Yogi in India

Bah, ik lig met kramp in m'n buik op bed. Vandaag een hele lange dag gehad. Ons schema is als volgt:
6.30 - 7.00 shatkarma
7.00 - 8.00 kundalini meditatie en emotional unblocking treatment
8.00 - 9.30 yoga
9.30 - 10.00 ontbijt
10.00 - 11.00 pauze
11.00 - 12.00 anatomie
12.00 - 13.00 filosofie
13.00 - 14.00 lunch
14.00 - 16.00 pauze en studeren
16.00 - 17.30 yoga
17.30 - 18.00 theepauze
18.00 - 19.00 kriya meditatie
19.00 - 20.00 diner
Jemig, geen wonder dat het voelt alsof ik hier al meer dan een week zit. Ik heb nu al ontzettend veel geleerd! En dat terwijl het pas dag 3 van de opleiding is, waarvan de eerste dag niet eens helemaal telt omdat we toen de fireceremony hadden en smiddags naar de markt gingen.
Ik vind het nog lastig om sommige ervaringen onder woorden te brengen. Maar ik denk dat dat ook iets is wat we hier leren, het gaat om de ervaring, de energie, de emoties. En die zijn nou eenmaal niet altijd beschrijfbaar.
Wat betreft emoties kan ik je wel vertellen dat het één grote achtbaan is. Momenten van puur geluk, maar ook momenten van heel groot verdriet. Alle emoties zitten opgeslagen in ons lichaam en door alle oefeningen die onderdeel van de yoga filosofie zijn, komen die weggestopte emoties naar boven.
Lichamelijk is het ook echt pittig. We zitten zowat de hele dag op de grond. Mediteren, eten, luisteren tijdens anatomie en filosofie les, allemaal zittend. Mijn billen, knieën en rug hebben het dus zwaar de verduren. Ook de yoga lessen zijn vrij pittig. Ik denk dat ik thuis kom als een echte fitgirl met spierballen en sixpack ;)
De ervaringen in de meditaties zijn zoals ik eerder beschreef intens. Tintelingen door mijn hele lichaam, stromende energie. De kunst is om me er aan over te geven. Geen weerstand. Dat ging vandaag al wat beter. Maar het blijft lastig. Gedachtes proberen de controle over te nemen. Sommige momenten lukt het om dit los te laten, en dan zweef ik ergens tussen mijn bewustzijn en onderbewustzijn. De grens tussen wakker zijn en slapen. Alsof mijn lichaam één wordt met de lucht om me heen. Haha lekker zweverig dit! Maar wees niet bang, ik blijf ook goed met beide benen op de grond. Al moet ik zeggen dat het wel lastig is om balans te vinden tussen mijn nuchtere wetenschappelijke blik en mijn spirituele ervaringen, om het zo maar even te noemen! Het voelt als een strijd, een gevecht, en dat kost veel energie. Ja, ik voel me op sommige momenten intens verdrietig als ik terug denk aan afgelopen jaar. Aan de jaren waarin ik enorm streng voor mezelf ben geweest. Ik hoop dat ik er rust in kan vinden, zodat ik me weer kan opladen met positieve energie.
Het is zoals verwacht dus niet alleen maar rozengeur en maneschijn, maar iedereen is hier super lief. Het is een fijne groep en Anki en Vipin zorgen goed voor ons! Het voelt als een familie.
Oké toch meer woorden dan ik dacht. Mijn buikpijn is inmiddels weg getrokken dus ik ga een lekker warme douche nemen en dan slapen. Liefs, IrisOkumaya devam et