unisciti a noi:

    FindPenguins per iOSFindPenguins per Android