Japan
Babashitachō

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 5

      Buranken Aasaa burgert zich in

      September 14, 2023 in Japan ⋅ ⛅ 25 °C

      De afgelopen dagen heb ik de universiteitsgebouwen en het stadsdeel Shinjuku verkend. Het hoogtepunt van de uitstapjes naar Shinjuku is meestal het eten, daar valt wel wat over te zeggen! Op mijn eerste dag in Tokio ben ik noedels gaan eten in een kleine onopvallende noedelbar waar ik rustig in mijn eentje kon zitten. Ik ben er de dag nadien nog eens teruggegaan omdat ik de bediening er zo aangenaam vond: de bar wordt door een man in zijn eentje gerund: keuken en bediening. Voor dat tweede bezoek had ik me wat beter voorbereid en kon ik hem begroeten met 'konbanwa' (goedenavond), en bedanken met 'arigato gozaimasu' (heel erg bedankt). Ik voel me een beetje onnozel als ik Japans probeer te spreken, maar ik ga toch mijn best doen om wat bij te leren, want in de meest charmante restaurantjes spreken ze geen Engels. Gisteren heb ik ontdekt dat Japanners meestal niet bedanken wanneer ze goed bediend werden, wel zeggen ze 'gochisousama deshita' om dankbaarheid voor de maaltijd uit te drukken, zowel naar de kok toe als algemenere dankbaarheid dat we goed eten hebben, the more you learn... Wat het eten zelf betreft: de noedels zijn enorm lekker en ook heel goedkoop (3-7 euro), klassieke toppings zijn gekookt varkensvlees, zeewier en een halfgekookt eitje. Groentjes worden niet zo veel geserveerd in de goedkopere bars, dus het zal toch goed zijn als ik af en toe zelf wat groentjes kook :) vandaag waren mijn huisgenoten trouwens heel blij dat ik hen een goeie spaghetti bolognese met veel groentjes heb voorgeschoteld.
      Voor lunch zijn er lekkere dingen te vinden in de vele kleine supermarktjes (o.a. 7-eleven), zoals rijstballen met tonijn of zalm, sandwiches met kip en chilisaus, slaatjes,... ik eet meestal niet veel 's middags door de hitte (30-35 graden), maar dat wordt 's avonds wel gecompenseerd.
      Wat het ontbijt betreft kom ik ook niet te kort. Ik kan hier simpelweg granola met yoghurt eten zoals ik gewoon ben. Als ik mezelf wil verwennen haal ik een 'butter flaky': een boterkoek uit een plastiekske. Klinkt niet geweldig, maar ik vind ze verrassend lekker!
      Naast inburgering in de etenscultuur is mijn verblijfplaats nu ook geregistreerd en ben ik in orde met allerlei verzekeringen. Op al die officiële documenten moet mijn naam in Katakana staan (1 van de 3 Japanse tekensystemen/alfabetten, naast Kanji en Hiragana). Vandaar dus de titel van deze post: in Japan wordt de achternaam eerst geschreven en dan de voornaam: ブランケン (Buranken) アーサー (Aasaa). Wegens beperkt aantal klanken in het Japans, is een lichte omvorming nodig haha, zoals je kan zien.
      In de volgende post maak ik een oplijsting van fun facts, want dat zijn er wat te veel om hier nog onder te zetten :)
      Read more

