Around the world

September 2018 - April 2024
Met backpack de wereld over....
Herinneringen maken, culturen ontdekken en avonturen beleven 🌎
Read more
Currently traveling
  • 99footprints
  • 20countries
  • 2,067days
  • 876photos
  • 9videos
  • 99.6kkilometers
  • 56.4kkilometers
  • Day 40

    Yunnan Province

    October 12, 2018 in China ⋅ 🌧 12 °C

    Tien uur, maandagochtend. De dagelijkse lokale markt stroomt vol, mannen kaarten gehurkt op straat, kleine winkeltjes zijn open, oudere mensen maken een wandeling en doen oefeningen, ik laat een kledingstuk repareren op straat en ontbijt daarna met verse noodles en lokale tafelgenoten die nog nooit een foreigner hadden ontmoet. Communicatie met handgebaren en een glimlach. Reizen is heerlijk.

    Het was een relaxte week in de Yunann province, waar we vanuit Kunming zijn verplaatst naar Dali Ancient City en Shaxizhen. Een mix van de stad en bergdorpjes met een andere cultuur en dialect. In dit gebied leven veel etnische minderheden, waaronder de Bai minority.

    Vanuit Kunming vertrokken we per bullet-train met 300 km/u naar Dali. Wie met de trein door China heeft gereisd herkent het vast: in een Chinese trein wordt veel geluid geproduceerd. Het zijn luide praters, altijd geluid aan op de telefoon, reclame in de trein en veel andere prikkels. Na de treinreis op zoek naar de bus zonder nummer. Rondkijken, Chinese tekens vergelijken en met handgebaren checken of we in de juiste richting zitten. Ook een levende Chinese puzzel om op budget kleinere dorpjes te bereiken.

    De dagen in Shaxizhen waren en verademing qua drukte. Shaxi is een charmant historisch plaatsje gelegen tussen bergen, rijstvelden en een rivier. Het leven gaat hier in een rustig tempo. Zo ook wij. Vroeger was dit een centrale plaats in de belangrijke handelsroute met Tibet: 'The Ancient Tea and Horse Caravan Road'. We eten bij lokale eettentjes en struinen door de straten en omgeving. Hoogtepunt is de Shaxi friday market. Uit alle omliggende dorpjes komen Bai people met rieten-mand op de rug naar deze plek om weekinkopen te doen en andere mensen te spreken. Lokale tandarts, advocaat en veel eten zijn allemaal aanwezig. Bijzonder om als enige toeristen doorheen te struinen.

    We zijn inmiddels weer terug in Kunming en vanmiddag reizen we door naar de zuidelijke provincie Hunan. Nog acht dagen voor ons China-visum verloopt en we de oversteek (moeten) maken naar Hongkong, waar de visumplicht niet geldt. Voor vertrek naar Hunan gaat mijn weg zo eerst nog langs mijn favoriete eetplek voor verse Chinese Dumplings om de hoek. Een eet-afscheid van Kunming.

    Geniet van het mooie weer in Nederland!
    Read more

  • Day 45

    Van Zhangjiajie naar Yangshuo

    October 17, 2018 in China ⋅ ⛅ 20 °C

    'Go, go!'
    'What?' ,'Go, go' ..
    'Why?'... 'Go'

    De lokale bus is in Fenghuang gestopt en de buschauffeur spoort ons aan de bus te verlaten. We hebben er een rit van vier uur op zitten en stoppen ruim voor plek waar we verwachten eruit te moeten. Zijn (enige) woorden Engels klinken zo duidelijk dat we maar besluiten uit te stappen. Het einde van de busrit van Zhangjiajie naar Fenghuang. Met backpack vervolgen we lopend onze weg naar het hostel.

    De busrit was een ervaring op zich. Naast ons een Chinese vrouw die regelmatig diep haar keel schraapt en dit in een plastic zakje spuugt. En na een korte pitstop worden we een half uur lang getrakteerd op iemand die door de microfoon houdbare etenswaren verkoopt. Er wordt gretig toegehapt door de Chinese busgangers. Het blijft een bijzonder fenomeen. Dit soort continue prikkels en o.a. de taalbarrière maakt reizen in China op sommige momenten een intense beleving.

    Zhangjiajie was het Unesco Global National Forest park dat we bezochten. We hebben in twee dagen 35 kilometer gehiked en meer dan 2000 hoogtemeters beklommen. De uitdaging werd beloond met fantastische uitzichten. Met meer dan 3000 rotspieken, wilde apen slingerend in bomen (gespot), beekjes, watervallen en 550 boomsoorten is Zhangjiajie een uniek stuk natuur.

