Nederlandse versie.
Juli 2019.
Read more
  • 34footprints
  • 4countries
  • -days
  • 162photos
  • 0videos
  • -kilometers
  • Tijd om naar huis te gaan

    July 20, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 29 °C

    We kwamen terug in het kamp van Horizon Botswana om onze paarden te overhandigen. Het was een pijnlijk moment, want nu wisten we dat het echt was: tijd om terug naar huis te gaan. Lindy, de stalmanager, gaf een warm welkom terug in het kamp en nodigde ons uit voor de lunch. Eerst hadden we de mogelijkheid om te douchen en wat comfortabelere reiskleding aan te trekken. Het voelde zo raar om terug een jogging aan te trekken voor het vliegtuig. Later tijdens de lunch las Richard ons een prachtig gedicht voor over Afrika uit een van de leesboeken van Horizon, de perfecte afsluiter van de hele week.

    Uiteindelijk wachtte Abraham ons op met het busje. Tijd om afscheid te nemen van iedereen en terug naar huis te gaan. Een van de vrijwilligers Jasmine (een andere Jasmine) kwam met ons mee na haar 2,5 maanden stage in de stallen. Het was emotioneel om te zien hoe Lindy een afscheid moment had georganiseerd met al het personeel met liedjes en knuffels. Laura was er ook om afscheid te nemen. Dag iedereen, dag Botswana, dag diertjes !

    De rit was 5 uur van Botswana Pontdrift naar Zuid-Afrika Johannesburg, maar de tijd verstreek heel snel. We wisselden foto's uit, maakten deze geweldige grappen en verhalen en we gaven onze contactgegevens door. Toen was het tijd om afscheid te nemen van de groep in de luchthaven van Johannesburg en onze eigen weg te gaan. Lara en ik kochten wat cadeaus voor onze ouders en zus, en toen was het tijd om in te stappen in dat vliegtuig richting België. Tot ziens !

    PS: In het vliegtuig van Caïro naar Brussel (12u) werd Lara als arts opgetrommeld. Een van de stewardessen werd ziek en vroeg daarom een arts aan boord. Toen Lara 1,5 jaar geleden afstudeerde als arts, was ze blijkbaar de enige met ietwat ervaring. Alles ging goed, de dame had een lage bloeddruk en moest gaan liggen en wat suiker krijgen. Goed gedaan Lara! We eindigden de reis met een positieve en behulpzame noot. Wieweet krijgen we nu een gratis vlucht terug naar Zuid-Afrika.

    Bedankt Horizon Zuid-Afrika: Owen, Bianca (gidsen), Bryan (chef) en Abraham.
    Bedankt Horizon Botswana: Mpho, Mmushi (gidsen), Lindy en Laura (stalmanagers) en het hele team van keukenpersoneel en helpende handen.

    Bedankt iedereen, we zullen dit voor altijd koesteren.
    Read more

  • Dag 9 - Laatste ochtendrit

    July 20, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 11 °C

    Daar was het dan: De laatste keer opstaan in onze prachtige loge in Botswana. Mpho maakte ons opnieuw wakker om 6 uur met verse thee, maar het was echt moeilijk om uit onze bedden te geraken. Kunnen we hier niet voor altijd blijven en non-stop genieten van dit moment? Helaas, tijd om onze koffers in te pakken, aan te kleden voor paardrijden en een nieuw heerlijk ontbijt.

    Vandaag moesten we pas rond 10.30 uur terug zijn in het horizonkamp, wat ons een goede rit gaf als we om 7 uur zouden beginnen. Je zou denken: wat kun je nog zien voor die ochtendrit, we hebben al alles gezien? Niets minder was waar: we zagen onze vrienden de giraffen weer en ervaarden twee ongelofelijke verhalen met olifanten en galopperende zebra's !

    Het verhaal met de jonge olifant begon vrij snel nadat we vertrokken met de paarden uit het kamp. We kwamen een jonge olifant tegen die ons wou aanvallen, en in tegenstelling tot de vorige keer, leek Mpho moeite te hebben om hem weg te jagen. Hij leek altijd naar ons terug te komen en negeerde zijn signalen (handen klappen en fluiten). We zagen de volwassenen vanaf de andere kant van de heuvel naderen, dus Mpho wist dat het niet de veiligste plek was voor de groep. Zoals uitgelegd, mag je een jonge olifant echter nooit van je laten winnen als hij wil aanvallen. Ze mogen dat nooit leren als goed gedrag tegenover mensen. Dus Mpho bleef volhouden en slaagde er eindelijk in hem weg te jagen door heel dicht naar het dier zelf te gaan, terwijl de groep naar een veiliger plek kon worden geleid via Mmushi. Wat een geweldig moment om te ervaren tijdens onze laatste rit!

