North Twin Lake

We rijden vandaag langs de oostkant van de Grand Traverse Lake. Er liggen daar nog een paar Lake-jes naast, al hebben die ook nog een behoorlijke omvang. Terwijl het maar kleine uitsulpseltjes zijn van de grote meren. Sowieso is dat complex van meren rond Chicago enorm. Begreep zelfs dat 25% van het zoet water op aarde in de meren zit rond Chicago en Toronto. En al het water wat wij hier kunnen zien, eindigt uiteindelijk in de Niagara Watervalllen.

Wij rijden uiteindelijk een rondje, eerst om het Torch Lake heen en langs de kust van de Grand Traverse Bay weer terug. Eerste stop is Alden.

We ontbijten bij de “Alden Muffin Inn”. Bij binnenkomst toont een mooie ouderwetse houten counter allerlei lekker muffins achter het glas. Bij het bordje “wait to be seated” wachten Robbie en ik netjes. Erica stiefelt gewoon door. Dan komt Martien Meiland II in actie. Een oudere man met een rosé polo en daarover een roze pullover, linker arm in een L, mannequin-loopje, wijst ons de tafel. Met zangerige stem geeft hij aan gelijk bij ons terug te zijn voor het opnemen van de bestelling . Als Erica en ik even op onze telefoon kijken om te zien waar de ingang van het strand is, stiefelt Martien Meiland II naar onze tafel. Met een schuin hoofd corrigeert hij ons beide, alsof we kleuters zijn. “Niet op de telefoons kijken maar het je mooie dochter praten”,  snauwt hij ons zonder enige vorm van humor toe. Erica probeert nog te verdedigen: we zoeken de ingang van het strand. Oh, da’s makkelijk, zegt hij, gewoon de weg aflopen. Even later komt hij terug met ons ontbijt. Hij informeert waar we vandaan komen (oh internationaal guests gilt hij opgewonden en op hoge toon uit) en waar we logeren. “Traverse City”. Nee hij wil precies weten waar we slapen. Hij woont ook in Traverse City, dus hij wil het weten. Als we de straat noemen begint hij te vertellen: Hij en z’n vrouw (toch nog een verassing) kopen bij ons in de straat telkens huizen op en knappen die tip top op om weer te verkopen…..ahah toch de Amerikaanse Meilandje.

Even verder in de straat zit Alden’s Mill House. De tuin van Mill house is een soort mini attractieparkje met een krokodilletuin, een haunted/spook tuin, een kaboutertuin. Allemaal gemaakt met knullige spulletjes en beeldjes, plastic poppen en boetseerklei. Heel aandoenlijk dat iemand hier toch druk mee is geweest.

De Mill House zelf staat vol met (bijzondere)kruiden. Bij binnenkomst vraagt de eigenaresse gelijk op harde toon “Do you want a tour?” De winkel is net 12 bij 12 meter, dus een “tour” lijkt ons at overdreven. Dus we bedanken. Maar dan ken je mevrouw Millhouse nog niet. Onmiddellijk begint ze in een speedtempo alsnog de winkel uit te leggen en vooral…..hun Millhouse kruidenmix. “It all started with that mix in 1919” en je kunt het overal op doen, zalm, vlees, salade, kip, vis…….ze moest het even kwijt. We lopen haar winkeltje binnen. Na ons stapt de volgende klant binnen: “DO YOU WANT A TOUR!!”…..

We doen even een klein slaapje op het strandje bij het meer in de zon, even voetjes in het glasheldere water….en door.

We rijden nu door het achterland. Prachtig landschap, veel dennenbossen en meertjes. Boerderijtjes, grote huizen en af en toe een trailerparkje. De toon langs de weg wordt toch een beetje grimmiger. Het aantal Trump-aanhangers is hier groot, getuige de bordjes en vlaggen in de tuinen. We rijden langs nogal agressieve spreuken (Red, kleur van de republikeinen, means Remove All Democrats, Socialism =Slavery, Joe belongs in a nursing home, Trump belongs in the White House). Er is zelfs een trailer/caravan die om z’n huis een heuse (build that)wall heeft gebouwd en die vol heeft gehangen met grote vlaggen met afbeelding van Trump z’n hoofd of zijn naam. “Trumpland” staat er op zijn schutting. Ik wil stoppen om een paar foto’s te maken, maar Erica wijst me er fijntjes op dat dat in het land van de pistolen-Paultjes wellicht niet zo’n goed idee is…..heeft ze wel een punt.

Nog drie kwartier door het heuvelland en we komen aan in het schattige Charleroix. Aan de oostkant grenst het plaatsje aan Lake Charlevoix en aan de westkant aan Lake Michigan. Dus het is hier watersport en watersport en watersport en watersport. En daartussen liggen hooguit 10 starten met huizen. We eten een lekker home-made pie met brisket en lam bij Harwood Gold Store and cafe. Heerlijk. Er is in het dorp iemand helemaal los gegaan op het ontwerp van het rieten dak van zijn huis, waardoor het nu op een paddestoel lijkt. Een paar anderen volgde het voorbeeld. En nu kun je je rond laten rijden in een  grote golf-cart voor een unieke paddestoelenwoning-tour. We hebben met maar afgeslagen.

Op de terugrit langs het meer gooien we nog even de schoenen uit op het mooie strand van Maple Bay.

Ons laatste avondmaal in Traverse City is Robbie’s keuze. Ooit een populaire foodtruck (in de tijd dat Robbie hier studeerde) nu een schattig restaurantje aan de rand van het centrum Archie’s. Lekker gebakken, vis, Mac n cheeks met andouille worst en een hamburger met avocado, bacon en een zacht ei. En niet te vergeten de crispie texmex bloemkool als voorafje. Potje bier erbij. Proost op Traverse City….Read more