Sugar Loaf

We gaan vanmiddag een Skydive doen! En niet zomaar één, de hoogste van Nieuw Zeeland! We worden opgehaald in een busje waarmee we naar het vliegveld rijden, hier hijsen we ons in de rode skydive pakken inclusief mutsen en we krijgen zelfs een paar handschoenen mee, boven is het koud! Anika zit als eerst in het vliegtuig en daarna Mike + 2 bang kijkende Chinezen die zometeen als eerste eruit mogen. We stijgen op en meteen hebben we een mooie view van de omgeving, we draaien rondjes totdat we hoog genoeg zijn om boven de wolken uit te komen, en daar zien we Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland op 3,7 km hoog. Maar wij gaan hoger, naar 19.000 feet (5,8 km). Onderweg krijgen we nog een zuurstof masker opgezet, nu wordt het toch echt spannend. De Chinezen kijken naar buiten en krijgen te horen dat ze op 11.000 feet zitten, nog 8.000 te gaan. Aangekomen op het hoogtepunt gaan zij er als eerst uit en kunnen wij nog even wachten. Mike hangt al met z’n voeten naar buiten en vind het lang duren. Dan mogen we eindelijk en zijn we los. De instructeur doet nog even een backflip (salto achterover) in de lucht en dan razen we met 200 km per uur naar beneden, een vrije val van 80 seconden waarbij het uitzicht geweldig is. Aan de ene kant hoge bergen, gletsers en sneeuw, zo’n 10 km de andere kant op zie je de Tasman zee. Deze plek is door de combinatie van gletsjers en zee zo dichtbij elkaar heel uniek. Na 80 seconden vrije val gaat de parachute open bij Mike. Hier vertraagd de instructeur even en geeft aan dat Anika zometeen ergens naar beneden valt. Waar dan? Opeens ziet Mike haar met een noodgang naar beneden komen en de parachute open gaan. Dan zie je pas hoe hard het gaat. Daarna zweven we nog even door de wolken, waar je middenin niets ziet (mysterieus) en mogen we zelf de parachute sturen. Dit is leuker dan vooraf gedacht en gaat ook nog behoorlijk hard met mometen. Met de parachute open duurt het zo’n 4-5 minuten voordat we na een zachte landing (benen omhoog en vooruit, en op je kont) weer heelhuids en een ervaring rijker op de grond staan.

De volgende dag willen we de gletsjers van dichtbij bekijken, maar de gletsjer bij Frans Josef is voor een gedeelte afgesloten vanwege overstromingen. We kunnen tot op 2,5 km komen, dat is best ver en er valt ook weinig te zien. We besluiten om door te rijden naar de Fox gletsjer, deze is beter bereikbaar en we kunnen tot op 300 meter komen. Helaas is de gletsjer helemaal gesmolten. Waar je vroeger nog kon ice hiken (wandelen op de gletsjer met ijs schoenen) is dit nu ingestort en niet meer mogelijk, je kunt alleen nog met een helicopter naar een hoger gedeelte worden gebracht, maar daar hangt een flink prijskaartje aan. Ter illustratie hebben ze een bord neergezet met hoe de gletsjer er 6 jaar geleden bijlag, dit is een flink verschil en het broeikas/opwarming van de aarde effect is niet te missen. Helaas hebben we niet meer een hike naar Lake Matheson gedaan, een van de highlights is het uitzicht op de bergen en gletsjers welke weerspiegeld worden in het meer, maar het is heel erg bewolkt, mistig en het begint zelfs te regenen als we Fox gletsjer aflopen. We besluiten om naar het zonnige zuiden te rijden, lake Wanaka, hier hebben we goede verhalen over gehoord van 2 Franse reizigers onderweg.Leia mais