    Naast de rotspieken keken we soms ook vol verbazing naar de groepen luidruchtige Chinese toeristen die zonder een hoger besef doen wat ze doen, achter een vlag met versterker aanlopen en natuur zien als attractiepark. Alles georganiseerd. We zuchten, gniffelen, filosoferen en ondergaan het. Het gebeurt in een land met 1.4 miljard inwoners waarvan er steeds meer de mogelijk krijgen om te reizen. Europe watch your back.

    Fenghuang Ancient City bleek een traditioneel en charmant stadje waarvandaan we een dag later per bus naar Yangshuo reisde, zo'n 600 km zuidelijker. De afstanden zijn groot. In volgorde van vervoersmiddelen: taxi -> bus -> bus -> bus -> taxi - zijn we in tien uur naar Yangshuo gereisd.

    Het is momenteel regenachtig -subtropisch klimaat- en hebben dus tijd even rustig aan te doen. Een boek te lezen. Een wandeling te maken, te schrijven, met Chinese steamed buns te ontbijten en het vervolg van de reis te plannen. Ook dat hoort bij onderweg zijn, pas in balans geniet je het meest.
    Read more

  • Day 54

    Afsluiting van China in Hong Kong

    October 26, 2018 in Hong Kong ⋅ ☀️ 26 °C

    Op de vervaldatum van ons China visum wandelden we Hong Kong via een loopbrug binnen. Hong Kong is een speciale administratieve regio, met eigen valuta, douane, grens en een visum is daarom niet nodig.

    Hong Kong....wat een stad! Het waren dagen die we van vroeg tot laat hebben benut. Het is modern, de mensen beleefd, er is een prachtige skyline, uitzichten omgeven door water en mengeling van culturen en expats. 7.3 miljoen inwoners. Het Westerse Azië, niet te vergelijken met mainland China. Je kan hier alle kanten op. Invloeden van Londen en New-York, hip, groots, authentiek maar ook weer de kneuterigheid van Azië. Luxe kantoorgebouwen die met bamboe-steigers worden gerenoveerd. Dat soort mixen.

    Interessant om te merken hoe snel je na anderhalve maand wat primitiever reizen weer aanpast naar een moderne omgeving waar consumeren centraal staat. En hoe sterk je geconditioneerd bent om, als de gelegenheid zich voordoet, hieraan mee te willen doen. Kijk naar Utrecht Hoog Catherijne op een zaterdagmiddag. Het draait in Hong Kong om consumeren, geld verdienen en uitgeven. Ook te zien aan de buikjes op straat - iets wat je in mainland China buiten de steden amper ziet.

    Genoten van de stad, de vibe en het street-food......dim sum, curry fish balls, siu mai, rice noodle rolls...

    In Hong Kong hadden we ook een paar korte nachten i.v.m een snurkende Chinees in het stapelbed en een hard rammelende airco. Oordoppen zijn hier niet tegen bestand, de wisseltruc naar een ander bed bleek de oplossing. En op de dag van vertrek ervaarde ik een geval 'Chinese miscommunicatie' bij de Bank of China. Na de aanvraag van $8000 HK dollars in cash, om later te kunnen wisselen in US $ dollars voor in Myanmar, kwam een jongere (wel) Engels sprekende collega tien minuten bedenkelijk naar mij toe gelopen.

    'Sir, Hello? ...Do you really want a overdraft?'

    'Overdraft? No!'... De collega die mij geholpen had bleek de gevraagde 'Withdraw' vertaald te hebben naar 'Overdraft'. Bij een overdraft wordt het hoogste percentage servicekosten en fee's gerekend. Het volledige bedrag was inmiddels al twee keer van mijn creditcard afgeschreven en hiermee begon het administratieve proces om dit terug te laten draaien, 1 uur voor vertrek naar de airport. Zonder cash, met een dubbele afschrijving, excuses van de bankmedewerker en visitekaartje stond ik weer buiten. De US dollars voor Myanmar hebben we later op de airport verkregen en de actie ligt nu bij ING. In het vliegtuig maar een rood wijntje genomen.

    We verlaten great China, het land van grootsheid, groepen, tradities, organisatie, smartphones, heerlijk eten, intense geluiden, de taalbarrière en controle. Ook het beperkt aantal Westerse toeristen die we in het straatbeeld hebben gezien maakt het anders dan eerdere reizen door Azië. We nemen de indrukken mee en gaan op naar de volgende bestemming: Myanmar.

