Bog i Hrvati

Aangekomen in Rovinj is het zowaar droog. We parkeren aan een haventje, vanwaar we zo de oude stad in kunnen lopen. Smalle gezellige straatjes vol winkeltjes leiden je langzaam maar zeker omhoog tot aan het hoogste punt van de stad: de kerk. Onderweg eerst een serieuze lunch, want zo doen ze dat hier: veel lunchen en licht dineren. Hoe dichter bij de kerk, hoe zonniger het wordt, alsof Gospodine (zo noemen ze hem hier) ons aanmoedigt door te blijven klimmen. De kerk valt een beetje tegen maar de zon blijft ook als we weer afdalen lekker schijnen.
Opvallend in Kroatië is hoe goed men Engels spreekt. Zowel de obers als de cassières spreken het stuk voor stuk vloeiend. In Rovinj spreekt men daarnaast ook nog een Italiaans, alle toeristen worden in het Italiaans aangesproken. Niet heel gek, want een stukje naar het Noorden, als je Slovenië oversteekt, ligt Trieste, de Italiaanse stad. Of, als je een beetje doorzwemt, is ook Venetië binnen bereik.Leia mais