Reset search
Brasil de novoBrasil de novo
SatelliteEdit route

Brasil de novo

December 2019 - January 2020
Terug naar Brasil! Read more
  • 23footprints
  • 2countries
  • 26days
  • 118photos
  • 0videos
  • 9.5kkilometers
  • 9.1kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerBrasil de novo
    Day 14

    Dag 13: Uitzicht en relaxen

    December 29, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 26 °C

    Dichtbij ons huisje was ook een mooi uitzichtpunt. Het heet 'Rampa de voo', wat letterlijk betekent als 'Helling van vlucht', of in het engels: 'Flightramp'. Ze doen ook aan zweefvliegen daar. De helling ligt hoog gelegen boven het landschap en bied een geweldig uitzicht. Adembenemend mooi. Ik was er even goed stil van.

    De volgende stop was het oude kerkje uit 1912 dat iets verderop aan het circuit ligt. Dat betekent dat de eerste Italiaanse immigranten deze plek al ontdekt, omarmt en geëerd hebben met de bouw van hun schattige blauw-witte kerkje. Ook daar weer een fantastisch uitzicht over het landschap. De voordeur bleek open zodat we ook even binnen konden kijken naar het interieur.

    Het werd tijd om te gaan lunchen dus wij weer op zoek naar een self-service. We vonden er een die open was op zondag en stampvol zat. Volgens mij doen de restaurants die wel open zijn erg goede zaken op zondag.

    Aan de andere kant van het dorp was nog een uitzichtpunt. Omdat er verder niet veel te doen was in het dorp, zijn we daar ook maar even gaan kijken. Het uitzicht was wat minder spectaculair vergeleken met wat we eerder hadden gezien. Toch blijft het landschap boeiend om naar te kijken. Ook stonden er wat eucalyptusbomen daar, herkenbaar aan de loslatende schors. Het hout van deze boom wordt onder andere gebruikt voor meubels.

    Onderweg naar ons huisje nog wat boodschappen gedaan, zodat we deze avond wel wat te eten zouden hebben in ons huisje. We lunchen hier zwaar, dus diner kunnen we overslaan. In plaats daarvan eten we dan het gewoon wat brood ofzo. En ondertussen kijken we een film op een van de vele filmkanalen.

    Ook zijn we gestopt bij 'Casa de Espumantes' dat ook aan het circuit ligt. Dat is een wijngaard met winkel erbij. We hebben daar het eea geproefd en twee mooie flesjes meegenomen. Omdat er geen conserveringsmiddelen in de wijn zitten is de smaak veel verser, frisser en voller. Echt heel lekker gewoon. De wijn heeft hierdoor wel een houdbaarheidsdatum, dus deze moeten we niet jaren laten rijpen.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 15

    Dag 14: Via een omweg terug

    December 30, 2019 in Brazil ⋅ ⛅ 25 °C

    De laatste dag is aangebroken van ons weekendje weg. Na het ontbijt nemen we nog even de tijd om de tuin te bekijken, daarna pakken we de tassen in, betalen de rekening en gaan we op weg. We gaan via een omweg terugrijden naar Vitória, maar eerst gaan we nog even op zoek naar de cachoeira(waterval) op het circuito.

    De andere dagen waren we de cachoeira nog niet tegengekomen, wat mij een beetje verbaasde. Dus wij op zoek. We vonden het begin van de trail, die er naar toe zou moeten leiden, maar die zag er erg wild uit en stond ons niet aan. We konden ook doorrijden naar de hoofdingang. Daar aangekomen moesten we echter wat betalen om door te mogen rijden. Geld hadden we echter niet meer, omdat de enige (internationale) bank in het dorp mij geen geld wilde geven. De 80m hoge waterval was op zich wel goed te zien vanaf de ingang, dus toch nog kunnen afvinken.