    Toen we bijna terug aankwamen in het kamp, hadden we nog een geweldig moment. Plots werd een groep zebra's bang gemaakt door onze galop, dus renden ze allemaal weg, maar ironisch genoeg liepen ze onze richting uit. Het was een geweldige groepsformatie met hun prachtige strepen. We kruisten elkaars pad en ze galoppeerde even met ons mee, bijna perfect gesynchroniseerd. Even voelde ik me in een soort droom verblijven, met strepen, paarden en prachtig zonlicht. Het was de perfecte afsluiter van onze laatste rit. Bedankt Botswana, bedankt Hitachi mijn paard, bedankt Mpho en Mmushi !!
    Read more

  • Laatste avond – Mashatu Tree Camp

    July 19, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 28 °C

    Om 15.00 uur verzamelden we ons allemaal rond de jeeps met Mpho en Mmushi. Ze zouden ons samen naar het Mashatu Tree Camp brengen voor een laatste zonsondergang in Botswana. De rit zou 1 uur duren, maar het voelde niet zo lang omdat we door de jungle reden om nog meer dieren te spotten. Op een vreemde manier bewijst dit hoe relatief tijd kan zijn.

    En zo kwamen we aan in het kamp na een hobbelige rit en zagen we een verbazingwekkend nieuwe boomhut. Het dak en de muren waren nog niet klaar, maar we konden al naar boven klimmen om het van dichtbij te bekijken. Het was prachtig! Het was gebouwd vlak naast de rivieroever, een perfecte plek om veel dieren te zien en ze bewonderen met een zonsondergang en drankjes.

    Maar eerst tijd voor onze wandelsafari. Mpho pakte zijn geweer mee en liep voorop in de groep. We kwamen interessante elementen tegen, zoals modder op de bomen van de olifant. Ze nemen meestal een modderbad in de rivier en schrobben het vervolgens af met behulp van de bomen, zodat alleen een dunne laag op hun huid achterblijft. Mpho legde uit dat het als een natuurlijke zonbeschermer fungeert.

    We zagen ook de Marula boom, de nationale boom van Botswana. Ongeveer alles van deze boom kan worden gebruikt: (1) de vrucht voor wijn, sap, bakolie of zelfs cosmetische olie mee te maken, (2) de takken voor hekkens, en (3) de bladeren als medicijn maar ook om als eetbare oogst van de rupsen en larven die erop zitten. Deze rupsen worden ingeblikt en verkocht op de voedselmarkt in Botswana. Deze boom betekent veel voor de mensen uit Botswana, daarom wordt het de nationale boom genoemd.

    We bleven verder wandelen om de krokodil van dit gebied op te sporen. Mpho wist zeker dat hij in de buurt zou zijn, dus liep hij voorop met zijn geweer. We kwamen aan bij een kleine vijver met weinig water en daar zagen we het dan: een enorme krokodil ! Mpho vroeg ons om echt stil te zijn zodat we het dier van dichterbij konden benaderen, want de kleinste misstap door iemand op een tak kon het dier al wegjagen in het water. Het voelde heel onnatuurlijk om stap voor stap dichterbij een krokodil te komen, maar we vertrouwden op Mpho om ons te beschermen. Zo waren we in staat om wel héél dichtbij de krokodil te komen en een aantal prachtige foto's te maken. Mpho zei zelfs dat we mochten gaan zitten en poseren, omdat het dier sliep. We moesten ons gewoon rustig houden, anders liep het dier weg. Wat een geweldig gevoel !

    We wandelden terug naar de boomhut om van de zonsondergang te genieten met wat drankjes en gesprekken. Het was een geweldig moment om dieren te proberen spotten kijkende over deze rivieroever. Nu terug naar huis met een jeep rit in de duisternis. Mmushi hielp ons dieren te spotten met behulp van zijn enorme zaklamp, zodat we toch enkele dus giraffen, antilopen en jakhalzen zagen.