    • Day 6

      Buranken Aasaa part 2: fun facts

      September 15, 2023 in Japan ⋅ ☁️ 28 °C

      In deze vervolgpost maak ik een lijstje van dingen die me zijn opgevallen de afgelopen week. Sommige al wat interessanter dan andere ;)
      Om te beginnen ga ik even in op hoe Japan omgaat met afval. Dat is redelijk gelijkaardig aan het Belgische systeem, behalve dat PET-flessen en blikjes elk hun eigen zak krijgen, en alle andere dingen die wij in de PMD-zak steken bij het restafval terechtkomen. Restafval wordt hier trouwens burnable/combustible trash genoemd wordt: op zich een goede reminder dat afval niet gewoon 'verdwijnt' nadat het wordt opgehaald. Door PET-flessen en blikjes elk apart te houden is hun recyclage heel efficiënt, maar voor recyclage van alle plastics samen scoren ze echter lager dan België. Vuilbakken op straat vind je nauwelijks, behalve heel af en toe naast een drankautomaat. Toch vind je nauwelijks afval op straat, zelfs in de drukkere buurten. Ik denk dat de meeste mensen hun afval dus bijhouden tot ze weer thuis zijn, en dat stadswerkers regelmatig afval oprapen dat toch op de grond belandt. Op de universiteitscampus zijn er wel vuilbakken.
      Dan wil ik het even hebben over de mode. Je ziet hier vanalles passeren, behalve korte broeken, die worden zelden gedragen door Japanners, zelfs bij 35 graden. Driekwartsbroeken zie je wel af en toe. Ik ben echter niet bereid om mijn korte broeken op te geven, en al zeker niet voor een driekwartsbroek. Waar ik me wel graag aan aanpas is de geen-schoenen regel in de shared house, in plaats daarvan: simpele plastieken sandalen, die je hier overal kan vinden.
      Schooluniformen zijn de norm, en op weekdagen zie je ze vanaf 16u overal. Later op de avond zie je dat emo en goth hier nog steeds sterk leven. "Tokyo hotel" had hun naam goed gekozen.. Verder heb ik de indruk dat er wel wat parallellen te trekken zijn tussen Japanners en Fransen: de gegoede klasse lijkt heel trots op hun 'deftigheid', elegantie, goede manieren... In de winkelcentra zie je ook letterlijk veel Franse merken, met Europeaanse modellen op de reclameposters. In mijn 'shared house' liggen ook veel Franstalige boeken en folders, en mijn vlucht was met Air France, dus er lijkt toch een link te zijn tussen beide landen. Een laatste opvallende kleding-item: wat ik een 'body-cooler' zou noemen: het tegengestelde van een body-warmer. Ze hebben een ventilatortje en vermoedelijk een soort koelingselement, waardoor de vest zich vult met koele lucht. Werkmannen dragen ze zodat ze kunnen blijven werken bij de dagelijkse 35 graden. Misschien iets voor België in de toekomst, als de hittegolven blijven toenemen.
      Andere fun fact: Shinjuku (en misschien zelfs heel Tokyo of Japan: I'll let you know) is enorm toegankelijk voor slechtzienden en blinden. Bijna elk voetpad is voorzien van tegels met ribbels die blinden kunnen voelen met hun voeten en stok. De verkeerslichten geven met gebiep aan wanneer het groen is. Elke dag zie ik ook meerdere blinden personen, precies meer dan in België. Is er zo'n goede infrastructuur omdat er veel blinden zijn? Komen blinden uit andere delen van Tokyo/Japan naar hier omwille van de goede infrastructuur? Misschien kom ik erachter in de volgende weken..
      Ook nog: roken is bijna overal verboden, zelfs op straat in de openbare ruimte. Aan het treinstation moeten rokers zich verzamelen in glazen kooien, het lijkt wel een zoo met als doel public shaming van rokers. Efficiënt, maar wel een beetje erover als je het mij vraagt.
      Tot slot: de hitte blijft de grootste uitdaging. Ik ben volledig afhankelijk van mijn air conditioning. Gisterenavond had ik al een lichte paniek toen ik hem even niet aankreeg toen ik wou gaan slapen. Zelfs met airco is het nog niet ideaal: mijn bed is een hoogslaper, maar de koude lucht blijft onderaan in de kamer hangen, dus het is nog steeds warm 's nachts.. misschien leg ik mijn matras op de grond, of misschien koop ik een ventilator die de koele lucht naar boven blaast, in ieder geval: hopelijk koelt het de komende weken ook buiten wat af.
      Tot de volgende!
      Read more

    • Day 2

      The Day of Eternal Sun

      September 8, 2010 in Japan ⋅ ⛅ 73 °F

      Kim got me to the airport this morning, after a little anxiety-producing congestion on the highway. I got my boarding passes for Denver to San Francisco and San Fran to Tokyo, but for some reason I was not issued a pass from Tokyo to Seoul. Given the time, I figured I would deal with it during my lay-over in San Francisco. That turned out to be a good choice because getting through security was a bear and I got to the gate as they were boarding the final passengers. I got buckled in my seat, waited just moments, and we moved out to the tarmac, where the pilot announced that take-off would to be delayed 43 minutes. My stomach sank, as my connection was already a little short in San Francisco and according to the magazine in my seat pocket, I had to get to the international terminal once I landed in SFO.

      Luckily, I made my plane in San Fran but had to pull an OJ Simpson (running and jumping, not stalking and slicing) to get to the international gate. I was about the last one on the plane (and probably the sweatiest), and the doors were closed soon after I found my seat. Unfortunately, I was unable to get my boarding pass issue resolved but figured it would have to get done in Tokyo. I was fortunate to have the three seats to myself. At some point I fell asleep for a couple of hours, only waking because the drool had run down to my elbow. I've decided long flights are much more tolerable when one can lie down.

      I arrived in Tokyo early. Although I just about rammed into someone going the opposite way on the escalator, as I had forgotten they drive/walk etc on the left side, I had no problems getting to my gate. The friendly agent asked a couple questions, issued my pass and gave me a little bow, which I returned with relief. I have now found the Google wi-fi station, where I’m juicing batteries and checking email. It’s about 11pm Denver time and I’m still feeling spry. It must be the continuous sunshine since 6:30 this morning.

      Tokyo is a nice break, but I still have several hours before I get to Jay’s house in Seoul. Can’t wait to get there and sleep comfortably!
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Babashitachō, Babashitacho, 馬場下町

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android