    Tot slot en ter afsluiting van het grootste land ter wereld.Wist je dat.....:

    - 18% van de wereldbevolking Han-Chinees is;
    - Er een plan ligt om een supercity naast Beijing te bouwen die capaciteit biedt aan 130 miljoen mensen;
    - Het traditionele Chinese vocabulair bestaat uit 50.000 karakters, de gemiddelde Chinees er ongeveer 6000 kent en alles draait om intonatie in de uitspraak;
    - We in de minder ontwikkelde gebieden regelmatig kleuters hebben gezien met een open (split) joggingsbroek. Scheelt luiers en bevordert zindelijkheid. Google op 'Open-crotch pant's voor de visuele weergave;
    - Chinezen vingercombinaties gebruiken om cijfers aan te duiden. Het cijfer 10 is geen tien vingers maar een kruis van twee vingers;
    - Heet water voor veel Chinezen het lievelingsdrankje is, ook in de zomer. De thermosfles en ketels heet water zie je dan ook overal;
    - We Chinezen soms hele tenen knoflook zagen eten, lekker als bijgerecht. Rijst wordt als vulling vaak pas na de maaltijd gegeten;
    - Je in het straatbeeld veelal ouders ziet met één kind. Zichtbaar resultaat van het eenkinder besluit. Door dit besluit neemt de vergrijzing nu zwaar toe en is het voor veel mannen lastig een vrouw te ontmoeten;
    - Sommige oudere Chinezen in steden als Beijing vogels in een kooitje in het park uitlaten;
    - Er in heel China 170 miljoen surveillancecamera's met gezichtsherkenning hangen, een aantal dat de komende drie jaar wordt dit verhoogd naar 570 miljoen;
    - China met het strategische beleidsplan 'Made in China 2025' hard op weg is om de positie in de high-techsector, en wereldeconomie verder te versterken. Innovatie ligt op sommige thema's al voor op Europa en VS;
    - Alle Westerse apps en internet sites geblokkeerd worden en een VPN noodzakelijk is om dit te omzeilen;
    - De Chinese app WeChat volledig geïntegreerd is in het leven van Chinezen. De app heeft een betaalfunctie en combineert de functionaliteiten van oa Twitter, Facebook en WhatsApp in één. Een pinpas zie je nergens en bankrekening is niet nodig. Met WeChat en QR code doe je alles: bestel je vliegtickets, splits je rekeningen, ontgrendel je een stadsfiets, lees je nieuws, zoek je een relatie, doe je online aankopen en kan je je in de toekomst officieel legitimeren. Privacy is van ondergeschikt belang;
    - China eigenlijk te groot en divers is voor zo'n opsommingslijstje, ik in dit land zo'n 1700 foto's genomen, we niet ziek zijn geworden en nu andere culturen gaan verkennen.
    Read more

  • Day 57

    Welcome Myanmar (Birma)

    October 29, 2018 in Myanmar ⋅ ☁️ 31 °C

    Het is fijn om weer in een primitiever land te reizen. Primitiever reizen betekent verwondering en verwondering is voor een reiziger het mooiste wat er is. Myanmar is zo'n land om je te verwonderen.

    Het contrast met China wordt scherper. We ervaren kleuren, diversiteit, kinderen, handeltjes, nieuwsgierigheid, glimlachen en hele vriendelijke mensen. Een land die haar deuren pas een aantal jaar voor toeristen heeft geopend. En een land met nog steeds actuele ethische conflicten en religieus geweld. Deze gebieden zijn voor toeristen niet toegankelijk.

    We starten de reis in Yangon in het zuiden van Myanmar. Met een gevoelstemperatuur van dik 40 graden verkennen we de stad maar is het eigenlijk te warm om veel te doen.

    We bezoeken o.a. de rivier, parken, gaan met de een trein de stad rond en betreden de Schwedagonpagode, die met 50.000 kilo bladgoud één van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld is. De zichtbare aanwezigheid van monniken in het straatbeeld is bijzonder. Zowel jong als oud lopen ze in gewaad én regelmatig ook langs de deuren voor o.a. voedsel.

    In Myanmar is 90% van de bevolking is boeddhist en een derde deel van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Er ziin Invloeden van onder andere India en Groot Brittannië. We ontbijten (uiteraard) elke dag warm en soms met een Indiase thali.

    De Birmese valuta bestaat uit briefjes van o.a. 1.000, 5.000 en 10.000 die we vervolgens omrekenen tot (euro) centen. Een banaan kost omgerekend 0.10 eurocent, verpakt wit broodje in supermarkt: 0.15 eurocent, treinkaartje onbeperkt reizen rond de stad: 0.15 cent en een bord eten 0.85 cent. De 12 uur durende nachtbus van Yangon naar Mandalay voelde met $17 ineens als een hoog bedrag. Hiervoor reis je dan wel first class in een Birmese VIP bus inclusief gordel, dekentje en snacks. Lang slapen is lastig door nachtelijke stops en hobbelige wegen.