    Bij aankomst terug in het kamp was het tijd voor ons laatste avondmaal. Jess voelde zich niet lekker, dus ging ze vroeg naar bed. Af en toe heeft ze wat last van hoofdpijn, dus we gaven haar de rust die ze nodig heeft. Toch genoot de groep van de laatste maaltijd met geweldige verhalen om te delen. Tijd om naar bed te gaan en nieuwe dromen te maken over deze geweldige reis. Welterusten Botswana!
    Read more

  • Dag 8 - Ochtendrit met sprongen

    July 19, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 9 °C

    Weer een prachtige dag in Botswana! Terug op het paard om 07.00 uur na ons heerlijke ontbijt, tijd voor nieuw avontuur. Vandaag zouden we een langere ochtendrit maken, omdat we 's middags een wandelsafari zouden doen. Hier gaan we dan weer !

    Voor onze ochtendrit nam Mpho ons mee naar een “eventing” gebied met natuurlijke obstakels zoals bomen en struiken. Alle ruiters die wat sprongen wilden wagen, konden Mpho volgen. Degenen die niet wouden, konden bij Mmushi blijven. Mijn zus nam een aantal sprongen, maar zelf ben ik dressuurruiter dus geniet niet van het springen en zag dit als een ideale opportuniteit om foto’s te nemen voor de groep. Jasmine haar witte paard was vroeger een springpaard, dus het paard was erg opgewonden om te springen. Heerlijk om te zien!

    We eindigden de rit met een wandeling op een menselijk gemaakte dam van zand en aarde. Deze dam is gemaakt om te voorkomen dat het volledige gebied volledig met water overstroomt en zich beperkt tot bepaalde gebieden, waardoor bekkens ontstaan. We zagen zelfs een enorm slakkenhuis dat de aanwezigheid van continu water in dit gebied bewees. Het was zo groot als mijn hand, ongezien! Ik vroeg Mpho of ik het slakkenhuisje kon houden, maar in Botswana luidt het gezegde: "Je voetafdrukken in het zand zullen de enige overblijfselen zijn". Dus ik legde het slakkenhuisje terug en nam een laatste goede foto ter herinnering. Terug naar het kamp nu voor de lunch, mmm!
    Read more

  • Zonsondergang in Botswana

    July 18, 2019 in Botswana ⋅ 🌙 19 °C

    Voordat we terugkeerden naar het kamp, reden Kenosi en Edward ons naar de toppen van een heuvel om met de hele groep van een prachtige zonsondergang te genieten. Kenosi was de omgeving aan het spotten voordat we de jeep konden verlaten om vrij rond te lopen. Ze hadden een mooie tafel met drankjes en snacks voor ons klaargemaakt en we hebben allemaal heerlijk samen genoten. We hebben wat groepsfoto's gemaakt en goed gelachen. Het was geweldig.

    Tijd om terug naar huis te rijden. Op de terugrit zagen we zelfs een wilde kat en twee stekelvarkens in de duisternis dankzij de zaklamp van Edward. Deze dieren waren zeer zeldzaam om te zien, dus ook hier waren we erg gezegend om ze te zien.

    En zo eindigde de dag met een heerlijk diner in het kamp, waarbij we de verhalen met veel enthousiasme vertelden aan Mpho en Mmushi. We kunnen deze geweldige reis nog steeds niet geloven en we zijn zo gelukkig. Tijd om te dromen en te genieten van de geluiden van de jungle. Welterusten Botswana!
    Read more

  • Namiddagrit – Jeepsafari

    July 18, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 25 °C

    Tijd voor een toffe namiddag Jeepsafari met de gidsen Kenosi en Edward. We hebben goed gelachen om Kenosi zijn naam – aangezien je dit kan spellen als “Can not see” (kan niet zien). De energielevels waren alvast perfect om de rit te starten.

    We vertrokken met de jeep allemaal samen in één wagen met 10 in totaal (inclusief de gidsen). We konden niet geloven hoe sterk deze auto was. Deze jeep was de absolute definitie van een 4-wiel aandrijven auto, rijdend door struiken, klimmend door rivieroevers en zelfs enkele keren volledige struiken omverrijden indien we extra dichtbij moesten komen.

