Wangfujing

De kamers zijn behoorlijk maar de muren gehorig! Vanaf half vijf horen we de buren boven, beneden en naast ons douchen, inpakken en waarschijnlijk vertrekken. Ik lig natuurlijk weer wakker!
Eerst rijen we naar het Tianamenplein waar we het mausoleum van Mao van buiten zien, er staat een redelijke rij aan te schuiven maar ik heb het lijk van Ho Chi Ming gezien en ik weet hoe het gaat, go,go,go!
Het is vooral druk en wij westerlingen zijn ver in de minderheid. Aan de overkant staat het peoples Palais, zeg maar de volksvergaderzaal. Dit grote gebouw is op 9 maanden gebouwd!
I.p.v. ineens naar de verboden stad aan hetzelfde plein rijden we eerst naar de tempel van de hemel.Deze is niet gewijd aan Confusius, Boeddha of het taoisme, maar aan de keizer Yongle.
De ceremonie begon altijd via de zuidpoort, drie dagen moest de kiezer vasten, niet echt zonder eten maar plat en smaakloos. Hij moest diep buigen op zijn knieën een kauw tauw. Na aankleding in een speciaal paleis ging hij naar het altaar of sacrificy waarin zij het middelpunt van de aarde verbeelden. Er werden 2 kalfjes levend in het vuur geworpen als offer aan de hemel.
Daarna ging hij eten en liep hij over naar de hall of prayer for goed harvest en er werden dieren losgelaten en de eerste die er over liep werd weer geofferd als zijnd de dapperste.
De dag had toen maar 12 u maar wel van 120' het blijft hetzelfde maar anders uitgedrukt.
Op wandel in het park stoten we op een verzamelplaats van mensen met voor zich een brief of drukwerk op de grond, ze worden niet graag gefotografeerd en dat zijn we niet gewoon hier in China.
Bij navraag aan Jacques blijken het een dating-evenement of huwelijksmarkt te zijn. Deze worden niet bezocht door de trouwlustige jongeren maar door hun ouders. Ook de aanbiedingen gebeuren door de ouders of grootouders, de jongeren zelf hebben geen tijd hiervoor. Bij interesse wordt er een foto getoont op smartphone van de zoekende en zo wordt er een afspraak gemaakt, alle gegevens staan op de brieven die er al liggen, sommige al jaren als je het mij vraagt.
We krijgen vrij veel tijd om de tempel en het park te bezichtigen vóór we gaan lunchen. Ons laatste Chinese maaltijd, ik had geen honger maar zoals ons ma vroeger zei: je moet eten tegen de honger die komt!
Dan de bus op voor de verboden stad, of het eigenlijke Tianamen, we gaan in de namiddag dan is het volgens Jacques minder druk. De Chinese toeristen doen de verboden stad in de voormiddag en rijden dan naar de Chinese muur in de namiddag, en daarom veel dichterbij dan wij deden.
In de verboden stad zijn 999,5 kamers, je mag niet meer hebben dan de goden. Maar een Chinees noemt een kamer een plaats met 4 palen er hoefde geen muren rond te staan.
Er zijn 5 toegangspoorten waarvan alleen de middelste voor de keizer. Ook vijf bruggen naar de vijf wijsheden van Confusius.
Eens de eerste binnenkoer binnen staan er potten voor wierook omdat er niet te veel inkijk zou zijn. Er is ook geen schaduw op het plein, men stond uren naar de keizer te luisteren en als er ene zou bewegen dan zie je dat direct aan de schaduw en rondom rond stonden scherpschutters die iedereen in 't oog hielden. En nu is het 32° dus stilstaan is niet te doen!
Er staat een kraanvogel voor lang leven en een draak die op een schildpad lijkt, de draak voor de keizer en de schildpad een lang leven. De drie samen willen zeggen 'lang leve de keizer'.
De beeldjes op de daken zijn beschermers, hoe meer beschermers hoe belangrijker de persoon.
Het middelste gebouw is de kleedkamer, en erachter de repetitieruimte. En het keizerlijk examen werd hier gehouden.