    Mandalay was lekker weer, prachtige uitzichten, elke dag een heerlijke thali's als lunch en avondeten, giechelend meiden om mijn lengte, drukke stad, sunset bij de langste houten brug ter wereld.

    Na drie dagen Mandalay reizen we naar Kalaw. Dit is het startpunt van een driedaagse trekking met guide naar het Ine Lake. Maar voor we in Kalaw zijn stappen we vanavond eerst weer in de lokale VIP nachtbus. Om 's nachts ergens rond 4:00 langs de weg te worden afgezet om achterop twee motorbikes onze weg naar het hostel te vervolgen.
    Read more

  • Day 68

    Avonturen in magisch Myanmar

    November 9, 2018 in Myanmar ⋅ ⛅ 23 °C

    Kalaw, het kleine stadje in het noorden van Myanmar was het startpunt van onze meerdaagse trekking met guide. Als je toch naar het Inle Lake gaat, dan niet per bus maar te voet door de mooie heuvelachtige en groene landschappen en remote villages.

    Op de dag van aankomst in Kalaw brachten we in de ochtend eerst een bezoek aan het lokale hospitaal. Daniëlle had al een paar dagen last van een allergische reactie, huiduitslag en dat verergerde in de nacht. Achterop twee motorbikes reden we zo na het ontbijt en in het zonnetje heen en weer. Geen deuren, een handgeschreven patiëntschriftje en een lokale doctor met minimaal Engels in spijkerjasje en op slippertjes. Zoals je je voorstelt ergens in de tropen. Na het toedienen van antistof, zalf en een strip pillen konden we weer gaan. Oorzaak onbekend, de klachten zijn inmiddels verdwenen.

    Een dag later startte onze driedaagse trekking in zomerse warmte en onder leiding van de goedlachse Khun. Khun is guide, opgegroeid in de omgeving, 24 jaar, woont bij zijn schoonmoeder, heeft twee kinderen, is al een aantal jaar getrouwd. Hij is aanstekelijk enthousiast. We wandelen en praten over onze levens, het leven in Myanmar en de verschillen in cultuur en levensstandaarden. Hij loopt de tocht op zijn nieuwe schoenen van 3$, en verslikt zich bijna als hij hoort dat die van ons zo'n 185$ kosten.

    We hiken per dag ongeveer 20 kilometer, 5 - 6 uur over heuvels, langs akkers en rivieren en door modder, rijstvelden en villages en overnachten bij families op de route. Zo ook de tweede nacht: in open schuur, op een matje op een de vliering van de stal, letterlijk boven de koeien. Het zijn villages met paard en houten wagen. Waar ze leven van hun eigen voorzieningen en geen elektriciteit of stromend water is. En dus ook geen tv of internet. Het eten wordt bereidt op een open vuurtje. We integreren zo voor even in een leven dat in Nederland al honderd jaar geleden heeft plaatsgevonden.

    Op de laatste dag komen we op een afdeling een tiental mensen uit het dorp tegen die terugkomen van een ochtendmarkt. Dit is een wandeling van minstens twee uur heen (omlaag, smal en onverhard pad) en dezelfde route terug (omhoog) waarbij ze het aangekochte voedsel met hun hoofd en rug op slippers in de hitte naar boven sjouwen. Af en toe rusten ze even in de schaduw, zingen een liedje of drinken wat. Voor deze mensen een dagtaak, om van te leven en soms boven een paar producten voor wat geld te verkopen. Wat een contrast met het Westen, waar we boodschappen in grote getale online bestellen, tot in de koelkast en per portie laten bezorgen, door een elektrisch karretje op een zelfgekozen tijdstip.

    Na drie dagen hiken worden we per boot over het prachtige het Inle Lake naar het eindpunt gebracht en arriveren we in het guesthouse.

