Noordereiland

Na een week op een matje met zere armen, nekken en ruggen, trakteren wij onszelf op een carvan. Karin heeft op Rankers Camping NZ Dickson Holiday Park uitgezocht zij verhuuren carvans.
Zoals wel vaker in Nieuw Zeeland beland je soms in de jaren 50-60, zo ook nu.
Schitterend!
Onze carvan is zo'n exemplaar uit de jaren 60. Net als de rest op de camping.
Ondanks dat het oud is is het goed onthouden. De douche is heerlijk en het zwembad ook.
Karin en ik zijn eerst maar gaan zwemmen. Lekker fris. We hebben ook nog ff geoefend met het masker leeg blazen voor de duik van komend weekend. Karin had daar eigenlijk geen zin in maar ik vind het belangrijk voor haar veiligheid. Eenmaal geoefend was ze er toch wel content mee.
Karin is wijn aan het halen en ik ga koken.Okumaya devam et

Vandaag naar Coromandel, bij het ontbijt verteld ons de eigenaar van de camping dat het the worst climbe on the north eiland is. Hij fietst zelf ook dus hij weet waarover hij het heeft.
Vol goede moed vertrekken wij naar Coromandel. De eerste 2 Km gaan vlotjes.
In een bocht staat een man met een busje en aanhanger. Hij wenkt ons op de parkeerplaats. Of wij een lift willen over de top. Graag zeg ik en ik kijk Karin aan die gaat ook acoort.
De tassen gaan in de Van en de fietsen op de aanhanger. Onze lift gever is een gepensioneerde klusjesman die nog wat klussen moet doen om rond te komen. Het een mooi type , verweerd bruin gezicht, grijze baart. Aardige vent. Op de top stopt hij even want er is een mooi uitzicht. Kunnen we even wat foto's maken. Ondertussen stop een bekende van hem en hij zegt kijk ook nog maar even daar boven mooi uitzicht ovrr de baai, kan ik nog even een sigaret roken met mijn maat.
Hij zet ons netjes af bij four square in Coromandel .
Wat een bijzonder aardige ontmoeting alleen daarom zou je niet zelf de berg op fietsen. Maar de klim was inderdaad stijl, lang en gevaarlijk door het drukke verkeer.
Tijdens de koffie worden we uitgenodigd door 2 wegwerkers om bij hun plaats te nemen. Weer een leuk gesprek. Als ze uiteindelijk weg rijden in hun vrachtwagen zwaaien ze nog even naar ons.
Wat een innemend volk die Kiwi's
Aan het einde van de weg ligt onze camping. We nemen plaats op een heuvel met uitzicht over de prachtige baai.
We boeken voor twee nachten. Nadat we lekker gezwommen hadden bedenk ik mij ineens, het vandaag toch maandag? Karin kijkt op haar iphone. Inderdaad. Waarom hebben we dan voor twee nachten geboekt? We hebben morgen de ferry geboekt naar Auckland.
Oeps.
Gelukkig kregen wij het geld terug.
Vanavond nog lekker eten en tot dan lekker luieren.Okumaya devam et

Onze laatste dag in Coromandel voelt ook een beetje als de laatste dag van de vakantie.
Nadat we alles op de fietsen hebben. Ik heb voor het eerst alles gelijk met Karin op de fiets. Fietsen we Coromandel in, wat een leuk plaatsje, hier hadden we langer moeten staan. We wandelen langs leuke winkeltjes. Ik koop een paar mooie oorbellen voor haar.
Na het shoppen een lekkere flat white met carrotcake. Mmmmm.
Nog ff langs de i-site maar die is inimini.
Nog geen fish and chips gehad dat halen we nu in. Ook weer Mmmmm.
Het is tijd om de boot naar Auckland te pakken, nog ff 7 Km op de pedalen. De aanlegsteiger is niet al te breed en de boot niet al te groot. En catamaran.
De aankomst in de haven van Auckland is spectaculair.Okumaya devam et