    De middag begon perfect toen we onmiddellijk al een eerste horde olifanten tegenkwamen op slechts 200 meter net buiten het kamp. We konden zo dichtbij komen met de jeep, het was ongelooflijk! Kenosi legde uit dat de dieren minder bang zijn voor de jeep dan paarden, omdat de jeep een statisch geheel is. Kenosi zette de motor uit zodat we prachtige foto's konden maken en van dit moment genieten. We zagen zowel jonge olifanten, moeders en vaders, maar ook kleine baby's. Zo schattig !

    Vervolgens schakelden we over naar het opsporen van de katachtigen. Het was niet zo eenvoudig om leeuwen, luipaarden van cheeta’s zomaar te vinden in dit grote gebied. Gelukkig was Kenosi zeer ervaren en had hij goed contact met de andere gidsen via zijn walkietalkie. En dan was het zover. Na één uur rijden hadden we de ervaring van ons leven: we kwamen slapende leeuwen tegen. We zagen 2 vrouwtjes en een mannetje rustig slapen in onder enkele struiken. Leeuwen zijn nachtdieren, dus overdag slapen ze (de gidsen vertelden dat ze zelfs tot 22 uur per dag kunnen slapen). De jeep kon op een afstand van slechts 3 meter komen en ze bleven zelfs slapen. Kenosi vertelde ons dat de leeuwen vertrouwd zijn met de jeeps, maar zodra iemand uit de auto zou stappen, zouden we in gevaar kunnen verkeren. We bleven dus mooi in de wagen en hebben geweldige foto's gemaakt om dit geweldige moment te bewijzen. Het was zo onwerkelijk. Zo speciaal !

    Vervolgens werd Kenosi opgebeld door een van de andere gidsen die cheeta’s hadden gespot. Kenosi reed naar de plaats, en inderdaad: we zagen een moeder cheeta met 4 welpen. Het is zeer zeldzaam om een moeder te zien grootbrengen met zoveel welpen, vooral omdat het gebied in deze wintermaanden niet veel voeding te bieden heeft en competitie bitterhard is. Cheeta's zijn dagdieren in tegenstelling tot leeuwen, dus ze zijn actief overdag zoekende naar prooien. Kenosi vertelde ons dat de meeste slachten door cheeta's worden gemaakt, vanwege hun behendigheid en snelheid: ze kunnen tot wel 120 km/u rennen. Soms genieten andere roofdieren van de prooi, zoals leeuwen of groepen hyena’s die de cheeta's wegjagen. Dit klopte inderdaad, want twee dagen geleden nog zagen we dat overgebleven impala karkas dat ook door cheeta’s was gedood en afgewerkt door de leeuwen en jackhalzen. Dit maakt dat cheeta’s zeer belangrijk zijn in dit gebied.

    Verderop kreeg Kenosi nieuws over een luipaard dat gespot was. Snel reden we naar de rivieroevers en daar ervaarden we een van de mooiste momenten van de reis: een moederluipaard met 2 welpjes. Nogmaals, we konden heel dichtbij komen om een goed beeld te krijgen van deze prachtige familie. De 2 welpjes waren aan het leren hoe ze in bomen konden klimmen en de moeder observeerde hen. Het voelde echt alsof ik in een aflevering van National Geographic Channel zat op de voorste rij. We werden allemaal heel stil van dit adembenemende moment en genoten oprecht. Het was zo perfect. We voelden ons echt gezegend.
    Read more

  • Dag 7 - Jungle natuur

    July 18, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 9 °C

    "Goedemorgen tweeling" - zei Mpho toen hij ons om 6 uur wakker maakte in onze tent met verse thee. De nacht was opnieuw koud geweest, maar de dekens van het bed hielden ons warm, evenals onze "bush baby" (ofwel warmtekruik). Deze nacht hebben we eigenlijk heel goed geslapen, omdat we steeds meer gewend raken aan het geluid van dieren in het wild rond onze tent. Zowel Lara als ik zijn ochtendmensen, dus we hadden niet veel moeite om uit het bed te springen. Vooral niet als je weet dat er weer een spannende paardrijtocht op jou staat te wachten. We kleedden ons aan, deden de laarzen aan en gingen voor ons een nieuw heerlijk ontbijt met de groep om 6.30 uur.