    Daar verblijven we drie dagen en wacht een warme douche. Maken we een prachtige sunset boottocht over het water, eten we heerlijk, verkennen we de omgeving met fietsen en mountainbike, boeken we een nachtbus naar de volgende bestemming, worden we dagelijks om 4:30 gewekt door een haan van de buren, loop ik rond in een klooster en ontdekken we per toeval een Indiaas eettentje aan straat waar we de eerste gasten blijken te zijn en het meest budget eten van de hele reis tot nu toe (0.28 cent per Thali). Op naar Bagan!
    Read more

  • Day 74

    Van Bagan naar Yangon

    November 15, 2018 in Myanmar ⋅ ☀️ 32 °C

    Bagan, het gebied met meer dan 4000 tempels, was onze voorlaatste stop en één van de hoogtepunten van Myanmar. We arriveerden om 5:00 vanuit een koude airco-nachtbus en een vroege check-in bood uitkomst. Voor drie dagen verbleven we in een accommodatie met zwembad (dank pap en mam) en dat was genieten. En omschakelen. De deur werd voor ons opengehouden, hadden we een ontbijt met verse wafels, fruit, dagelijks schoonmaak en door een gratis upgrade een eigen kamer zo groot als een hostel-kamer die we doorgaans met 6 personen delen.

    Eten en drinken deden we op 'budget' buiten de deur en zo was het een interessante combinatie. In de ochtend rustig wakker worden, ontbijten, reisindrukken laten bezinken aan het zwembad en beseffen dat je nog maanden mag reizen is....uniek. Even stilstaan (liggen) en denken aan de kou, het kantoorleven, managementtaal en files in Nederland trouwens ook. Stilstaan creëert ruimte.

    Op e-scooter verkenden we via zanderige weggetjes in het gebied bezochten we de tempels en de zonsopkomst.

    Na de heerlijke dagen zijn we per, uiteraard, nachtbus teruggereisd naar Yangon en checkten we in bij het hostel waar we begonnen. Het hostel waar de eigenaar in de kleine lobby dagelijks bedolven wordt door backpackers met tientallen vragen over te reserveren bustickets, beste reisroutes en reserveringen.

    Myanmar. Een bijzonder en fijn land met ontzettend lieve en gastvrije mensen. Na Mongolië een van onze favoriete bestemmingen tot nu toe.

    De komende periode reizen we 'solo'. Daniëlle reist voor onder andere een Yoga Retreat naar Bali en ik vertrek vanavond vanuit Yangon naar India.

    Groet uit het zonnige Myanmar!
    Read more

  • Day 76

    Stappen door India!

    November 17, 2018 in India ⋅ 🌫 28 °C

    Twee jaar geleden reisde ik voor het eerst door India. Dat maakte indruk en gaf inspiratie. En omdat India zo groot en divers is om maanden doorheen te kunnen reizen heb ik besloten weer te gaan. Zoals Jandaan, een oud collega aan me schreef: 'India heeft je bij de kladden gegrepen'. Zo is dat.

    Als enige Westerling stapte ik vorige week in het vliegtuig naar Calcutta. Dit is ook het leuke aan een reis naar zo'n land, het dompelt je gelijk onder. Calcutta ligt in West Bengalen en is de derde grootste stad van het land en in het verleden een belangrijke stad in Brits-Indië. Een stad met veel straatleven, historie en cultuur.

    'Of India’s big cities, Calcutta offers the greatest journey for the senses. Known as the City of Joy – it’s vivid, hectic, brimming with street life, creativity and the most incredible market.

    De eerste nachten verbleef ik via Couchsurfing bij host Rajib. Hij pikte me om 3:30 in de nacht op, bood me een slaapplek, leidde me rond, gaf me zijn huissleutel, maakte chapati, ontbijt en spraken over onze levens. Na twee dagen namen we afscheid en checkte ik in bij een guesthouse in het centrum. Met vrijheid kan je in India ronddwalen, fotograferen en opgaan in het (straat)leven.

    Calcutta, wat een stad. Het is alsof je continue over een filmset loopt. Er gebeurt altijd wel iets, maar je weet van te voren niet wat er gaat gebeuren. Iedereen is bezig met zijn eigen ding, veelal gericht op eten of geld verdienen om te kunnen eten, in een smeltkroes van geuren, kleuren, religies, spiritualiteit, handeltjes en geluiden. Arm en rijk leeft dicht op elkaar, letterlijk naast elkaar. Bijzonder en bizar tegelijk. Niets is te gek.

    Hand-pulled rickshaws, locale festiviteiten, toeterend verkeer, taxi's, veel en veel eten, mensen langs de weg, op de weg, in de rivier, mensen die aan het bidden zijn, zich op straat wassen, bedelaars, cricket, een bazaar waar ter plekke kippen worden geslacht, de 'Hello sir', chai thee, afval, honden, handeltjes, prachtige gebouwen en Indiase klanken door de speakers. Tijdens het wandelen stond ik ook ineens naast een busje waar, in het rumoer van het straatleven een lichaam met dekentje, versiering en wierook uit werd gedragen. De dood is hier nooit ver weg.