    Met een omweg terug. Het idee was een extra lus te maken in westelijke richting. Dan sloegen we die ene lange zandweg over, hoefden we ook geen tol te betalen en dan kwamen we ook even langs een leuk plaatsje genaamd: Santa Maria de Jétiba. Het welkomstbord van de plaats zei, naast het Portugese 'Bem Vindo', ook 'Koomt gaud an'. Huh, wat is dat nou. Is dat Zuid-Afrikaans ofzo? Geen idee.

    We besloten een koffietje te doen bij een bakkerijtje. Een blonde vrouw hielp ons vriendelijk. Het was mij opgevallen dat veel van de straatnamen wat Duits aandeden (Rua Kurt Karl Kerckhof en Rua Frederico Grulke bijvoorbeeld). Dus ik vraag daar naar en dat klopte. Het dorp is gesticht door Duitse immigranten. Ze vertelde ook dat ze een eigen dialect hebben dat heet: 'pomerano'. Een soort mix van Duits, Pools en Portugees. Dat is in het dorp zelfs de officiële taal, dus vandaar dat welkomstbord. Aha...

    We gaan door. De weg slingert door de bergen langs bossen en weilanden, hier en daar is het echt schilderachtig mooi. We komen opnieuw door Santa Leopoldina. We doen lekker rustig aan en laten veel auto's ons passeren. We schrikken even als ik moet uitwijken voor een hond die besloten had om vlak langs de weg te gaan liggen slapen. Even verder stoppen we en proberen we wat mango's uit een boom te gooien. Dat lukt wel, maar alleen onrijpe. Toen zag Silvania opeens een groot wespennest in de boom hangen. Dat maakte het gooien nogal gevaarlijk, dus gelijk maar gestopt daarmee. Die wespen hier zijn geen lieverdjes.

    Thuis aangekomen besluiten we nog even wat te gaan eten in Villa Capixaba We hadden zin in pizza. Dus wij naar Franguinho Batuta. We besluiten gelijk ook eens zo'n 'biertoren'(Torre de chopp) te proberen. Een kleine is anderhalve liter, dat is meer dan genoeg voor ons. Ze stoppen er een koude ijzeren staaf in waardoor je steeds een vers koud biertje voor jezelf kan tappen.

    De pizza portuguesa bleek wel lekker, maar er zat zo verschrikkelijk veel vlees op dat ik er snel vol van zat. Ik kwam maar tot de helft, ook Silvania had nog wat over van haar pizza met tonijn. Vanuit het restaurant zagen we twee mensen op zoek naar blikjes in de afvalcontainer. Die zoeken ze voor het statiegeld. Ik weet niet of ze veel konden vinden, maar we hebben ze de rest van onze pizza maar gegeven. Volgens Silvania zaten ze aan de cachaca (rum), een beetje vlees daarbij is wel lekker.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 16

    Dag 15/16: Ano Novo

    December 31, 2019 in Brazil ⋅ ☀️ 28 °C

    Er waren plannen om Ano Novo (Nieuwjaar) te vieren ergens op een leuke locatie. Echter door verschillende omstandigheden gingen die op het laatste moment niet door. Plan A ging niet door omdat een vriendin onverwachts moest werken en plan B bleek uiteindelijk ook niet haalbaar meer. Veel gedoe, weinig lol. Jammer, maar helaas.

    De familie ging naar hun kerk om daar Ano Novo te vieren. Edimar nam Victor en papa mee naar zijn kerk en mama ging naar haar eigen kerk. Zoals altijd werd ze opgehaald met de auto door de pastor. Wij hadden daar door al het gedoe even geen zin in en zijn thuis gebleven.

    Na een vermoeiende nacht met lawaai van buiten, een luie airco en een jacht op twee irritante kakkerlakken vielen we uiteindelijk pas na 4 uur echt in slaap. Uitgeslapen tot 9 uur, gedoucht, koffie en de auto in.

