Baclayon

We nemen een tricycle naar Baclayon, waar onze banka naar Pamilacan eiland zal vertrekken. Na drie kwartier op de boot zien we in de verte het eilandje verschijnen. Het is piepklein. Ik begin steeds enthousiaster te worden.. Het lijkt wel alsof niemand dit eilandje kent, en dat terwijl het zo dichtbij de kust van Bohol ligt. De Lonely Planet rept er met geen woord over en zelfs de locals kijken ons verbaasd aan als we vertellen waar we naartoe gaan. Het is de droom van iedere backpacker.

We komen aan op een oogverblindend mooi eilandje. Ruisende palmbomen, frangipani, wit poederachtig zand en helder, felblauw water. Het lijkt wel nep, zo mooi. Mary, de eigenaresse van een van de enige twee hostels op het eiland, staat ons al op te wachten. Voor 750 pesos (nog geen 15 euro) per persoon krijgen we een simpel bamboe hutje aan het strand en drie maaltijden. Nooit gedacht dat het paradijs zo betaalbaar zou zijn.

De rest van de dag relaxen we op het strand. We kijken naar de lokale kids die in bomen klimmen, fietsbanden achterna rennen en gekke bekken naar elkaar trekken. We lezen eindelijk een boek. Met een San Miguel biertje in de hand en onze voeten in het zand zien we de hemel oranje kleuren als de zon eindelijk ondergaat. Na een heerlijke maaltijd van gegrilde vis en als toetje de beste mango ter wereld, gaat het kampvuur aan en drinken we zoals het hoort Tanduay (rum) met cola. Op de achtergrond het getokkel van de ukele van de enige andere gast op het eiland. Het is zo'n avond die je bijblijft. Magisch misschien wel. Waarom weet ik niet zo goed. Misschien komt het omdat de locals hier zelf ook zo gelukkig en relaxed lijken te zijn. De lachende kinderen, de mannen die iedere avond de zonsondergang vieren met een fles rum en de vrouwen die zingend het avondeten staan te bereiden. Of misschien komt het omdat het met ons zo goed gaat, wij zo gelukkig zijn en zo verschrikkelijk genieten van wat nu al mooiste jaar van ons leven gaat zijn. Het laatste beetje stress valt van ons af. Niet is belangrijk, alleen het hier en nu.

De volgende ochtend ga ik snorkelen, omdat ik heb gehoord dat je hier zelfs zeeschildpadden en walvishaaien kunt zien. Ze laten zich aan mij niet zien, maar het felgekleurde koraal in alle soorten en maten is prachtig. En ach, ik weiger om me er druk over te maken. Tenminste, niet zo lang ik op dit fijne eilandje ben. Misschien zie ik ze nog eens, misschien niet.

Dan is het alweer tijd het eilandje te verlaten. We hadden graag langer willen blijven, maar hebben al tickets gekocht voor de ferry naar Siquijor. Met pijn in ons hart verlaten we ons paradijsje.. God, wat was het hier fijn!Read more