    Grote groepen mensen zorgen dag in en dag uit voor zichzelf om te voorkomen dat ze worden overgeleverd aan de straat. Een klein handeltje en dagelijks een je chai thee en chapati is genoeg. Leven in het moment, het is een kunst. Een wereld die niet gericht is op toeristen en waar je makkelijk contact maakt. Dat maakt het open en puur.

    Calcutta heeft meer dan vier miljoen inwoners maar het centrale gedeelte voelde aan als een een compact chaotisch dorp. De mensen zijn trots op hun stad en de prikkels en tegenstellingen nodigen uit tot meer. Ik heb kilometers gelopen, veel foto's gemaakt, heerlijk gegeten o.a. tikka masala, biryani, shondesh en kati roll. Langs plekken gelopen waar mensen op het spoor en in slums leven. Waar iedere dertig minuten een toeterende trein langs dendert. De Ghats aan de Ganges, de Howrah Bridge, Mother Theresa house, Victoria Memorial bezocht en me laten vervoeren in bomvolle metro's en bussen.

    Reizen door India zet je aan het denken, maakt je nederig in wat voor luxe we leven en is verwonderend en soms frustrerend tegelijk.

    Het is goed om terug te zijn. Incredible India....

    Meer foto's: https://www.flickr.com/gp/157327784@N03/0Kpx93
    Read more

  • Day 83

    Richting het zuiden

    November 24, 2018 in India ⋅ ☀️ 27 °C

    Met een beetje weemoed verlaat ik Calcutta. Gek eigenlijk, maar de chaos van de stad kruipt in je. Fijne dagen gehad en een vlucht wacht op niemand.

    Deze reis wil ik graag meer van de zuidelijke provincies ervaren. Andere gebieden, minder grote steden en andere smaken. Hyderabad is daarvoor een goede hub. Het is een middelgrote stad met grote moslim-populatie, tropisch klimaat en veel historie.

    In Hyderabad werd ik na drie dagen geveld door de bekende Indiase darmklachten, ik vermoed van een Lassi drink. Mijn trein moest ik laten gaan en uitzitten en vooral hydrateren is vaak de beste optie. Gesterkt met medicijnen was ik na twee dagen weer wat aan de betere hand.

    Toevallig was er ook een Amerikaanse arts in het hostel, Mike, een man die al zeven jaar reist, werkt en studeert en tweeënhalf jaar in India verblijft. Hij loopt stage in een nabijgelegen ziekenhuis en ontwikkelt een app voor operaties in het buitenland. Een Uber voor de zorg. Waar een complexe operatie in USA bijvoorbeeld $280.000 kost, en voor veel mensen onbetaalbaar is, kan dat in een high class ziekenhuis in India voor $30.000 worden gedaan. Inclusief vlucht, verzekeringen en hotel. Hij bezoekt de artsen persoonlijk, voert audits uit en wilt zijn concept wereldwijd uitrollen. Je geeft in de app aan wat je diagnose is, voegt eventuele rongenfoto's toe en de app koppelt je aan de beste match. Hij zoekt nog een investeerder voor 7.000.000 USD om een versnelling te bewerkstelligen. Waarom zou je je qua zorg ook laten beperken tot je eigen stad, land of continent als opties in de wereld bereikbaar en beter betaalbaar zijn?

    In Hyderabad staan me vooral de vriendelijke ontmoetingen bij. Tijdens een lunch kom ik in contact met vier mannen die werklunch houden, gerechten voor me bestellen en de rekening bij weggegaan voor me betalen, bij een theewinkel krijg ik bij binnenkomst een dienblad vol zoetigheid. En als ik op weg naar het treinstation haast heb omdat er geen Uber beschikbaar is en ik de drukke straat op schiet om vervoer te zoeken helpen uit het niets twee jonge Indiërs, bellen zelfs even met de Riskja-chauffeur voor de locatie, wachten tot hij arriveert en geven me een schouderklopje als ik weg rijd. Bij het wegrijden overigens nog snel gevolgd door een 'Where you from?'. Geniaal.

    India wordt in de media vaak overschaduwd door negatieve verhalen, Delhi ook vaak genoemd. Dat komt ook zeker voor, maar de paradox is echter dat dit soort bovenstaande ontmoetingen hier continue de boventoon voeren. De Indiër is nieuwsgierig, maakt graag een praatje of drinkt chai zonder er direct geld aan te willen verdienen.