    Vandaag zouden we alleen een ochtendrit maken, omdat we 's middags een toffe jeepsafari gepland hebben. De nadruk zou meer liggen op de natuur van het wildreservaat van Mashatu, zoals de bomen en riviersystemen.

    Een van die ongelofelijk bomen in het wildreservaat Mashatu Game Park is de Mashatu-boom, ook wel bekend als de Nyala-bessenboom. De bomen variëren in leeftijd van 300 tot 600 jaar oud (!) en bereiken een hoogte van wel 30 meter. Vrij indrukwekkende bomen met een prachtige loofkruin en dikke stammen die een perfect schuilplaats vormen voor veel dieren. De Mashatu-bomen worden meestal gevonden in de buurt van rivieroevers, waardoor je een grote kans hebt om dieren te spotten.

    We zagen ook enkele Baobab-bomen, ook wel "Upside-Down Trees” (omgekeerde bomen) genoemd, omdat hun loofkruin eruitzien alsof de wortels zich naar de hemel verspreiden. De bomen kunnen ook enkele honderden jaren oud worden. In de commerciële wereld heb je vaak miniatuur Baobab-bomen (overal ter wereld wel te vinden), waardoor het extra speciaal was deze echte “befaamde” exemplaren te zien in de wilde natuur.

    We vroegen Mpho hoe dieren konden overleven in dit droge gebied, maar hij legde ons uit dat het slechts enkele maanden echt droog is in de winter. Zodra de lente komt, kunnen de rivieroevers in één nacht worden gevuld en begint het hele gebied met water te vullen. Zelfs tijdens onze ritten in de winter zagen we een aantal overgebleven modderbaden, dus er was duidelijk nog steeds water in dit gebied.
    Read more

  • Namiddagrit: olifanten

    July 17, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 26 °C

    Na de lunch gingen we voor onze namiddagrit. De focus lag op olifanten. Hier in Zuid-Afrika worden ze gewoon Afrikaanse olifant genoemd. De olifant is het grootste landdier, met een gewicht tot 7 ton. Hun grote oren fungeren als warmtewisselaars, zodat warmte op hete zomerdagen kan ontsnappen vanuit de schedel en omgeving rond de hersenen. Nog een gouden laatste veiligheidsregel van Mpho en we waren klaar voor vertrek: niet praten of bewegen in de buurt van olifanten. Dit betekent dat van zodra Mpho olifanten spot, de groep moet stoppen met praten en de paarden moet stoppen. De reden is vrij eenvoudig: olifanten zullen altijd aangeven wanneer ze mogelijks willen aanvallen door signalen uit te zenden. Alle gidsen worden getraind om die signalen te lezen, dus moeten we onze stem laag houden zodat ze zich kunnen concentreren. Mpho gaat dan aangeven of de situatie veilig genoeg is om door te gaan en misschien zelfs foto's maken. Spannend, hier gaan we.

    Mpho reikte met zijn collega's via walkietalkie om de dichtstbijzijnde locatie van de olifanten te leren spotten. Het was prachtig om met een opkomende zon op zoek te gaan naar olifanten. Het leek bijna alsof ik aan het dromen was. Het duurde niet lang voor we onze eerste olifant hadden gespot. Heel vaak kwamen we jonge tienerolifanten tegen (ongeveer 16 jaar oud), omdat deze "young boys" (zoals Mpho ze altijd noemde) meestal voorop de groep spelen en op ontdekking gaan. Het is zeer onwaarschijnlijk dat deze jongen olifanten zouden aanvallen, omdat ze zelf bang voor ons zijn. Het gevaar is echter dat volwassenen olifant achteraan de groep kan aanvallen we te dichtbij komen ter bescherming van hen, vooral als er mama's met babyolifanten in de kudde zijn.

    Dus daar stonden we dan als één groep, de kudde olifanten voor ons te bewonderden. We voelden echt als een leger, opgewassen tegen de vijand vanop een veilige afstand met onze leider Mpho voorop. Meerdere keren zagen we grote kudde olifanten passeren die hun eigen weg volgeden in de natuur. We voelden ons echt geblend in de natuur. We zagen ze eten, spelen en knuffelen, bijna alsof je een deel van de mensheid in hen voelde. Mpho stond ons toe om verschillende foto's te maken en zelfs te poseren met ons paard. Sommige van onze paarden mochten niet voorop staan in de groep, omdat ze te jong waren (en potentieel teveel schrik van olifanten), of omdat ze wit waren en teveel kunnen opvallen in de savannekleuren.