    Nieuwjaarsdag vieren we aan het zwembad bij Ilma en gezin. Dat is een uurtje rijden verderop in Serra. De weg er naar toe weet ik ongeveer wel, dus rijd ik zonder navigatie. Bij het vliegveld miste ik toch een afslag waardoor het een echte ouderwetse toeristische route werd.

    Bij Ilma waren we de auto amper uit of de churrasco (bbq) werd ons al aangereikt. Ondanks het banaantje en het broodje onderweg had ik ondertussen wel aardig honger, dus dat kwam goed uit. Zoals altijd rijst erbij en farofa. Dat is een soort garnering van tapiocameel. Kruidige kruimeltjes met een heel eigen smaak, alle Brazilianen vinden het heerlijk.

    Daarna lekker wat gezwommen in het zwembad, gerelaxed en gekletst. Heerlijk begin van het nieuwe jaar!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 18

    Dag 17: Strand en stad

    January 2, 2020 in Brazil ⋅ ☁️ 32 °C

    Het begon een beetje te kriebelen dat we nog steeds niet naar het strand waren geweest. We hadden geen afspraken vandaag dus wij de auto in naar Praia de Itaparica, dat is Silvanias favoriete strand hier. Mooi en niet te druk, en ook nog eens goed aan te rijden. Er zijn mooiere stranden, maar die zijn veel drukker en parkeren is daar echt een crime.

    We hadden snel een plekje gevonden bij een van de strandtenten. De tenten hier zetten stoelen met parasols helemaal op het strand. Ik zit dan onder de parasol, Silvania ernaast. Biertje erbij en een portie aipim. Aipim is gefrituurde casavewortel. De smaak lijkt wel wat op van die huisgemaakte patat.

    Er stond nogal een flink briesje op het strand. Het was zelfs zo dat ik voortdurend de neiging had om alles vast te houden, omdat de wind overal aan zat te trekken de hele tijd. Ik kwam daardoor niet echt veel verder in mijn boek. We genoten er wel van, maar na een paar uur hadden we er toch wel genoeg van.

    We hadden bijna de hele middag nog, dus dat leek ons een mooie gelegenheid om de binnenstad van Vitória eens te gaan bekijken. De stad heeft een oud centrum waar zelfs Silvania nog niet eerder was geweest.

    Een van de reden daarvoor is dat het best een stukje rijden is. Om daar te komen reden we eerst langs een paar van de andere stranden en pakten we vervolgens de hoge brug (Terceiro ponte). Vanaf die brug heb je echt een schitterend uitzicht over de zeearm waaraan de stad is gevestigd. Op de foto komt het er niet helemaal uit, maar als je de huizen weg denkt kan je je goed voorstellen dat ontdekkingsreizigers hier wel wat in zagen. Wat een aanblik moeten die glooiende groene bergen zijn geweest.

    Onder aan de brug moesten we tol betalen. Het was maar een paar real, maar we hadden het niet. Pinnen was nog steeds niet gelukt en kon daar ook niet. Na een beetje praten mochten we toch door, maar we mochten maar 4 uur blijven en moesten wel terugkomen. Ons kenteken was geregistreerd.

    Nog een andere reden dat we niet in het oude centrum waren geweest is de ontzettende drukte.
    Het is een oude stad, weinig ruimte voor auto's meer wel veel huizen, winkels en mensen, dus heel druk en chaotisch. Ik vond het heel stressvol om daar te rijden. Amsterdam in het kwadraat.

    Na een korte stop bij de grote cathedraal hebben we de pinautomaat opgezocht. De dichtsbijzijnde was net buiten het centrum bij het busstation. Wij daarheen. Eindelijk was het geld opnemen gelukt. De navigatie leidde ons vervolgens via een andere, hele oude, brug naar de overkant. Een brug zonder betaalpoortjes. Hmm, wat nu? Ik besloot het er maar bij te laten, we zien wel of we er nog wat van horen.