Dan verlaten we het werkgeheugen en begint het privegedeelte. De keizer en de keizerin hadden ieder hun eigen paleis. De keizer had verschillende concubines, de keizerin moet dit maar tolereren. Soms werd een kind van een concubine zelfs keizer. Al ze te oud werden dan gingen ze naar een soort gevangenis achterin de verboden stad omdat zij zeker geen man meer zouden hebben.
De totale oppervlakte is in de eeuwen niet veranderd, er werden wel gebouwen afgebroken en nieuwe heropgebouwd.
We bezoeken het huis van de keizerin moeder Cho chi. Het enige dat nog van binnen te zien is. De grote vaten zijn eigenlijk brandblussers, er brandt in de winter altijd vuur onder omdat je met ijs geen brand kan blussen.
We bezoeken tenslotte de plaats van de concubines, zij woonden met twee bijeen. Ze hielden zich bezig met handwerken en babbelen. Zij werden over heel China gekozen door bedienden en moesten ongeveer dezelfde lichaamsbouw hebben, gemiddeld waren zij 13 jaar, als ze geronseld werden. Als hij zin had naar de concubine dan koos de keizer er een uit via een pot met stokjes met de namen van de concubines, de eunuch zette een rode lantaarn voor de deur van de gekozen concubine, ze werd gebaadt en volledig geschoren en naakt ging ze naar de keizer zijn bed hij had 40' om zich met de concubine bezig te houden onder toezicht van de eunuch. Maar sommige meer viriele keizers hadden meerdere concubines op één avond.
Arme landbouwers met meerdere zonen konden deze kandidaat laten stellen als eunuch, zij werden op jonge leeftijd gecastreerd van hun drie delen, penis en de twee teelballen. Deze werden afgehakt en gemummificeerd omdat zij geloven in reïncarnatie en men wou in het volgende leven wel terug volledig zijn.
De bedienden woonden in de hutons die buiten rond de verboden stad liggen.
Hutongs zijn huisjes in grijze baksteen met doorgaans maar één verdieping gebouwd rond een binnenplaats met een boom in het midden. (Meer uitleg bij de weetjes!)
En eens we Tianamen, de verboden stad, verlaten rijden we langs de nog bestaande hutons naar een shopping mall waar we de laatste souveniertjes kunnen kopen. Onderweg worden de oortjes van het speakersysteem opgehaald.
We worden voor 1,45 u losgelaten tot ergernis van de meeste mannen!
Ik zoek nog een mooie paraplu die zowel voor zon als voor regen kan dienen. Gelukkig had Jacques gezegd dat we sterk moesten afdingen. De vraagprijs op het etiket was 391 yuan, de verkoopster zakte met vraagprijs 'special offer' naar 280 yuan, en ik bood 20 yuan! Onderweg had ik parasols gezien tussen 20 en 30 yuan maar niet zo'n mooie.
Zij zakte naar 120 en ik bleef bij mijn 20, ik maakte aanstalten om door te gaan en ze zakte naar 90 ik ging naar 30 dan zij naar 50 om samen te eindigen op 45 yuan! Goede aankoop zelfs als hij niet zo goed is als bij ons, 't is een mooike!
Terug in de bus rijden we naar een acrobatenshow langs de diplomatenwijk, omdat we maar mondjesmaat vooruitkomen kunnen we de ambassades goed zien, de Belgische ligt in een achteraf straatje en zien we niet.
De acrobatenshow is echt Cirque de soleil, je kan het niet uitleggen je moet het zien, het spectaculairste waren 8 motoren in een bol!
Daarna gingen we eten bij Morel een oud PIVA leerling die in België enkele 3 sterrenrestaurants heeft gehad maar hier een vrouw gevonden heeft. We eten biefstuk uit Mongolië, door Morel zelf gekweekt om zeker onze Belgische kwaliteit te hebben.
Achterin de bus kleden de dames zich om om fris aan tafel te verschijnen.
Daarna is het recht naar de luchthaven om morgen vroeg in België aan te komen.Read more