    Aangezien we in de winter waren, merkte je hoe schaars de fauna en flora was. Het was ongelooflijk om de olifanten hele struiktakken te zien verorberen met grote doorns op. Ze hebben een zeer sterke mond en dikke maag- en darmwand, zodat doorns de olifanten niet beschadigen en aan het einde van de dag gewoon met hun ontlasting meekomen. Kun je je voorstellen dat deze enorme dieren zich alleen voeden met planten? Geen wonder dat ze tot 300 kg voedsel per dag moeten eten. Nu begrijp ik waarom vegetariërs of veganisten geen dierlijke eiwitten nodig hebben om sterk te worden.

    We hadden twee spannende avonturen, waarbij de "young boys" naar ons probeerden te rennen alsof ze zouden aanvallen. Mpho was natuurlijk helemaal niet bang en stond met zijn paard standvastig klaar om ze op te wachten. Hij vroeg de groep altijd om niet te bewegen en dicht bij elkaar te blijven, als één team. Toen de olifantjes te dichtbij kwamen, sloeg hij zijn handen op de schoot, waardoor de olifanten bang werden en wegrenden. De eerste keer waren het twee jonge olifantjes die op ons af renden, de tweede keer slechts één olifantje maar eerder een koppige. Mpho leerde ons nooit weg te rennen van deze jonge olifantjes, omdat ze niet mogen leren om mensen weg te jagen. Dus moest Mpho bij het tweede geval harder klappen met zijn handen en zelfs bijna zijn zweep grijpen om hem weg te jagen. De situatie was eng, want in de verte zagen we een hele groep olifanten op ons afkomen, omdat ze het gevoel hadden dat de jonge olifant in moeilijkheden verkeerde. Gelukkig liep het olifantje weg en konden we de groep langzaam ruimte gegeven door weg te wandelen. Missie geslaagd !

    Als conclusie van dit olifantenavontuur zou ik echt durven zeggen dat dit een van de beste en meest opwindende ervaringen was van mijn leven. We kwamen zo dichtbij olifanten, we voelden echt de spanning en opwinding van de natuur en we hebben er elk moment van genoten. Bedankt African Safari, more to come!
    Read more

  • Lunchtijd en zwembad

    July 17, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 24 °C

    Om 12.00 uur werd onze lunch geserveerd met veel groenten en vlees. Vaak bieden ze een selectie Afrikaanse vleessoorten aan uit de jungle, zoals een impala-stoofpot, koedoe-rundvlees en parelhoentjes. We hadden 2 vegetariërs in onze groep, dus er waren ook enkele verrukkelijke opties zonder vlees.

    Na de lunch hebben we steeds een «Afrikaanse siësta» omdat de hitte te veel wordt. Daarom beginnen de dagen heel vroeg, met ochtendritten vanaf 07.00 uur en een middagrit vanaf 15.00 uur. De siësta was perfect voor een dutje op ons bed of om te ontspannen bij het zwembad. Het was prachtig om daar te blijven zitten en impala’s te zien passeren of bavianen vredig te zien rusten in hun boom. De gidsen vertelden ons dat de antilopen vaak troost zoeken in het kamp bij de mensen, omdat ze zich op een bepaalde manier veilig voelen en weten dat we hen geen pijn zullen doen (tenminste niet in dit gebied).

    Ook de paarden hebben ondertussen een ontspannen pauze onder de bomen met genoeg water, hooi en krachtvoer. Mijn zus haar paard rolde zelfs even op de grond met het touw nog aan toen ze hem even losmaakte, wat een grote verrassing was voor ons omdat we niet dachten dat de paarden zo comfortabel zouden zijn te rollen met touwen aan. Hier hebben ze niet echt weides, dus de paarden nemen elke gelegenheid om zelf te ontspannen.