    Onderweg nog twee pizza's meegenomen naar huis. Op die ene portie aipim na hadden we nog niet veel gegeten. De pizzeria die we tegenkwamen had zelfs een houtoven. Ik koos een traditionele Italiaanse pizza met champignons, voor mij geen vlees dit keer.

    Thuis de pizza's gedeeld met de familie, ingelogd op Netflix en samen een filmpje gekeken. De keuze viel op A Máscara, dat is de Brazilliaans nagesynchroniseerde versie van The Mask met Jim Carrey. De ondertiteling heb ik wel even aan gezet, die heb ik nog steeds wel nodig om het te kunnen volgen.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 19

    Dag 18: Tropische regenbui

    January 3, 2020 in Brazil ⋅ ☁️ 28 °C

    Een dagje rust, dus tijd zat om even naar Campo Grande te gaan om te winkelen. We hebben wat verschillende boodschappen op het lijstje staan. Silvania heeft specifieke cremes nodig voor haar haar en die zijn hier wat makkelijker te krijgen dan in Nederland. Ook kijken we naar kleding en bezoeken we een religieus winkeltje met veel mariabeeldjes. Daarna scoren we wat koekjes met gember voor Maria en met nootjes voor Guus.

    Het is warm, broeierig en zweterig weer. Een hoge druk gebied, je voelt dat er regen aan komt. Door de hitte hebben we weinig zin om extra meters te lopen. Dus daarom lunchen we ditmaal bij een andere self-service dan we gewend zijn. Het is er gezelliger, maar het eten haalt het niet bij onze favoriet. Dus volgende keer gewoon weer daar heen.

    Op de weg terug naar de auto begint het wat te druppelen. Het gaat steeds harder. We zijn maar net op tijd bij de auto. Eenmaal binnen begint het te stortbakken niet normaal. Wat een enorme plens regen valt er, echt een tropische regenbui.

    De regen houdt best een tijdje aan en er ontstaan overal nieuwe riviertjes op straat. Het water komt werkelijk overal vandaan: uit straten, van daken en uit tuinen. Zo heb ik het nog nooit meegemaakt. Hier en daar staan regenpijpen dwars op straat gericht en spuit het water hierdoor horizontaal over straat. Wij zaten veilig en droog in onze auto. Ik had er best wel lol in eerlijk gezegd.

    Bij een tunneltje dat onder de snelweg door gaat, wordt de stemming serieuzer. Kunnen we wel verder hier? Ik zet de auto maar even stil om de situatie in te schatten. Er stond al zo'n flinke laag water in de tunnel dat ik besluit het risico maar niet te nemen en om te rijden. Dat betekent de snelweg op en keren bij de volgende afslag, ongeveer 10 minuten. Als ik omgereden ben, en aan de andere kant langs de tunnel rijdt, zie ik dat mannen in pakken het tunneltje afsluiten voor verkeer. Blijkbaar loopt het vaker vol daar.

    Vlakbij huis vinden we weer een spontaan regenzwembad. Het is een lager gelegen gedeelte in de wijk. Daar is de wateroverlast uiteraard het grootst. Er staat een flinke laag water waar we de diepte moeilijk van kunnen inschatten, maar aan de linkerkant van de weg zien we verschillende auto's zich toch succesvol een weg banen door het water. We wachten even tot ze van onze weghelft zijn en dan gaan wij ook het zwembad in. We rijden er doorheen met een rustig maar gestaag tempo. Dat gaat goed en we zijn extra blij dat we een auto gehuurd hebben met een wat hogere wielbasis.

    Thuis aangekomen vinden we Papa en Mama in huis met alle ramen en deuren dicht en alle elektra uitgeschakeld, inclusief licht, tv en ventilator. Beetje vreemd. Het blijken voorzorgsmaatregelen. Vroeger is de bliksem ('lampiano', leuk woord) ooit een keertje dichtbij ingeslagen en dat had nogal indruk gemaakt. Vervolgens zijn er dus bepaalde gewoontes bij onweer ontstaan. Op zich logisch, maar wel even wennen.