    Na vijf dagen Hyderabad vertrok de nachttrein naar Hampi. Reizen per trein is een belevenis en een heerlijk rustmoment in de chaos van de straat. Je hebt een ligbank in treinstel , dekentje en dut door het geluid van de trein makkelijk in slaap. Ook in de trein weer zo'n ontmoeting, met Radjinees, een man van zestig en construction architect. Uitstekend Engels, zeer vriendelijk, behulpzaam en vertelt van alles over zijn leven en bestemmingen in India. Hij wijst me ook op de afbeelding van een klein brilletje op de buitenkant van elk treinstel, een onderdeel van een campagne om minder afval overal neer te gooien - "Swachh Bharat, Clean India, Mahatma Gandhi".

    Met haren in de wind en open treindeur bekijken we de opkomende zon, drinken chai thee tijdens een stop en geeft me na verlaten van de trein nog tien bananen mee. Die had hij via de conducteur voor me geregeld en werden door iemand afgeleverd op het volgende station. Voor onderweg....

    Op naar Hampi.
    Read more

  • Day 89

    Hampi, Karnataka

    November 30, 2018 in India ⋅ ⛅ 28 °C

    Hampi is een relatief onbekende plek in India, maar misschien wel een van de meest relaxte en bijzondere plekken in dit land. Hier verbleef ik vijf dagen. Een afgelegen gebied in de middle of no-where met tropisch klimaat, palm- en bananenbomen, omgeven door duizenden rotsblokken, ruïnes, lokale remote villages en enorm coole vibe. Het contrast kan bijna niet groter dan de steden hiervoor.

    Om er te komen reisde ik per nachttrein, lokale bus, ferry en scooter over zanderige weggetjes en langs lokale villages.

    In Hampi verblijven backpackers, rotsklimmers, hippies en een combinatie hiervan. Hier gaat het leven net een tandje langzamer en heerst een ontspannen sfeer. Het was een bijzondere week.

    Via couchsurfing verbleef ik op de campground van Rajneesh. Een welvarende Indiër die zijn land met tenten heeft opengesteld voor couchsurfing reizigers over de hele wereld. Hij heeft een plek gecreëerd omgeven door groen, riviertjes, palmbomen, bamboestokken en rotsformaties. Een plek met vogels, slingerden apen door de bomen en schildpadden en krabben in het water. Af en toe komt hij langs en trakteert de mensen die hij host op een avond vol muziek, drinken en eten. Zijn lengte is al uitzonderlijk voor India maar ook zeker zijn voorkomen en houding. Hij is langer dan ik (foto volgt) , geeft een ferme handdruk, heeft een zware stem, elegante snor, draagt een gouden ketting met tijgernagel en door zijn uitstraling voelt alsof je met de keizer dineert. Het was een memorabele avond met hem, zijn staff en de andere couchsurfers.

    De omgeving van Hampi is surrealistisch adembenemend en divers. In het Westen zou dit een populair gereguleerde nationaal park zijn. En hier. Hier zie je de lokale village bevolking, enkele Indiase reizigers, wat hippies en backpackers en loop je alleen over rotsen met adembenemende uitzichten en tempels. Zonder entree of andere commerciële activiteiten.

    De onderstaande filmpjes geven wel een beetje de sfeer, beelden en geluiden bij deze tekst van van de omgeving: https://youtu.be/FlTtuSyTHrI ('Local Hampi song') en https://youtu.be/PDY-AW5BFSo

    Hier drink ik dagelijks uit een kokusnoot, duik ik het lake voor verkoeling, rijd op mijn motorbike door de omgeving, bezoek per mountainbike de ruïnes aan de andere kant van de rivier en bekijk ik dagelijks een prachtige sunset. Het is het goede leven.

    Op de plaats waar ik verblijf ontmoet ik andere couchsurfers die eigenlijk alleen maar minimaal maanden of zelfs jaren reizen en open minded in het leven staan. Niet gecontroleerd het leven leiden, maar leven in het hier en nu en diepgang zoeken. Op deze manier, via couchsurfing verblijven is ook een bevestiging dat reizen niet per definitie duur hoeft te zijn. Het is allemaal mogelijk, als je maar wilt een beetje creatief bent. Ook mijn verblijf was de week in Hampi vrijwel kosteloos via een host van couchsurfing. Na een kleine week ging ieder weer een eigen weg. Travel goes on....

    Ook ik boekte een nachttrein naar de volgende bestemming. Dat betekende dezelfde weg weer terug naar het treinstation. Onderweg lopend naar de ferry krijg ik een lift achterop een scooter. Daarna vanuit de bus naar het station een lift in een rickshaw van een jong Indiaas stel. En als ik even later aan het wachten ben op het station en aan een Indiër naast me vraag of hij nog een lokaal restaurantje weet omdat ik drie uur moet wachten blijkt hij geen Engels te spreken. Prima. Twee minuten later word ik aangetikt en krijg ik ineens zijn telefoon in mijn handen gedrukt. Hij heeft zijn zoon gebeld en die kan het wel even vertalen.