    Grappig genoeg zagen we dat de bush varkens probeerden om het voedsel van de paarden te stelen. De mama kwam elke dag langs met haar 3 biggetjes. De paarden lieten dit natuurlijk niet toe en schopten met voor- of achterbenen om ze weg te jagen. Als mens moeten we voorzichtig zijn met deze bush varkens, want volwassen exemplaren hebben slagtanden die ze zeker zullen gebruiken in geval van discomfort of nood. Zeker als we tussen de mama en haar biggetjes zouden staan. Persoonlijk bevond ik mezelf in een lastig parket toen de biggetjes rondliepen en ik plotseling tussen de mama en haar biggetjes in stond. Gelukkig heeft de moeder niets bewogen, dus kon ik mezelf weer in veiligheid brengen.
    Read more

  • Dag 6 Ochtendrit - Jackhals

    July 17, 2019 in Botswana ⋅ ☀️ 13 °C

    Goedemorgen Botswana! Om 6 uur 's ochtends maakte Mpho ons wakker met verse warme thee. We waren enthousiast om onze rijkleding aan te trekken en een nieuw avontuur te beginnen tussen de wilde dieren. Lara en ik hebben een bewogen nacht achter de rug vanwege de brullende leeuwen, maar we konden niet wachten om op te staan en ons verhaal te vertellen aan de groep bij het ontbijt. Om 6.30 uur werd het ontbijt geserveerd, zodat we al om 7-7.15 uur op onze paarden konden springen. Omdat de zon vroeg om 6.15 uur ondergaat, hadden we al een goede kans om ook veel dieren te zien ontwaken.

    Alle paarden waren netjes voorbereid op ons, wachtend op de rit naast hun grote bal hooi die aan de bomen hing. We bemerkten dat dat de paarden hier in Botswana iets groter waren in vergelijking met de paarden van het Horizon-kamp in Zuid-Afrika. Waarschijnlijk omdat ze in deze robuuste omgeving feller en sterker moeten zijn, met lange galopritten voor het geval dat dieren ons achtervolgen. En zo vertrokken we met de eerste ochtendzon.

    Niet veel verder op onze ochtendrit botsten we tegen een dood karkas van een impala dat gedood was die nacht. Het ongelukkige dier moest zijn leven geven aan de wildernis, als onderdeel van de levenscyclus. Het hoofd en de nek waren nog intact, maar de rest van het lichaam was griezelig genoeg uit elkaar gescheurd. Een beetje luguber om te zien, maar dat bevestigde ook dat deze wildernis “the real deal” was.

    Volgens Mpho werd de moord gemaakt door cheeta's in de vroege avond, maar de maaltijd werd afgewerkt door andere roofdieren. Cheeta's maken de meeste moorden vanwege hun efficiëntie en behendige lichaamssnelheid, maar ze consumeren vaak niet het hele karkas omdat het te veel tijd neemt en ze tegen die tijd worden weggejaagd door andere groepen roofdieren. Dus andere carnivoren profiteren van deze moorden, zoals leeuwen en jakhalzen. Inderdaad, het duurde niet lang voordat we een kleine groep jakhalzen opmerkten. Ze waren bang voor onze indrukwekkende kudde paarden, dus ze verstopten zich. Maar zodra we wegliepen van het bidden, begonnen ze zich opnieuw te verzamelen en om het vlees te vechten.

    Jackhalzen zijn zelf te klein om grotere antilopen te doden, maar ze verzamelen zich graag als een kudde en "stelen" het vlees zodra het is gedood. Het is interessant om te weten dat deze dieren solitaire zijn en meestal op zichzelf leven, maar wanneer ze de behoefte hebben om zichzelf te voeden en een van hen een (dood) slachtoffer gevonden heeft, gaan de jakhalzen elkaar ondersteuning. In onze tent ’s nachts hebben we ooit het gehuil van deze dieren gehoord. Ze huilen en blaffen bijna zoals de combinatie van een hond en wolf, om versterking te vragen.

    Grappig feit: Jakhalzen bewegen de staart net als honden, maar niet uit geluk of vreugde. Het is eigenlijk het tegenovergestelde: ze doen dat wanneer ze zich in gevaar voelen en eerder agressief worden. We merkten inderdaad dat de jakhalzen deze attitudes naar elkaar deden om het vlees van de anderen te winnen. We waren zo dichtbij om dit te bekijken. Verbazingwekkend !

    Uiteindelijk hebben we de rit beëindigd met een mooi uitzicht op de Afrikaanse bosarend in een boom. De kop is bruin, in tegenstelling tot de Afrikaanse zeearend die ook in het gebied te vinden is. De vleugels kunnen een breedte van 2 meter bereiken, zeer indrukwekkend.
    Read more