Vang

Het nood-stop-sein wist ik niet meer, maar op het moment dat ik uitsprak wat ik dacht te zien en Matthijs bevestigde met "Ja, verdomd!!", wisten we allebei dat we snel moesten handelen. We hadden alleen een ander idee over de manier van handelen. Matthijs stopte direct en gooide zijn fiets in de berm, want hij moest z'n telelens uit z'n frametas peuteren. Ik daarentegen had geen telelens bij me, dus ik rolde nog een eindje door om toch iets dichterbij de beesten te kunnen komen met mijn zoomlens. Zo'n 50 meter verderop legde ik ook mijn fiets in de berm en pakte ik mijn camera en lichtgewicht zoomlensje om ook een paar plaatjes te schieten. Wat een leuke beesten zag ik door die lens. En ik zag er steeds meer, het bleek een hele kudde die zich snel voortbewoog door de begroeiing. De individuen met het grootste gewei voorop, en dan hier en daar een kalf dat er wat onbeholpen tussen liep. Of rende eigenlijk, want ze zetten er flink de pas in. Er werd niet gegraasd, de kudde was echt on the move, op weg naar sappiger korstmossen?

Over mijn foto's was ik totaal niet tevreden. Ik had geen interessante voorgrond hier dus breedhoekfoto's werden eigenlijk heel saai, en op 150mm was ik nog steeds veel te ver van de dieren verwijderd om echt mooie close-ups te kunnen maken. Het was vlees noch vis, zeg maar. Ik had de GoPro echter nog in mijn fietstas, dus ik kon me op een andere manier nuttig maken. Namelijk door te gaan filmen hoe Matthijs wél mooie close-ups van de rendieren aan het maken was. Dat zou vast leuke beelden opleveren voor onze film.

Ik liep terug met de GoPro en trof daar mixed feelings aan: Matthijs was enerzijds superblij dat hij die dieren nu eindelijk zag, maar tegelijkertijd was hij koortsachtig bezig met zijn camera waar iets niet goed mee leek te gaan. De kudde rendieren bewoog zich snel dus hij moest zijn kans pakken, maar de camera wilde niet scherp stellen, of er was iets met de lens? Na enkele minuten klooien, waarin tevens geagiteerd werd opgemerkt dat de dieren zich zo snel verplaatsten omdat ze vast waren geschrokken van die ene fietser die iets verder was gereden, was het probleem duidelijk: de lens was vochtig en aan de binnenkant beslagen. Dus nog steeds enigszins gejaagd poetste hij de lens om nog een paar laatste plaatjes te maken van de dieren in de verte, maar hij vreesde het ergste: waarschijnlijk had hij alleen maar onscherpe foto's van achterwerken van rendieren. En toen was de kudde alweer over de heuvel uit het zicht verdween.Baca lagi