Soacha

Vandaag was weer een dag voor in de boeken!

We wilden ons wat meer verdiepen in de leefomstandigheden van de armere bevolking, dus boekten we een sociale tour in Ciudad Bolívar via Beyond Colombia. We werden door lokale bevolking begeleid door de wijk. Deze keer 2 super toffe jongens van begin 20 die kneiterhard hun best doen om het patroon van een leven met geweld en criminaliteit te doorbreken.

Allereerst een klein beetje achtergrondinformatie:
Ooit was Bogotá een landbouwgemeenschap. Toen Bogotá werd uitgeroepen tot hoofdstad trad er verstedelijking op. Door de grote toestroom van mensen was er te weinig huisvesting. Er ontstonden sloppenwijken. De sloppenwijken worden bewoond door de armste bevolking. De wijken bestuurden zichzelf en staan bekend om het geweld als gevolg van bendes, maffia en soms de FARC.

Ciudad Bolívar is een sloppenwijk in het zuiden van Bogotá, welke bestaat uit meerdere kleinere wijken.
In 1983 ontstond het Ciudad Bolívar-plan om de groei van de stad te begeleiden. Het wordt pas sinds 1991 lokaal bestuurd.
In 2016 is er een ‘cable car’ aangelegd, een mobiliteitsoplossing voor de inwoners van het gebied.

We gingen naar de wijk Paraíso in Ciudad Bolívar. De Engels sprekende gids kwam ons ophalen bij het hotel. Onderaan de berg, bij de TransMiCable, ontmoetten we Ghesus (met de pet) en Pfilippe (met de krulletjes). Ze kwamen vriendelijk en ietswat verlegen over. Hun kleding was sjofel. Ze spreken geen woord Engels, dus de gids doet voornamelijk het woord.
Terwijl we vanuit de cable car zicht hadden op de daken van de armoedige huisjes vertelden ze over de ontwikkeling van de wijk en over hun doelen in het leven.

De huisjes in de sloppenwijk moesten in opdracht van de regering in specifieke kleuren worden geschilderd. Hier hadden de bewoners geen keuze in. Puur voor het aangezicht (én de toeristen?). Onder de vrolijke kleuren staan ook nog veel treurige huisjes van zelfgefabriceerde stenen. Sommigen waren zelfs nog geknutseld van restafval. Hier viel weinig aan te schilderen.

Ook ‘vlogen’ we over een bejaardentehuis waar de ouderen op het dak met elkaar salsa aan het dansen waren. Geweldig!

Bovenaan de berg stapten we uit de cable car en liepen een kleurrijke wereld in. Overal waar je kijkt geweldig mooie muurschilderingen!

Creativiteit wordt aangesproken om betekenisvol bezig te zijn, op een positieve manier met elkaar te verbinden, te ontsnappen aan de realiteit en trauma’s te verwerken. Daarnaast werken ze door het maken van kunst ook aan een betere toekomst. Ze maken zich klaar om toeristen te ontvangen.

Ook Ghesus en Philippe werken hard om hun leefomstandigheden en toekomstperspectief te verbeteren.
Ghesus produceert muziek; reggaeton en rapp. Philippe is de 3e generatie freestyle dansers. Elke generatie wordt opgeleid om de volgende generatie les te kunnen geven (en ze daarmee van de straat te houden).

Van beiden kregen we een presentatie. Ze waren zó trots! Ze waren nog niet zo ervaren in het begeleiden van Gringo’s (toeristen), maar zodra ze het trucje een beetje door hebben en de Engelse taal wat beter beheersen worden ze vast super toffe tour guides.

Heel toevallig was de Engelstalige gids ook fotograaf en werden we hier en daar geïnstrueerd te poseren voor street art.

Wij rijke toeristen kunnen ons in de armere wijken van Bogotá niet vrij bewegen, dus zelfstandig hadden wij deze trip nooit kunnen doen. We vonden het wel even spannend, maar in het gezelschap van deze locals voelden we ons prima op ons gemak.

Voor Nubia weer een stukje meer verbinding met en inzicht in haar roots.

Mooie mensen
Mooie gesprekken
Mooie herinneringenRead more