    Het had ingeregend en daardoor stond de veranda aardig onder water. Die moest sowieso gedweild worden, wat een aanleiding was om gelijk het hele huis schoon te maken. Daarna nog wat gerelaxt en een filmpje gekeken op Netflix.

    Netflix in Brazilië heeft andere films dan de Nederlandse versie. De keuze viel op de 10 mandamentos, de 10 geboden dus. Dat bleek een mooie Brazilliaanse verfilming van het hele bijbelboek Exodus. Top!

    Oh, toevallig had ik wat verschillende biljetten Brazilliaans geld in mijn portemonnee. Wellicht leuk om even te zien.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 20

    Dag 19: Adventista de Setimo Dia

    January 4, 2020 in Brazil ⋅ 🌧 28 °C

    Vanochtend zijn we op bezoek geweest bij de zevendedagadventisten. Een kerk die veel bezig is met bijbelstudie en geloofsopbouw. Silvania volgt ook een dagelijkse bijbelstudie van deze kerkstroming. We gingen er dus weer even kijken. Vorig jaar zijn we bij de kerk in de wijk Mucuri geweest, nu zijn we naar de kerk in de wijk Vila Capixaba gegaan. Dat is ietsje verderop en tevens de wijk waar Silvania is opgegroeid.

    In de kerk werd opvallend goed gezongen, erg goede voorzangers, wat erg leuk was. Verder viel op dat veel verschillende personen een inbreng hadden in de dienst en bijbelstudie. Halverwege was er ook nog een gedeelte ingeruimd voor groepsgesprekken over het boek Daniël.

    De dienst duurde alles bij elkaar bijna tweeënhalf uur, wat voor mij best lang is. Er was veel afwisseling, maar ik wordt na een tijdje moe van zoveel Brazilliaanse taal achter elkaar. Dat kost me nog veel hersenkracht.

    Na de dienst hebben we ons favoriete self service restaurantje maar weer even opgezocht. Op de terugweg spontaan een bakkie koffie gedaan bij een oude bekende van Silvania, ook in Vila Capixaba.

    De rest van de dag thuis wat rondgehangen met de familie. Gilmar heeft vakantie dus die was er ook weer ff. Volgens mij hebben we nog we even een ijsje gehaald met elkaar, maar verder lekker veel rust gepakt.    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 21

    Dag 20: Barrerito Chopperia

    January 5, 2020 in Brazil ⋅ ⛅ 31 °C

    Na een dagje luieren had Silvania wel zin om even uit te gaan in Campo Grande. Ze had gehoord van een leuk barretje en wilde daar graag gaan kijken. Prima! Wij daarheen. We vonden het snel. Net achter het winkelgebied zijn er wat straten met barretjes en restaurants. Het is er savonds erg levendig en gezellig.

    Chopperia Barrerito. Bij binnenkomst konden we letterlijk niet om de beveiliging heen. We moesten eerst entree betalen om daarna te worden gefouilleerd. Je gaat je bijna onveilig voelen, zoveel aandacht is er voor de veiligheid.

    De Chopperia is een grote kroeg, aangekleed als boerenschuur met veel hout en een soort typische ingangspoort als entree. Het was nog niet erg druk en we vonden een goede plek om te zitten. Uiteraard een biertje besteld en ook maar een portie patat met baconsaus. Die saus had niet gehoeven, maar het stilde de lekkere trek toch wel behoorlijk.

    Het leuke was dat er live muziek was . Het eerstje bandje was samba, dus vrolijke strandmuziek. Het
    tweede bandje sertanejo, dat is meer lokale dansmuziek. Toen kwam iedereen lekker los, dus veel dansen en meedoen. Wij uiteraard ook. Leuk om mee te maken en mee te beleven. Echt een gezellig feestje!