    Zoals Frans in een reactie omschreef: elke foto is een verhaal. Dat is zeker zo en geldt ook voor ontmoetingen.

    De vibe in Hampi zal me nog lang bijblijven...
    Read more

  • Day 100

    100 dagen onderweg! - Mysore en Kerala

    December 11, 2018 in India ⋅ ☀️ 30 °C

    Vanuit Hampi reisde ik per nachttrein naar Mysore. Een overnight treinreis zorgt altijd voor de nodige reflectie en rust. Tien uur in een Indiase trein klinkt oncomfortabel maar het is een mooie ervaring en door het geluid van de rails, de bewegingen en donkere coupe wieg je al snel in slaap. Als je geluk hebt...

    In Mysore verbleef ik in een backpackers commune villa omgebouwd tot hostel. Van camping naar villa. Grote tuin, palmbomen, hoge plafonds, grote keuken, drie balkons, dakterras en rustige omgeving. Niet alle bedden waren bezet en dat maakte de ervaring nog fijner. Alsof je een groot huis deelt met een paar vrienden en een host. Mijn enige kamergenoot stond om 5:00 op voor zijn dagelijkse Yoga course en verder had ik de dorm voor mezelf. Leuke mensen, goede sfeer en veel ruimte. De mogelijkheid tot koken, wierook en kaarsen in de avond en ontbijten met cornflakes in de grote keuken maakte de sfeer huiselijk.

    Twee dagdelen erop uit naar het Mysore Palace, de kleurrijke echte Indiase bazaar en de stad. Verder een ochtendhike op de Chamandri Hill en genoten van de plek. Met de hangmat in de tuin, een boek en dagelijks een ommetje voor wat lokaal eten en een kokusnoot.

    Het zijn ook de momenten waarop je de afweging maakt om ergens langer te blijven of door te reizen, meer te zien. Deze afweging komt steeds vaker naarmate de reis vordert, merk ik. Dit keer een verlenging van twee dagen, maar boekte ook een lokale bus naar Kochi, de hub voor de Kerala province. Beide keuzes zijn verleidelijk, dit keer won het doorreizen. Afscheid nemen van een plek en de mensen is ook steeds een stap uit je in korte termijn gecreëerde comfortzone.

    Kochi lag op negen uur reizen met een Indiase government bus. Een nieuwe ervaring die minder comfortabel was dan de trein. Indiase muziek uit de speakers en een Bollywood movie op de schermen. Kerala heeft geen snelwegen dus op de route veel scherpe bochten, bumpy roads en hoge snelheden. Een die-hard reiservaring, zeker omdat ik nog wel eens last heb van motion sickness. In negen uur reizen stopte de bus vier keer drie minuten. Door het harde rijden, remmen en bochten wilde mijn lichaam die bus uit maar je weet dat je door moet. Mentale training. Na negen uur en midden in de nacht de bestemming bereiken voelde als een bevrijding.

    Kochi is ook een vroegere handelsplaats aan de kust waar ik twee dagen verbleef, rond de boulevard slenterende en Kerala fish curry at met een reiziger die ik eerder had ontmoet. Een heerlijk tropisch klimaat. De eerste keer Indiase kust zien.

    De Indiase Backwaters ontdekte ik vanuit Allepey op budget met lokale Government ferry. 'The Venice of the East’, adembenemend mooi. Drie uur op een boot voor minder dan een dollar door schitterende omgeving met lagunes, meren en palmbomen.

    Vanuit Allepey reisde ik na twee dagen met drie lokale bussen verder naar Varkala. Een van de mooiste stranden in India. Om tot rust te komen. Te ontbijten en lunchen met uitzicht op zee. Te genieten van de zon, warmte, van de reis, een duik in zee te nemen en na te denken over mijn volgende stappen. Het is een totaal andere plaats dan Calcutta maar India is ook hier nooit ver weg. Op het strand lopen schaars geklede Westerlingen versus volledig geklede kleurrijke Hindoes.

    Hoe en waar mijn volgende stappen gaan bepaal ik bijna van dag tot dag. Soms zelf op de dag zelf. Ik heb nog geen vliegticket India uit, de opties zijn open. Ook dat maakt het reizen op dit moment mooi en onvoorspelbaar (...of onvoorstelbaar) . We will see...
    Read more