    We gingen wat laat naar huis, het was al na twaalven. Daar aangekomen bleek het huis al geheel afgesloten aan de binnenkant. Tja, dus maar een beetje roepen. Papa dus uit bed getrommeld om de boel te openen. Gelukkig geen probleem, Papa blijft altijd lachen.

    In de slaapkamer hadden we nog even flink last van een lastige vlieg. We kregen hem maar niet te pakken. Half uurtje bezig met dat kreng. Toen kwam er ook nog een andere ongenode gast voorbij (zie foto), die was gelukkig wat makkelijker te verwijderen. Ik heb al die miljoenen pootjes zo het huis uit, in de bosjes gegooid. Welterusten!    Read more

    See translation
  • TravelerBrasil de novo
    Day 23

    Dag 21: Churrasco bij Samara

    January 7, 2020 in Brazil ⋅ ⛅ 33 °C

    Het werd hoog tijd om langs te gaan bij Samara & Felipe. Ze waren het afgelopen jaar weer flink bezig geweest met het bouwen van hun huis en woonden er nu zelfs al. Het huis van Cida, dat er naast staat, schiet ook al aardig op, maar is nog niet bewoonbaar. De andere dochter van Cida, Sara, en haar zoontje Bryan, en Victor gingen ook mee op bezoek. Met een volle auto (6 mensen) dus die kant op. Gelukkig is het niet al te ver rijden.

    Bij aankomst kregen we gelijk een tour langs de twee huisjes om alles te bekijken. Het zag er netjes uit. Ook viel op dat de andere bewoners van de straat ook flink bezig waren geweest. Er waren huizen in verschillende fases van bouw verschenen die er vorig jaar nog niet waren. Het begint echt op een straatje te lijken.

    Het was een bijzondere warme dag. Na enig aandringen trok ik ook een zwembroek aan van Felipe om af te koelen in de waterbak. Normaliter staat dat op het dak voor de warmwatervoorziening, nu staat het op de veranda als zwembad. Je kan ermakkelijk met z'n drieën in zitten. De anderen hadden dat aanbod allang geaccepteerd. Je koelt er heerlijk van af.

    Leven in zulke warmte is een vermoeiende bezigheid. Ik was zo moe dat ik even een tukkie op de bank moest doen. En dat deed me goed. Met vernieuwde energie gelijk op avontuur in de buurt met Victor. We zagen wat mooie mango's hangen in een boom achter het huis. Die moesten er natuurlijk uit, dus wij stenen en takken gooien. Daar waren we best even zoet mee, maar uiteindelijk konden we toch een lekker maaltje mee naar binnen nemen.

    Felipe was ondertussen thuisgekomen na zijn werk in de glasfabriek. Zowel Felipe als Victor zijn Engels aan het leren, dus dat moest gelijk gepraktiseerd worden. Victor krijgt op school les, maar Felipe leert Engels door Engelse boeken te lezen, zoals de biografie van Steve Jobs.

     Wat kan je doen met drie man, juist: voetballen. Dus wij op weg naar het nabijgelegen grasveld. Door de bosjes, via een smal boomstammetje een slootje over, door het hek, en het grasveld op. Nou ja, grasveld, dat is een beetje overdreven. Er was wat gras, er waren groene delen bij, maar het veld was verre van egaal. Overal kuilen en hobbels. Niet echt lekker om op te voetballen, maar een beetje hooghouden en op doel schieten ging prima. Allemaal op blote voeten natuurlijk.

    Bij terugkomst stond Samara al met haar grote zwangere buik achter de bbq. Cida en Sara waren al lekker bezig in de keuken. Silvania hield baby Bryan ondertussen een beetje bezig. Het was een mooie middag. Na een lekkere maaltijd was het tijd weer terug te gaan naar Pa en Ma.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English